Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

lāmentātio

  • 1 lamentatio

    lāmentātio, ōnis, f. (lamentor), das Wehklagen, Weinen u. Heulen (Ggstz. gratulatio, Cic. Mur. 86), aegritudo, lacrimae, lamentatio, Plaut.: lamentatio lugubris fletusque maerens, Cic.: plangore et lamentatione complere forum, Cic.: quādam sese lamentatione complorare (v. Elefanten), Plin.: inutili lamentatione fortunam gentis complorare, Liv.: Acerbae viri nomen cum multis lacrimis et lamentatione flebili vocare, Iustin.: lamentationem sedare, Liv.: ad sepulturae locum plaustro devehi sine lamentatione, sine planctu, Val. Max. – Plur., lamentationes cotidianae virginis, Cic.: hic quos putatis fletus, quas lamentationes fieri solitas esse in his rebus? Cic.: lamentationes et eiulatus amove, Sen.

    lateinisch-deutsches > lamentatio

  • 2 lamentatio

    lāmentātio, ōnis, f. (lamentor), das Wehklagen, Weinen u. Heulen (Ggstz. gratulatio, Cic. Mur. 86), aegritudo, lacrimae, lamentatio, Plaut.: lamentatio lugubris fletusque maerens, Cic.: plangore et lamentatione complere forum, Cic.: quādam sese lamentatione complorare (v. Elefanten), Plin.: inutili lamentatione fortunam gentis complorare, Liv.: Acerbae viri nomen cum multis lacrimis et lamentatione flebili vocare, Iustin.: lamentationem sedare, Liv.: ad sepulturae locum plaustro devehi sine lamentatione, sine planctu, Val. Max. – Plur., lamentationes cotidianae virginis, Cic.: hic quos putatis fletus, quas lamentationes fieri solitas esse in his rebus? Cic.: lamentationes et eiulatus amove, Sen.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lamentatio

  • 3 funebris

    fūnebris, e (funus), I) das Leichenbegängnis betreffend, Leichen-, iusta, Bestattungsfeierlichkeiten, Leichenfeier, Liv.: pompa, Quint.: contio, Cic.: carmen, Quint.: laudatio, Quint. u. Plin. ep.: lamentatio, Cic.: epulum, Cic.: lectuli, Serv. Verg.: ludi, Liv.: rastri (der Totengräber), Sidon.: fax, Apul.: vestimentum, Trauergewand, Cic.: cupressus, Hor. – subst., fūnebria, ium, n., Leichengebräuche, Bestattungsfeierlichkeiten, Cic. de legg. 2, 50. Plin. 7, 177. – II) die Leichen (Toten) betreffend, Leichen-, Toten-, 1) eig.: tunicae, Plin.: sacra, Menschenopfer, Ov.: auctoramentum, Blutgeld, Vell. – 2) poet. übtr., fähig, Leichen zu machen, a) unheilvoll, blutig, signa (v. einem Briefe), Ov.: bellum, Vell. u. Hor.: malum populis (für die V.) funebre, Plin. – b) todbringend, tödlich, munera, Ov.: aculei, Amm.: funebris (volva) quotiens versa spiritum inclusit, Plin.

    lateinisch-deutsches > funebris

  • 4 gemitus

    gemitus, ūs, m. (gemo), das Seufzen, der Seufzer, das Ächzen, Stöhnen, Winseln, Gewinsel, Keuchen, Heulen, Brüllen, I) eig. u. meton.: a) eig.: gemitus mugitusque (des Zornigen), Sen.: morientium, Liv.: caesorom, Amm.: leonis, tauri, equi, Verg.: beluae, Petron.: illa lamentatio et g. urbis, Cic.: gemitus vulnerum, infolge der Wunden, Liv.: m. obj. Genet., gemitus atque ereptae virginis ira, lautes Wutgeheul über usw., Verg.: gemitus fit, Cic.: gemitum ciere, Verg.: gemitum od. gemitus dare, Ov.: gemitum de pectore ducere, Verg.: gemitus alto de corde petitos edere, Ov.: gemitum dare a pectore imo, Verg.: ingentem gemitum ad sidera tollere, Verg. – Plur., flebiles clamores gemitusque, Liv.: repetiti alte gemitus, Sen.: altiores gemitus, Sen. rhet.: tracti altius gemitus, Sen.: illi eiulatus et gemitus Philoctetae, Cic.: gemitus iraeque leonum, Verg.: audis gemitus compeditorum, Augustin.: quantos et mulierum et virorum gemitus esse factos, Cic.; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 1, 645. – b) meton. = Schmerz, Betrübnis, Verg. Aen. 2, 413. – II) poet. übtr., v. Lebl., das Dröhnen, Getöse, pelagi, Verg.: tellus dat gemitum, Verg. – / Archaist. Genet. gemiti, Plaut. aul. 722: Akk. Plur. gemitos, Augustin. serm. 36, 2 Mai: Dat. u. Abl. Plur. gemitibus, Amm. 31, 14, 5. Cypr. epist. 30, 8.

    lateinisch-deutsches > gemitus

  • 5 gratulatio

    grātulātio, ōnis, f. (gratulor), I) die Freudenbezeigung gegen jmd., die an den Tag gelegte Freude, die Beglückwünschung, der Glückwunsch (Ggstz. lamentatio, Cic. Mur. 86; comploratio, Val. Max. 1, 8. ext. 11), absol., Cic. u.a.: civium, Cic.: laudis nostrae, wegen usw., Cic.: so auch victoriae, Curt.: fungi mutuā gratulatione, sich gegenseitig beglückwünschen, Curt.: in sua gratulatione, an seinem Ehrentage (wo er Glückwünsche für seine Wahl zum Konsul erhielt), Cic. Mur. 88: Plur., militum et senatus populique gratulationes, Suet.: omni in hominum coetu gratiis agendis et gratulationibus habendis et omni sermone celebrabamur, Cic.: magni domum concursus ad Afranium magnaeque gratulationes fiebant, Caes. – II) die Dankbezeigung, bes. ein öffentliches Dankfest, tam recens gr., Cic.: rei publicae bene gestae, wegen usw., Cic.: preces gratulationesque, Bitt- und Dankgebete, Cic.: alci gratulationem decernere, Cic.

    lateinisch-deutsches > gratulatio

  • 6 lugubris

    lūgubris, e (lugeo), zur Trauer gehörig, Trauer-, I) eig.: a) v. Lebl.: lamentatio, über den Toten, Cic.: sordes, über den Verlust des Bruders, Cic.: cantus, Cic. u. Hor.: vestis, Ter. u. Curt.: nuntii, Sall. fr.: terrebat et proximus annus lugubris duorum consulum funeribus, trauervoll, Liv. – subst., lūgubria, ium, n., Trauerkleider, Prop. u. Ov. – aber lugubre sagum, ein gemeines, schmutziges Oberkleid, Hor. epod. 9, 28. – b) v. Pers.u. personif. Lebl., in Trauer befindlich, trauernd, Trauer-, domus, Liv.: genitor, Ov. – II) meton., traurig, a) = unheilvoll, bellum, Hor.: od. = Unheil verkündend, ales, Hor. – b) = kläglich, vox, Lucr.: verba, Ov. – dah. lūgubre adv., unheilvoll, lugubre rubere, Verg. Aen. 10, 273. – / Die Silbe gu ist bei Dichtern öfter lang als kurz.

    lateinisch-deutsches > lugubris

  • 7 funebris

    fūnebris, e (funus), I) das Leichenbegängnis betreffend, Leichen-, iusta, Bestattungsfeierlichkeiten, Leichenfeier, Liv.: pompa, Quint.: contio, Cic.: carmen, Quint.: laudatio, Quint. u. Plin. ep.: lamentatio, Cic.: epulum, Cic.: lectuli, Serv. Verg.: ludi, Liv.: rastri (der Totengräber), Sidon.: fax, Apul.: vestimentum, Trauergewand, Cic.: cupressus, Hor. – subst., fūnebria, ium, n., Leichengebräuche, Bestattungsfeierlichkeiten, Cic. de legg. 2, 50. Plin. 7, 177. – II) die Leichen (Toten) betreffend, Leichen-, Toten-, 1) eig.: tunicae, Plin.: sacra, Menschenopfer, Ov.: auctoramentum, Blutgeld, Vell. – 2) poet. übtr., fähig, Leichen zu machen, a) unheilvoll, blutig, signa (v. einem Briefe), Ov.: bellum, Vell. u. Hor.: malum populis (für die V.) funebre, Plin. – b) todbringend, tödlich, munera, Ov.: aculei, Amm.: funebris (volva) quotiens versa spiritum inclusit, Plin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > funebris

  • 8 gemitus

    gemitus, ūs, m. (gemo), das Seufzen, der Seufzer, das Ächzen, Stöhnen, Winseln, Gewinsel, Keuchen, Heulen, Brüllen, I) eig. u. meton.: a) eig.: gemitus mugitusque (des Zornigen), Sen.: morientium, Liv.: caesorom, Amm.: leonis, tauri, equi, Verg.: beluae, Petron.: illa lamentatio et g. urbis, Cic.: gemitus vulnerum, infolge der Wunden, Liv.: m. obj. Genet., gemitus atque ereptae virginis ira, lautes Wutgeheul über usw., Verg.: gemitus fit, Cic.: gemitum ciere, Verg.: gemitum od. gemitus dare, Ov.: gemitum de pectore ducere, Verg.: gemitus alto de corde petitos edere, Ov.: gemitum dare a pectore imo, Verg.: ingentem gemitum ad sidera tollere, Verg. – Plur., flebiles clamores gemitusque, Liv.: repetiti alte gemitus, Sen.: altiores gemitus, Sen. rhet.: tracti altius gemitus, Sen.: illi eiulatus et gemitus Philoctetae, Cic.: gemitus iraeque leonum, Verg.: audis gemitus compeditorum, Augustin.: quantos et mulierum et virorum gemitus esse factos, Cic.; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 1, 645. – b) meton. = Schmerz, Betrübnis, Verg. Aen. 2, 413. – II) poet. übtr., v. Lebl., das Dröhnen, Getöse, pelagi, Verg.: tellus dat gemitum, Verg. – Archaist. Genet. gemiti, Plaut. aul. 722: Akk. Plur. gemitos, Augustin. serm. 36, 2 Mai: Dat. u. Abl. Plur. gemitibus, Amm. 31, 14, 5. Cypr. epist. 30, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gemitus

  • 9 gratulatio

    grātulātio, ōnis, f. (gratulor), I) die Freudenbezeigung gegen jmd., die an den Tag gelegte Freude, die Beglückwünschung, der Glückwunsch (Ggstz. lamentatio, Cic. Mur. 86; comploratio, Val. Max. 1, 8. ext. 11), absol., Cic. u.a.: civium, Cic.: laudis nostrae, wegen usw., Cic.: so auch victoriae, Curt.: fungi mutuā gratulatione, sich gegenseitig beglückwünschen, Curt.: in sua gratulatione, an seinem Ehrentage (wo er Glückwünsche für seine Wahl zum Konsul erhielt), Cic. Mur. 88: Plur., militum et senatus populique gratulationes, Suet.: omni in hominum coetu gratiis agendis et gratulationibus habendis et omni sermone celebrabamur, Cic.: magni domum concursus ad Afranium magnaeque gratulationes fiebant, Caes. – II) die Dankbezeigung, bes. ein öffentliches Dankfest, tam recens gr., Cic.: rei publicae bene gestae, wegen usw., Cic.: preces gratulationesque, Bitt- und Dankgebete, Cic.: alci gratulationem decernere, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gratulatio

  • 10 lugubris

    lūgubris, e (lugeo), zur Trauer gehörig, Trauer-, I) eig.: a) v. Lebl.: lamentatio, über den Toten, Cic.: sordes, über den Verlust des Bruders, Cic.: cantus, Cic. u. Hor.: vestis, Ter. u. Curt.: nuntii, Sall. fr.: terrebat et proximus annus lugubris duorum consulum funeribus, trauervoll, Liv. – subst., lūgubria, ium, n., Trauerkleider, Prop. u. Ov. – aber lugubre sagum, ein gemeines, schmutziges Oberkleid, Hor. epod. 9, 28. – b) v. Pers.u. personif. Lebl., in Trauer befindlich, trauernd, Trauer-, domus, Liv.: genitor, Ov. – II) meton., traurig, a) = unheilvoll, bellum, Hor.: od. = Unheil verkündend, ales, Hor. – b) = kläglich, vox, Lucr.: verba, Ov. – dah. lūgubre adv., unheilvoll, lugubre rubere, Verg. Aen. 10, 273. – Die Silbe gu ist bei Dichtern öfter lang als kurz.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lugubris

См. также в других словарях:

  • Johann David Heinichen — (17 April 1683 16 July 1729) was a German Baroque composer and music theorist who brought the musical genius of Venice to the court of Augustus the Strong in Dresden. Although Heinichen s music is original, rhythmically exuberant and imaginative …   Wikipedia

  • ЛАМЕНТАЦИЯ — (лат. lamentatio жалоба, печальная песнь). 1) вопль, плачевная песнь у католиков, богослужение в четверг на страстной недели. 2) жалоба. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. ЛАМЕНТАЦИЯ 1) жалоба; 2) в… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • lamentation — [ lamɑ̃tasjɔ̃ ] n. f. • XIVe; lamentacion v. 1225; lat. lamentatio 1 ♦ Plainte bruyante et prolongée. Faire entendre, pousser des lamentations. Hist. jud. Les Lamentations de Jérémie, le livre des Lamentations : livre de la Bible composé de cinq… …   Encyclopédie Universelle

  • Jacopo Sannazaro — Page 1 du De partu virginis, de Jacopo Sannazaro[1] Jacopo Sannazaro, parfois francisé Jacques Sannazar[2], né à …   Wikipédia en Français

  • LAMENTATIONS, BOOK OF — LAMENTATIONS, BOOK OF, one of the five scrolls in the Hagiographa section of the Bible, consisting of five poetic chapters, probably lamenting the destruction of Jerusalem in 587 B.C.E. and its aftermath. (The English title, like the Greek… …   Encyclopedia of Judaism

  • Церковная музыка —         (нем. Kirchenmusik, итал. musica sacra, musica da chiesa, франц. musique d eglise, musique sacrйe, англ. church music) музыка христианской церкви, предназначенная для сопровождения службы или исполнения в т. н. внеслужебные часы. Понятия… …   Музыкальная энциклопедия

  • lamentaţie — LAMENTÁŢIE, lamentaţii, s.f. (Rar) Lamentare. – Din fr. lamentation, lat. lamentatio. Trimis de LauraGellner, 16.05.2004. Sursa: DEX 98  LAMENTÁŢIE s. v. văitat. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime  lamentáţie s. f. (sil. ţi e) …   Dicționar Român

  • Ernst Krenek — (August 23 1900 ndash; December 22 1991) was an Austrian born (and from 1945 an American) composer of Czech ancestry; throughout his life he insisted that his name be written Krenek rather than Křenek , and that it should be pronounced as a… …   Wikipedia

  • Discworld gods — See also: Discworld (world)#Magic Some of the Discworld gods at Dunmanifestin. L R: Sessifet (off left),Offler, Flatulus (behind Offler), Fate, Urika, Blind Io, Libertina, The Lady, Bibulous, Patina (behind Bibulous), Topaxi (in front of… …   Wikipedia

  • Cambridge Songs — The Cambridge Songs ( Carmina Cantabrigiensia ) are a colletion of Goliardic medieval Latin poems found on ten leaves (ff. 432 ndash;41) of the Codex Cantabrigiensis ( C , MS Gg. 5.35), now at the Cambridge University Library. The songs as they… …   Wikipedia

  • Ernst Krenek — Kreneks Unterschrift (1944) Ernst Krenek (* 23. August 1900 in Wien; † 22. Dezember 1991 in Palm Springs, Kalifornien; ursprünglich Křenek) war ein US amerikanischer Komponist österreichischer Herkunft …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»