-
101 perplexus
I.Lit.:II.figurae,
Lucr. 2, 102; cf. id. 2, 459; 463:foramina linguae,
id. 4, 621:corpora terraï,
id. 5, 452:iter silvae,
Verg. A. 9, 391; Plin. 9, 2, 1, § 2:nervi,
Vulg. Job, 40, 12.—Trop., intricate, involved, confused, perplexed, unintelligible, dark, ambiguous, obscure, inscrutable:B.sermones,
Liv. 40, 5:perplexius carmen,
id. 25, 12:perplexum Punico astu responsum,
id. 35, 14 fin. —As subst., intricacy, perplexity:ignorare se dixit, quidnam perplexi sua legatio haberet,
id. 34, 57.— Comp.:ratio perplexior,
Plin. 2, 15, 13, § 62.—Hence, adv.: perplexē, confusedly, perplexedly, obscurely:pergin', scelesta, mecum perplexe loqui?
Ter. Eun. 5, 1, 1:defectionem haud perplexe indicavere,
Liv. 6, 13; Curt. 8, 5, 13.— Comp.:perplexius errare,
Prud. adv. Symm. 2, 847:disputans,
Amm. 25, 3, 23.— -
102 Regii
I.Lit.:A.cum esset habendus rex, quicumque genere regio natus esset,
Cic. Rep. 1, 33, 50:potestas,
id. ib. 2, 9, 15; 2, 23, 43;2, 32, 56: nomen,
id. ib. 2, 23, 43;2, 28, 51: civitas,
id. ib. 2, 29, 52:insignia,
id. ib. 2, 17, 31:ornatus,
id. ib. 2, 21, 38; id. Tusc. 1, 48, 116:apparatus,
id. Rep. 6, 10, 10:exercitus,
Caes. B. C. 3, 104:praefectus,
id. ib. 3, 104 et saep.: anni, i. e. the reign of the kings (at Rome), Cic. Rep. 2, 15, 29; 2, 30, 53:auctio,
i. e. of royal property, Plin. 29, 4, 30, § 96:ales,
i. e. the eagle, Ov. M. 4, 362:genus imperii proximum similitudini regiae,
very much resembling regal power, Cic. Rep. 2, 32, 56:bellum,
with a king, id. Imp. Pomp. 17, 50:regios nutus tueri,
purposes, id. Fam 12, 1, 1:regia, crede mihi, res est succurrere lapsis,
befitting kings, Ov. P. 2, 9, 11; cf.:regia res scelus est,
id. F. 6, 595:sponsus,
Hor. C. 3, 2, 10:genus,
id. ib. 2, 4, 15:sanguis,
id. ib. 3, 27, 65:stirps,
Curt. 6, 2, 8:virgo,
princess, Ov. M. 2, 570; 13, 523:puer,
Verg. A. 1, 677:conjux,
id. ib. 2, 783:parens,
Ov. M. 13, 484:legatio,
Liv. 35, 32:imperium,
Sen. Med. 189:cohors,
Curt. 10, 7, 16:interitus regii,
Val. Max. 1, 8, 11: superbum [p. 1551] istud et regium, nisi, etc., Plin. Pan. 7, 6.—Hence, esp.:lex regia,
a law investing the emperor with all the power and authority of the Roman people, Just. Inst. 1, 2, 6 Sandars ad loc.—As subst.Rē-gĭi, ōrum, m.1. 2.The satraps of the king, the nobles of the royal court, Nep. Ages. 8, 3.—B.rēgĭa, ae, f.1.(Sc. domus.) A royal palace, castle, fortress, residence, the court (cf.:b.aula, palatium): in regia regem ipsum quasi productum esse ad dignitatem,
Cic. Fin. 3, 16, 52; Caes. B. C. 3, 112:in vestibulo regiae,
Liv. 1, 40:exaedificata,
id. 35, 31:regiam occupare,
Hor. C. 2, 18, 6; Ov. F. 4, 599:opulenta,
Cat. 62, 44:Polycratis regia,
Suet. Calig. 21.—In partic., the royal castle of Numa, situated on the Sacra Via, close by the temple of Vesta, used subsequently for priestly purposes (for appointed sacrifices, for meetings of the priests, as a residence of the Pontifex, etc.): haec est a sacris quae via nomen habet; Hic locus est Vestae, qui Pallada servat et ignem;c.Hic fuit antiqui regia parva Numae,
Ov. Tr. 3, 1, 30; cf. id. F. 6, 264; Varr. L. L. 6, § 12 Müll.; Fest. p. 178 ib.; Macr. S. 1, 15; 16; S. C. ap. Gell. 4, 6, 2; Plin. Ep. 4, 11, 6; Serv. Verg. A. 8, 363; Cic. Mil. 14, 37 Ascon.; id. Att. 10, 3, a, 1; Plin. 34, 8, 18, § 48 al.— Hence, atrium regium, the hall of this regia, Liv. 26, 27, 3.—Transf.(α).The royal tent in a camp, Liv. 2, 12, 10; cf.:(β).armatus exercitus regiam obsedit,
Curt. 9, 5, 30; 6, 2, 9:vestibulum regiae,
id. 7, 1, 4. —The court, i. e. the royal family, the king and his courtiers (cf. aula;* (γ). 2.first under Aug.): tulit et Romana regia sceleris tragici exemplum,
Liv. 1, 46:quicunque propinquitate regiam contigisset,
id. 24, 22 fin.; Tac. A. 6, 34:Callistus prioris quoque regiae peritus,
id. ib. 11, 29; cf. id. ib. 14, 13; Petr. poët. 5, 4; Curt. 6, 6, 2.—(Sc. urbs.) A royal city, residence, capital ( poet. and in postAug. prose):3.Croesi regia Sardes,
Hor. Ep. 1, 11, 2:non haec dotalis regia Amatae, i. e. Laurentum,
Verg. A. 9, 737:Caesarea, Jubae regia,
Plin. 5, 2, 1, § 20.—A pure Lat. name for basilica, a colonnade, portico, hall (not ante-Aug.): dum lectica ex regiā domum redeo, Aug. ap. Suet. Aug. 76:4.theatri,
Suet. Aug. 31 fin.; Ascon. ap. Cic. Aem. Scaur. § 45 (p. 27 Orell.); cf. Vitr. 5, 7 fin.; Stat. S. 1, 1, 30. —A pure Lat. name for the plant basilisca (v. h. v.), App. Herb. 128. —II.Trop., royal, regal, princely, splendid, magnificent, distinguished (mostly poet. and in post-Aug. prose for the class. regalis):forma,
Plaut. Mil. 1, 1, 10:moles,
splendid edifices, Hor. C. 2, 15, 1:vestis,
Vulg. Act. 12, 21.—As an epithet of any remarkable production of nature or art: olea,
Col. 5, 8, 3; 12, 49, 2; 7:pira,
id. 5, 10, 18; 12, 10, 4; Plin. 15, 15, 16, § 56;laurus,
id. 15, 30, 39, § 129:charta,
Cat. 22, 6 et saep.: regius morbus, the jaundice (because it was said to be cured by delicate remedies, by exciting to cheerfulness, etc.), Cels. 3, 24; Varr. ap. Plin. 22, 24, 53, § 114; Ser. Samm. 58, 1033; Hor. A. P. 453: regia stella, a large star in the constellation Leo, now called Regulus, Plin. 18, 26, 64, § 235. — Hence, adv.: rēgĭē, royally, regally, splendidly, sumptuously, magnificently; imperiously, despotically:accubabo regie,
Plaut. Stich. 2, 2, 53:regie polita aedificia,
Varr. R. R. 1, 2, 10:quae regie seu potius tyrannice statuit in aratores Apronius,
imperiously, Cic. Verr. 2, 3, 48, § 115:crudeliter et regie factum,
id. Cat. 1, 12, 30. -
103 regius
I.Lit.:A.cum esset habendus rex, quicumque genere regio natus esset,
Cic. Rep. 1, 33, 50:potestas,
id. ib. 2, 9, 15; 2, 23, 43;2, 32, 56: nomen,
id. ib. 2, 23, 43;2, 28, 51: civitas,
id. ib. 2, 29, 52:insignia,
id. ib. 2, 17, 31:ornatus,
id. ib. 2, 21, 38; id. Tusc. 1, 48, 116:apparatus,
id. Rep. 6, 10, 10:exercitus,
Caes. B. C. 3, 104:praefectus,
id. ib. 3, 104 et saep.: anni, i. e. the reign of the kings (at Rome), Cic. Rep. 2, 15, 29; 2, 30, 53:auctio,
i. e. of royal property, Plin. 29, 4, 30, § 96:ales,
i. e. the eagle, Ov. M. 4, 362:genus imperii proximum similitudini regiae,
very much resembling regal power, Cic. Rep. 2, 32, 56:bellum,
with a king, id. Imp. Pomp. 17, 50:regios nutus tueri,
purposes, id. Fam 12, 1, 1:regia, crede mihi, res est succurrere lapsis,
befitting kings, Ov. P. 2, 9, 11; cf.:regia res scelus est,
id. F. 6, 595:sponsus,
Hor. C. 3, 2, 10:genus,
id. ib. 2, 4, 15:sanguis,
id. ib. 3, 27, 65:stirps,
Curt. 6, 2, 8:virgo,
princess, Ov. M. 2, 570; 13, 523:puer,
Verg. A. 1, 677:conjux,
id. ib. 2, 783:parens,
Ov. M. 13, 484:legatio,
Liv. 35, 32:imperium,
Sen. Med. 189:cohors,
Curt. 10, 7, 16:interitus regii,
Val. Max. 1, 8, 11: superbum [p. 1551] istud et regium, nisi, etc., Plin. Pan. 7, 6.—Hence, esp.:lex regia,
a law investing the emperor with all the power and authority of the Roman people, Just. Inst. 1, 2, 6 Sandars ad loc.—As subst.Rē-gĭi, ōrum, m.1. 2.The satraps of the king, the nobles of the royal court, Nep. Ages. 8, 3.—B.rēgĭa, ae, f.1.(Sc. domus.) A royal palace, castle, fortress, residence, the court (cf.:b.aula, palatium): in regia regem ipsum quasi productum esse ad dignitatem,
