krwawić

См. также в других словарях:

• krwawić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, krwawićwię, krwawićwi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydzielać krew : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rana krwawi. Łapka kota krwawiła. Ranny silnie krwawił. Dziecko krwawiło z nosa. {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• krwawić — ndk VIa, krwawićwię, krwawićwisz, krwaw, krwawićwił 1. «o ciele człowieka lub zwierzęcia, o ranach na ciele wydzielać krew; broczyć» Rana krwawiła już słabo. Krwawił i wił się z bólu. 2. «ranić do krwi» Skały krwawiły mu palce. ◊ Krwawić komuś… …   Słownik języka polskiego

• krwawić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydzielać krew : {{/stl 7}}{{stl 10}}Krwawiące się rozległe rany. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} zabarwiać się na czerwono, mieć barwę krwi :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• krwawić — Serce komuś krwawi zob. serce 26 …   Słownik frazeologiczny

• pławić się — we krwi a) «krwawić obficie, broczyć krwią» b) «być sprawcą masowych mordów» …   Słownik frazeologiczny

• krwawienie — n I 1. rzecz. od krwawić. 2. lm D. krwawieniewień «wypływ krwi z naczyń krwionośnych; krwotok» Krwawienie miesiączkowe. Krwawienie z nosa …   Słownik języka polskiego

• pławić — ndk VIa, pławićwię, pławićwisz, pław, pławićwił, pławićwiony «zanurzać, moczyć kogoś lub coś w wodzie, kąpać w rzece, jeziorze itp.; wpędzać, wrzucać do wody» Pławić bydło. Pławić konie w rzece. W średniowieczu pławiono czarownice. pławić się… …   Słownik języka polskiego

• puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… …   Słownik języka polskiego

• rozkrwawić — dk VIa, rozkrwawićwię, rozkrwawićwisz, rozkrwawićkrwaw, rozkrwawićwił, rozkrwawićwiony rozkrwawiać ndk I, rozkrwawićam, rozkrwawićasz, rozkrwawićają, rozkrwawićaj, rozkrwawićał, rozkrwawićany «zranić, skaleczyć aż do wystąpienia krwi» Upadł i… …   Słownik języka polskiego

• broczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, broczyćczę, broczyćczy {{/stl 8}}{{stl 7}} w połączeniu z rz. {{/stl 7}}{{stl 8}}krew {{/stl 8}}{{stl 7}}i jego synonimami w narzędniku: krwawić; też: wylewać się (o krwi) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Broczyć krwią,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• krwawienie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. krwawić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}krwawienie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. krwawienieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} wypływanie krwi; krwotok : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień