komplementować

См. также в других словарях:

• komplementować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, komplementowaćtuję, komplementowaćtuje, komplementowaćany {{/stl 8}}– skomplementować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} mówić, prawić komuś komplementy, chwalić kogoś, często nieszczerze : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• komplementować — ndk IV, komplementowaćtuję, komplementowaćtujesz, komplementowaćtuj, komplementowaćował, komplementowaćowany przestarz. «prawić komplementy; chwalić» Komplementować narzeczoną. komplementować się «obsypywać się nawzajem komplementami» …   Słownik języka polskiego

• komplementować się – skomplementować się — {{/stl 13}}{{stl 33}} mówić sobie nawzajem komplementy, wzajemnie się chwalić :{{/stl 33}}{{stl 10}}Towarzystwo komplementowało się. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• komplementowanie — ↨ komplementowanie się n I rzecz. od komplementować (się) …   Słownik języka polskiego

• skomplementować (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. komplementować (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień