Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

klé

  • 1 KLÉ

    * * *
    m., gen. kljá (kléa), pl. kljár, qs. kléar; [cp. Gr. λσία or λεία, qs. γλαία?]:—one of the stones to keep the warp straight in the old upright loom; þá er ek sló vefinn, þá féll af einn kléinn af miðjum vefnum ok tók ek upp, ok þá sá ek at kljár þeir vóru ekki nema manna-höfuð, Fms. xi. 49; manna-höfuð vóru fyrir kljána, Nj. 275. kljá-grjót, n. a weaver’s stones, Nj. 275, v. l.

    Íslensk-ensk orðabók > KLÉ

  • 2 KLJÁ

    I) (kljái, kljáða, kljáðr), v. to fix the weights (cf. klé) to a loom; vera á enda kljáðr, to have done; er ek á enda kljáðr at þola þat lengr, I can bear itno longer.
    II) from klé, weaver’s weight.
    * * *
    ð, [klé, pl. kljár], to fix the weights to a loom (see klé); mér þótti kljáðr vera vefrinn, Fms. xi. 49; harðkljáðr, hard stretched, Darr.: metaph., vera á enda kljáðr, to be finished, done; það er ekki á enda kljáð, there is no end of it as yet; vera út kljáðr, done; það er út kljáð um þau mál: kljá á enda, to wind up, to have done; er ek á enda kljáðr at þola þat lengr, Ísl. ii. 420.

    Íslensk-ensk orðabók > KLJÁ

  • 3 kefla

    * * *
    (-da, -dr), v. to gag (a lamb).
    * * *
    ð, to gag a lamb, so as to prevent its sucking; sagði at lömbunum væri tregast um átið fyrst er þau eru nýkefld, Eb. 244.
    II. to mangle; kefla þvátt, to mangle linen, freq. in mod. usage; ‘þar vartú at er maðr kefldi þvátt’ is prob. the true reading of the corrupt passage ‘er feaðr kleði þvátt’ in Skálda 162 (Thorodd); the MS. prob. had kelþi = kelfði (as the word is sounded), and aþr, which two words the transcriber mistook for kleþi and peaþr.

    Íslensk-ensk orðabók > kefla

  • 4 SKJÁR

    * * *
    (pl. skjáir), m. a window-frame with a transparent membrane over it, fitting to the opening (ljóri) in the roof, or to the window in the sidewall (cf. hliðskjár).
    * * *
    m. (the older form was prob. ské, analogous to lé, klé, q. v.):— a window (the opening). In old dwellings the openings were round, fitted with a hoop or frame (called skjá-grind), which had a membrane (skjall) stretched over it, and this was used instead of glass, and could be taken out at pleasure-; such windows are still found in Icel. farm-houses, all such openings being in the roof, not in the walls, cp. Nj. ch. 78 (init.); and when the frame was taken out, these openings served as outlets for smoke. In some instances skjár seems to be used synonymously with ljóri (q. v.); the hlið-skjár (q. v.), or ‘side-skjar,’ would then answer to the window or opening in mod. Icel. dwellings; hristust skjáir ( chimney-pot = mod. strompr. q. v.)á húsum sem fyrir vindi hvössum, Ann. 1341; Þorbjörn þreif upp stokk ok reisti undir skjáinn ok fór þar út, Gullþ. 19; taka af skjána ok láta leggja út reykinn, Fbr. 99 new Ed.; ef menn sitja í húsum þeim er skjáir eru á, þá er svá ljóst inni, at hverr maðr kennir annan, Sks. 47 new Ed.; konungr hafði gört skjá fyrir stofuna, Fms. vii. 34; fara upp á stofuna ok taka af skjáinn (i. e. the frame), Fbr. 170; hann kastaði því inn um skjáinn, Fas. ii. 81; brutu þeir stofuna um skjána, Sturl. i. 168; hlið-skjár, Sturl. ii. 85; hann hlörar við hliðskjáinn er á var stofunni, Bs. i. 628: the phrase, nú gengr eigi skjall á skjá, N. G. L. i. 384 (see skjall); krumminn á skjá, skjá, skekr belgi þrjá, a nursery rhyme.
    COMPDS: skjágluggi, skjágrind, skjávindauga.

    Íslensk-ensk orðabók > SKJÁR

  • 5 verga

    (að), v. to soil;
    refl., vergast, to be soiled (kleði hans verguðust).
    * * *
    að, [A. S. wæreg], to soil; ek hafða hreinan serk, en hennar var vergaðr, Trist. 11; hleypti þrællinn hjá Þórarni, svá klæði hans verguðusk (vörguðust Ed. less correct), Lv. 112.

    Íslensk-ensk orðabók > verga

  • 6 vinda

    * * *
    I)
    (vind; vatt, undum; undinn), v.
    1) to twist, wring, squeeze; v. klæði sín, to wring one’s wet clothes; v. sik = v. kleði sín (vóru allir vátir ok tóku at v. sik); v. e-t sundr, to break, snap asunder (hann vatt ljáinn í sundr milli handa sér);
    2) to wind, twist; v. vef, to wind the woof; þær ór sandi síma undu, they wound a rope out of sand;
    3) to wind, hoist up by means of a ‘vindáss’; v. segl, to hoist sail (þeir undu segl sín.); v. upp akkeri, to weigh anchor; vindum af ræfrit af skálanum, let us pull the roof off the hall;
    4) to turn, swing; höfði vatt þá Gunnarr ok Högna til sagði, G. turned his head and spoke to H.; v. eldskíðu í næfrarnar, to hurl a burning brand on the roof; vindr upp sjóðnum, he suddenly lifted up the money-bag;
    5) refl., vindast, to make a sudden movement, turn oneself quickly; pres. ‘vizt’ (í því kemr Þorgerðr inn, ok vizt Helgi við fast ok fellr ofan af þilinu).
    * * *
    u, f. a hank of yarn; vindur er hafa skal í vef, Fbr. 58.

    Íslensk-ensk orðabók > vinda

  • 7 VINDA

    * * *
    I)
    (vind; vatt, undum; undinn), v.
    1) to twist, wring, squeeze; v. klæði sín, to wring one’s wet clothes; v. sik = v. kleði sín (vóru allir vátir ok tóku at v. sik); v. e-t sundr, to break, snap asunder (hann vatt ljáinn í sundr milli handa sér);
    2) to wind, twist; v. vef, to wind the woof; þær ór sandi síma undu, they wound a rope out of sand;
    3) to wind, hoist up by means of a ‘vindáss’; v. segl, to hoist sail (þeir undu segl sín.); v. upp akkeri, to weigh anchor; vindum af ræfrit af skálanum, let us pull the roof off the hall;
    4) to turn, swing; höfði vatt þá Gunnarr ok Högna til sagði, G. turned his head and spoke to H.; v. eldskíðu í næfrarnar, to hurl a burning brand on the roof; vindr upp sjóðnum, he suddenly lifted up the money-bag;
    5) refl., vindast, to make a sudden movement, turn oneself quickly; pres. ‘vizt’ (í því kemr Þorgerðr inn, ok vizt Helgi við fast ok fellr ofan af þilinu).
    * * *
    pres. vind, (vin’g = vind ek, Grett. in a verse, v ing ek háls af kjúkl ingum); pret. vatt (Dan. vandt), vazt, vatt, pl. undu (vundu); subj. yndi; part. undinn: reflex., pres. vizt, and pret. vazt, see below: [Goth., A. S., and Hel. windan; Engl. wind; Germ. winden; Dan. vinde]:—to wring, twist, Fas. ii. 525; vinda klæði, to wring (wet) clothes, Ld. 46; en er hann kom í eyna vatt hann klæði sín, Eg. 219; vóru allir vátir, settusk þeir niðr við eldinn ok tóku at vinda sik, Eb. 274; hann vatt þar ór skál fulla vatns, Stj. 392; hann tók til fjötursins ok vatt hann í sundr, Fms. xi. 289; hann vatt ljáinn í sundr milli handa sér, Fb. i. 522.
    2. to wind; ok undu svá tréit allt at rótinni, Fms. v. 286; vinda vef, to wind the woof; vindum vef Darraðar, Darr.; vinda segl, to hoist sail; undu þeir segl sín, Orkn. 356, Fms. ii. 176; vindit þá upp akkeri yður, to wind up the anchor, weigh it, Fb. iii. 384; vindum af ræfrit af skálanum, Nj.
    3. to twist; þær ór sandi síma undu, Hbl.; salr undinn orma hryggjum, Vsp.; Ulfarr vatt við skegginu, U. twisted his beard (Germ. ‘sich den bart streichen’), of a person being flattered, Eb. 164; höfði vatt þá Gunnarr ok Högna til sagði, G. turned his head round and spoke to H., Akv. 6.
    4. to put, thrust; Eyvindr vatt þá miklu horni í hönd Sveini, E. thrust a big horn (cup) into Sweyn’s hand, Orkn. 248; hón vatt upp skriðljósi, hoisted up a lantern, Nj. 153; vili sá er ymsu vindr fram, that puts forth various things, 677. 8; greip á stafni, vatt með austri upp lög-fáki, he launched the boat with the water in her, Hým. 27.
    5. to throw, hurl; svipti hón blæju af Sigurði, ok vatt (á) vengi, fyrir vífs knjám, and flung it on the ground, Gkv. 1; svá segja menn at Friðþjófr hafi undit elda-skíðu í næfrarnar, F. hurled a burning brand on the roof, Fas. ii. 87.
    II. reflex. to turn oneself, vindask við; þá undusk hestar af götu ( they strayed from the road) ok vöfðusk í taumum, Mart. 131; vizk eigi þat (vinnz, v. l.), that will not go amiss, will not fail to pass, Ó. H. 208 (in a verse, cp. Fms. v. 6l, v. l. 4); nú mun ok endr undit þessari frásögn, to turn back in the narrative, Orkn. 202.
    2. to make a quick movement, turn quickly; en er Helgi sá þat, þá vizt hann undan þeim, Fms. viii. 75, v. l.; Jökull vazk (vazt) við hart ok féll skíða-hlaðinn, Fs. 42; ok nú vizt (i. e. vizk) hann við hart, svá at spjótið gékk af skaptinu, Fas. i. 239; í því kemr Þorgerðr inn, ok vizt Helgi við fast ok fellr ofan af þilinu, Gísl. 47; ok er minnst er vánin vizt Gísli við ok hleypr upp á hamar, 70.
    3. part. undinn, wound, twisted; undinna festa, twisted moorings, Edda (in a verse); ljós-undinna landa linns, the bright-twisted serpent-land, i. e. gold (A. S. wunden gold).

    Íslensk-ensk orðabók > VINDA

  • 8 kljár

    m. = klé.

    Íslensk-ensk orðabók > kljár

См. также в других словарях:

  • kle — klè interj. J kartojant nusakomas klekėjimo, tarškėjimo garsas: Gandrai nutūpę kaleno snapais: kle kle kle kleviuke! rš. Žalioji meleta gieda klè klè klè Grg. Klausau – žmonės čia tik klè klè klè klega Kt. Kle kle kle garsiai klibčiojo… …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • kle — klè išt. Klè klè klè kiemè klegėjo vaikai̇̃ …   Bendrinės lietuvių kalbos žodyno antraštynas

  • klȅn — klȅn1 m 〈N mn klènovi〉 bot. stablo (Acer campestre) iz porodice javora (Aceraceae); makljen klȅn2 m 〈N mn klènovi〉 zool. grabljiva riba (Leuciscus cephalus); raširena po svim europskim rijekama …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • kleþe — kleþe, kleþinge obs. ff. clead, cleading …   Useful english dictionary

  • klȅk — m bot. 1. {{001f}}grm (Juniperus communis), rod četinjača iz porodice čempresa Cupressaceae, tvrdih oštrih iglica; borovica, kleka, smrčika, venja 2. {{001f}}niski planinski bor (Pinus mughus); borić …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • klȅka — ž 1. {{001f}}razg., {{c=1}}v. {{ref}}klek (1){{/ref}} 2. {{001f}}fam., {{c=1}}v. {{ref}}klekovača{{/ref}} …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • kle — bag·gy·wrin·kle; bar·kle; chin·kle; crin·kle cran·kle; crun·kle; dar·kle; far·kle·ber·ry; han·kle; hur·kle; kin·kle; kle·bels·berg·ite; mei·kle; pen·ny·win·kle; pi·kle; pran·kle; prin·kle; smir·kle; spar·kle·ber·ry; tan·kle; trin·kle; tur·kle;… …   English syllables

  • KLE — Wappen Deutschlandkarte …   Deutsch Wikipedia

  • Klė — Sp Klė nkt. Ap Clé L u. Argentinoje (Tarpupio p ja) …   Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė

  • klȅcnuti — (∅) svrš. 〈prez. nēm, pril. pr. ūvši, imp. klȅcni, prid. rad. klȅcnuo〉, {{c=1}}v. {{ref}}klecati{{/ref}} …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • klȅknuti — (∅) svrš. 〈prez. nēm, pril. pr. ūvši, imp. klȅkni, prid. rad. klȅknuo〉 spustiti se na koljena ⃞ {{001f}}∼ pred kim pokoriti se, pokazati poniznost …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»