-
1 chime
n. klokkenspel; harmonie--------v. luiden, klingelen; invallen (met opmerking)chime1[ tsjajm] 〈 zelfstandig naamwoord〉♦voorbeelden:ring the chimes • de klokken luiden————————chime21 luiden ⇒ klingelen, slaan2 in harmonie zijn ⇒ harmoniëren, overeenstemmen♦voorbeelden:II 〈 overgankelijk werkwoord〉1 (harmonisch) luiden ⇒ doen ken, bespelen♦voorbeelden: -
2 chink
n. spleet, kier, opening; iemands zwakke plek, achilleshiel; geklingel, gerinkel (v. geld); spleetoog (chinees)(slang)chink1[ tsjingk] 〈 zelfstandig naamwoord〉1 spleet ⇒ opening, gat♦voorbeelden:he watched them through a chink in the wall • hij zag hen door een spleet in de muur————————chink2II 〈 overgankelijk werkwoord〉 -
3 jingle
n. gerinkel; rijmklank, rijmpje, jingle--------v. ringelen, bellen; rijmen (lied)jingle1[ dzjinggl] 〈 zelfstandig naamwoord〉1 geklingel ⇒ gerinkel, getinkel————————jingle2〈 werkwoord〉1 (doen/laten) klingelen ⇒ (doen) rinkelen/tingelen
См. также в других словарях:
Klingeln — Klopfen (Motor) * * * klin|geln [ klɪŋl̩n]: 1. <itr.; hat die Klingel betätigen: ich habe dreimal geklingelt; <auch unpers.> es hat [an der Tür] geklingelt (die Klingel wurde soeben betätigt). Syn.: ↑ läuten, ↑ schellen (landsch.). 2. a) … Universal-Lexikon
klingeln — bimmeln (umgangssprachlich); schellen; läuten; klimpern * * * klin|geln [ klɪŋl̩n]: 1. <itr.; hat die Klingel betätigen: ich habe dreimal geklingelt; <auch unpers.> es hat [an der Tür] geklingelt (die Klingel wurde soeben betätigt). Syn … Universal-Lexikon
Klingler — 1. Übername zu mhd. klingelen »Lärm machen, schwätzen« für einen lauten oder redseligen Menschen. 2. Amtsname zu fnhd. klingeler »Almosensammler«. 3. Klinger … Wörterbuch der deutschen familiennamen
klingeln — Vsw std. (8. Jh.), mhd. klingelen, ahd. klingilōn Stammwort. Frequentativum zu klingen. Klingel f. ist eine Rückbildung des 17. Jhs. ✎ Röhrich 2 (1992), 855. deutsch s. klingen … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Klingeleers — Nom flamand où l on retrouve le mot klingelen (= tintement, cliquetis). Il semble s agir d un nom de métier, peut être un forgeron … Noms de famille
klingeln — klingeln: Das nur dt. Verb (mhd. klingelen, ahd. klingilōn) ist eine Verkleinerungsbildung zu dem unter ↑ klingen behandelten Verb. Das Substantiv Klingel (17. Jh.) ist aus dem Verb rückgebildet … Das Herkunftswörterbuch
Klingel — klingeln: Das nur dt. Verb (mhd. klingelen, ahd. klingilōn) ist eine Verkleinerungsbildung zu dem unter ↑ klingen behandelten Verb. Das Substantiv Klingel (17. Jh.) ist aus dem Verb rückgebildet … Das Herkunftswörterbuch