klasówka

См. также в других словарях:

• klasówka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. klasówkawce; lm D. klasówkawek {{/stl 8}}{{stl 7}} wypracowanie pisane pod kontrolą nauczyciela, mające na celu sprawdzenie wiadomości ucznia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć, pisać, zapowiedzieć klasówkę. Sprawdzać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• klasówka — ż III, CMs. klasówkawce; lm D. klasówkawek «wypracowanie, zadanie pisane w klasie jako sprawdzian wiadomości ucznia» Mieć klasówkę z matematyki, z polskiego. Pisać klasówkę. Poprawiać, sprawdzać klasówki …   Słownik języka polskiego

• klasówka — Test lub sprawdzian pisany w klasie, zwłaszcza niezapowiedziany Eng. A test in school, especially unexpected …   Słownik Polskiego slangu

• kamień — 1. Bodaj się tacy na kamieniu rodzili «oby takich (ludzi) było więcej» 2. Być komuś, stać się dla kogoś kamieniem (młyńskim) u szyi «być komuś ciężarem, przeszkodą, stwarzać kłopot swoją obecnością»: (...) stałem się dla Alicji kamieniem u szyi.… …   Słownik frazeologiczny

• kartkówka — ż III, CMs. kartkówkawce; lm D. kartkówkawek pot. «krótka klasówka, pisana na kartkach» Kartkówka z matematyki. Sprawdzać, poprawiać kartkówkę …   Słownik języka polskiego

• obryć — dk Xa, obryćryję, obryćryjesz, obryćryj, obryćrył, obryćryty uczn. «nauczyć się czegoś bardzo dobrze, zwłaszcza pamięciowo; obkuć» Obryć lekcję. Obryć historię. ◊ Być obrytym «umieć coś świetnie; wyuczyć się, być dobrze przygotowanym do lekcji,… …   Słownik języka polskiego

• polski — polskiscy «właściwy Polsce i Polakom; narodowy dla Polaków» Państwo polskie. Orzeł, sztandar polski. Literatura, mowa polska. ∆ hist. Złoty polski «polska jednostka pieniężna w wiekach XV XIX równa 30 groszom» ∆ rel. Bracia polscy «grupa… …   Słownik języka polskiego

• przyroda — ż IV, CMs. przyrodaodzie, blm 1. «całokształt rzeczy i zjawisk tworzących wszechświat, świat (bez wytworów pracy ludzkiej); ziemia, woda i powietrze wraz z żyjącymi na nich i w nich roślinami i zwierzętami; natura» Dzika, pierwotna przyroda.… …   Słownik języka polskiego

• spięty — spiętyęci imiesł. przymiotnikowy bierny czas. spiąć (p. spinać) spięty w użyciu przym., pot. «pełen niepokoju, obaw, zwłaszcza w oczekiwaniu na jakieś wydarzenie; zdenerwowany» Był spięty przed klasówką …   Słownik języka polskiego

• kuć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, kuję, kuje, kuty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} obrabiać plastycznie metal, formować z niego przedmiot przez zgniatanie uderzeniami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kuć na gorąco. Kuć… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• mieć pietra — {{/stl 13}}{{stl 7}} bać się, czuć lęk : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć pietra przed egzaminem, klasówką. Możesz zostać, jak masz pietra. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień