języki

См. также в других словарях:

• dostawać się – dostać się na języki — {{/stl 13}}{{stl 7}} stawać się tematem rozmów, plotek z powodu postępowania nieakceptowanego przez opinię społeczną : {{/stl 7}}{{stl 10}}Z powodu swoich ekstrawaganckich występów dostała się na języki. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• brać kogoś na języki — (Zaczynać) Rozpuszczać o kimś plotki; oczerniać Eng. (To start) To gossip about someone; to spread rumors about someone; to denigrate or criticize …   Słownik Polskiego slangu

• kentumowy — ∆ Języki kentumowe → kentum …   Słownik języka polskiego

• język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… …   Słownik języka polskiego

• Ударение в праиндоевропейском языке — Перед прочтением этой статьи, для лучшего понимания материала, настоятельно рекомендуется ознакомиться со статьёй ударение. Ударение в праиндоевропейском языке было свободным (могло находиться на любом слоге в слове) и подвижным (могло смещаться… …   Википедия

• język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje …   Słownik frazeologiczny

• polisyntetyczny — ∆ jęz. Języki polisyntetyczne «języki, których cechą znamienną są długie, wielostopniowe wyrazy złożone, np. języki eskimoskie i niektóre języki kaukaskie» …   Słownik języka polskiego

• pozycyjny — 1. «dotyczący pozycji położenia, określonego miejsca czegoś» ∆ Światła pozycyjne «światła ostrzegawcze, w jakie muszą być wyposażone w czasie złej widoczności statki powietrzne i wodne oraz wszelkie pojazdy» ∆ jęz. Języki pozycyjne «języki, w… …   Słownik języka polskiego

• słowiański — słowiańskiscy «odnoszący się, należący do Słowian, związany z językiem, kulturą, literaturą i pochodzeniem Słowian» Plemiona słowiańskie. Ludność słowiańska. Kraje słowiańskie. ∆ Języki słowiańskie «jedna z grup indoeuropejskiej rodziny językowej …   Słownik języka polskiego

• aglutynacyjny — przym. od aglutynacja a) w zn. 1: Właściwości aglutynacyjne osocza krwi. b) w zn. 2: ∆ Języki aglutynacyjne «języki, w których występuje aglutynacja jako podstawowy sposób wyrażania kategorii i stosunków gramatycznych, np. języki ałtajskie,… …   Słownik języka polskiego

• indoeuropejski — indoeuropejskiscy «wywodzący się z praindoeuropejskiej wspólnoty językowej, stanowiący jej kontynuację» ∆ etn. Ludy indoeuropejskie «grupa ludów zamieszkujących głównie Europę i południowo zachodnią Azję, wyróżniona na podstawie kryteriów… …   Słownik języka polskiego