Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

iulus

  • 21 binominis

    binōminis, e (bis u. nomen), zweinamig, Ascanius, weil auch Iulus gen., Ov.: Irus, weil auch Arnaeus gen., Ov.: Hister, weil auch Danuvius gen., Ov. Vgl. Paul. ex Fest. 36, 1 (wo Nom.).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > binominis

  • 22 Ilus

    Īlus, ī, m. (Ἰλος), I) des Tros Sohn, des Ganymedes u. Assarakus Bruder und Vater des Laomedon, Erbauer von Ilion, Verg. Aen. 6, 650. – II) = Iulus (w. s.), Verg. Aen. 1, 268.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Ilus

  • 23 mingo

    mingo, mīnxī, mīnctum u. mictum, ere, harnen, pissen, I) intr.: ipsus it minctum, Titius bei Macr.: minxisti semel currente carinā; meiere vis iterum? Mart.: in me veniat mictum atque cacatum Iulus, Hor.: u. so m. in patrios cineres, Hor.: stando (im Stehen) mingens, Amm.: mincturo similis, Veget. mul. – II) tr.: quantum bibisset, tantum mingeret, Vopisc.: urina mingitur, Cels. – Perf. auch mixi, Corp. inscr. Lat. 6, 13740 u. 29848b. Diom. 369, 12 (welche Form Charis. 245, 11 zu meio zieht).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mingo

  • 24 subrigo

    subrigo (surrigo), u. zsgzg. surgo, rēxī, rēctum, ere (sub u. rego), I) subrigo (surrigo), rēxī etc., in die Höhe richten, erheben, emporrichten, Passiv subrigi auch = emporstehen, u. subrectus = emporstehend, aures, Verg.: obeliscum, Plin.: vitem, Ambros.: se, Plin.: subrecto mucrone, Liv.: certatim structus subrectae molis ad astra in media stetit urbe rogus, Sil.: horrent ac subriguntur capilli, Sen.: in Liberi honorem patris phallos subrigit Graecia, Arnob. – übtr., si ad ruinosam superbiam monachos subrigimus, Augustin. epist. 60, 1. – II) surgo, surrēxī, surrēctum, surgere, A) tr. in die Höhe richten, erheben, emporrichten, lumbos, Plaut. Epid. 733 (wo Goetz u. Leo porgite). – B) intr. sich in die Höhe richten, aufstehen, sich erheben, 1) im allg.: a) eig.: surgedum huc, Plaut.: e lectulo, Cic.: de sella, Cic.: e cena, Plin. ep.: humo, Ov. – poet., surgit ab Arpis Tydides, erhebt sich = zeigt sich, kommt, Verg.: ad aetherias auras, an das Licht der Welt kommen, Verg. – b) bildl.: multum supra prosam orationem, Quint.: in venerem, sich machen an usw., Apul. – 2) insbes.: a) v. Redner = zum Reden sich erheben, aufstehen, auftreten, ad dicendum, Cic.: ad respondendum, Cic.: surgit ad hos Aiax, Ov.: absol., Quint. – b) aus dem Bette, vom Schlafe aufstehen, ante lucem, Cic.: cum die, Ov.: ad praescripta munia, Hor. – 3) übtr.: a)
    ————
    sich erheben, hervorkommen, anfangen, sich zeigen, surgit dies, Verg.: sol, Hor. u. Mela: nox, Ov.: ventus, Verg.: messis, Verg.: fons, Quint. – übtr., pugna aspera, discordia surgit, Verg.: rumor surgit, Tac. – b) wachsend, zunehmend sich erheben, emporsteigen, α) von Lebl., wie v. der Saat, v. Getreide, Hor. u. Colum. – v. Meere, Ov. – v. Bauten, surgens novae Carthaginis urbs, Verg.: meliora surrectura, quam arsissent, Sen.: aerea cui gradibus surgebant limina nixaeque aere trabes, Verg.: columnae surgentes, Verg. – v. Gebirgen, ultra surgit mons Rhipaeus, Mela: quo magis surgit exilior (Atlas), Mela: nemora surgentia, Sen. rhet.: circum surgentibus iugis, Tac. – v. Feuer, ignis surgit in flammas, lodert empor, Apul. met. 7, 19. – v.a. Ggstdn., area ita iam cinere mixtisque pumicibus oppleta surrexerat, ut etc., lag bereits so hoch voll Asche, vermischt mit Bimssteinen, daß usw., Plin. ep.: fistula surgit disparibus avenis, steigt an, indem ein Rohr immer länger wird als das andere, Ov. – β) von leb. Wesen, wachsen, heranwachsen, surgens Iulus, Verg.: surgens Ascanius, Verg. – Synkop. Perf. surrexti, Mart. 5, 79, 1: Infin. Perf. surrexe, Hor. sat. 1, 9, 73: vulg. Fut. surgebit, Itala (Sangerm.) 4. Esdr. 16, 10.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > subrigo

  • 25 ante

        ante adv. and praep.    [ANT-].    I. Adv., of space, before, in front, forwards: ante aut post pugnandi ordo, L.: positum ante pullum Sustulit, served, H.: non ante, sed retro.—Usu. of time, before, previously: nonne oportuit Praescisse me ante, T.: fructus ante actae vitae: ante feci mentionem: ut ante dixi: ut saepe ante fecerant: non filius ante pudicus, hitherto, Iu.: multis ante saeculis, many centuries earlier: paucis ante diebus: biennio ante: paulo ante, a little while ago: ante aliquanto: tanto ante praedixeras.—Followed by quam, sooner than, before: ante quam ad sententiam redeo, dicam, etc.: memini Catonem anno ante quam est mortuus disserere: ante quam veniat in Pontum, mittet, etc.: ante... Ararim Parthus bibet... Quam... labatur, etc., V.: qui (sol) ante quam se abderet, vidit, etc.: ante vero quam sit ea res adlata: nullum ante finem pugnae quam morientes fecerunt, L. — Rarely with a subst: neque ignari sumus ante malorum, earlier ills, V.: prodere patriam ante satellitibus, to those who had been, etc., L.—    II. Praep. with acc, before. —In space: ante ostium: ante fores, H.: ante aras, V. — Of persons: causam ante eum dicere, plead before his bar: ante ipsum Serapim: ante ora patrum, V.: ante oculos vestros: togati ante pedes, as servants, Iu.: equitatum ante se mittit, Cs.: ante signa progressus, L.—Fig.: pone illum ante oculos viam, recall: omnia sunt posita ante oculos, made clear. — Of esteem or rank, before: facundiā Graecos ante Romanos fuisse, S.: me ante Alexandrum... esse, superior to, L.: Iulus Ante annos animum gerens, superior to, V.: ante alios gratus erat tibi, more than, O.: (virgo) longe ante alios insignis specie, L.: felix ante alias virgo, V.: ante omnīs furor est insignis equarum, V.: longe ante alios acceptissimus militum animis, L.: maestitia ante omnia insignis, above all things, L.: dulces ante omnia Musae, V. — In time, before: ante brumam, T.: ante lucem venire: ante noctem, H.: ante lucernas, Iu.: ante me sententias dicere, S.: tot annis ante civitatem datam: ante id tempus duces erant, until, N.: neque umquam ante hunc diem, never till now, T.: iam ante Socratem, before the time of: qui honos togato habitus ante me est nemini, before my time: Ante Iovem, V.: ante Helenam, H.: per hunc castissimum ante regiam iniuriam sanguinem iuro, L.: ante mare et terras, O.: ante cibum, H.: Hoc discunt omnes ante alpha et beta, before learning ABC, Iu.: ante istum praetorem, before his praetorship: ante hanc urbem conditam, before the founding of this city: ante Epaminondam natum, N.: ante te cognitum, S.: ante conditam condendamve urbem, i. e. built or planned, L.—Poet., with gerund: (equi) ante domandum, before they are broken, V. — Esp. in phrases: factus est (consul) bis, primum ante tempus, before the lawful age: Filius ante diem patrios inquirit in annos, before the destined time, O.: Sed misera ante diem, prematurely, V.: dies ante paucos, a few days sooner, L.: nobis ante quadrennium amissus est, four years ago, Ta.— Ante diem (abbrev. a. d.) with an ordinal number denotes the day of the month, reckoned inclusively, e. g., ante diem quintum (a. d. V.) Kalendas Aprilīs means, by our reckoning, the fourth day before the calends of April: ante diem XIII. Kalendas Ianuarias, the 20th of Dec.: ante diem quartum idūs Martias, the 3d day before the Ides of March, the 12th of March, L. — The entire phrase, as the name of the day, may be preceded by a praep: in ante diem quartum Kal. Dec. distulit: caedem te optimatium contulisse in ante diem V. Kal. Nov., to the 28th of Oct.
    * * *
    I
    before, previously, first, before this, earlier; in front/advance of; forwards
    II
    in front/presence of, in view; before (space/time/degree); over against, facing

    Latin-English dictionary > ante

  • 26 Iūlēus

        Iūlēus adj.    I. Named from Iulus: Iulei avi, O.—    II. Named from Julius Cœsar; hence, of the month of July: Kalendae, O.

    Latin-English dictionary > Iūlēus

  • 27 многоножка

    зоол. Iulus стоніг (-нога), стонога (-ги).
    * * *
    1) бот. багатоні́жка
    2) зоол. багатоні́жка

    Русско-украинский словарь > многоножка

  • 28 binominis

    bĭnōmĭnis, e, adj. [bis-nomen, analog. to cognominis, from con-nomen], having two names (only in Ov. and in gen. sing.): binominis, cui geminum est nomen, ut Numa Pompilius, Tullus Hostilius, Paul. ex Fest. p. 36 Müll.:

    Ascanius (also called Iulus),

    Ov. M. 14, 609:

    Ister (also called Danubius),

    id. P. 1, 8, 11; id. Ib. 415.

    Lewis & Short latin dictionary > binominis

  • 29 Dardanides

    1.
    Dardănus, i, m., Dardanos.
    I.
    The son of Jupiter and Electra of Arcadia, founder of the city Dardania, in Troas, and ancestor of the royal race of Troy, Att. ap. Schol. Bern. ad Verg. G. 1, 502 (v. 653 Ribb.); Verg. A. 8, 134 Serv.; 6, 650; 3, 167 al.; cf. Heyne Verg. A. 3 Excurs. 6; Lact. 1, 23, 3: acc. Dardanon, Ov. F. 4, 31. —
    B.
    Hence,
    1.
    Dardănus, a, um, adj., Dardanian, poet. for Trojan:

    praeda,

    Prop. 1, 19, 14:

    puppis,

    i. e. of Aeneas, id. 4, 1, 40 (5, 1, 40 M.):

    arma,

    Verg. A. 2, 618:

    pubes,

    id. ib. 5, 119:

    gens,

    Hor. Od. 1, 15, 10:

    Troja,

    Ov. Tr. 5, 10, 4; also for Roman, as the Romans were descendants of Aeneas:

    ductor,

    i. e. the Roman, Scipio Africanus, Sil. 1, 14.—
    2.
    Dardănĭus, a, um, adj., Dardanian, poet. for Trojan:

    gentes, Att. ap. Apul. de Deo Soc. 24 (v. 523 Ribbeck): gens,

    Verg. A. 1, 602:

    Aeneae,

    id. ib. 1, 494; 6, 169; cf.

    carinae,

    i. e. of Aeneas, id. ib. 4, 658;

    and pinus, the same,

    Ov. F. 1, 519:

    Anchisae,

    Verg. A. 1, 617; 9, 647:

    Iulus (son of Aeneas),

    Ov. M. 15, 767:

