kończyn

См. также в других словарях:

• pas — I m IV, D. a, Ms. passie; lm M. y 1. «długi, wąski kawałek skóry, tkaniny itp. noszony na ubraniu (zwykle w talii)» Pas skórzany, plastikowy. Ściskać się pasem. Pas do spodni, do płaszcza (od spodni, od płaszcza). Zapiąć, poprawić pas. Spiąć… …   Słownik języka polskiego

• przedramieniowy — ∆ anat. Kości przedramieniowe «u człowieka: dwie długie kości kończyn górnych, promieniowa leżąca po stronie kciuka i łokciowa położona po stronie małego palca, łączące się ze sobą ruchomo dolnymi i górnymi końcami; u zwierząt: odpowiednie kości… …   Słownik języka polskiego

• rozruszać — dk I, rozruszaćam, rozruszaćasz, rozruszaćają, rozruszaćaj, rozruszaćał, rozruszaćany 1. «wykonując odpowiednie ruchy, przywrócić sprawność, uczynić zdolnym do ruchu (zwykle w odniesieniu do stawów, kończyn)» Rozruszać zesztywniały staw.… …   Słownik języka polskiego

• aura — ż IV, CMs. aurze, blm 1. «pogoda, stan pogody» Wilgotna, zgniła aura. przen. «nastrój, klimat, atmosfera panująca w jakimś środowisku» Ciężka, zła aura. Wytwarzać aurę niepokoju. 2. med. «zespół objawów (bóle, drętwienie kończyn, mrowienia,… …   Słownik języka polskiego

• beznogi — beznogiodzy «nie mający nóg a. nogi» Beznogi kaleka. Beznogie larwy. ∆ zool. Płazy beznogie «Apoda, Gymnophiona, rząd płazów przystosowanych do życia podziemnego, charakteryzujących się brakiem kończyn i ogona; występuje w równikowych krainach… …   Słownik języka polskiego

• chirurgia — ż I, DCMs. chirurgiagii, blm 1. «dział medycyny, w którym podstawowym sposobem leczenia jest zabieg operacyjny» Chirurgia ogólna. Chirurgia serca, naczyń krwionośnych. Studiować chirurgię. ∆ Chirurgia kosmetyczna «chirurgia zajmująca się… …   Słownik języka polskiego

• choroba — ż IV, CMs. chorobabie; lm D. chorobarób 1. «proces patologiczny objawiający się zaburzeniem czynności organizmu» Lekka, ciężka, obłożna, przewlekła, chroniczna, długotrwała, nieuleczalna, śmiertelna choroba. Choroba dziedziczna, nabyta,… …   Słownik języka polskiego

• chwytność — ż V, DCMs. chwytnośćści, blm rzecz. od chwytny ∆ biol. Chwytność kończyn «przeciwstawność kciuka lub palucha (albo ich obu) reszcie palców odznaczających się znaczną ruchomością cecha naczelnych» …   Słownik języka polskiego

• dosiebny — «skierowany jeden do drugiego, do siebie, do osoby działającej» Dosiebne części kończyn. Dosiebny marsz dwóch oddziałów wojskowych …   Słownik języka polskiego

• gniady — «o maści konia: jasnobrązowy z odcieniem szarawym lub czerwonawym, z czarną grzywą, czarnym ogonem i czarnymi dolnymi częściami kończyn» Gniada klacz. Gniady źrebak. gniady, gniada w użyciu rzecz. «gniady koń, gniada klacz; gniadosz» Para… …   Słownik języka polskiego

• kadłub — m IV, D. a, Ms. kadłubbie; lm M. y 1. «ciało człowieka lub zwierzęcia bez głowy i kończyn; tułów» Koń o długim kadłubie. 2. «element konstrukcji, stanowiący jej trzon, podstawę, łączący w jedną całość pozostałe elementy» Kadłub samolotu, okrętu.… …   Słownik języka polskiego