-
1 sprzeczać się
несов.ссо́риться; спо́ритьsprzeczać się się o coś — ссо́риться из-за чего́-л.; спо́рить о чём-л.
sprzeczać się się o głupstwa — ссо́риться из-за пустяко́в
nie będę się sprzeczał — не бу́ду спо́рить
Syn: -
2 sprzeczać\ się
sprzecza|ć sięнесов. ссориться; спорить;\sprzeczać\ się się o coś ссориться из-за чего-л.; спорить о чём-л.;\sprzeczać\ się się o głupstwa ссориться из-за пустяков; nie będę się \sprzeczać\ sięł не буду спорить
+ spierać się, kłócić się
См. также в других словарях:
kłócić — ndk VIa, kłócićcę, kłócićcisz, kłóć, kłócićcił, kłócićcony 1. «doprowadzać do kłótni, niezgody» Kłócić między sobą sąsiadów. 2. reg. «wstrząsać naczyniem z cieczą, powodując jej zmieszanie, gwałtownie mieszać» 3. przestarz. «wprowadzać… … Słownik języka polskiego
wykłócać się — ndk I, wykłócać sięam się, wykłócać sięasz się, wykłócać sięają się, wykłócać sięaj się, wykłócać sięał się wykłócić się dk VIa, wykłócać sięcę się, wykłócać sięcisz się, wykłócać siękłóć się, wykłócać sięcił się 1. częściej ndk «kłócić się… … Słownik języka polskiego
chandryczyć się — ndk VIb, chandryczyć sięczę się, chandryczyć sięczysz się, chandryczyć sięrycz się, chandryczyć sięczył się pot. «sprzeczać się, kłócić się o coś, ciągle mieć do kogoś pretensje, nieustannie strofować kogoś» Chandryczyć się o pieniądze.… … Słownik języka polskiego
pospierać się — dk I, pospierać sięam się, pospierać sięasz się, pospierać sięają się, pospierać sięaj się, pospierać sięał się «posprzeczać się, pokłócić się z kimś; przez pewien czas się kłócić, spierać z kimś» Pospierać się o coś. Pospierać się z koleżanką, z … Słownik języka polskiego
handryczyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, handryczyć sięczę się, handryczyć sięczy się {{/stl 8}}{{stl 7}}, {{/stl 7}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} spierać się, kłócić się z kimś uparcie, chcąc komuś dokuczyć lub zmusić do zrobienia czegoś; drażnić… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sprzeczać się — ndk I, sprzeczać sięam się, sprzeczać sięasz się, sprzeczać sięają się, sprzeczać sięaj się, sprzeczać sięał się «prowadzić z kimś sprzeczkę, spór; spierać się, kłócić się» Sprzeczać się o coś. Sprzeczać się na temat przeczytanej książki … Słownik języka polskiego
użerać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, użerać sięam się, użerać sięa się, użerać sięają się, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} kłócić się zawzięcie o coś; sprzeczać się, spierać się, wykłócać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Użerać się o pieniądze. Użerać się z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chandryczyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, chandryczyć sięczę się, chandryczyć sięczy się, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} uparcie sprzeczać się z kimś, kłócić o coś; także nieustannie mieć żale, pretensje do kogoś, usiłować coś wymóc na kimś ciągłymi kłótniami; … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wojować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, wojowaćjuję, wojowaćjuje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} toczyć walkę o coś, z kimś; spierać się, kłócić się, zwalczać coś, usilnie dążyć do osiągnięcia… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… … Słownik frazeologiczny
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego