jednostkowy

См. также в других словарях:

• jednostkowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odnoszący się do jednostki (pojedynczej osoby); służący jednostce, podejmowany przez jednostkę itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jednostkowe życie,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• jednostkowy — 1. «dotyczący jednostki wyodrębnionej, jednolitej całości, pojedynczej sztuki, rzeczy, pojedynczego przedmiotu» Jednostkowy koszt produkcji. Jednostkowa cena sprzedażna. Jednostkowe opakowanie. ∆ jęz. Rzeczowniki jednostkowe «rzeczowniki… …   Słownik języka polskiego

• berkeleizm — m IV, D. u, Ms. berkeleizmzmie, blm filoz. «teoria filozoficzna głosząca, że nie istnieją ani przedmioty ogólne, ani idee ogólne, ani substancje, istnieje zaś tylko jednostkowy podmiot poznający, cała rzeczywistość jest jedynie zespołem jego… …   Słownik języka polskiego

• desygnat — m IV, D. u, Ms. desygnatacie; lm M. y 1. jęz. «przedmiot myśli odpowiadający wyrazowi» 2. log. «jednostkowy przedmiot materialny odpowiadający nazwie» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• indywidualny — indywidualnyni 1. «właściwy tylko danej jednostce; osobisty, jednostkowy, osobniczy, odrębny, swoisty» Indywidualny styl. Indywidualna metoda pracy. Indywidualne odczucia, wrażenia. 2. «oddzielny, osobny; pojedynczy, niezespołowy» Indywidualny… …   Słownik języka polskiego

• jednostkowo — «w sposób uwzględniający jeden, pojedynczy, jednostkowy wypadek; oddzielnie» Badać, opracowywać coś jednostkowo …   Słownik języka polskiego

• jednostkowość — ż V, DCMs. jednostkowośćści, blm «bycie jednostką, występowanie jako jednostka; jednostkowy charakter czegoś» Jednostkowość bytu, życia. Jednostkowość myśli, odczuć …   Słownik języka polskiego

• liczbowy — «składający się z liczb, wyrażony liczbami; oparty na liczbach» Stan liczbowy. Gra liczbowa. Dane liczbowe. Zestawienie liczbowe. ∆ mat. Oś liczbowa «linia prosta, na której obrano punkt zerowy i kierunek dodatni oraz ustalono odcinek… …   Słownik języka polskiego

• lumen — m IV, D. a, Ms. lumennie; lm M. y fiz. «jednostka strumienia świetlnego w międzynarodowym układzie jednostek miar, równa strumieniowi wysyłanemu przez źródło o światłości 1 kandeli w jednostkowy kąt bryłowy» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• osobniczy — «właściwy osobnikowi jako okazowi danego gatunku; indywidualny, jednostkowy» Cechy osobnicze. ∆ Rozwój osobniczy «stopniowy rozwój budowy i funkcji organizmu, jego wzrostu i zmiany kształtów, od chwili zapłodnienia do okresu starzenia się;… …   Słownik języka polskiego

• osobnik — m III, DB. a, N. osobnikkiem 1. lm M. i «jednostkowy okaz gatunku; jednostka» Osobniki z rodziny baldaszkowatych. Dobrze rozwinięte osobniki. 2. lm M. osobnikicy, DB. ów «osoba, człowiek, indywiduum (często z odcieniem ujemnym)» Podejrzany… …   Słownik języka polskiego