Cic. Fin. 3, 16, 52; Caes. B. C. 3, 112:in vestibulo regiae,
Liv. 1, 40:exaedificata,
id. 35, 31:regiam occupare,
Hor. C. 2, 18, 6; Ov. F. 4, 599:opulenta,
Cat. 62, 44:Polycratis regia,
Suet. Calig. 21.—In partic., the royal castle of Numa, situated on the Sacra Via, close by the temple of Vesta, used subsequently for priestly purposes (for appointed sacrifices, for meetings of the priests, as a residence of the Pontifex, etc.): haec est a sacris quae via nomen habet; Hic locus est Vestae, qui Pallada servat et ignem;c.Hic fuit antiqui regia parva Numae,
Ov. Tr. 3, 1, 30; cf. id. F. 6, 264; Varr. L. L. 6, § 12 Müll.; Fest. p. 178 ib.; Macr. S. 1, 15; 16; S. C. ap. Gell. 4, 6, 2; Plin. Ep. 4, 11, 6; Serv. Verg. A. 8, 363; Cic. Mil. 14, 37 Ascon.; id. Att. 10, 3, a, 1; Plin. 34, 8, 18, § 48 al.— Hence, atrium regium, the hall of this regia, Liv. 26, 27, 3.—Transf.(α).The royal tent in a camp, Liv. 2, 12, 10; cf.:(β).armatus exercitus regiam obsedit,
Curt. 9, 5, 30; 6, 2, 9:vestibulum regiae,
id. 7, 1, 4. —The court, i. e. the royal family, the king and his courtiers (cf. aula;* (γ). 2.first under Aug.): tulit et Romana regia sceleris tragici exemplum,
Liv. 1, 46:quicunque propinquitate regiam contigisset,
id. 24, 22 fin.; Tac. A. 6, 34:Callistus prioris quoque regiae peritus,
id. ib. 11, 29; cf. id. ib. 14, 13; Petr. poët. 5, 4; Curt. 6, 6, 2.—(Sc. urbs.) A royal city, residence, capital ( poet. and in postAug. prose):3.Croesi regia Sardes,
Hor. Ep. 1, 11, 2:non haec dotalis regia Amatae, i. e. Laurentum,
Verg. A. 9, 737:Caesarea, Jubae regia,
Plin. 5, 2, 1, § 20.—A pure Lat. name for basilica, a colonnade, portico, hall (not ante-Aug.): dum lectica ex regiā domum redeo, Aug. ap. Suet. Aug. 76:4.theatri,
Suet. Aug. 31 fin.; Ascon. ap. Cic. Aem. Scaur. § 45 (p. 27 Orell.); cf. Vitr. 5, 7 fin.; Stat. S. 1, 1, 30. —A pure Lat. name for the plant basilisca (v. h. v.), App. Herb. 128. —II.Trop., royal, regal, princely, splendid, magnificent, distinguished (mostly poet. and in post-Aug. prose for the class. regalis):forma,
Plaut. Mil. 1, 1, 10:moles,
splendid edifices, Hor. C. 2, 15, 1:vestis,
Vulg. Act. 12, 21.—As an epithet of any remarkable production of nature or art: olea,
Col. 5, 8, 3; 12, 49, 2; 7:pira,
id. 5, 10, 18; 12, 10, 4; Plin. 15, 15, 16, § 56;laurus,
id. 15, 30, 39, § 129:charta,
Cat. 22, 6 et saep.: regius morbus, the jaundice (because it was said to be cured by delicate remedies, by exciting to cheerfulness, etc.), Cels. 3, 24; Varr. ap. Plin. 22, 24, 53, § 114; Ser. Samm. 58, 1033; Hor. A. P. 453: regia stella, a large star in the constellation Leo, now called Regulus, Plin. 18, 26, 64, § 235. — Hence, adv.: rēgĭē, royally, regally, splendidly, sumptuously, magnificently; imperiously, despotically:accubabo regie,
Plaut. Stich. 2, 2, 53:regie polita aedificia,
Varr. R. R. 1, 2, 10:quae regie seu potius tyrannice statuit in aratores Apronius,
imperiously, Cic. Verr. 2, 3, 48, § 115:crudeliter et regie factum,
id. Cat. 1, 12, 30. -
104 repudiata
rĕpŭdĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [repudium], t. t.A.Of persons married or betrothed, to cast off, put away, divorce, repudiate (cf. reicio):B.sponsas admodum adulescens duas habuit... priorem... virginem adhuc repudiavit,
Suet. Claud. 26:uxorem,
id. Caes. 79; so id. Tib. 35 fin.:Liviam repudiatam relegavit,
id. Calig. 25:ob hoc repudiatus,
id. Gram. 3; Quint. 4, 2, 98; 8, 5, 31:si repudiatur miles, mulier mecum perit,
Plaut. Truc. 4, 1, 8; cf.:repudiatus repetor,
Ter. And. 1, 5, 14:sponsum,
Suet. Caes. 21; id. Gram. 3:(mulier marito) amatorium dedit, repudiavit,
Quint. 7, 8, 2:repudiari etiam futurum matrimonium potest,
Dig. 50, 16, 191.—To reject, refuse to accept an inheritance:II.si heres bona repudiaverit,
Dig. 37, 14, 21 fin.:fideicommissum,
ib. 31, 1, 35:hereditatem,
ib. 31, 1, 77, § 31:legatum a se,
ib. 33, 5, 10:voluntatem defuncti,
ib. 32, 1, 80.—Transf., in gen., to reject, refuse; to scorn, disdain, repudiate (very freq. and good prose;syn.: reprobo, aspernor, respuo): cujus vota et preces a vestris mentibus repudiare debetis,
Cic. Clu. 70, 201:consilium senatūs a re publicā,
to remove, withdraw from the State, id. de Or. 3, 1, 3:repudia istos comites,
Plaut. Merc. 5, 2, 30:duces,
Caes. B. C. 2, 32:nobilitatem supplicem,
Cic. Planc. 20, 50:eloquentia haec forensis spreta a philosophis et repudiata,
id. Or. 3, 13; cf.:repudiata rejectaque legatio,
id. Phil. 9, 6, 15; Quint. 3, 6, 33:genus totum liberi populi,
Cic. Rep. 1, 32, 49:condicionem,
Plaut. Trin. 2, 4, 54; Cic. Quint. 14, 46:beneficium,
Plaut. Trin. 3, 2, 11; cf.:gratiam populi Romani,
Caes. B. G. 1, 40:consilium,
Ter. And. 4, 3, 18:legem,
Cic. Lael. 25, 96:patrocinium voluptatis (corresp. to vituperare),
id. Fin. 2, 21, 67:provinciam,
id. Phil. 3, 10, 26:opimum dictionis genus funditus,
id. Or. 8, 25:ista securitas multis locis repudianda,
id. Lael. 13, 47:iracundia omnibus in rebus repudianda,
id. Off. 1, 25, 89:virtus, quam sequitur caritas, minime repudianda est,
id. Lael. 17, 61.—Hence, part.: rĕpŭdĭātus, a, um; as subst.: rĕpŭ-dĭāta, ae, f., a divorced wife:sin autem vidua, vel repudiata,
Vulg. Lev. 22, 13; id. Num. 30, 10; cf. id. Ezech. 44, 22. -
105 repudiatus
rĕpŭdĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [repudium], t. t.A.Of persons married or betrothed, to cast off, put away, divorce, repudiate (cf. reicio):B.sponsas admodum adulescens duas habuit... priorem... virginem adhuc repudiavit,
Suet. Claud. 26:uxorem,
id. Caes. 79; so id. Tib. 35 fin.:Liviam repudiatam relegavit,
id. Calig. 25:ob hoc repudiatus,
id. Gram. 3; Quint. 4, 2, 98; 8, 5, 31:si repudiatur miles, mulier mecum perit,
Plaut. Truc. 4, 1, 8; cf.:repudiatus repetor,
Ter. And. 1, 5, 14:sponsum,
Suet. Caes. 21; id. Gram. 3:(mulier marito) amatorium dedit, repudiavit,
Quint. 7, 8, 2:repudiari etiam futurum matrimonium potest,
Dig. 50, 16, 191.—To reject, refuse to accept an inheritance:II.si heres bona repudiaverit,
Dig. 37, 14, 21 fin.:fideicommissum,
ib. 31, 1, 35:hereditatem,
ib. 31, 1, 77, § 31:legatum a se,
ib. 33, 5, 10:voluntatem defuncti,
ib. 32, 1, 80.—Transf., in gen., to reject, refuse; to scorn, disdain, repudiate (very freq. and good prose;syn.: reprobo, aspernor, respuo): cujus vota et preces a vestris mentibus repudiare debetis,
Cic. Clu. 70, 201:consilium senatūs a re publicā,
to remove, withdraw from the State, id. de Or. 3, 1, 3:repudia istos comites,
Plaut. Merc. 5, 2, 30:duces,
Caes. B. C. 2, 32:nobilitatem supplicem,
Cic. Planc. 20, 50:eloquentia haec forensis spreta a philosophis et repudiata,
id. Or. 3, 13; cf.:repudiata rejectaque legatio,
id. Phil. 9, 6, 15; Quint. 3, 6, 33:genus totum liberi populi,
Cic. Rep. 1, 32, 49:condicionem,
Plaut. Trin. 2, 4, 54; Cic. Quint. 14, 46:beneficium,
Plaut. Trin. 3, 2, 11; cf.:gratiam populi Romani,
Caes. B. G. 1, 40:consilium,
Ter. And. 4, 3, 18:legem,
Cic. Lael. 25, 96:patrocinium voluptatis (corresp. to vituperare),
id. Fin. 2, 21, 67:provinciam,
id. Phil. 3, 10, 26:opimum dictionis genus funditus,
id. Or. 8, 25:ista securitas multis locis repudianda,
id. Lael. 13, 47:iracundia omnibus in rebus repudianda,
id. Off. 1, 25, 89:virtus, quam sequitur caritas, minime repudianda est,
id. Lael. 17, 61.—Hence, part.: rĕpŭdĭātus, a, um; as subst.: rĕpŭ-dĭāta, ae, f., a divorced wife:sin autem vidua, vel repudiata,
Vulg. Lev. 22, 13; id. Num. 30, 10; cf. id. Ezech. 44, 22. -
106 repudio
rĕpŭdĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [repudium], t. t.A.Of persons married or betrothed, to cast off, put away, divorce, repudiate (cf. reicio):B.sponsas admodum adulescens duas habuit... priorem... virginem adhuc repudiavit,
Suet. Claud. 26:uxorem,
id. Caes. 79; so id. Tib. 35 fin.:Liviam repudiatam relegavit,
id. Calig. 25:ob hoc repudiatus,
id. Gram. 3; Quint. 4, 2, 98; 8, 5, 31:si repudiatur miles, mulier mecum perit,
Plaut. Truc. 4, 1, 8; cf.:repudiatus repetor,
Ter. And. 1, 5, 14:sponsum,
Suet. Caes. 21; id. Gram. 3:(mulier marito) amatorium dedit, repudiavit,
Quint. 7, 8, 2:repudiari etiam futurum matrimonium potest,
Dig. 50, 16, 191.—To reject, refuse to accept an inheritance:II.si heres bona repudiaverit,
Dig. 37, 14, 21 fin.:fideicommissum,
ib. 31, 1, 35:hereditatem,
ib. 31, 1, 77, § 31:legatum a se,
ib. 33, 5, 10:voluntatem defuncti,
ib. 32, 1, 80.—Transf., in gen., to reject, refuse; to scorn, disdain, repudiate (very freq. and good prose;syn.: reprobo, aspernor, respuo): cujus vota et preces a vestris mentibus repudiare debetis,
Cic. Clu. 70, 201:consilium senatūs a re publicā,
to remove, withdraw from the State, id. de Or. 3, 1, 3:repudia istos comites,
Plaut. Merc. 5, 2, 30:duces,
Caes. B. C. 2, 32:nobilitatem supplicem,
Cic. Planc. 20, 50:eloquentia haec forensis spreta a philosophis et repudiata,
id. Or. 3, 13; cf.:repudiata rejectaque legatio,
id. Phil. 9, 6, 15; Quint. 3, 6, 33:genus totum liberi populi,
Cic. Rep. 1, 32, 49:condicionem,
Plaut. Trin. 2, 4, 54; Cic. Quint. 14, 46:beneficium,
Plaut. Trin. 3, 2, 11; cf.:gratiam populi Romani,
Caes. B. G. 1, 40:consilium,
Ter. And. 4, 3, 18:legem,
Cic. Lael. 25, 96:patrocinium voluptatis (corresp. to vituperare),
id. Fin. 2, 21, 67:provinciam,
id. Phil. 3, 10, 26:opimum dictionis genus funditus,
id. Or. 8, 25:ista securitas multis locis repudianda,
id. Lael. 13, 47:iracundia omnibus in rebus repudianda,
id. Off. 1, 25, 89:virtus, quam sequitur caritas, minime repudianda est,
id. Lael. 17, 61.—Hence, part.: rĕpŭdĭātus, a, um; as subst.: rĕpŭ-dĭāta, ae, f., a divorced wife:sin autem vidua, vel repudiata,
Vulg. Lev. 22, 13; id. Num. 30, 10; cf. id. Ezech. 44, 22. -
107 simplex
simplex, ĭcis (abl., regul. simplici;I.simplice,
Lucr. 1, 1013), adj. [sim-; cf. Sanscr. sam, Gr. hama, with Lat. sin-guli, semel, sem-per; and plico].In gen., simple, plain, uncompounded, unmixed, = haplous (cf.:II.sincerus, purus): aut simplex est natura animantis, ut vel terrena sit, vel ignea, etc.... aut concreta est ex pluribus naturis,
Cic. N. D. 3, 14, 34:natura (opp. mixta, conexa, etc.),
Lucr. 3, 231; Cic. N. D. 2, 11, 29; id. Sen. 21, 78:si unum ac simplex (genus inperii) probandum sit, regium probem,
id. Rep. 1, 35, 54; cf. id. ib. 2, 23, 43:finis bonorum, qui simplex esse debet, ex dissimillimis rebus misceri et temperari potest,
