Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

joining+in

  • 101 conglutinatio

    conglūtĭnātĭo, ōnis, f. [conglutino] (only in Cic. and very rare), a gluing or cementing together.
    * I.
    Lit.: recens, Cic Sen. 20, 72.—
    II.
    Trop., a joining together verborum, Cic. Or. 23, 78.

    Lewis & Short latin dictionary > conglutinatio

  • 102 conjunctio

    conjunctĭo, ōnis, f. [id.], a joining together, connecting, uniting; union, conjunction.
    I.
    Lit. (very rare):

    machina est continens ex materiā conjunctio maximas ad onerum motus habens virtutes,

    Vitr. 10, 1, 1:

    conjunctionis rimas obducere,

    Pall. Decl. 41, 3.—
    II.
    Trop. (in good prose).
    A.
    In gen.:

    nos ad conjunctionem congregationemque hominum et ad naturalem communitatem esse natos,

    Cic. Fin. 3, 20, 65:

    virtutum,

    id. ib. 5, 23, 67:

    mentis cum externis mentibus,

    agreement, affinity, sympathy, id. Div. 2, 58, 119; cf.: naturae, quam vocant sumpatheian, id. ib. 2, 60, 124;

    2, 69, 142: vicinitatis,

    id. Planc. 8, 21:

    indubitata litterarum inter se,

    Quint. 1, 1, 31.—
    B.
    In partic.
    1.
    A conjugal connection, marriage, wedlock (rare), Cic. Off. 1, 4, 11; Plin. 15, 29, 36, § 120.—
    2.
    A connection by relationship, affinity, relation, Cic. Off. 1, 17, 54 sq.; id. Fam. 1, 7, 11 al.—
    3.
    A connection by friendship, friendship, intimacy:

    nihil praetermisi quin Pompeium a Caesaris conjunctione avocarem,

    Cic. Phil. 2, 10, 23:

    paterna,

    id. ib. 13, 5, 11; id. Cael. 15, 35; id. Lael. 20, 71; id. Fam. 13, 10, 4 al.—
    4.
    In philos. and rhet. lang., a connection of ideas, Cic. Top. 14, 57; id. Fat. 6, 12 sq.; Quint. 7, 8, 1; 8, 3, 46.—
    5.
    In gram., a connecting particle, a conjunction, Cic. Or. 39, 135; Quint. 9, 3, 50; 9, 3, 62; 11, 2, 25; Suet. Aug. 86 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > conjunctio

  • 103 connexus

    1.
    cōnexus, a, um, Part. and P. a., from conecto.
    2.
    cōnexus ( conn-), ūs, m. [conecto], a joining together, combination, connection (several times in Lucr., elsewh. rare), Lucr. 3, 556; Vitr. 10, 1, 5.—In plur., Lucr. 1, 634; 2, 726; 2, 1020; 5, 443.

    Lewis & Short latin dictionary > connexus

  • 104 conpingo

    1.
    com-pingo ( conp-), pēgi, pactum, 3, v. a. [con-pango].
    I.
    To join or unite several parts into one whole, to put together, frame, make by joining, compose (in verb. finit. mostly in post-Aug. prose).
    A.
    Prop.:

    roboreis axibus compingitur solum,

    Col. 6, 19, 1:

    navem iisdem tabulis (opp. dissolvo),

    Dig. 45, 1, 83; cf.:

    Argo compacta manu Palladiā,

    Sen. Med. 365:

    PONTEM,

    Inscr. Orell. 39:

    casam male,

    Mart. 12, 72:

    caput tenuissimis ossiculis,

    Gell. 6, 1, 1; Vitr. 10, 2, 14:

    crepidas sibi,

    App. Flor. 9 al.:

    verbum unum ex multitudine et negotio,

    Gell. 11, 16, 4:

    Graece nescio quid ais te compegisse, quod ut aeque pauca scripta, placeat tibi,

    Front. Ep. ad M. Caes. 1, 6.—In part. perf.:

    quid tam compositum tamque conpactum et coagmentatum inveniri potest?

    Cic. Fin. 3, 22, 74; cf. id. Univ. 8 med.:

    fistula disparibus septem cicutis,

    Verg. E. 2, 36:

    trabes,

    id. A. 12, 674:

    membra animantum,

    framed together, Lucr. 5, 919; cf. under P. a. —
    B.
    Trop. (post-class.):

    falsa de Christo,

    Arn. 1, p. 34:

    fabulas ignominiosas de diis,

    id. 4, p. 148.—
    II.
    Compingere aliquem or aliquid aliquo, to confine, lock up, put, conceal (several times in Plaut. and Cic., elsewh. rare).
    A.
    Prop.:

    aliquem in carcerem,

    Plaut. Am. 1, 1, 3; id. Men. 5, 5, 39; cf.:

    ipsam (Rheam) in vincula,

    Aur. Vict. Vir. Ill. 1:

    se in Appuliam,

    Cic. Att. 8, 8, 1:

    aurum atque argentum ubi omne conpactum fuit?

    Plaut. Rud. 2, 6, 62.—
    B.
    Trop.:

    quae parentis tam in angustum tuos locum conpegeris,

    Plaut. Rud. 4, 4, 103:

    in judicia et contiunculas, tamquam in aliquod pistrinum, detrudi et compingi,

    Cic. de Or. 1, 11, 46:

    aufer, utere (pallā), vel tu vel tua uxor, vel etiam in loculos compingite,

    keep it, thrust it into your pockets, Plaut. Men. 4, 3, 17 Ritschl N. cr. —Hence, compactus, a, um, P. a., of figure or form, compact, thick-set, thick, firm (freq. in post-Aug. prose):

    compacto corpore et robusto,

    Plin. Ep. 7, 24, 1:

    boves,

    Col. 6, 1, 2: compactis firmisque membris, * Suet. Vesp. 20:

    cruribus,

    Col. 6, 1, 3; 6, 37, 6:

    compactā et torosā cervice,

    Pall. Mart. 11, 2.
    2.
    com-pingo, pinxi, 3, v. a., to paint over; only trop.:

    Aristarchi ineptiae, quibus aliena carmina compinxit,

    disguised, covered, Sen. Ep. 88, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > conpingo

  • 105 consertio

    consertĭo, ōnis, f. [2. consero], a joining together:

    verticum,

    Arn. 3, p. 107.

    Lewis & Short latin dictionary > consertio

  • 106 constructio

    constructĭo, ōnis, f. [construo], a putting or placing together, a joining together (in good prose; most freq. in Cic.; not in Quint.).
    I.
    Lit. (rare):

    lapidum,

    Sen. Cons. Polyb. 18 (37), 2.—
    II.
    Transf., an erecting, building, construction:

    hominis,

    Cic. Ac. 2, 27, 86: ejus (gymnasii), Traj. ap. Plin. Ep. 10, 40 (49), 2.—In plur., Pall. Nov. 22, 1. —
    III.
    Trop.
    A.
    Of discourse, a fit connection:

    verborum constructio et numerus,

    Cic. Or. 12, 37:

    oratio conformanda non solum electione, sed constructione verborum,

    id. de Or. 1, 5, 17; id. Brut. 78, 272; and absol.:

    nolo tam minuta haec constructio appareat,

    id. Or. 44, 150; Plin. Ep. 1, 16, 2.—
    B.
    In gram., grammatical connection, construction ( = conformatio verborum, Cic. de Or. 1, 33, 151), Prisc. p. 1061 sq. P. et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > constructio

  • 107 contabulatio

    contăbŭlātĭo, ōnis, f. [contabulo], a joining of boards together, a flooring, planking; a floor or story, a covering of boards (very rare), Caes. B. C. 2, 9 (four times); Vitr. 10, 15, 3:

    proscenii,

    App. Flor. 4, 18.—
    II.
    Transf., of garments, folds, tucks, App. M. 11, p. 258, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > contabulatio

  • 108 contextio

    contextĭo, ōnis, f. [contexo] (postclass.).
    I.
    A joining, putting together (opp. resolutio), Macr. Somn. Scip. 1, 5, 18.—
    II.
    A preparing, composing:

    classis, Aus. prooem. Per. lliad: libri, Aug. Civ. Dei, 7, 2: narrationis,

    Macr. Somn. Scip. 1, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > contextio

  • 109 contextus

    1.
    contextus, a, um, Part. and P. a., from contexo.
    2.
    contextus, ūs, m. [contexo], a joining or putting together, a connection (class.; esp. freq. in the trop. signif., and in Quint.).
    I.
    Lit.: corporum, * Lucr. 1, 243:

    aedificiorum,

    the building of, Dig. 39, 2, 15:

    ratis,

    Aus. Per. Odyss. 5.—
    II.
    Trop., connection, coherence (very freq. in Quint.):

    mirabilis est apud illos (sc. Stoicos) contextus rerum: respondent extrema primis, etc.,

    Cic. Fin. 5, 28, 83; cf.:

    in toto quasi contextu orationis,

    id. Part. Or. 23, 82; and:

    rerum ac verborum,

    Quint. 11, 2, 2:

    verborum,

    id. 11, 2, 28; 11, 2, 24:

    sermonis,

    id. 8, 3, 38:

    dicendi,

    id. 10, 7, 26:

    per partes dissolvitur, quod contextu nocet,

    id. 5, 13, 28; 9, 4, 55. historia non tam finitos numeros quam orbem quendam contextumque desiderat, id. 9, 4, 129; cf.

    Ernest. Lex. Techn. p. 90: litterarum,

    the succession of the letters, id. 1, 1, 24 sq.; cf.:

    in contextu operis,

    in the course, Tac. H. 2, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > contextus

  • 110 contignatio

    contignātĭo, ōnis, f. [contigno, a joining together of beams; hence, concrete], a floor composed of joists and boards; a story, floor, Caes. B. C. 2, 9; 2, 15; Auct. B. Alex. 1; Vitr. 2, 9; Liv. 21, 62, 3; Pall. 1, 9, 2 al.

    Lewis & Short latin dictionary > contignatio

  • 111 continuus

    contĭnŭus, a, um, adj. [contineo, II.], joining, connecting with something, or hanging together, in space or time, uninterrupted, continuous.
    I.
    Of space (so mostly Aug. and post-Aug.; cf., however, continue); with dat. or absol.
    A.
    Lit.:

    aër continuus terrae est,

    Sen. Q. N. 2, 6, 1: Leucada continuam veteres habuere coloni;

    nunc freta circuëunt,

    joined to the mainland, Ov. M. 15, 289:

    ignis proxima quaeque et deinceps continua amplexus,

    Liv. 30, 5, 7; 30, 6, 5: montes, * Hor. Ep. 1, 16, 5; Plin. 6, 30, 35, § 189:

    agri,

    Suet. Caes. 38:

    fluere continuo alveo (Euphraten),

    Plin. 6, 26, 30, § 124; cf.:

    Rhenus uno alveo continuus,

    Tac. A. 2, 6:

    mare,

    id. Agr. 10 fin.:

    aliqui vice dentium continuo osse gignuntur,

    Plin. 7, 16, 15, § 69:

    omnia continua et paria,

    Plin. Pan. 51, 4:

    serpens,

    Stat. Th. 5, 517.—
    b.
    Subst.: contĭnŭus, i, m., he who is always about one, an attendant:

    Cocceius Nerva, continuus principis,

    Tac. A. 6, 26 (32) Halm, Draeg. ad loc. (Nipperd. and Ritter, principi).—
    B.
    Tron., of rhet. matters (most freq. in Quint.): cum fluxerunt plures continuae translationes (the figure derived from an uninterrupted, flowing stream; v. the preced.), Cic. Or. 27, 94:

    expositio (opp. partita),

    Quint. 7, 10, 11:

    loci,

    id. 11, 3, 84:

    lumina,

    id. 12, 10, 46:

    ab exordio usque ad ultimam vocem continuus quidam gemitus,

    id. 11, 1, 54:

    oratio,

    id. 6, 1, 46; 6, 4, 1 et saep.:

    adfectus,

    id. 6, 2, 10:

    impetus,

    id. 10. 7, 14 et saep.—
    II.
    Of time and objects relating to it, following one after another, successive, continuous (class. in all periods and species of composition): auferet ex oculis veniens Aurora Boöten;

    continuāque die sidus Hyantis erit,

    the next day, Ov. F. 5, 734; so,

    continuā nocte,

    the following night, id. ib. 6, 720:

    triduum continuum, dies decem continuos,

    Plaut. Mil. 3, 1, 146 sq.:

    dies quinque ex eo die,

    Caes. B. G. 1, 48:

    annos prope quinquaginta,

    Cic. Verr. 1, 13, 38:

    duabus noctibus,

    Suet. Aug. 94:

    secutae sunt continuos complures dies tempestates,

    Caes. B. G. 4, 34 Oud. N. cr. prioribus diebus, Liv. 42, 58, 3:

    aliquot an nos continuos,

    Cic. Imp. Pomp. 18, 54:

    tot dies,

    id. Verr. 2, 5, 36, § 94:

    triennium,

    Plaut. Stich. 1, 3, 61; Suet. Calig. 7:

    biennio,

    id. Tib. 38:

    bella,

    Liv. 10, 31, 10; cf.:

    cursus proeliorum,

    Tac. Agr. 27:

    consulatus,

    Suet. Caes. 76; Plin. Pan. 58: itinera, Lepid. ap. Cic. Fam. 10, 34, 1:

    regna,

    Liv. 1, 47, 6:

    duo tri umphi ex Hispaniā acti,

    id. 41, 7, 1:

    labor,

    Quint. 1, 3, 8:

    amor,

    Prop. 1, 20, 1:

    incom moda,

    Caes. B. G. 7, 14: messe senescit ager; Ov. A. A. 3, 82:

    eos (patricios) ab Atto Clauso continuos duravisse,

    Tac. A. 12, 25 fin. et saep.—With abl. resp.:

    continuus inde et saevus accusandis reis Suilius,

    incessant, Tac. A. 11, 5; cf.:

    postulandis reis tam continuus annus fuit,

    incessantly occupied, id. ib. 4, 36.—Hence the advv.,
    1.
    contĭ-nŭē, continuously, without interruption; in space or time (very rare, perh. only anteand post-class. for continenter, assidue):

    * flumen quod fluit continue,

    Varr. L. L. 5, § 27 Müll.:

    protinus jugiter et continue,

    Non. p. 376, 26.—
    2. A.
    To designate an act that in time immediately follows something, immediately, forthwith, directly, without delay, = statim, autika (very freq. in all periods and kinds of composition).
    1.
    In gen.
    (α).
    Corresp. with the particles of time: ubi, ut, postquam, cum, etc.; with ubi:

    ubi primum terram tetigimus, Continuo, etc.,

    Plaut. Am. 1, 1, 49; so id. Cist. 2, 3, 35; Ter. Eun. 3, 1, 51 al.—With ut, etc.:

    quae ut aspexi, me continuo contuli, etc.,

    Plaut. Bacch. 3, 1, 7; so,

    iste continuo ut vidit, non dubitavit, etc.,

    Cic. Verr. 2, 4, 22, § 48:

    ut quisque insanus... latum demisit pectore clavum, Audit continuo, etc.,

    Hor. S. 1, 6, 29: nam postquam audivi [p. 451]... cominuo argentum dedi, Ut emeretur, Plaut. Ep. 4, 1, 37:

    cum te summis laudibus ad caelum extulerunt, mihi continuo maximas gratias agant,

    Cic. Fam. 9, 14, 1; 10, 12, 2:

    ut vel continuo patuit, cum, etc.,

    Hor. S. 2, 8, 29:

    ne mora sit, si innuerim, quin pugnus continuo in malā haereat,

    Ter. Ad. 2, 1, 17: si quid narrare occepi, continuo dari Tibi verba censes, forthwith you think, etc., id. And. 3, 2, 24; cf. id. Eun. 1, 2, 24; Lucr. 2, 1091; Hor. S. 2, 3, 160:

    continuo consilium dimisit (Q. Maximus), simulac me fractum ac debilitatum metu viderit,

    Cic. de Or. 1, 26, 121.—
    (β).
    Absol.:

    continuo, ventis surgentibus, aut freta ponti Incipiunt agitata tumescere, etc.,

    Verg. G. 1, 356:

    continuo hic ero,

    Plaut. Ep. 3, 3, 43: haud mora;

    continuo matris praecepta facessit,

    Verg. G. 4, 548; so Ov. M. 14, 362; cf. Quint. 12, 3, 3;

    corresp. with statim,

    Cic. Rosc. Com. 6, 17:

    quod lubet, non lubet jam id continuo,

    the next moment, immediately, Plaut. Cist. 2, 1, 10:

    hos prius intro ducam et quae volo Simul inperabo: poste continuo exeo,

    Ter. Eun. 3, 2, 40: hanc mihi in manum dat;

    mors continuo ipsam occupat,

    id. And. 1, 5, 62:

    hercle ego te barbā continuo arripiam, et in ignem coniciam,

    Plaut. Rud. 3, 4, 64: egomet continuo mecum;

    certe captus est!

    I immediately thought within myself, Ter. And. 1, 1, 55:

    senatus est continuo convocatus,

    Cic. Fam. 10, 12, 3:

    hos continuo in itinere adorti,

    Caes. B. G. 7, 42 fin.:

    subitae necessitates continuo agendi,

    on the spot, immediately, Quint. 10, 7, 2 et saep.: perturbationes, amplificatae certe, pestiferae sunt;

    igitur etiam susceptae continuo in magnā pestis parte versantur,

    even immediately on their inception, Cic. Tusc. 4, 18, 42; cf. id. Fin. 3, 9, 32.—
    2.
    Of a point of time closely following a time named, speedily, without interval:

    deinde absens factus aedilis, continuo praetor,

    Cic. Ac. 2, 1, 1:

    qui summam spem civium, quam de eo jam puero habuerant, continuo adulescens incredibili virtute superavit,

    id. Lael. 3, 11.—
    3.
    Esp., with the statement of a logical consequence from a fact; only in connection with a negative, or a question implying a negative, not by consequence, not necessarily, not as an immediate consequence, in questions; perhaps then? perhaps therefore? (very freq. in Cic.); with si:

    non continuo, si me in gregem sicariorum contuli, sum sicarius,

    Cic. Rosc. Am. 33, 94; so id. de Or. 2, 48, 199; Gai Inst. 2, 204.—With cum, Manil. 2, 345. — Absol.:

    cum nec omnes, qui curari se passi sunt, continuo etiam convalescant,

    Cic. Tusc. 3, 3, 5; so,

    ego summum dolorem... non continuo dico esse brevem,

    id. ib. 2, 19, 45: aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint;

    illud non continuo, ut aeque incontentae,

    id. Fin. 4, 27, 75:

    si malo careat, continuone fruitur summo bono?

    id. Tusc. 3, 18, 40; so,

    continuone si? etc.,

    Quint. 9, 2, 84.—
    B.
    In Quint. twice (for the ante- and post-class. continue), in an uninterrupted series, one after another, continuously:

    qualis (labor) fuit illius, qui grana ciceris ex spatio distante missa, in acum continuo et sine frustratione inserebat,

    Quint. 2, 20, 3; 9, 1, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > continuus

  • 112 copulatio

    cōpŭlātĭo, ōnis, f. [id.], a coupling, joining, connecting, uniting (several times in Cic. and Quint.).
    I.
    Prop.:

    atomorum inter se (with complexiones and adhaesiones),

    Cic. Fin. 1, 6, 19; cf.:

    copulatio rerum et coagmentatio naturae,

    id. N. D. 2, 46, 119. —
    II.
    Trop., of social union:

    primi congressus copulationesque,

    Cic. Fin. 1, 20, 69; cf.

    of marriage, Cod. Th. 9, 42, 2.—Of words: ordo rerum, et copulatio,

    Quint. 7, 10, 8; cf. id. 11, 2, 37:

    inoffensa vocum,

    id. 1, 10, 23 al.:

    syllabarum, verborum inter se,

    id. 8, 3, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > copulatio

  • 113 copulatus

    1.
    cōpŭlātus, a, um, Part. and P. a., from copulo. [p. 468]
    2.
    cōpŭlātus, ūs, m. [copulo] (only in abl. sing.), a connecting or joining together:

    rationum consequentium,

    Arn. 1, p. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > copulatus

  • 114 illigatio

    illĭgātĭo ( inl-), ōnis, f. [id.], a binding, joining, fastening (post-class.):

    nodorum,

    Arn. 5, 156:

    alterna circulorum,

    Mart. Cap. 2, § 201.

    Lewis & Short latin dictionary > illigatio

  • 115 inligatio

    illĭgātĭo ( inl-), ōnis, f. [id.], a binding, joining, fastening (post-class.):

    nodorum,

    Arn. 5, 156:

    alterna circulorum,

    Mart. Cap. 2, § 201.

    Lewis & Short latin dictionary > inligatio

  • 116 intextus

    1.
    intextus, a, um, Part., from intexo.
    2.
    intextus, ūs, m. [intexo], an interweaving, joining together, Plin. 2, 8, 6, § 30 (but in Quint. 8, 4, 8, contextu is the true reading).

    Lewis & Short latin dictionary > intextus

  • 117 junctio

    junctio, ōnis, f. [jungo], a joining, uniting, union, Cic. Tusc. 1, 29, 71.

    Lewis & Short latin dictionary > junctio

  • 118 junctus

    1.
    junctus, a, um, Part. and P. a., from jungo.
    2.
    junctus, ūs, m. [jungo], a joining (ante-class.):

    Carinarum,

    Varr. L. L. 5, § 47, Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > junctus

  • 119 nexus

    1.
    nexus, a, um, Part. and P. a., from necto.
    2.
    nexus, ūs, m. [necto], a tying or binding together, a fastening, joining, an interlacing, entwining, clasping.
    I.
    Lit. (only poet. and in post-Aug. prose):

    et jam contulerant arto luctantia nexu Pectora pectoribus,

    Ov. M. 6, 242; cf.:

    bracchiorum nexibus elidere aliquem (of a wrestler),

    Suet. Ner. 53:

    serpens, baculum qui nexibus ambit,

    coils, folds, Ov. M. 15, 659; cf. Plin. 8, 11, 11, § 32; Tac. A. 4, 62:

    salix solido ligat nexu,

    Plin. 16, 37, 69, § 177.—
    II.
    Transf. (with the collat. form nexum, i; v. in the foll.), the state or condition of a nexus (v. necto, I. B.), a personal obligation, an addiction or voluntary assignment of the person for debt, slavery for debt: nexum Manilius scribit, omne, quod per libram et aes geritur, in quo sint mancipia. Mutius, quae per aes et libram fiant, ut obligentur, praeter quae mancipio dentur. Hoc verius esse, ipsum verbum ostendit, de quo quaeritur;

    nam idem quod obligatur per libram neque suum fit, inde nexum dictum. Liber qui suas operas in servitutem pro pecuniā quādam debebat, dum solveret, nexus vocatur, ut ab aere obaeratus,

    Varr. L. L. 7, § 105 Müll.:

    abalienatio est ejus rei, quae mancipi est, aut traditio alteri nexu, aut in jure cessio,

    Cic. Top. 5, 28:

    QVOM NEXVM FACIET, etc., Lex XII. Tab.: qui se nexu obligavit,

    Cic. Mur. 2, 3:

    nexum inire,

    Liv. 7, 19:

    nec civili nexu sed communi lege naturae,

    Cic. Rep. 1, 17, 26 Mos. (B. and K., nexo):

    Attici proprium te esse scribis mancipio et nexo,

    id. Fam. 7, 30, 2:

    cum sunt propter unius libidinem omnia nexa civium liberata nectierque postea desitum,

    id. Rep. 2, 34, 59:

    ut non sustulerit horum nexa atque hereditates,

    id. Caecin. 35, 102.—
    B.
    In gen., a legal obligation of any kind:

    acceptilatio est liberatio per mutuam interrogationem, quā utriusque contigit ab eodem nexu absolutio,

    Dig. 46, 4, 1:

    partem hereditatis a nexu pignoris liberam consequi,

    ib. 10, 2, 33.—
    * 2.
    Trop.:

    legis (= vincula, nodi),

    obligations, restraints, Tac. A. 3, 28 fin.;

    v. Orell. ad h. l.: nexus naturalium causarum,

    id. ib. 6, 22:

    causarum latentium,

    Curt. 5, 11, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > nexus

  • 120 qua re

    quā-rē (or separately, quā rē), adv. [quae-res].
    I.
    Interrog., by what means? how? Ter. Eun. 2, 3, 78.—
    B.
    Rel., by which means, whereby (rare but class.):

    multas res novas in edictum addidit, quare luxuria reprimeretur,

    Nep. Cat. 2, 3:

    permulta sunt, quae dici possunt, quare intellegatur, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 33, 94.—
    II. A.
    Interrog.:

    quare ausus?

    Plaut. Mil. 5, 12:

    quare negasti illud te fuisse laturum?

    Cic. de Or. 1, 16, 71:

    quā re enim primum ille adesse noluit?

    id. Verr. 2, 2, 18, § 44; 2, 3, 30, § 71; id. Att. 11, 15, 4; id. de Or. 1, 16, 71; Hor. S. 2, 2, 103; Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 7, 1, 36; Suet. Claud. 16; Sen. Q. N. 1, 1, 10; id. Ben. 3, 19, 1 et saep.—
    2.
    Indirect:

    quaeramus, quae tanta vitia fuerint in unico filio, quare is patri displiceret,

    Cic. Rosc. Am. 14, 41.—
    B.
    Transf., for joining on a consecutive clause, for which reason, wherefore, therefore:

    quare sic tibi eum commendo, ut, etc.,

    Cic. Fam. 13, 71:

    quare pro certo habetote,

    Sall. C. 52, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > qua re

См. также в других словарях:

  • Joining — ist eine Anwendungstechnik von Therapeuten in der systemischen (Familien )Therapie. Der Begriff Joining kommt aus dem Englischen und bedeutet übersetzt: Angrenzen, Anschließen, Verbinden, Zusammenfügen, Verbündnis. Joining ist als ein… …   Deutsch Wikipedia

  • joining — index accession (annexation), addition, attachment (act of affixing), coalescence, combination, contact (touching) …   Law dictionary

  • Joining — Join Join (join), v. t. [imp. & p. p. {Joined} (joind); p. pr. & vb. n. {Joining}.] [OE. joinen, joignen, F. joindre, fr. L. jungere to yoke, bind together, join; akin to jugum yoke. See {Yoke}, and cf. {Conjugal}, {Junction}, {Junta}.] [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • joining — noun Date: 14th century 1. the act or an instance of joining one thing to another ; juncture 2. a. the place or manner of being joined together b. something that joins two things together …   New Collegiate Dictionary

  • joining — noun The act or result of joining; a joint or juncture …   Wiktionary

  • joining — noun Joining is used before these nouns: ↑fee …   Collocations dictionary

  • joining — jungimas statusas T sritis automatika atitikmenys: angl. connection; joining vok. Anschluß, m; Schaltung, f; Schließen, n rus. включение, n; замыкание, n; соединение, n pranc. connexion, f; couplage, m; jonction, f; montage, m; raccordement, m …   Automatikos terminų žodynas

  • joining — noun the act of bringing two things into contact (especially for communication) the joining of hands around the table there was a connection via the internet • Syn: ↑connection, ↑connexion • Derivationally related forms: ↑connect ( …   Useful english dictionary

  • Joining You — «Joining You» Сингл Аланис Мориссетт из альбома …   Википедия

  • Joining You — «Joining You» Sencillo de Alanis Morissette del álbum Supposed Former Infatuation Junkie Formato CD Single Grabación 1998 Género(s) Hard rock Post grunge …   Wikipedia Español

  • joining part — joining part. См. соединяющая часть [молекулы]. (Источник: «Англо русский толковый словарь генетических терминов». Арефьев В.А., Лисовенко Л.А., Москва: Изд во ВНИРО, 1995 г.) …   Молекулярная биология и генетика. Толковый словарь.

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»