kpiny

См. также в других словарях:

• stroić kpiny [żarty, figle] — {{/stl 13}}{{stl 7}} wyśmiewać się, żartować, figlować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stroić sobie kpiny z nauczyciela. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kpina — ż IV, CMs. kpinanie; lm D. kpinain «drwina, żart, szyderstwo» To zakrawa na kpiny. Robić sobie z czegoś kpiny. Wystawiać kogoś (siebie) na kpiny …   Słownik języka polskiego

• kpina — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. kpinanie {{/stl 8}}{{stl 7}} drwina, szyderstwo, lekceważenie, żart : {{/stl 7}}{{stl 10}}Takie traktowanie ludzi to czysta kpina. Robić sobie kpiny z czegoś lub z kogoś. ZOB. stroić kpiny [żarty, figle] {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kpina — Stroić (sobie) kpiny (z kogoś, z czegoś) zob. stroić 2 …   Słownik frazeologiczny

• noga — 1. pot. Brać, wziąć nogi za pas «szybko uciekać, uciec»: Uratował go nalot niemiecki, bo ludziska rozbiegli się w popłochu, a szpieg wziął nogi za pas i nikt go tu więcej nie widział. R. Antoszewski, Kariera. 2. Być gdzieś jedną nogą a) «mieć… …   Słownik frazeologiczny

• stroić — 1. Stroić fanaberie, fochy, fumy; robić fochy «grymasić, dąsać się, droczyć się, zachowywać się kapryśnie»: Kaśka zaczęła stroić fochy, jakieś obrazy, zazdrości (...). Z. Chądzyńska, Drab. 2. Stroić (sobie) kpiny, drwiny; stroić, robić (sobie)… …   Słownik frazeologiczny

• chich — m III, D. u; lm M. y zwykle w lm, pot. «ciche, tłumione śmiechy, śmieszki; chichoty» ◊ Śmichy chichy «śmiech z byle czego; strojenie żartów, żarty, kpiny» …   Słownik języka polskiego

• nabijać — ndk I, nabijaćam, nabijaćasz, nabijaćają, nabijaćaj, nabijaćał, nabijaćany → nabić nabijać się 1. forma ndk czas. nabić się. 2. pot. «wyśmiewać się, drwić z kogoś, robić z kogoś kpiny» Nabijać się z kogo …   Słownik języka polskiego

• narazić — dk VIa, narazićrażę, narazićzisz, narazićraź, narazićził, narazićrażony narażać ndk I, narazićam, narazićasz, narazićają, narazićaj, narazićał, narazićany «wystawić kogoś albo coś na niebezpieczeństwo, na działanie czegoś szkodliwego, spowodować… …   Słownik języka polskiego

• ośmieszyć — dk VIb, ośmieszyćszę, ośmieszyćszysz, ośmiesz, ośmieszyćszył, ośmieszyćszony ośmieszać ndk I, ośmieszyćam, ośmieszyćasz, ośmieszyćają, ośmieszyćaj, ośmieszyćał, ośmieszyćany «spowodować, że ktoś, coś staje się przedmiotem śmiechów, drwin;… …   Słownik języka polskiego

• pośmiewisko — n II, N. pośmiewiskokiem, blm 1. «wyśmiewanie się z kogoś lub z czegoś, wyszydzanie, drwiny; kpiny» Narazić kogoś na pośmiewisko. Być celem pośmiewiska. 2. «osoba lub rzecz, z której się wszyscy śmieją; przedmiot kpin» Stać się pośmiewiskiem… …   Słownik języka polskiego