kvángast

vdep. слаб. -ō-

adj. [for the numbers twenty to seventy the Icel, say tvítugr, … sjautugr; but for eighty to one hundred and twenty, áttræðr, níræðr, tíræðr, tólfræðr].

1. temp, numbering eighty years of age, (hálfáttræðr, that of seventy-six to eighty): á. karl, an octogenarian, Ld. 150. Eighty years of age is the terminus ultimus in the eyes of the law; an octogenarian is no lawful witness; he cannot dispose of land or priesthood (goðorð) without the consent of his heir; if he marries without the consent of his lawful heir, children begotten of that marriage are not to inherit his property, etc.; ef maðr kvángast er á. er eðr ellri, etc., Grág. i. 178; á. maðr né ellri skal hvárki selja land né gorðorð undan erfingja sinum, nema hann megi eigi eiga fyrir skuld, 224; ef maðr nefnir vátta … mann tólf vetra gamlan eðr ellra … áttröðan eðr yngra, ii. 20.

2. loc. measuring eighty fathoms ( ells …) in height, breadth, depth …: also of a ship with eighty oars [cp. Germ, ruder], Eg. 599, Vm. 108; vide áttærr.

(að), v. to make a man marry;

kvángaðr, married;

refl., kvángast, to marry, take a wife.

* * *

að,

I. act. to make a man marry; eigi á faðir-eða móðir at kvánga son sinn eðr gipta dóttur sína með meira fé heiman en slíkt komi á hlut þeirra er eptir eru, ef þá væri erfðum skipt, N. G. L. i. 81; this form however is not usual; but,

II. reflex. kvángask, to marry, take a wife, of a man, (but giptast, to be given away, of a woman), Nj. 39, Ísl. ii. 214; ef karlmaðr kvángask en kona giptisk fyrir útan frænda ráð, N. G. L. ii. 77, passim: part. kvángaðr, married, Eg. 83, Nj. 88, passim.

vdep. слаб. -ia-