Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

jussa+medicorum+o

  • 1 jussum

    jussum, i, n. [jubeo], an order, command; a law (class.; mostly in plur.; the abl. sing. is supplied by jussu;

    v. 2. jussus): deorum immortalium jussis aliquid facere,

    Cic. Rosc. Am. 24, 66:

    interpres Divūm fert horrida jussa per auras,

    Verg. A. 4, 378:

    tua haud mollia jussa,

    id. G. 3, 41:

    jussis carmina coepta tuis,

    id. E. 8, 11:

    efficere,

    to execute, Sall. J. 25:

    capessere,

    to accept, assume to execute, Verg. A. 1, 77:

    facere,

    id. ib. 1, 302:

    facessere,

    id. ib. 4, 295:

    flectere,

    to divert, annul, id. ib. 10, 35:

    festinare,

    id. ib. 1, 177:

    alicujus detrectare,

    to reject, disobey, Tac. A. 3, 17:

    exuere,

    id. ib. 11, 19:

    spernere,

    id. ib. 11, 14:

    abnuere,

    id. ib. 11, 37:

    exsequi,

    Verg. A. 4, 396; Tac. H. 4, 81:

    patrare,

    id. ib. 4, 83:

    peragere,

    Ov. M. 2, 119:

    explere,

    Vulg. Gen. 50, 3:

    complere,

    id. Jos. 3, 6:

    perficere,

    id. Judic. 9, 54:

    injusta jussa populis describere,

    Cic. Leg. 2, 5, 11:

    jussa ac scita,

    id. Balb. 18, 42. —In sing.:

    putasne, si populus jusserit, id jussum ratum atque firmum futurum?

    Cic. Caecin. 33, 96:

    fac jussum regis,

    Vulg. 1 Macc. 2, 18 al.—
    II.
    Esp., a physician's prescription:

    jussa medicorum ministrare,

    Ov. H. 20, 133.—
    B.
    A father's consent to the marriage of his son:

    jussum parentis praecedere debet,

    Just. Inst. 1, 10 pr.

    Lewis & Short latin dictionary > jussum

  • 2 ministro

    mĭnistro, āvi, ātum, 1, v. a. [minister], to attend, wait upon, serve, esp. at table, to serve up, pour out, hand food or drink (syn.: servio, appareo, praebeo, suggero; class.).
    I.
    Lit.
    (α).
    With dat.:

    Acastum retine, quo commodius tibi ministretur,

    Cic. Fam. 16, 14, 2:

    cui matronam ministrasse compererat,

    Suet. Aug. 45.—
    (β).
    With acc.:

    nosmet inter nos ministremus,

    Plaut. Stich. 5, 4, 7.—
    (γ).
    Absol.:

    hic ministrabit dum ego edam,

    Plaut. Curc. 2, 3, 90.—
    II.
    Transf., to take care of, manage, govern, direct; and, in gen., to provide, furnish, supply, give, afford:

    ministrare (naves) velis, of the steersman,

    Verg. A. 6, 302:

    naves nec velis ministrantur, nec, etc.,

    Tac. G. 44:

    ministrare victum alicui,

    Varr. R. R. 3, 17, 6:

    viros et arma alicui,

    Tac. H. 4, 12:

    prolem,

    to give, present, produce, Tib. 2, 2, 21:

    ministrabant ei de facultatibus suis,

    Vulg. Luc. 8, 3:

    faces furiis Clodianis,

    Cic. Pis. 11, 26:

    equus terga ministrat (for mounting),

    Val. Fl. 6, 216:

    jussa medicorum,

    to execute, Ov. H. 20, 133.—Also of inanim. subjects:

    sarmentum colibus sucum ministrat,

    Varr. R. R. 1, 31, 2: (vinum) verba ministrat, Hor. [p. 1147] Ep. 1, 15, 20:

    luna ministrat equis,

    serves them, lights them on their way, Prop. 3, 14, 15:

    reges ministrabunt tibi,

    Vulg. Isa. 60, 10; id. Act. 20, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > ministro

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»