id. Off. 3, 33, 119:(comoedia) Duplex quae ex argumento facta'st simplici,
Ter. Heaut. prol. 6:(auditus) iter simplex et directum (opp. flexuosum),
Cic. N. D. 2, 57, 144:simplex est manere, illud (in Hispaniam ire) anceps,
free from risk, id. Att. 12, 7, 1:unum est et simplex aurium judicium,
free from complication, id. Font. 10, 22 (6, 12):necessitudines,
unqualified, absolute, id. Inv. 2, 57, 171; cf.:simplex officium atque una est bonorum omnium causa,
id. Sull. 3, 9:nihil simplici in genere omnibus ex partibus perfectum natura expolivit,
id. Inv. 2, 1, 3:res aperta ac simplex,
id. Caecin. 2, 5:ratio veritatis,
id. de Or. 1, 53, 229; Quint. 8, 3, 87:decem regii lembi simplici ordine intrarunt urbem,
i. e. one by one, Liv. 44, 12, 6; Tac. H. 5, 23; cf.: simplici directā acie, simplicibus ordinibus, single, Auct. B. Alex. 37, 3 sq.:acies,
id. B. Afr. 13, 2:simplex acies media, cornibus duplex,
id. ib. 59, 2:simplici caule,
Plin. 25, 7, 36, § 74: cum in eo ne simplici quidem genere mortis contenti inimici fuissent, i. e. not with his simple death, but must have torture, Liv. 40, 24, 8:qui necem suam per venenum inimicis promiserat, non gravius quam simplici morte puniit,
Suet. Caes. 74:qui proculcari nepotem, quam simplici morte interfici maluit,
Just. 44, 4, 4 al.:nec via mortis erat simplex,
they died in various ways, Verg. G. 3, 482; cf.:ne simplici quidem morte moriebantur, Sall. ap. Serv. ad Verg. l. l. (H. 3, 25 Dietsch ad loc.): nec modus inserere atque oculos inponere simplex,
Verg. G. 2, 73:vulnus,
Ov. M. 6, 254:(tibia) tenuis simplexque foramine pauco,
Hor. A. P. 203:simplici myrto nihil allabores,
id. C. 1, 38, 5:esca,
id. S. 2, 2, 73:jus,
id. ib. 2, 4, 64:cibus,
Plin. 11, 53, 117, § 282:aqua,
Ov. Am. 2, 6, 32; Tac. G. 23:arces dejecit plus vice simplici,
more than once, Hor. C. 4, 14, 13:verba,
uncompounded, Quint. 1, 5, 3:voces,
id. 1, 5, 65; but: ornatus verborum duplex, unus simplicium, alius conlocatorum, single, Cic. Or. 24, 80; cf.:quaedam sunt in rebus simplicia, quaedam complicata,
id. Fat. 13, 30.— Comp.:quantitas simplicior,
Quint. 11, 3, 15.— Sup.:ex simplicissimā quāque materiā (opp. multiplex),
Quint. 10, 5, 10:res,
id. 10, 2, 10.—In partic., simple in a moral sense, without dissimulation, open, frank, straightforward, direct, guileless, artless, honest, sincere, ingenuous, etc. (cf. candidus).—Of persons:2.cum de viro bono quaeritur, quem apertum et simplicem volumus esse, non sunt in disputando vafri, non veteratores, non malitiosi,
Cic. Rep. 3, 16, 26; id. Off. 1, 19, 63:simplicem et communem et consentientem... eligi par est (opp. multiplex ingenium et tortuosum),
id. Lael. 18, 65; id. Ac. 2, 35, 112:tuum hominis simplicis pectus vidimus,
id. Phil. 2, 43, 111; Liv. 24, 10; Hor. S. 1, 3, 52; 2, 2, 68; id. C. 2, 8, 14; Ov. H. 12, 90; 16, 285:credebant simplices ac religiosi homines,
Liv. 24, 10, 6.—Of things:fidelis et simplex et fautrix suorum regio,
Cic. Planc. 9, 22:animal sine fraude dolisque, Innocuum, simplex,
Ov. M. 15, 121: animus, Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 8:nihil simplex, nihil sincerum,
Cic. Att. 10, 6, 2:virtus,
Vell. 2, 129, 1:verba,
Suet. Tib. 61:cogitationes,
Tac. G. 22.— Comp.:simplicior quis,
too straightforward, too blunt, Hor. S. 1, 3, 63.— Sup.:simplicissimi omnium habentur iracundi,
Sen. Ira, 2, 16, 3:dux,
Vell. 2, 116, 4:mens,
Petr. 101, 3.—Hence, adv.: simplĭcĭter (acc. to I.), simply, plainly, straightforwardly, naturally, directly, utterly, without reserve, = haplôs:quorum (verborum) primum nobis ratio simpliciter videnda est, deinde conjuncte,
Cic. de Or. 3, 37, 149:quaedam genera causarum simpliciter ex suā vi considerantur,
id. Inv. 2, 33, 102:ipsa inventa exponentur simpliciter sine ullā exornatione,
id. ib. 2, 3, 11:locuti sunt simpliciter et splendide,
id. de Or. 2, 16, 68:aut simpliciter quaeritur aut comparate,
id. Top. 22, 84:si est simpliciter breviterque dicendum,
id. Off. 2, 9, 31; so (with breviter) id. Arch. 12, 32:illud nomen simpliciter positum, hoc ad aliquid esse,
Quint. 1, 6, 13:frondes Simpliciter positae, scaena sine arte fuit,
Ov. A. A. 1, 106; Tac. G. 5; cf. comp.:brevius ac simplicius tradi,
Quint. 8, prooem. §1: ignorare se dixit, quidnam perplexi sua legatio haberet, cum simpliciter ad amicitiam petendam venissent,
simply, purely, only, Liv. 34, 57, 6:quidam ludere eum simpliciter, quidam haud dubie insanire, aiebant,
merely, only, id. 41, 20, 4:Cyrenaica philosophia, quam ille et ejus posteri simpliciter defenderunt,
Cic. de Or. 3, 17, 62:in sententiā simpliciter e re publicā ferendā,
id. Red. ad Quir. 10, 24 B. and K.— Comp.:molluscum simplicius sparsum,
Plin. 16, 16, 27, § 68.—(Acc. to II.) Plainly, openly, frankly, artlessly, ingenuously, uprightly, honestly, candidly: simpliciter et candide, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 1:3.simpliciter scripserat quae sentiebat,
Curt. 7, 2, 36:simpliciter et libere (opp. dissimulanter et furtim),
Plin. Ep. 1, 13, 2:simpliciter et palam lusit,
Suet. Aug. 71:me amice simpliciterque reprehenderent,
Plin. Ep. 5, 3, 1:qui se simpliciter credunt amicis,
id. ib. 6, 22, 1.— Comp.:simultates simplicius nutrire (opp. callide),
Tac. H. 3, 53 fin.:quo simplicius tibi confitebor,
Plin. Ep. 5, 19, 1; Quint. 1, 13, 2; Tac. H. 3, 53. — Sup.:simplicissime loqui,
Tac. H. 1, 15 fin. — -
108 votivus
vōtīvus, a, um, adj. [votum].I.Of or belonging to a vow, promised by a vow, given in consequence of a vow, votive (class.):II.ludi,
Cic. Verr. 1, 10, 31; cf. Plin. 7, 48, 49, § 158:tabula,
Hor. C. 1, 5, 14:juvenca,
id. Ep. 1, 3, 36:sanguis,
Ov. H. 20, 236:tura,
id. Am. 3, 13, 9:carmina,
id. A. A. 1, 205: legatio, which was undertaken (often as a mere pretext) to fulfil a vow in a province, Cic. Att. 4, 2, 6; 15, 11, 4:noctes,
Prop. 2, 28, 62 (3, 26, 16).—Conformable to one's wish, wished for, longed for, desired (post-class.):conspectus,
App. M. 7, p. 193, 9:hospitium,
id. ib. 8, p. 216, 24:nuptiae,
id. ib. 5, p. 167, 32: mors, Prud. steph. 10, 330: constabat, votivum, illi fuisse, quod, etc., Treb. Gall. 3. -
109 COMMAND
[N]MANDATUM (-I) (N)PRAESCRIPTIO (-ONIS) (F)PRAESCRIPTUM (-I) (N)PRAESCRIPTUS (-US) (M)PRAEDICTUM (-I) (N)IMPERIUM (-I) (N)INPERIUM (-I) (N)IMPERATUM (-I) (N)INPERATUM (-I) (N)EDICTUM (-I) (N)DICTUM (-I) (N)IUSSUM (-I) (N)IUSSUS (-I) (M)JUSSUS (-I) (M)JUSSUM (-I) (N)TESSERA (-AE) (F)NUTUS (-US) (M)LEGATIO (-ONIS) (F)DUCATUS (-US) (M)DUCTUS (-US) (M)ADMONITUS (-US) (M)AMMONITUS (-US) (M)CENSITIO (-ONIS) (F)CITATIO (-ONIS) (F)JUSSIO (-ONIS) (F)[V]MANDO (-ARE -AVI -ATUM)IMPERITO (-ARE -AVI -ATUM)INPERITO (-ARE -AVI -ATUM)INPERO (-ARE -AVI -ATUM)IMPERO (-ARE -AVI -ATUM)INDUPERO (-ARE -AVI -ATUM)PRAESUM (-ESSE -FUI)REGO (-ERE REXI RECTUM)IUBEO (-ERE IUSSI IUSSUM)JUBEO (-ERE JUSSI JUSSUM)DUCO (-ERE DUXI DUCTUM)INDICO (-ERE -DIXI -DICTUM)JUBO (-ERE)- AT THE COMMAND- BY COMMAND- WITHOUT COMMANDS -
110 COMMISSION
