korzyć

См. также в других словарях:

• korzyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, korzyć sięrzę się, korzyć sięrzy się {{/stl 8}}– ukorzyć się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} okazywać wobec kogoś pokorę, posłuszeństwo, uległość, rezygnując ze swojej dumy; kłaniać się z pokorą,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• korzyć się — ndk VIb, korzyć sięrzę się, korzyć sięrzysz się, korz się, korzyć sięrzył się «kłaniać się, chylić się w pokorze; okazywać swoją niższość, uległość wobec kogoś, okazywać pokorę» Korzyć się przed potęgą, przed władzą …   Słownik języka polskiego

• кор — оскорбление, брань , только стар.; сюда же укор, покор упрек, порицание, позор , на перекор, ст. слав. оукоръ ὕβρις, цслав. коръ, болг. кор, сюда же: кориться, по корить, укр. корити укорять, порицать , болг. коря порицаю , сербохорв. ко̀рити,… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

• leżeć — 1. Coś leży komuś na sercu «coś kogoś obchodzi, ktoś bardzo coś przeżywa, bardzo o coś się martwi»: Chcemy tą imprezą zintegrować wszystkich tych ludzi, którym leży na sercu ochrona środowiska. GWr 18/04/2000. 2. Coś leży na ulicy, przestarz. na… …   Słownik frazeologiczny

• lizać — 1. pogard. Lizać czyjeś, komuś buty, stopy itp. «zabiegać pokornie, służalczo o czyjeś względy, łaski, korzyć się przed kimś»: Inaczej zaśpiewacie – czarodziejka wzięła się pod boki – gdy jutro smok was pochlasta, podziurawi i potrzaska piszczele …   Słownik frazeologiczny

• placek — 1. pot. Masz babo placek «zwrot o charakterze ekspresywnym wyrażający zaskoczenie, najczęściej przez coś niepożądanego»: Masz babo placek – pomyślała Jola. – Teraz wszystko się wyda. I co ona o mnie pomyśli? A. Bahdaj, Wakacje. 2. pot. Padać,… …   Słownik frazeologiczny

• kłaniać się — ndk I, kłaniać sięam się, kłaniać sięasz się, kłaniać sięają się, kłaniać sięaj się, kłaniać sięał się 1. «pochylać się, kiwać głową, zdejmować nakrycie głowy na znak przywitania, pożegnania lub podziękowania; składać ukłon» Kłaniać się uniżenie …   Słownik języka polskiego

• korzenie się — n I rzecz. od korzyć się …   Słownik języka polskiego

• leżeć — ndk VIIb, leżećżę, leżećżysz, leż, leżećżał, leżećżeli 1. «zachowywać pozycję poziomą, być na czymś poziomo wyciągniętym» Leżeć na tapczanie, wersalce. Leżeć w łóżku. Leżeć na wznak, pokotem. Leżeć do góry brzuchem. ◊ Leżeć w szpitalu, klinice… …   Słownik języka polskiego

• placek — m III, D. placekcka, N. placekckiem; lm M. placekcki 1. «uformowane ciasto, zwykle dość płaskie, słodkie, pieczone z różnymi dodatkami smakowymi» Słodki placek. Placek śliwkowy. Placek drożdżowy, kruchy. Placki wielkanocne. Placek z serem, z… …   Słownik języka polskiego

• zgiąć — dk Xc, zegnę, zegniesz, zegnij, zgiął, zgięła, zgięli, zgięty, zgiąwszy zginać ndk I, zgiąćam, zgiąćasz, zgiąćają, zgiąćaj, zgiąćał, zgiąćany 1. «schylić, pochylić, skłonić ku ziemi; przygiąć» Rozprostować zgięte plecy. Wiatr zginał gałęzie. ◊… …   Słownik języka polskiego