kropić

См. также в других словарях:

• kropić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, kropićpię, kropićpi, kropićpiony {{/stl 8}}– pokropić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} opryskiwać kogoś lub coś kroplami cieczy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kropić liście kwiatka. Ksiądz pokropił trumnę …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kropić — ndk VIa, kropićpię, kropićpisz, krop, kropićpił, kropićpiony kropnąć dk Va, kropićnę, kropićniesz, kropićnij, kropićnął, kropićnęła, kropićnęli kropićnięty, kropićnąwszy 1. «polewać coś lub kogoś rozpryskując płyn; zraszać, opryskiwać coś,… …   Słownik języka polskiego

• kropić się — I – pokropić się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kropić siebie samego jakimś płynem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pokropić się perfumami. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} kropić… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rosić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, roszę, rosićsi, roś, roszony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} lekko moczyć, nawilżać, pokrywać kropelkami cieczy, delikatnie, lekko kropić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rosić liście… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• кропить — кроплю, итер. крапать, крапливать, укр. кропити, блр. крапаць, ст. слав. кропити ῥαντίζειν, ῥαίνειν, сербохорв. кро̀пити, словен. kropiti, чеш. kropiti, слвц. krорit᾽, польск. kropic, kropię, в. луж. krjepic, н. луж. kšopis. Другая ступень… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

• kropienie — ↨ kropienie się n I rzecz. od kropić (się) …   Słownik języka polskiego

• kropnąć — dk Va, kropnąćnę, kropnąćniesz, kropnąćnij, kropnąćnął, kropnąćnęła, kropnąćnęli, kropnąćnięty, kropnąćnąwszy 1. forma dk czas. kropić (p.) 2. pot. «cisnąć, rzucić, rąbnąć» Kropnął czapkę na podłogę. 3. pot. «zastrzelić, zabić kogoś, coś»… …   Słownik języka polskiego

• mżyć — ndk VIb, mży, mżył «o deszczu: padać gęsto drobniutkimi kropelkami; siąpić, rosić, kropić» Deszcz mży od rana …   Słownik języka polskiego

• przeschnąć — dk Vc, przeschnąćschnie, przeschnąćschnął a. przeschnąćsechł, przeschnąćschła przesychać ndk I, przeschnąćcha, przeschnąćają, przeschnąćał 1. «stracić część wilgoci, stać się suchszym; nieco obeschnąć» Bielizna przeschła. Ziemia po deszczu… …   Słownik języka polskiego

• s- — «przedrostek będący odpowiednikiem przedrostka z przed spółgłoskami bezdźwięcznymi, z wyjątkiem s, sz, ś (si), ć (ci)» 1. «tworzący czasowniki pochodne» a) «nadający charakter dokonany czasownikowi niedokonanemu, np. chować schować, karcić… …   Słownik języka polskiego

• siąpić — ndk VIa, siąpićpi, siąpićpił «o deszczu: padać drobnymi kropelkami; mżyć, kropić» Siąpił jesienny kapuśniaczek. Siąpiło przez cały dzień …   Słownik języka polskiego