[N]MANDATUM (-I) (N)IMPERIUM (-I) (N)INPERIUM (-I) (N)NEGOTIUM (-I) (N)LEGATIO (-ONIS) (F)TRIBUNATUS (-US) (M)[V]LEGO (-ERE LEGI LECTUM)DELEGO (-ARE -AVI -ATUM)TRANSFERO (TRANSFERRE TRANSTULI TRANSLATUM)TRANSMITTO (-ERE -MISI -MISSUM)MANDO (-ARE -AVI -ATUM) -
111 EMBASSY
[N]LEGATIO (-ONIS) (F)LEGATUS: LEGATI (PL) -
112 LEGATION
[N]LEGATIO (-ONIS) (F) -
113 MISSION
[N]ADLEGATIO (-ONIS) (F)ALLEGATIO (-ONIS) (F)LEGATIO (-ONIS) (F)MISSIO (-ONIS) (F)MANDATUM (-I) (N) -
114 OFFICE
[A]SERVITIALIS (-E)[N]LEGATIO (-ONIS) (F)MOENUS (-ERIS) (N)MUNUS (-ERIS) (N)SORS (SORTIS) (F)SORTIS (-IS) (F)PARS: PARTES (PL)DIGNITAS (-ATIS) (F)STLOCUS (-I) (M)LOCUS (-I) (M)VICIS (VICEM) (F)OFFICIUM (-I) (N)OBFICIUM (-I) (N)PENSUM (-I) (N)IMPERIUM (-I) (N)INPERIUM (-I) (N)
См. также в других словарях:
Legatĭo — (röm. Ant.), 1) das Amt eines Legatus; bes. 2) Gesandtschaft, s.d. L. libĕra, war das Vorrecht der Senatoren, nach erhaltener Erlaubniß des Senats, eine Reise in Privatangelegenheiten als eine Gesandtschaft zu betrachten, so daß sie überall freie … Pierer's Universal-Lexikon
legatio — index deputation (delegation), embassy, staff Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
LEGATIO — apud Iul. Capitolin. in Pertinace, Praefectus cohortis in Syria pedibus ab Antiochia, ad legationem suam, iter facere coactus est; Causaub. pro legione est. Salmas. cohortium et legionum praefecturae hoc nomine indigitantur, qui Legatos etiam eos … Hofmann J. Lexicon universale
Legatio ad Caium — en latin ou Légation à Caius en français, est un texte rédigé par Philon d Alexandrie sous l empereur romain Claude qui succéda à Caligula. Legatio ad Caium signifie Ambassade chez Caligula, Caius étant son prénom et sa dénomination habituelle… … Wikipédia en Français
LEGATIO — legatioem … Abbreviations in Latin Inscriptions
Légation à Caius — Legatio ad Caium Legatio ad Caium en latin ou Légation à Caius en français, est un texte rédigé par Philon d Alexandrie sous l empereur romain Claude qui succéda à Caligula. Legatio ad Caium signifie Ambassade chez Caligula. Philon d Alexandrie… … Wikipédia en Français
СВОБОДНОЕ ПОСОЛЬСТВО — • Legatio libĕra, собственно свободное, ничем не связанное посольство (почетная командировка). Часто сенаторы, желавшие на время отлучиться из Рима по частным делам или вследствие политических обстоятельств, получали по своей просьбе… … Реальный словарь классических древностей
Philo von Alexandria — Philon von Alexandria Philo(n) von Alexandria (latinisiert Philo Iudaeus oder Philo Alexandrinus; * um 15/10 v. Chr.; † nach 40 n. Chr.) gilt als der bedeutendste Denker des hellenistischen Judentums. Inhaltsverzeichnis 1 Leben … Deutsch Wikipedia
Philo von Alexandrien — Philon von Alexandria Philo(n) von Alexandria (latinisiert Philo Iudaeus oder Philo Alexandrinus; * um 15/10 v. Chr.; † nach 40 n. Chr.) gilt als der bedeutendste Denker des hellenistischen Judentums. Inhaltsverzeichnis 1 Leben … Deutsch Wikipedia
Philon von Alexandria — (Phantasieporträt von 1584) Philo(n) von Alexandria (latinisiert Philo Iudaeus oder Philo Alexandrinus; * um 15/10 v. Chr.; † nach 40 n. Chr.) gilt vielen als der bedeutendste Denker des hellenistischen Judentums.[1] … Deutsch Wikipedia
Philon von Alexandrien — Philon von Alexandria Philo(n) von Alexandria (latinisiert Philo Iudaeus oder Philo Alexandrinus; * um 15/10 v. Chr.; † nach 40 n. Chr.) gilt als der bedeutendste Denker des hellenistischen Judentums. Inhaltsverzeichnis 1 Leben … Deutsch Wikipedia