kavgacı

См. также в других словарях:

• kavgacı — is. 1) Kavga etmeyi seven, kavga çıkaran kimse İyi adam olmakla beraber aksi ve kavgacıdır. R. N. Güntekin 2) mec. Bir amaç uğruna çaba harcayan, mücadele veren kimse …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• belalı — sf. 1) Yorucu, üzücü, can sıkıcı Bu belalı işin iyi gitmeye başlamasının daha ucundayız. H. R. Gürpınar 2) Kavgacı, şirret 3) is. Yolsuz kadının zorba dostu Belalıları başından taşkın kadınlarla uğraşacak yaşta değiliz. R. H. Karay …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• cenkçi — sf. Savaşçı, kavgacı …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• çatak — is., ğı 1) İki dağ yamacının kesişmesi ile oluşmuş dere yatağı Karakaçanı, Armutdere çataklarında bu Bozdayı tepelediydi. M. Ş. Esendal 2) sf. Yapışık, ikiz (meyve) 3) sf. Kavgacı Birleşik Sözler çatak bayrak …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• çekişken — sf., hlk. Çekişmeyi seven, kavgacı (kimse) …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• çıtak — sf., ğı, hlk. 1) Dağda yaşayan ve geçimini odun satarak sağlayan 2) Kaba, huysuz, kavgacı …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• eli bayraklı — sf. Şirret, edepsiz, kavgacı (kimse) …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• eli maşalı — sf. Kavgacı, şirret, dayak atmayı seven (kimse) …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• eli sopalı — sf. Şirret, edepsiz, kavgacı (kimse) …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• huysuz — sf. Huyu iyi olmayan, geçimsiz, şirret Yeni edindiği bu huysuz ve kavgacı tabiatı, küçükken masum hâllerinin ona sağlamış olduğu hoşgörüyü çabucak yok etti. Y. N. Nayır …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• mahalle karısı — is., hkr. Görgüsüz, kavgacı kadın Korkunç bir mahalle karısı çığlığıyla üstümüze saldırdı. R. N. Güntekin …   Çağatay Osmanlı Sözlük