kolektywny

См. также в других словарях:

• kolektywny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, kolektywnyni {{/stl 8}}{{stl 7}} związany z zespołem ludzi realizujących wspólny cel, oparty na zbiorowym działaniu, wspólnym podejmowaniu decyzji; zespołowy, grupowy, wspólny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kolektywna praca …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kolektywny — kolektywnyni «oparty na zbiorowej pracy, zbiorowym działaniu; wykonywany wspólnie; pracujący wspólnie; zespołowy, zbiorowy, wspólny» Kolektywna praca, nauka, gospodarka. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• kolektywnie — przysłów. od kolektywny Gospodarować kolektywnie. Pracować kolektywnie …   Słownik języka polskiego

• kolektywność — ż V, DCMs. kolektywnośćści, blm rzecz. od kolektywny Kolektywność działań, poczynań …   Słownik języka polskiego

• zbiorowy — «odnoszący się do pewnej grupy osób lub zbioru rzeczy, właściwy jakiemuś zbiorowi, złożony z wielu jednostek, składający się na jakiś zbiór; gromadny, kolektywny» Praca zbiorowa. Zbiorowe wydanie dzieł pisarza. Zbiorowa fotografia. Sceny zbiorowe …   Słownik języka polskiego

• kolegialnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} zespołowo, przy współudziale grupy ludzi, zbiorowo, w sposób kolektywny (zwłaszcza o podejmowaniu decyzji) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Podejmować decyzję kolegialnie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zbiorowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} taki, który ma związek z grupą ludzi bądź zbiorem rzeczy, charakterystyczny dla zbioru osób bądź rzeczy, składający się z wielu elementów, będący wytworem grupy osób; gromadny, kolektywny,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień