konfiskować

См. также в других словарях:

• konfiskować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, konfiskowaćkuję, konfiskowaćkuje, konfiskowaćany {{/stl 8}}– skonfiskować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} przeprowadzać konfiskatę, poddawać konfiskacie; rekwirować, odbierać : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• konfiskować — ndk IV, konfiskowaćkuję, konfiskowaćkujesz, konfiskowaćkuj, konfiskowaćował, konfiskowaćowany «dokonywać konfiskaty, poddawać konfiskacie; rekwirować, zabierać» Konfiskować majątek. Konfiskować książki, pisma. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• конфискация — опись имущества в пользу государства , начиная с эпохи Петра I; см. Смирнов 160. Через польск. konfiskacja от лат. confiscātiō. Конфисковать, начиная с Петра I (там же), через польск. konfiskowac от лат. confiscāre …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

• konfiskowanie — n I rzecz. od konfiskować …   Słownik języka polskiego

• rozkułaczać — ndk I, rozkułaczaćam, rozkułaczaćasz, rozkułaczaćają, rozkułaczaćaj, rozkułaczaćał, rozkułaczaćany rozkułaczyć dk VIb, rozkułaczaćczę, rozkułaczaćczysz, rozkułaczaćłacz, rozkułaczaćczył, rozkułaczaćczony «w krajach komunistycznych w okresie… …   Słownik języka polskiego

• skonfiskować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}konfiskować {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• конфисковать —    Произвести конфискацию.    ► лат. confiscare «изъять в казну». Заимств. из польск. konfiskować в том же знач. (Фасм., II, 315).    Впервые фиксируется в Сл.Кург. (396). Ср.: БАС, V, 354.    ║ Конфискование. Образовано при помощи суф. ни|j|… …   Историко-этимологический словарь латинских заимствований