Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

l'apothéose

  • 1 apothéose

    apɔteoz
    f
    1) ( triomphe) Ehrenerweisung f, Ehrerbietung f, Huldigung f
    2) (fig) Krönung f, Höhepunkt m

    Cette soirée fut l'apothéose de sa gloire. — Dieser Abend war der Höhepunkt seines Ruhms.

    apothéose
    apothéose [apɔteoz]
    1 (consécration) Krönung féminin; (sommet) Höhepunkt masculin
    2 (partie finale) krönender Abschluss

    Dictionnaire Français-Allemand > apothéose

  • 2 Apotheose

    Apotheose [apote'o:zə] <-, -n> f
    rel apoteoza f

    Neue deutsche Polnisch-Deutsch > Apotheose

  • 3 апофеоз

    m Apotheose f, Verherrlichung f
    * * *
    апофео́з m Apotheose f, Verherrlichung f
    * * *
    апофео́з
    <>
    м
    1. РЕЛИГ (обря́д обожествле́ния) Vergöttlichung f
    2. РЕЛИГ (прославле́ние) Apotheose f
    3. ТЕАТ Schlussszene f
    * * *
    n
    pompous. Apotheose

    Универсальный русско-немецкий словарь > апофеоз

  • 4 apotheosis

    apoth·eo·sis
    <pl -ses>
    [əˌpɒθiˈəʊsɪs, AM -ˈpɑ:θiˈoʊ-, pl -si:z]
    1. (culmination) Höhepunkt m
    the \apotheosis of a dream die Erfüllung eines Traums
    to achieve [or reach] an \apotheosis einen Höhepunkt erreichen
    2. (deification) Apotheose f geh, Vergöttlichung f
    * * *
    [ə"pɒɵI'əʊsɪs]
    n
    Apotheose f (liter) (into zu)
    * * *
    apotheosis [əˌpɒθıˈəʊsıs; US əˌpɑ-] pl -ses [-siːz] s
    1. Apotheose f:
    a) Vergöttlichung f
    b) fig Verherrlichung f
    2. fig Krone f, Ideal n:
    * * *
    n.
    Apotheose f.
    Vergöttlichung f.

    English-german dictionary > apotheosis

  • 5 consecratio

    cōnsecrātio, ōnis, f. (consecro), die Heiligmachung, I) eig.: 1) im allg., das religiöse Weihen, die Weihe, Heiligung, wodurch etwas sacer (den Göttern geweiht, dah. unverletzlich, unverbrüchlich) wird, domus, aedium, Cic. de domo 106 u. 128: bonorum, ibid. 125: sollemnis familiae suae, Flor. 1, 17, 7: legis aut poenae, Unverbrüchlichkeitserklärung, Cic. Balb. 33 zw. (s. Baiter nota crit.). – meton., das Geweihte, Vulg. levit. 27, 29 u. ö. – 2) insbes.: a) die Priesterweihe, Vulg. exod. 29, 22 u. Eccl. – b) die Weihung unter Anrufung der unterirdischen Götter zur Rache, α) die Verfluchung, capitis, Cic. Balb. 33. – β) die magische Besprechung, Tert. de idol. 15; meton. = das geweihte Mittel gegen Bezauberung, das Amulett, Lampr. Heliog. 9, 1. – II) die Heiligung, Vergötterung, Konsekration, falsae consecrationes, Lact. 1, 20, 24. – insbes., die Vergötterung der Kaiser, die Apotheose, Suet. Dom. 2, 3. Tac. ann. 13, 2.

    lateinisch-deutsches > consecratio

  • 6 consecro

    cōnsecro, āvī, ātum, āre (con u. sacer), heilig machen, heilig sprechen, I) dem heiligen (religiösen) Gebrauche anheimggeben, für Eigentum einer Gottheit od. der Götter erklären, einer Gottheit oder den Göttern weihen, 1) im allg.: a) eig.: aedem, Cic.: lucos et nemora, Tac.: Fortunae muliebris simulacrum cum aede sua, Val. Max.: simulacra, Cic. – domum, aedes alcis, Cic.: bona alcis, Cic. u. Liv. – diem adventus alcis, heiligen, zu einem den Göttern geweihten Tag, zu einem Festtag machen, Liv. – m. Abl. (durch), ossa pristini corporis memorando funere (v. Vogel Phönix), Mela. – m. ad u. Akk., P. Africanus veterem Carthaginem nudatam tectis atque moenibus ad testificandam nostram victoriam, ad aeternam hominum memoriam consecravit (so daß es nicht wieder aufgebaut werden durfte), Cic. – m. Adv. (wo?) od. m. in (in, an) u. Abl., Trallibus in templo Victoriae, ubi Caesaris statuam consecraverant, Caes.: c. aram in litore, Cic.: aram fortunae salutaris pro reditu meo in urbem senatus consecravit, Monum. Ancyr. tab. 2. lin. 27 sq. – m. in (bei) u. Abl., locum in condendis urbibus certis circa terminis c., Liv.: equorum greges in traiiciendo Rubicone, Suet. – mit Dat. (wem?), aedem tonanti Iovi, Suet.: Dianae templum, Mela: delubra Menti et Virtuti et Fidei, Cic.: sedem deo, Curt.: totam Siciliam Cereri et Liberae, Cic.: Marti insulam, Mela: hunc lucum tibi dedico consecroque, Priape, Catull.: c. Martis manubias Musis, Cic.: spolia Iovi Feretrio, Val. Max.: tres gladios Marti Ultori, Suet.: in eo loco Philaenis fratribus aras, Sall.: verb. candelabrum dare, donare, dicare, consecrare Iovi optumo maxumo, Cic. – Partic. Perf. Pass. m. Dat. comm. statt ab m. Abl., ara Octavio (von Okt.) consecrata, Suet.: Campus Stellatis maioribus (von den V.) consecratus, Suet. – u. bl. Partic. Perf. Pass. cōnsecrātus, geheiligt, geweiht, heilig (Ggstz. profanus), locus, Cic.: termini, Liv.: Cupido (als Statue), Cic.: consecratis (verbis) utendum est, Quint. – m. Prädik.-Akkus. im Partic. Fut. Pass., Christo se consecrare regendos, Prud. c. Symm. 1, 565. – b) übtr., weihen, in qua (patria) nostra omnia ponere et quasi consecrare debemus, auf dessen Altar als Opfer legen, Cic. de legg. 2, 5. – m. Dat. (wem?), qui certis quibusdam destinatisque sententiis quasi addicti et consecrati sunt, gleichs. sklavisch zugetan u. zu eigen gegeben sind, Cic. Tusc. 2, 5. – 2) den unterirdischen Göttern weihen, der Strafe (Rache) der Götter anheimgeben od. preisgeben, a) eig., auch m. Abl. (durch) u. m. Dat. (wem?), bei strafbarer Übertretung eines Gesetzes, cum caput eius, qui contra fecerit, consecratur, verflucht wird, Cic. Balb. 33. – bei Gelübden, te tuumque caput sanguine hoc consecro, Liv. 3, 48, 5. – bei Schwüren, quibus (ver bis) caput suum, domum suam, si scienter fefellisset, deorum irae consecraret, Plin. pan. 64, 3. – bei Kriegserklärungen, Dis pater Veiovis manes... uti vos eas urbes agrosque capita aetatesque eorum devotas consecratasque habeatis, alte Formel bei Macr. sat. 3, 9. § 10. – b) übtr., der Rache jmds. als Opfer weihen od. preisgeben, esse (se) iam consecratum Miloni, Cic. de har. resp. 7.

    II) heilig sprechen = leb. Wesen u. lebl. Ggstde. für göttlich od. heilig erklären, zur Gottheit erheben, vergöttern, heiligen, die göttliche Weihe geben u. dgl., 1) im allg.: a) eig.: Liberum cum Cerere Liberaque, Cic.: Romulum, Liv. epit.: aëra Iunonis nomine, Cic.: apud Memphim bovem Apim, Suet.: nullam beluam nisi ob aliquam utilitatem, Cic.: beluas propter beneficium, Cic. – mentem, fidem, virtutem, concordiam c. et publice dedicare, Cic.: alcis virtutes c. et in deorum numero collocare, Cic.: c. origines suas et ad deos referre auctores, Liv.: honos hominis deorum religione consecratus, Cic.: marito consecratissimo, Corp. inscr. Lat. 6, 3331. – besonders von der Vergötterung (Apotheose) der römischen Kaiser und ihrer Familienglieder, c. Claudium, Suet.: defunctam (matrem) prohibuit consecrari, Suet.: consecrati principes, Suet. – b) übtr.: α) heiligen = unverletzlich-, unantastbar machen, hanc opinionem in illo sanctissimo Hercule consecratam videmus, Cic.: vetera iam ista et religione omnium consecrata, Cic. – β) dem Ruhme nach heiligen = unsterblich machen, verewigen, gew. mit Abl. (durch), amplissimis monumentis memoriam nominis sui, Cic.; vgl. virorum fortium memoriam honore deorum immortalium consecratam, Cic.: (Socratis) ratio disputandi Platonis memoriā et litteris consecrata, Cic. – m. ad od. in (bis zu) u. Akk., (ii viri) prope ad immortalitatis et religionem et memoriam consecrantur, Cic.: reges maximi et potentissimi ob merita virtutum suarum in memoriam sunt consecrati, Curt. – 2) prägn.: a) ein leb. Wesen als Gottheit zuteilen, -zuweisen, m. Dat. (wem?), cuiusque generis beluas numero consecratas deorum, Cic. de rep. 3, 14: u. Olympiada immortalitati, Curt. 9, 6 (26), 26; 10, 5 (18), 30. – b) jmdm. etw. als etw. Göttliches zuweisen, -zuschreiben, cur... corporis curandi tuendique causā quaesita sit ars atque eius utilitas deorum immortalium inventioni consecrata, ihr Nutzen, d.i. sie (die Kunst) wegen ihres Nutzens der Erfindung der unst. G. als etwas Göttliches zugeschrieben wird, Cic. Tusc. 3, 1: Herculem modo et Patrem Liberum consecratae immortalitatis exempla referebas, führtest als Beispiel der Erhebung unter die Unsterblichen an, Curt. 8, 5 (19), 16. – übtr., beneficium elegantissimo carmine aeternitati c., der Ewigkeit zuweisen = verewigen, Val. Max. 1, 7. ext. 3. – c) als heilig erkennen u. bekennen, heiligen, sit deus nobis non in templis, sed in corde consecratus, Lact. de ira dei 23, 28: secum habeat deum semper in corde consecratum, quoniam ipse est dei templum, Lact. 6, 25, 15: nonne deus melius in nostra dedicandus est mente, in nostro immo consecrandus est pectore? Min. Fel. Oct. 32, 2.

    lateinisch-deutsches > consecro

  • 7 обожествление

    n
    1) gener. Vergöttlichung
    2) lat. Deifikation
    3) pompous. Apotheose

    Универсальный русско-немецкий словарь > обожествление

  • 8 прославление

    n
    1) gener. Verherrlichung
    2) pompous. Apotheose, Lobpreisung

    Универсальный русско-немецкий словарь > прославление

  • 9 торжественный финал

    adj
    theatre. Apotheose

    Универсальный русско-немецкий словарь > торжественный финал

  • 10 deification

    dei·fi·ca·tion
    [ˈdeɪfɪkeɪʃən, AM ˈdi:ə-]
    n no pl Verehrung f, Vergötterung f
    * * *
    ["diːIfI'keISən]
    n
    Vergötterung f
    * * *
    1. Vergötterung f, Apotheose f
    2. (etwas) Vergöttlichtes
    * * *
    n.
    Vergötterung f.

    English-german dictionary > deification

  • 11 apoteosis

    sustantivo femenino
    apoteosis
    apoteosis [apote'osis]
    num1num (de un héroe) Vergöttlichung femenino
    num2num (de un espectáculo) Höhepunkt masculino

    Diccionario Español-Alemán > apoteosis

  • 12 consecratio

    cōnsecrātio, ōnis, f. (consecro), die Heiligmachung, I) eig.: 1) im allg., das religiöse Weihen, die Weihe, Heiligung, wodurch etwas sacer (den Göttern geweiht, dah. unverletzlich, unverbrüchlich) wird, domus, aedium, Cic. de domo 106 u. 128: bonorum, ibid. 125: sollemnis familiae suae, Flor. 1, 17, 7: legis aut poenae, Unverbrüchlichkeitserklärung, Cic. Balb. 33 zw. (s. Baiter nota crit.). – meton., das Geweihte, Vulg. levit. 27, 29 u. ö. – 2) insbes.: a) die Priesterweihe, Vulg. exod. 29, 22 u. Eccl. – b) die Weihung unter Anrufung der unterirdischen Götter zur Rache, α) die Verfluchung, capitis, Cic. Balb. 33. – β) die magische Besprechung, Tert. de idol. 15; meton. = das geweihte Mittel gegen Bezauberung, das Amulett, Lampr. Heliog. 9, 1. – II) die Heiligung, Vergötterung, Konsekration, falsae consecrationes, Lact. 1, 20, 24. – insbes., die Vergötterung der Kaiser, die Apotheose, Suet. Dom. 2, 3. Tac. ann. 13, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consecratio

  • 13 consecro

    cōnsecro, āvī, ātum, āre (con u. sacer), heilig machen, heilig sprechen, I) dem heiligen (religiösen) Gebrauche anheimggeben, für Eigentum einer Gottheit od. der Götter erklären, einer Gottheit oder den Göttern weihen, 1) im allg.: a) eig.: aedem, Cic.: lucos et nemora, Tac.: Fortunae muliebris simulacrum cum aede sua, Val. Max.: simulacra, Cic. – domum, aedes alcis, Cic.: bona alcis, Cic. u. Liv. – diem adventus alcis, heiligen, zu einem den Göttern geweihten Tag, zu einem Festtag machen, Liv. – m. Abl. (durch), ossa pristini corporis memorando funere (v. Vogel Phönix), Mela. – m. ad u. Akk., P. Africanus veterem Carthaginem nudatam tectis atque moenibus ad testificandam nostram victoriam, ad aeternam hominum memoriam consecravit (so daß es nicht wieder aufgebaut werden durfte), Cic. – m. Adv. (wo?) od. m. in (in, an) u. Abl., Trallibus in templo Victoriae, ubi Caesaris statuam consecraverant, Caes.: c. aram in litore, Cic.: aram fortunae salutaris pro reditu meo in urbem senatus consecravit, Monum. Ancyr. tab. 2. lin. 27 sq. – m. in (bei) u. Abl., locum in condendis urbibus certis circa terminis c., Liv.: equorum greges in traiiciendo Rubicone, Suet. – mit Dat. (wem?), aedem tonanti Iovi, Suet.: Dianae templum, Mela: delubra Menti et Virtuti et Fidei, Cic.: sedem deo, Curt.: totam Siciliam Cereri et Liberae, Cic.:
    ————
    Marti insulam, Mela: hunc lucum tibi dedico consecroque, Priape, Catull.: c. Martis manubias Musis, Cic.: spolia Iovi Feretrio, Val. Max.: tres gladios Marti Ultori, Suet.: in eo loco Philaenis fratribus aras, Sall.: verb. candelabrum dare, donare, dicare, consecrare Iovi optumo maxumo, Cic. – Partic. Perf. Pass. m. Dat. comm. statt ab m. Abl., ara Octavio (von Okt.) consecrata, Suet.: Campus Stellatis maioribus (von den V.) consecratus, Suet. – u. bl. Partic. Perf. Pass. cōnsecrātus, geheiligt, geweiht, heilig (Ggstz. profanus), locus, Cic.: termini, Liv.: Cupido (als Statue), Cic.: consecratis (verbis) utendum est, Quint. – m. Prädik.-Akkus. im Partic. Fut. Pass., Christo se consecrare regendos, Prud. c. Symm. 1, 565. – b) übtr., weihen, in qua (patria) nostra omnia ponere et quasi consecrare debemus, auf dessen Altar als Opfer legen, Cic. de legg. 2, 5. – m. Dat. (wem?), qui certis quibusdam destinatisque sententiis quasi addicti et consecrati sunt, gleichs. sklavisch zugetan u. zu eigen gegeben sind, Cic. Tusc. 2, 5. – 2) den unterirdischen Göttern weihen, der Strafe (Rache) der Götter anheimgeben od. preisgeben, a) eig., auch m. Abl. (durch) u. m. Dat. (wem?), bei strafbarer Übertretung eines Gesetzes, cum caput eius, qui contra fecerit, consecratur, verflucht wird, Cic. Balb. 33. – bei Gelübden, te tuumque caput sanguine hoc consecro, Liv. 3, 48, 5. – bei Schwüren, quibus (ver-
    ————
    bis) caput suum, domum suam, si scienter fefellisset, deorum irae consecraret, Plin. pan. 64, 3. – bei Kriegserklärungen, Dis pater Veiovis manes... uti vos eas urbes agrosque capita aetatesque eorum devotas consecratasque habeatis, alte Formel bei Macr. sat. 3, 9. § 10. – b) übtr., der Rache jmds. als Opfer weihen od. preisgeben, esse (se) iam consecratum Miloni, Cic. de har. resp. 7.
    II) heilig sprechen = leb. Wesen u. lebl. Ggstde. für göttlich od. heilig erklären, zur Gottheit erheben, vergöttern, heiligen, die göttliche Weihe geben u. dgl., 1) im allg.: a) eig.: Liberum cum Cerere Liberaque, Cic.: Romulum, Liv. epit.: aëra Iunonis nomine, Cic.: apud Memphim bovem Apim, Suet.: nullam beluam nisi ob aliquam utilitatem, Cic.: beluas propter beneficium, Cic. – mentem, fidem, virtutem, concordiam c. et publice dedicare, Cic.: alcis virtutes c. et in deorum numero collocare, Cic.: c. origines suas et ad deos referre auctores, Liv.: honos hominis deorum religione consecratus, Cic.: marito consecratissimo, Corp. inscr. Lat. 6, 3331. – besonders von der Vergötterung (Apotheose) der römischen Kaiser und ihrer Familienglieder, c. Claudium, Suet.: defunctam (matrem) prohibuit consecrari, Suet.: consecrati principes, Suet. – b) übtr.: α) heiligen = unverletzlich-, unantastbar machen, hanc opinionem in illo sanctissimo Hercule consecratam videmus, Cic.:
    ————
    vetera iam ista et religione omnium consecrata, Cic. – β) dem Ruhme nach heiligen = unsterblich machen, verewigen, gew. mit Abl. (durch), amplissimis monumentis memoriam nominis sui, Cic.; vgl. virorum fortium memoriam honore deorum immortalium consecratam, Cic.: (Socratis) ratio disputandi Platonis memoriā et litteris consecrata, Cic. – m. ad od. in (bis zu) u. Akk., (ii viri) prope ad immortalitatis et religionem et memoriam consecrantur, Cic.: reges maximi et potentissimi ob merita virtutum suarum in memoriam sunt consecrati, Curt. – 2) prägn.: a) ein leb. Wesen als Gottheit zuteilen, -zuweisen, m. Dat. (wem?), cuiusque generis beluas numero consecratas deorum, Cic. de rep. 3, 14: u. Olympiada immortalitati, Curt. 9, 6 (26), 26; 10, 5 (18), 30. – b) jmdm. etw. als etw. Göttliches zuweisen, -zuschreiben, cur... corporis curandi tuendique causā quaesita sit ars atque eius utilitas deorum immortalium inventioni consecrata, ihr Nutzen, d.i. sie (die Kunst) wegen ihres Nutzens der Erfindung der unst. G. als etwas Göttliches zugeschrieben wird, Cic. Tusc. 3, 1: Herculem modo et Patrem Liberum consecratae immortalitatis exempla referebas, führtest als Beispiel der Erhebung unter die Unsterblichen an, Curt. 8, 5 (19), 16. – übtr., beneficium elegantissimo carmine aeternitati c., der Ewigkeit zuweisen = verewigen, Val. Max. 1, 7. ext. 3. – c) als heilig erkennen u. bekennen, heiligen, sit
    ————
    deus nobis non in templis, sed in corde consecratus, Lact. de ira dei 23, 28: secum habeat deum semper in corde consecratum, quoniam ipse est dei templum, Lact. 6, 25, 15: nonne deus melius in nostra dedicandus est mente, in nostro immo consecrandus est pectore? Min. Fel. Oct. 32, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consecro

  • 14 apoteosi

    apoteosi
    apoteosi [apote'lucida sans unicodeɔfont:zi] <->
      sostantivo Feminin
    Apotheose Feminin, Verherrlichung Feminin

    Dizionario italiano-tedesco > apoteosi

  • 15 apotheosis

    apoth·eo·sis <pl - ses> [ə ˌpɒɵiʼəʊsɪs, Am -ʼpɑ:ɵiʼoʊ-, pl -si:z] n
    (form, liter)
    1) ( culmination) Höhepunkt m;
    the \apotheosis of a dream die Erfüllung eines Traums;
    to achieve [or reach] an \apotheosis einen Höhepunkt erreichen
    2) ( deification) Apotheose f ( geh), Vergöttlichung f

    English-German students dictionary > apotheosis

  • 16 istenítés

    (DE) Apotheose {e}; Deifikation {e}; Anhimmelei {e}; (EN) defication; deification; divinization

    Magyar-német-angol szótár > istenítés

  • 17 апотеоз

    апотео́з м., само ед. църк. Apotheose f, -n.

    Български-немски речник > апотеоз

  • 18 apoteoza

    apoteoza [apɔtɛɔza] f
    ( idealizacja) Apotheose f
    \apoteoza rozumu/postępu Idealisierung f der Ratio/des Fortschritts

    Nowy słownik polsko-niemiecki > apoteoza

  • 19 апофеоз

    m Apotheose f, Verherrlichung f

    Taschenwörterbuch Russisch-Deutsch > апофеоз

См. также в других словарях:

  • APOTHÉOSE — C’est la «transformation en dieu». L’apothéose désigne la divinisation des empereurs romains après leur mort. Cette notion, étrangère en elle même aux conceptions religieuses des Romains, était cependant connue par des précédents «historiques»… …   Encyclopédie Universelle

  • Apotheose — Apothéose Le terme d apothéose renvoie au thème de la divinité et reçoit deux acceptions principales: l une liée à la civilisation romaine, et l autre, son prolongement, dans le domaine de l histoire de l art. Sommaire 1 Apothéose antique 2 Thème …   Wikipédia en Français

  • Apotheose — der während des Befreiungskrieges für das Vaterland gefallenen französischen Helden, Anne Louis Girodet de Roussy Trioson, Anfang 19. Jahrhundert …   Deutsch Wikipedia

  • apothéose — APOTHÉOSE. s. f. Déification. Il se dit principalement De la cérémonie par laquelle les anciens Romains déifioient les Empereurs. L Apothéose d Auguste. Des Médailles qui représentent desapothéoses.Apothéose, se dit aussi quelquefois De la… …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • Apotheose — Apotheose, die Vergötterung, oder vielmehr die Verklärung eines Sterblichen, eines Heroen zum Gott, seine Aufnahme, nachdem er die irdische Bahn durch Schmerzen, Kämpfe, Siege, glorreich durchlaufen, in den seligen Götterhimmel, wo fortan nur… …   Damen Conversations Lexikon

  • Apothéose de Palerme — Artiste Vito D Anna Année 1760 Technique Fresque Dimensions (H × L) …   Wikipédia en Français

  • Apothéose satirique — L apothéose satirique, ou « apocoloquintosis » et « apocoloquintose satyrique » est un petit texte satirique typique des romains. Portail de la littérature Ce document provient de « Apoth%C3%A9ose satirique ». Catégories :… …   Wikipédia en Français

  • Apotheōse — (v. gr.), 1) Vergötterung, Versetzung unter die Götter, mit göttlicher Verehrung verbunden. Diese Ehre erhielten bei den Griechen, von denen die Sitte ausging, ausgezeichnete Menschen nach ihrem Tode, bes. Wohlthäter ihres Volkes, daher auch… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • apotheose — APOTHEOSE. s. f. Deification, ceremonie que faisoient les Romains Idolastres, pour mettre leurs Empereurs au nombre des Dieux. L Apotheose d Auguste, on trouve des medailles qui representent des apotheoses …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Apotheōse — (griech., lat. Consecratio), Vergötterung eines Menschen, insbes. seine feierliche Versetzung unter die Götter. Dieser Gebrauch, durch Ehrfurcht und Dankbarkeit veranlaßt, durch Schmeichelei und Aberglauben fortgepflanzt und vervielfältigt,… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Apotheose — Apotheōse (grch.), Vergötterung, göttergleiche Verherrlichung einer heldenhaften Persönlichkeit …   Kleines Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»