komiczny

См. также в других словарях:

• komiczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, komicznyni, komicznyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodujący wesołość, śmiech; zabawny, śmieszny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Komiczna postać. Komiczne zdarzenie, zachowanie.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• komiczny — komicznyni 1. komicznyniejszy «wywołujący wesołość, śmiech; śmieszny, zabawny» Komiczna mina, postać, figura, osoba. Komiczne zachowanie. Komiczna sytuacja. Komiczne zdarzenie. 2. «nacechowany komizmem, nasycony humorem; komediowy» Film komiczny …   Słownik języka polskiego

• aktor — m IV, DB. a, Ms. aktororze; lm M. aktororzy, DB. ów «artysta tworzący postacie sceniczne, grający jakąś rolę w teatrze, filmie, telewizji» Popularny, znany aktor. Aktor filmowy, rewiowy, teatralny, telewizyjny. Aktor charakterystyczny, komiczny.… …   Słownik języka polskiego

• bambocjada — ż IV, CMs. bambocjadaadzie; lm D. bambocjadaad szt. «w malarstwie europejskim XVII i XVIII w.: groteskowy, dziwaczny, fantastyczno komiczny temat obrazu» ‹z wł.› …   Słownik języka polskiego

• błazeński — błazeńskiscy «taki, jak u błazna, właściwy błaznowi; robiący wrażenie błazna; komiczny, śmieszny» Błazeński strój. Błazeńska poza, mina. Błazeński śmiech. Błazeńska postać …   Słownik języka polskiego

• buffo — ndm 1. «komiczny, błazeński» Inscenizacja, scena buffo. ∆ Opera buffo «włoska opera komiczna o pierwiastkach ludowych, popularna w XVIII w.» 2. «określenie męskich ról komicznych w teatrze operowym, np. tenor, bas buffo» ‹wł.› …   Słownik języka polskiego

• burleskowy — «właściwy burlesce; komiczny, błazeński» Burleskowe postaci powieści …   Słownik języka polskiego

• genre — [wym. żãr] m IV, D. genre u, Ms. genrze zwykle blm 1. książk. «typ, rodzaj, gatunek o specyficznych cechach w obrębie twórczości literackiej, muzycznej lub plastycznej» Genre twórczości pisarza. 2. książk. «styl twórczości, gry charakterystyczny… …   Słownik języka polskiego

• heroikomiczny — lit. «mający cechy heroizmu i komizmu, będący połączeniem heroizmu i komizmu» Heroikomiczne dzieje Gargantui i Pantagruela. Heroikomiczna postać. ∆ Poemat heroikomiczny «poemat, w którym temat błahy, komiczny jest przedstawiony na sposób eposu… …   Słownik języka polskiego

• komicznie — przysłów. od komiczny (zwykle w zn. 1) Wyglądać komicznie …   Słownik języka polskiego

• nie — (pisane rozdzielnie) partykuła przecząca 1. w połączeniu z czasownikami a) «stanowi zaprzeczenie jakiejś czynności lub stanu, które dany czasownik wyraża; w konstrukcjach zdaniowych uwydatnia kontrast, przeciwieństwo, stopień nasilenia danej… …   Słownik języka polskiego