-
1 um
1. praep mit A1) do(o)koła ( den Tisch stołu); wokół ( ihn niego)2) ( wegen) o3) ( für) za4) ( pünktlich) o5) ( ungefähr) koło ( Ostern Wielkanocy)6) ( vergleichend) o7)um … willen — ze względu na …
2. kjum meinetwillen — dla mnie, ze względu na mnie
3. advsie kam, um mir zu helfen — przyszła, żeby mi pomóc
ugs.um sein — mijać, kończyć się
-
2 streiten
-
3 fight
[faɪt] 1. n 2. vt, pt, pp foughtperson, urge walczyć z +instr; cancer, prejudice etc walczyć z +instr, zwalczać (zwalczyć perf); (BOXING) walczyć przeciwko +dat or z +instr3. viwalczyć, bić sięto fight for/against sth — walczyć o coś/z czymś
to fight one's way through a crowd/the undergrowth — przedzierać się (przedrzeć się perf) przez tłum/zarośla
Phrasal Verbs:* * *1. past tense, past participle - fought; verb1) (to act against (someone or something) with physical violence: The two boys are fighting over (= because of) some money they found.) walczyć2) (to resist strongly; to take strong action to prevent: to fight a fire; We must fight against any attempt to deprive us of our freedom.) walczyć3) (to quarrel: His parents were always fighting.) kłócić się2. noun1) (an act of physical violence between people, countries etc: There was a fight going on in the street.) walka, bójka2) (a struggle; action involving effort: the fight for freedom of speech; the fight against disease.) walka3) (the will or strength to resist: There was no fight left in him.) wola, chęć walki4) (a boxing-match.) walka•- fighter- fight back
- fight it out
- fight off
- fight one's way
- fight shy of
- put up a good fight -
4 wrangle
См. также в других словарях:
kłócić — ndk VIa, kłócićcę, kłócićcisz, kłóć, kłócićcił, kłócićcony 1. «doprowadzać do kłótni, niezgody» Kłócić między sobą sąsiadów. 2. reg. «wstrząsać naczyniem z cieczą, powodując jej zmieszanie, gwałtownie mieszać» 3. przestarz. «wprowadzać… … Słownik języka polskiego
wykłócać się — ndk I, wykłócać sięam się, wykłócać sięasz się, wykłócać sięają się, wykłócać sięaj się, wykłócać sięał się wykłócić się dk VIa, wykłócać sięcę się, wykłócać sięcisz się, wykłócać siękłóć się, wykłócać sięcił się 1. częściej ndk «kłócić się… … Słownik języka polskiego
chandryczyć się — ndk VIb, chandryczyć sięczę się, chandryczyć sięczysz się, chandryczyć sięrycz się, chandryczyć sięczył się pot. «sprzeczać się, kłócić się o coś, ciągle mieć do kogoś pretensje, nieustannie strofować kogoś» Chandryczyć się o pieniądze.… … Słownik języka polskiego
pospierać się — dk I, pospierać sięam się, pospierać sięasz się, pospierać sięają się, pospierać sięaj się, pospierać sięał się «posprzeczać się, pokłócić się z kimś; przez pewien czas się kłócić, spierać z kimś» Pospierać się o coś. Pospierać się z koleżanką, z … Słownik języka polskiego
handryczyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, handryczyć sięczę się, handryczyć sięczy się {{/stl 8}}{{stl 7}}, {{/stl 7}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} spierać się, kłócić się z kimś uparcie, chcąc komuś dokuczyć lub zmusić do zrobienia czegoś; drażnić… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sprzeczać się — ndk I, sprzeczać sięam się, sprzeczać sięasz się, sprzeczać sięają się, sprzeczać sięaj się, sprzeczać sięał się «prowadzić z kimś sprzeczkę, spór; spierać się, kłócić się» Sprzeczać się o coś. Sprzeczać się na temat przeczytanej książki … Słownik języka polskiego
użerać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, użerać sięam się, użerać sięa się, użerać sięają się, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} kłócić się zawzięcie o coś; sprzeczać się, spierać się, wykłócać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Użerać się o pieniądze. Użerać się z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chandryczyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, chandryczyć sięczę się, chandryczyć sięczy się, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} uparcie sprzeczać się z kimś, kłócić o coś; także nieustannie mieć żale, pretensje do kogoś, usiłować coś wymóc na kimś ciągłymi kłótniami; … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wojować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, wojowaćjuję, wojowaćjuje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} toczyć walkę o coś, z kimś; spierać się, kłócić się, zwalczać coś, usilnie dążyć do osiągnięcia… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… … Słownik frazeologiczny
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego