-
101 obdzielać
impf ⇒ obdzielić* * *(-am, -asz); -ić; vt obdzielać kogoś czymś — to hand out sth to sb* * *ipf.obdzielić pf. hand out sth to sb, deal sth out to people.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obdzielać
-
102 proklamować
-uję, -ujesz; vt* * *ipf.(niepodległość, wiarę) (= ogłosić) proclaim (coś/kogoś czymś/kimś sb/sth sb/sth).ipf.(np. o państwie) be proclaimed; (np. o dyktatorze) proclaim o.s. ( kimś sb).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > proklamować
-
103 szantażować
(-uję, -ujesz); vt* * *ipf.blackmail.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > szantażować
-
104 ugodzić
(ugodzę, ugodzisz)* * *pf.1. lit. (= trafić) hit, strike.2. pot. hire.pf.(= dojść do porozumienia) reach a compromise l. settlement.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ugodzić
-
105 zjednywać
impf ⇒ zjednać* * *(-uję, -ujesz); perf -ać; vt( ludzi) to win over; (sympatię, poparcie) to win* * *ipf.propitiate, conciliate; zjednywać kogoś czymś win sb over with sth; zjednać sobie sympatię win.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zjednywać
-
106 aufladen
-
107 langweilen
-
108 accord
[ə'kɔːd] 1. nporozumienie nt, uzgodnienie nt2. vtto accord sb sth/sth to sb — obdarzać (obdarzyć perf) kogoś czymś, przyznawać (przyznać perf) komuś coś
* * *[ə'ko:d] 1. verb1) ((with with) to agree with: His story accords with what I saw happen.) zgadzać się2) (to grant or give to (a person): They accorded the president great respect.) okazać, udzielić2. noun(agreement: That is not in accord with your original statement.) zgoda, zgodność- accordingly
- according to
- of one's own accord
- with one accord -
109 fob (someone) off with (something)
(to get (someone) to accept (something worthless): He fobbed me off with promises.) zbyć (kogoś czymś)English-Polish dictionary > fob (someone) off with (something)
-
110 fob (someone) off with (something)
(to get (someone) to accept (something worthless): He fobbed me off with promises.) zbyć (kogoś czymś)English-Polish dictionary > fob (someone) off with (something)
-
111 fob (someone) off with (something)
(to get (someone) to accept (something worthless): He fobbed me off with promises.) zbyć (kogoś czymś)English-Polish dictionary > fob (someone) off with (something)
-
112 fob (someone) off with (something)
(to get (someone) to accept (something worthless): He fobbed me off with promises.) zbyć (kogoś czymś)English-Polish dictionary > fob (someone) off with (something)
-
113 invest
[ɪn'vɛst] 1. vt 2. viinvest in — inwestować (zainwestować perf) w +acc
to invest sb with sth — obdarzać (obdarzyć perf) kogoś czymś
* * *I [in'vest] verb((with in) to put (money) into (a firm or business) usually by buying shares in it, in order to make a profit: He invested (two hundred dollars) in a building firm.) inwestować- investor II [in'vest] verb(to establish (a person) officially in a position of authority etc: The governor will be invested next week.) nadać urząd -
114 pelt
[pɛlt] 1. vt2. vi 3. nto pelt sb with sth — obrzucać (obrzucić perf) kogoś czymś
skóra f (zwierzęca)* * *[pelt]1) (to throw (things) at: The children pelted each other with snowballs.) obrzucać2) (to run very fast: He pelted down the road.) gnać, pędzić3) ((of rain; sometimes also of hailstones) to fall very heavily: You can't leave now - it's pelting (down).) bębnić• -
115 infuse
-
116 regale
[rɪ'geɪl]vtto regale sb with sth — raczyć (uraczyć perf) kogoś czymś
-
117 obdarowywać
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obdarowywać
-
118 zaciekawić
(-wię, -wisz); vt perfThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaciekawić
-
119 czar|ować
impf Ⅰ vt 1. (wzbudzać zachwyt) to charm, to enchant- czarować kogoś czymś to charm sb with sth- czarował ją swym głosem i uśmiechem he charmed her with his voice and smile ⇒ oczarować2. pot., iron. (zwodzić) to sweet-talk pot.; to beguile książk.- czarował matkę, że od jutra zabierze się do pracy he sweet-talked his mother, saying he’d get down to work the next day- dyrektor czarował załogę obietnicami podwyżek the director beguiled the workers with promises of rises- czarował naiwne kobiety, obiecując im małżeństwo he led naive women on a. strung naive women along with promises of marriage pot.- przestań mnie wreszcie czarować i powiedz, jak było naprawdę stop leading me up the garden path a. stop having me on GB pot. and tell me what really happened- nie czaruj, i tak ci nikt nie uwierzy! stop trying to pull the wool over our eyes, nobody will believe you anywayⅡ vi (czynić czary) to cast spells, to work magic- umieć czarować to have magical powersⅢ czarować się pot. (łudzić się) to fool oneself; to kid oneself pot.- nie ma się co czarować – ten film jest kiepski let’s not kid ourselves, it’s a bad film- nie czarujmy się, nie mamy szans na zwycięstwo let’s be honest, we don’t stand a chance of winningThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > czar|ować
-
120 mam|ić
impf vt książk. 1. (łudzić, zwodzić) to beguile książk. (kogoś czymś sb with sth)- mamił ją nadzieją na lepsze życie he beguiled her with hopes of a better life- mamiąc obietnicami wysokich zysków, skłonił ich do współpracy he beguiled them into cooperating with him with promises of high profits ⇒ zmamić2. (nęcić, wabić) to tantalize książk.- mamiła go fortuna/sława he was tantalized by fortune/fame ⇒ zmamićThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > mam|ić
См. также в других словарях:
przepadać za czymś/kimś — Bardzo coś lub kogoś lubić Eng. To like something or someone very much; to admire enormously … Słownik Polskiego slangu
znać coś/kogoś na wylot — Znać się na czymś bardzo dobrze. To understand something or someone very well … Słownik Polskiego slangu
wziąć — dk Xc, wezmę, weźmiesz, weź, wziął, wzięła, wzięli, wzięty, wziąwszy 1. «ująć, chwycić, objąć (kogoś, coś) ręką, rękami lub innym narządem chwytnym (np. u zwierząt) albo narzędziem; przystosować do trzymania, niesienia» Wziąć książkę, zeszyt,… … Słownik języka polskiego
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… … Słownik języka polskiego
serce — n I; lm D. serc 1. «mięśniowy narząd, którego praca warunkuje krążenie krwi w układzie naczyniowym; u człowieka, ssaków i ptaków ma kształt spłaszczonego stożka, zwróconego podstawą ku górze, i składa się z dwóch, całkowicie oddzielonych od… … Słownik języka polskiego
zająć — dk Xc, zająćjmę, zająćjmiesz, zająćjmij, zająćjął, zająćjęła, zająćjęli, zająćjęty, zająćjąwszy zajmować ndk IV, zająćmuję, zająćmujesz, zająćmuj, zająćował, zająćowany 1. «zapełnić, wypełnić sobą lub czymś jakąś przestrzeń, powierzchnię czegoś»… … Słownik języka polskiego
serce — 1. Brać, wziąć (sobie) coś do serca «przejmować się, przejąć się czymś, silnie odczuwać, odczuć coś»: Jak będziesz tak wszystko brał sobie do serca, to wykorkujesz raz, dwa, ani się obejrzysz (...). J. Krzysztoń, Obłęd. 2. Całym sercem, z całego… … Słownik frazeologiczny
krew — 1. Bez kropli krwi «o człowieku, o twarzy: bardzo blady»: (...) leżał na wznak. Twarz miał bladą, bez kropli krwi, oczy przymknięte. H. Rudnicka, Uczniowie. 2. Błękitna krew «pochodzenie arystokratyczne»: Daniel jest sierotą, a w jego żyłach nie… … Słownik frazeologiczny
zabrać — dk IX, zabraćbiorę, zabraćbierzesz, zabraćbierz, zabraćał, zabraćany zabierać ndk I, zabraćam, zabraćasz, zabraćają, zabraćaj, zabraćał, zabraćany 1. «pozbawić kogoś czegoś, odebrać coś komuś, wziąć coś sobie» Zabrać koleżance książkę. Złodzieje… … Słownik języka polskiego
kręcić — ndk VIa, kręcićcę, kręcićcisz, kręć, kręcićcił, kręcićcony, kręcićceni 1. «nadawać czemuś ruch obrotowy, obracać w koło, wprawiać w wirowanie; poruszać czymś we wszystkie strony» Kręcić korbą (patefonu). Kręcić gałkami radia. Kręcić młynka… … Słownik języka polskiego