Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

lābrusca

  • 1 labrusca

    lābrusca (ae) vītis or ūva; also absol.: lābrusca, ae, f., the wild vine, claret-vine:

    vitis labrusca, Linn.: uva labrusca,

    Col. 8, 5 fin.:

    vitis labrusca,

    Plin. 12, 13, 28, § 48.— Absol.:

    aspice ut antrum Sylvestris raris sparsit labrusca racemis,

    Verg. E. 5, 7 Serv. ad loc.; Plin. 23, 1, 14, § 19:

    omphacium... fit e labrusca, hoc est vite sylvestri, quod vocatur oenanthinum,

    id. 14, 16, 18, § 98.

    Lewis & Short latin dictionary > labrusca

  • 2 labrusca

    lābrusca, ae, f. vigne sauvage, lambruche.    - labrusca uva, Col.: lambruche.    - lambrusca vitis, Col.: lambruche.
    * * *
    lābrusca, ae, f. vigne sauvage, lambruche.    - labrusca uva, Col.: lambruche.    - lambrusca vitis, Col.: lambruche.
    * * *
        Labrusca, labruscae. Virgil. Vigne sauvage, Vigne bastarde ou agreste.

    Dictionarium latinogallicum > labrusca

  • 3 labrusca

    lābrūsca, ae f. (sc. ūva или vītis)
    дикий виноград (Vitis Labrusca, L) V, Col, PM

    Латинско-русский словарь > labrusca

  • 4 lābrūsca

        lābrūsca ae, f     the wild vine: Silvestris, V.
    * * *

    Latin-English dictionary > lābrūsca

  • 5 labrusca

    wild grape vine.

    Latin-English dictionary of medieval > labrusca

  • 6 labrusca uva

    lābrusca (ae) vītis or ūva; also absol.: lābrusca, ae, f., the wild vine, claret-vine:

    vitis labrusca, Linn.: uva labrusca,

    Col. 8, 5 fin.:

    vitis labrusca,

    Plin. 12, 13, 28, § 48.— Absol.:

    aspice ut antrum Sylvestris raris sparsit labrusca racemis,

    Verg. E. 5, 7 Serv. ad loc.; Plin. 23, 1, 14, § 19:

    omphacium... fit e labrusca, hoc est vite sylvestri, quod vocatur oenanthinum,

    id. 14, 16, 18, § 98.

    Lewis & Short latin dictionary > labrusca uva

  • 7 labrusca vitis

    lābrusca (ae) vītis or ūva; also absol.: lābrusca, ae, f., the wild vine, claret-vine:

    vitis labrusca, Linn.: uva labrusca,

    Col. 8, 5 fin.:

    vitis labrusca,

    Plin. 12, 13, 28, § 48.— Absol.:

    aspice ut antrum Sylvestris raris sparsit labrusca racemis,

    Verg. E. 5, 7 Serv. ad loc.; Plin. 23, 1, 14, § 19:

    omphacium... fit e labrusca, hoc est vite sylvestri, quod vocatur oenanthinum,

    id. 14, 16, 18, § 98.

    Lewis & Short latin dictionary > labrusca vitis

  • 8 labrusca uva

    lābrusca ūva od. vītis, die wilde Rebe, wahrsch. unsere Klarettraube (Vitis Labrusca, L.), Colum. 8. 5, 23. Plin. 12. 48 u. 132; 14, 99 a.; bl. lābrusca, ae, f., Verg. ecl. 5, 7 (dazu Voß). – dah. lābruscum, ī, n., deren Frucht, Ps. Verg. cul. 52.

    lateinisch-deutsches > labrusca uva

  • 9 labrusca uva

    lābrusca ūva od. vītis, die wilde Rebe, wahrsch. unsere Klarettraube (Vitis Labrusca, L.), Colum. 8. 5, 23. Plin. 12. 48 u. 132; 14, 99 a.; bl. lābrusca, ae, f., Verg. ecl. 5, 7 (dazu Voß). – dah. lābruscum, ī, n., deren Frucht, Ps. Verg. cul. 52.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > labrusca uva

  • 10 spargo

    [st1]1 [-] spargo (spergo), ĕre, sparsi, sparsum: - tr. - [abcl][b]a - semer, répandre; jeter çà et là, lancer de divers côtés, disperser, disséminer, éparpiller. - [abcl]b - diviser, partager. - [abcl]c - renverser. - [abcl]d - répandre (un bruit), jeter (des paroles), colporter, dire. - [abcl]e - diriger çà et là, promener en tous sens; faire errer. - [abcl]f - arroser, asperger. - [abcl]g - joncher, couvrir, étendre, saupoudrer, parsemer.[/b]    - ara castis vincta verbenis avet immolato spargier (= spargi) agno, Hor.: l'autel, ceint de chastes verveines, désire être arrosé du sang d'un agneau sacrifié.    - sparsi per vias speculatores, Liv.: les éclaireurs échelonnés le long des chemins.    - antrum sparsit labrusca racemis, Virg.: la vigne sauvage a tapissé la grotte de ses grappes.    - fama spargitur, Stat. Th. 9, 33: le bruit se répand.    - spargebatur + prop. inf. Tac. H. 2, 58: on répandait le bruit que.    - natura cervorum cornua sparsit in ramos, Plin. 11: la nature a ramifié les cornes du cerf. [st1]2 [-] spargo, ĭnis, f.: Fort. aspersion.
    * * *
    [st1]1 [-] spargo (spergo), ĕre, sparsi, sparsum: - tr. - [abcl][b]a - semer, répandre; jeter çà et là, lancer de divers côtés, disperser, disséminer, éparpiller. - [abcl]b - diviser, partager. - [abcl]c - renverser. - [abcl]d - répandre (un bruit), jeter (des paroles), colporter, dire. - [abcl]e - diriger çà et là, promener en tous sens; faire errer. - [abcl]f - arroser, asperger. - [abcl]g - joncher, couvrir, étendre, saupoudrer, parsemer.[/b]    - ara castis vincta verbenis avet immolato spargier (= spargi) agno, Hor.: l'autel, ceint de chastes verveines, désire être arrosé du sang d'un agneau sacrifié.    - sparsi per vias speculatores, Liv.: les éclaireurs échelonnés le long des chemins.    - antrum sparsit labrusca racemis, Virg.: la vigne sauvage a tapissé la grotte de ses grappes.    - fama spargitur, Stat. Th. 9, 33: le bruit se répand.    - spargebatur + prop. inf. Tac. H. 2, 58: on répandait le bruit que.    - natura cervorum cornua sparsit in ramos, Plin. 11: la nature a ramifié les cornes du cerf. [st1]2 [-] spargo, ĭnis, f.: Fort. aspersion.
    * * *
        Spargo, spargis, sparsi, sparsum, spargere. Virgil. Espandre, Jecter ca et là, Espardre, Esparpeiller.
    \
        Spargere se in aristas, vel brachia, dicitur herba. Plin. S'espandre, S'estendre.
    \
        In fluctus spargere aliquem. Virgil. Le jecter par pieces.
    \
        Spargere humum foliis. Virgil. Joncer la terre de fueilles.
    \
        Nebulam spargere stellis candidis. Horat. Offusquer et obscurcir les blanches estoilles d'une noire nuee.
    \
        Semen spargere. Cic. Semer.
    \
        Voces spargere in vulgus. Virgil. Semer un bruit.
    \
        Vulcanum spargere totis tectis. Virgil. Mettre le feu.
    \
        Spargere. Cic. Mouiller, Arrouser.
    \
        Spargere corpus aqua. Virgil. Arrouser d'eaue.
    \
        Spargere venena. Cic. Empoisonner et bailler boucons.
    \
        Genera in multas species sese spargentia. Plin. Divisez en plusieurs, etc.

    Dictionarium latinogallicum > spargo

  • 11 labruscum

    lābruscum, i, n. [labrusca], the fruit of the labrusca, the wild grape, Verg. Cul. 52.

    Lewis & Short latin dictionary > labruscum

  • 12 ampelos

    ampelos, ī, f. (ἄμπελος), der Weinstock; dah. a) ampelos agria, wilder Wein, (rein lat. labrusca), Plin. 23, 19; 27, 44. – b) ampelos Chironia, Schmerwurz (rein lat. vitis nigra), Plin. 23, 27; 25, 34. – c) ampelos leuce, Akk. ampelon leucen, f. (ἄμπελος λευκή), die auch archezostis u. rein lat. vitis alba gen. Zaunrübe, Gichtrübe (Bryonia alba, L.), Plin. 23, 21; vgl. vitis (alba).

    lateinisch-deutsches > ampelos

  • 13 oenanthe

    oenanthē, ēs, f. (οἰνάνθη), I) die Traube des wilden Weinstockes (vitis labrusca), Plin. 12, 132. – II) ein Dornengewächs, die bibernellartige Rebendolde (Oenanthe pimpinelloides, L.), Plin. 21, 167. – III) ein Vogel, sonst parra gen., wahrsch. der Kiebitz, Plin. 10, 87.

    lateinisch-deutsches > oenanthe

  • 14 racemus

    racēmus, ī, m. (griech. ῥάξ, ῥαγός), I) der Kamm der Trauben, dependent racemis ut uvae etc., Plin.: uva lentis racemis, Ps. Verg. cop. – II) meton.: A) die Beere u. die ganze Traube, bes. v. Weine, Verg. u. Ov.: v. Efeu, Plin., u. v. anderen Gewächten, raris labrusca racemis, Verg. – B) der Saft der Traube, der Weinbeersaft (Most u. Wein), Ov. fast. 5, 343.

    lateinisch-deutsches > racemus

  • 15 ampelos

    ampelos, ī, f. (ἄμπελος), der Weinstock; dah. a) ampelos agria, wilder Wein, (rein lat. labrusca), Plin. 23, 19; 27, 44. – b) ampelos Chironia, Schmerwurz (rein lat. vitis nigra), Plin. 23, 27; 25, 34. – c) ampelos leuce, Akk. ampelon leucen, f. (ἄμπελος λευκή), die auch archezostis u. rein lat. vitis alba gen. Zaunrübe, Gichtrübe (Bryonia alba, L.), Plin. 23, 21; vgl. vitis (alba).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ampelos

  • 16 oenanthe

    oenanthē, ēs, f. (οἰνάνθη), I) die Traube des wilden Weinstockes (vitis labrusca), Plin. 12, 132. – II) ein Dornengewächs, die bibernellartige Rebendolde (Oenanthe pimpinelloides, L.), Plin. 21, 167. – III) ein Vogel, sonst parra gen., wahrsch. der Kiebitz, Plin. 10, 87.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > oenanthe

  • 17 racemus

    racēmus, ī, m. (griech. ῥάξ, ῥαγός), I) der Kamm der Trauben, dependent racemis ut uvae etc., Plin.: uva lentis racemis, Ps. Verg. cop. – II) meton.: A) die Beere u. die ganze Traube, bes. v. Weine, Verg. u. Ov.: v. Efeu, Plin., u. v. anderen Gewächten, raris labrusca racemis, Verg. – B) der Saft der Traube, der Weinbeersaft (Most u. Wein), Ov. fast. 5, 343.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > racemus

  • 18 adspicio

    a-spĭcĭo ( adsp-, Jan; asp-, others except Halm, who uses both), spexi, spectum, 3, v. a. (aspexit = aspexerit, Plaut. As. 4, 1, 25), to look to or upon a person or thing, to behold, look at, see.
    I.
    Lit., constr. in the ante - class. per. sometimes with ad; but afterwards with the acc., with a finite clause, or absol.; in eccl. Lat., with in with acc., and super with acc.
    (α).
    With ad:

    aspice ad me,

    Plaut. Capt. 3, 4, 38:

    aspicient ad me,

    Vulg. Zach. 12, 10:

    aspicere ad terram,

    Plaut. Cist. 4, 2, 25:

    ad caelum,

    Vulg. 2 Macc. 7, 28:

    Aspice nunc ad sinisteram,

    Plaut. Merc. 5, 2, 38 (Ritschl, spice):

    ad Scrofam,

    Varr. R. R. 1, 2, 26; cf. the epitaph of Pacuvius: Adulescens, tametsi properas, te hoc saxum rogat, Ut se[se] aspicias, etc., ap. Gell. 1, 24 fin. —(b With acc.: Aspice hoc sublimen candens, Enn. ap. Cic. N. D. 2, 25, 65: templum Cereris, id. ap. Varr. L. L. 7, 2, 82: me, Pac. ap. Non. p. 470, 20: aspicite (me) religatum asperis Vinctumque saxis, Att. ap. Cic. Tusc. 2, 10, 23; Plaut. As. 4, 1, 25:

    me huc aspice,

    id. Am. 2, 2, 118:

    faciem alicujus,

    id. Ps. 1, 2, 9.—In Plaut. twice with contra: aspiciam aliquem [p. 176] contra oculis, Cas. 5, 3, 2: Th. Aspicedum contra me. Tr. Aspexi. Th. Vides? Tr. Video, Most. 5, 1, 56; so,

    non audebat aspicere contra Deum,

    Vulg. Exod. 3, 6:

    formam alicujus aspicere,

    Ter. Heaut. 4, 5, 25:

    tergum alicujus,

    Vulg. Exod. 33, 8:

    aspicite ipsum: contuemini os, etc.,

    Cic. Sull. 27:

    me,

    Vulg. Job, 7, 8:

    sic obstupuerant, sic terram intuebantur, sic furtim non numquam inter se aspiciebant, etc.,

    Cic. Cat. 3, 5, 13; so Vulg. Jer. 4, 23:

    aspicis me iratus,

    Cic. Phil. 2, 30 fin.:

    hominis omnino aspiciendi potestatem eripere,

    id. Lael. 23, 87:

    ut nemo eorum forum aut publicum aspicere vellet,

    Liv. 9, 7, 11:

    aliquid rectis oculis,

    Suet. Aug. 16:

    Aspicit hanc torvis (oculis),

    Ov. M. 6, 34:

    aspiciunt oculis Superi mortalia justis,

    id. ib. 13, 70:

    aliquid oculis aequis,

    Verg. A. 4, 372:

    aspice vultus Ecce meos,

    Ov. M. 2, 92 al.:

    horrendae aspectu,

    Hor. S. 1, 8, 26:

    aspice nos hoc tantum,

    look on us thus much only, Verg. A. 2, 690 Wagner: Aspice Felicem sibi non tibi, Romule, Sullam, poët. ap. Suet. Tib. 59.—In pass. (rare):

    unde aliqua pars aspici potest,

    Cic. Mil. 3:

    pulvis procul et arma adspiciebantur,

    Tac. H. 2, 68; id. G. 13:

    super triginta milia armatorum aspiciebantur,

    id. Agr. 29; 40; id. A. 3, 45; 11, 14:

    Septentrionem ibi adnotatum primā tantum parte noctis adspici,

    Plin. 2, 73, 75, § 185:

    quasi eum aspici nefas esset,

    Cic. Verr. 5, 67; 5, 187; id. Har. Resp. 8:

    adspici humana exta nefas habetur,

    Plin. 28, 1, 2, § 5.—
    (γ).
    Absol.:

    Vide amabo, si non, quom aspicias, os inpudens videtur,

    Ter. Eun. 5, 1, 22:

    postquam aspexi, ilico Cognovi,

    id. Heaut. 4, 1, 43.—
    (δ).
    With in with acc.:

    in terram aspicere,

    Vulg. Psa. 101, 20; ib. Isa. 5, 30:

    in caelum,

    ib. Matt. 14, 9.—
    (ε).
    With super with acc.:

    super castra aspicere,

    Vulg. Judith, 9, 7 al. —
    B.
    Transf.
    1.
    a.. Of things in space, to look toward, lie toward:

    tabulatum aspiciat meridiem,

    Col. 8, 8, 2:

    cryptoporticus non aspicere vineas, sed tangere videtur,

    Plin. Ep. 5, 6, 29:

    ea pars Britanniae, quae Hiberniam aspicit,

    Tac. Agr. 24:

    terra umidior quā Gallias, ventosior quā Noricum aspicit,

    id. G. 5.—
    b.
    Of persons:

    nobilissimi totius Britanniae eoque in ipsis penetralibus siti nec servientium litora aspicientes,

    Tac. Agr. 30.—
    2.
    With the access. idea of purpose (cf.: adeo, aggredior, etc.), to look upon something in order to consider or examine it; and in gen. to consider, survey, inspect (freq. in Liv.):

    hujus ut aspicerent opus admirabile,

    Ov. M. 6, 14:

    Boeotiam atque Euboeam aspicere jussi,

    Liv. 42, 37:

    in Boeotiā aspiciendae res,

    id. 42, 67 fin.:

    Ap. Claudium legatum ad eas res aspiciendas componendasque senatus misit,

    id. 42, 5; 26, 51; 32, 5 al.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.: sic in oratione Crassi divitias atque ornamenta ejus ingenii per quaedam involucra perspexi;

    sed ea cum contemplari cuperem, vix aspiciendi potestas fuit,

    Cic. de Or. 1, 35, 161:

    sic evolavit oratio, ut ejus vim atque incitationem aspexerim, vestigia ingressumque vix viderim,

    observed, noticed, id. ib. 1, 35, 161:

    in auctorem fidei,

    Vulg. Heb. 12, 2:

    in remunerationem,

    ib. ib. 11, 26.—So esp., to examine, reflect upon, to consider, weigh, ponder (most freq. in the imperat.: aspice, see, ponder, consider, etc.).
    a.
    With acc.:

    Postea [tu] aspicito meum, quando ego tuum inspectavero,

    Plaut. Rud. 3, 4, 50:

    neque tanta (est) in rebus obscuritas, ut eas non penitus vir ingenio cernat, si modo (eas) aspexerit,

    attends to them, Cic. de Or. 3, 31, 124: aspice, ait, Perseu, nostrae primordia gentis, Ov M. 5, 190.—
    b.
    With a finite clause.
    (α).
    In the subj.:

    qui semel aspexit, quantum dimissa petitis Praestent, etc.,

    has weighed, considered, Hor. Ep. 1, 7, 96:

    aspiciebant, quomodo turba jactaret aes etc.,

    Vulg. Marc. 12, 41:

    aspiciebant, ubi (Jesus) poneretur,

    ib. ib. 15, 47:

    Quin tu illam aspice, ut placide adcubat,

    Plaut. Most. 3, 2, 168:

    quin aspice, quantum Aggrediare nefas,

    Ov. M. 7, 70:

    Aspice, venturo laetentur ut omnia saeclo!

    Verg. E. 4, 52:

    Aspice, Plautus Quo pacto partes tutetur amantis ephebi, ut patris attenti... Quantus sit dossennus,

    Hor. Ep. 2, 1, 170 sqq.:

    Aspice, num mage sit nostrum penetrabile telum,

    Verg. A. 10, 481:

    aspice, si quid loquamur,

    Hor. Ep. 1, 17, 4 sq.:

    Aspice, qui coeant populi,

    Verg. A. 8, 385:

    Qualem commendes, etiam atque etiam aspice,

    Hor. Ep. 1, 18, 76: aspice, Quanto cum fastu, quanto molimine circumspectemus etc., id. ib. 2, 2, 92.—
    (β).
    In the indic. (rare):

    Aspice, ut antrum Silvestris raris sparsit labrusca racemis,

    Verg. E. 5, 6:

    Aspice, ut insignis spoliis Marcellus opimis Ingreditur,

    id. A. 6, 855:

    quantas ostentant, aspice, vires,

    id. ib. 6, 771:

    Aspice, quem gloria extulerat,

    id. Cat. 12, 1:

    aspicite, quae fecit nobiscum,

    Vulg. Tob. 13, 6.—Also, to take into consideration, to have in view:

    si genus aspicitur, Saturnum prima parentem Feci,

    Ov. F. 6, 29.—
    B.
    Esp.
    1.
    To look upon with respect, admiration:

    erat in classe Chabrias privatus, sed eum magis milites quam qui praeerant, aspiciebant,

    Nep. Chabr. 4, 1.—
    2.
    Aliquem, to look one boldly in the face, to meet his glance:

    Lacedaemonii, quos nemo Boeotiorum ausus fuit aspicere in acie,

    Nep. Epam. 8, 3 (cf. supra, I., the passage from Suet. Aug. 16). —
    3.
    Lumen aspicere, to see the light for to live:

    odi celebritatem, fugio homines, lucem aspicere vix possum,

    Cic. Att. 3, 7; id. Brut. 3, 12; cf. the foll. number fin.
    4.
    Ad inchoative (as in addubito, addormio, aduro, etc.), to get a sight of, to see, perceive, descry:

    perii, si me aspexerit,

    Plaut. Am. 1, 1, 164:

    forte unam aspicio adulescentulam,

    Ter. And. 1, 1, 91; id. Ad. 3, 3, 19:

    respexit et equum alacrem laetus aspexit,

    Cic. Div. 1, 33, 73; so id. Har. Resp. 1, 2:

    tum vero Phaëthon cunctis e partibus orbem Aspicit accensum,

    Ov. M. 2, 228; 7, 651:

    aspicit hanc visamque vocat,

    id. ib. 2, 443; 2, 714; 3, 69; 3, 356; 3, 486; 7, 384;

    7, 791 et saep.: Quem simul aspexit scabrum intonsumque,

    Hor. Ep. 1, 7, 90.—Hence trop.: lumen aspicere, to see the light for to be born:

    ut propter quos hanc suavissimam lucem aspexerit, eos indignissime luce privārit,

    Cic. Rosc. Am. 22 fin.; cf. supra, II. B. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > adspicio

  • 19 Ampelos

    1.
    ampĕlŏs, i, f., = ampelos, a vine, grape-vine (used technically; in pure Lat. vitis).
    I.
    Ampelos agria, wild vine (in pure Lat. labrusca), Plin. 23, 1, 14, § 19.—
    II.
    Ampelos chironia, greasewort; in pure Lat. vitis nigra or bryonia, Plin. 23, 1, 17, § 27; 24, 4, 16, § 34.
    2.
    Ampĕlŏs, i, f.
    I.
    A city of Macedonia, Plin. 4, 10, 17, § 37.—
    II.
    A headland and town in Crete, Plin. 4, 12, 20, § 59.
    3.
    Ampĕlŏs, i, m., a beautiful youth, loved by Bacchus, Ov. F. 3, 409.

    Lewis & Short latin dictionary > Ampelos

  • 20 ampelos

    1.
    ampĕlŏs, i, f., = ampelos, a vine, grape-vine (used technically; in pure Lat. vitis).
    I.
    Ampelos agria, wild vine (in pure Lat. labrusca), Plin. 23, 1, 14, § 19.—
    II.
    Ampelos chironia, greasewort; in pure Lat. vitis nigra or bryonia, Plin. 23, 1, 17, § 27; 24, 4, 16, § 34.
    2.
    Ampĕlŏs, i, f.
    I.
    A city of Macedonia, Plin. 4, 10, 17, § 37.—
    II.
    A headland and town in Crete, Plin. 4, 12, 20, § 59.
    3.
    Ampĕlŏs, i, m., a beautiful youth, loved by Bacchus, Ov. F. 3, 409.

    Lewis & Short latin dictionary > ampelos

См. также в других словарях:

  • Labrusca — puede referirse a: el nombre común de la planta Vitis labrusca; o el nombre común de la planta Vitis vinifera. Esta página de desambiguación cataloga artículos relacionados con el mismo título. Si llegaste aquí a través de …   Wikipedia Español

  • labrusca — (Del lat. labrusca). f. Vid silvestre …   Diccionario de la lengua española

  • labrusca — ● labrusca nom masculin Vigne des régions tempérées des États Unis, dont certaines variétés sont très répandues dans le monde en raison de leur résistance au froid et aux maladies cryptogamiques …   Encyclopédie Universelle

  • labrusca — s. f. Variedade de uva preta; gaipelo …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • labrusca — [lə brus′kə] adj. designating or of the FOX GRAPE …   English World dictionary

  • labrusca — (Del lat. labrusca.) ► sustantivo femenino BOTÁNICA Vid silvestre. * * * labrusca (del lat. «labrusca»; Vitis labrusca) f. Planta vitácea originaria de África y América, cultivada ocasionalmente por sus frutos. ≃ Vid silvestre, parriza, parrón. * …   Enciclopedia Universal

  • labrusca — ləˈbrəskə adjective Usage: often capitalized Etymology: New Latin, from labrusca (specific epithet of Vitis labrusca) from Latin, wild vine : of, relating to, or derived from an American fox grape (Vitis labrusca) that has been important in the… …   Useful english dictionary

  • labrusca — /leuh brus keuh/, adj. of or derived from the North American fox grape, Vitis labrusca. [ < NL: the specific epithet, L: a kind of wild grape] * * * …   Universalium

  • labrusca — la·brù·sca s.f. var. → lambrusca …   Dizionario italiano

  • labrusca — sustantivo femenino parriza, parrón, vid silvestre …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • labrusca — la·brus·ca …   English syllables

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»