-
1 lignor
līgnor, ātus sum, ārī (lignum), Holz holen, Auct. b. Hisp. 27, 1: verb. lignari pabularique, Caes. b. c. 3, 76, 2, pabulari aut lignari, Auct. b. Afr. 31, 1: lignatum ire, Cato origg. 2. fr. 30. Liv. 10, 25, 6: neque lignandi atque aquandi potestas fiebat, Caes. b. c. 3, 15, 2. – / num lignatum mittimur? wir sollen doch nicht etwa holzen gehen? (im Doppelsinn, weil die lora ebenso zum Zusammenbinden des Holzes wie zur Züchtigung dienen konnten), Plaut. capt. 658.
-
2 lignor
līgnor, ātus sum, ārī (lignum), Holz holen, Auct. b. Hisp. 27, 1: verb. lignari pabularique, Caes. b. c. 3, 76, 2, pabulari aut lignari, Auct. b. Afr. 31, 1: lignatum ire, Cato origg. 2. fr. 30. Liv. 10, 25, 6: neque lignandi atque aquandi potestas fiebat, Caes. b. c. 3, 15, 2. – ⇒ num lignatum mittimur? wir sollen doch nicht etwa holzen gehen? (im Doppelsinn, weil die lora ebenso zum Zusammenbinden des Holzes wie zur Züchtigung dienen konnten), Plaut. capt. 658. -
3 lignatio
-
4 lignator
-
5 lignatio
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lignatio
-
6 lignator
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lignator
См. также в других словарях:
ARGIAVANA — arbor seu arbustum, apud Persas, desctibitur in Thiphasii libro de discrimine lignor. his verbis: Arbor est in Perside, cuius flos insigniter rubet, a qua denominant Arabes, quicquid rubore ipsi simile est. Frequens est arbor illa, circa Esphahan … Hofmann J. Lexicon universale