    Roma,

    id. ib. 15, 431:

    vates,

    i. e. Helenus, id. ib. 13, 335:

    advena,

    i. e. Paris, id. H. 8, 42:

    senex,

    i. e. Priam, id. Tr. 3, 5, 38:

    triumphus,

    Prop. 2, 14, 1 (3, 6, 1 M):

    minister,

    i. e. Ganymedes, Mart. 11, 104, et saep.—
    b.
    Subst.: Dardănia, ae, f.,
    (α).
    the city Dardania, founded by Dardanus on the Hellespont, S. W. of Abydos (whence its mod. name, the Dardanelles), Ov. Tr. 1, 10, 25. Oftener, esp. in Vergil,
    (β).
    poet. for Troja, Verg. A. 2, 281; 325; 3, 52; Ov. H. 16, 57.—
    3.
    Dardănĭdes, ae, m., son or descendant of Dardanus:

    Ilus,

    Ov. F. 6, 419.— Absol. for Aeneas, Verg. A. 10, 545; 12, 775.—In plur. for Trojan:

    pastores,

    id. ib. 2, 59.— Absol. for Trojans, id. ib. 2, 72; 445 et saep.—
    4.
    Dardănis, ĭdis, f., adj., Dardanian, poet. for Trojan:

    matres,

    Ov. M. 13, 412:

    nurus,

    id. H. 16, 194; 17, 212:

    Caieta (founded by Trojans),

    Mart. 10, 30.— Absol. for Creüsa, Verg. A. 2, 787.
    II.
    A magician of Phoenicia, Plin. 30, 1, 2, § 9; App. Mag. p. 331, 14.—Hence,
    2.
    Dardănius, a, um, adj., of Dardanus: poet. for Magic, artes, Col. 10, 358.
    III. 2.
    Dardănus, a, um; v. the preceding art. no. I. B. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Dardanides

  • 30 Dardanis

    1.
    Dardănus, i, m., Dardanos.
    I.
    The son of Jupiter and Electra of Arcadia, founder of the city Dardania, in Troas, and ancestor of the royal race of Troy, Att. ap. Schol. Bern. ad Verg. G. 1, 502 (v. 653 Ribb.); Verg. A. 8, 134 Serv.; 6, 650; 3, 167 al.; cf. Heyne Verg. A. 3 Excurs. 6; Lact. 1, 23, 3: acc. Dardanon, Ov. F. 4, 31. —
    B.
    Hence,
    1.
    Dardănus, a, um, adj., Dardanian, poet. for Trojan:

    praeda,

    Prop. 1, 19, 14:

    puppis,

    i. e. of Aeneas, id. 4, 1, 40 (5, 1, 40 M.):

    arma,

    Verg. A. 2, 618:

    pubes,

    id. ib. 5, 119:

    gens,

    Hor. Od. 1, 15, 10:

    Troja,

    Ov. Tr. 5, 10, 4; also for Roman, as the Romans were descendants of Aeneas:

    ductor,

    i. e. the Roman, Scipio Africanus, Sil. 1, 14.—
    2.
    Dardănĭus, a, um, adj., Dardanian, poet. for Trojan:

    gentes, Att. ap. Apul. de Deo Soc. 24 (v. 523 Ribbeck): gens,

    Verg. A. 1, 602:

    Aeneae,

    id. ib. 1, 494; 6, 169; cf.

    carinae,

    i. e. of Aeneas, id. ib. 4, 658;

    and pinus, the same,

    Ov. F. 1, 519:

    Anchisae,

    Verg. A. 1, 617; 9, 647:

    Iulus (son of Aeneas),

    Ov. M. 15, 767:

    Roma,

    id. ib. 15, 431:

    vates,

    i. e. Helenus, id. ib. 13, 335:

    advena,

    i. e. Paris, id. H. 8, 42:

    senex,

    i. e. Priam, id. Tr. 3, 5, 38:

    triumphus,

    Prop. 2, 14, 1 (3, 6, 1 M):

    minister,

    i. e. Ganymedes, Mart. 11, 104, et saep.—
    b.
    Subst.: Dardănia, ae, f.,
    (α).
    the city Dardania, founded by Dardanus on the Hellespont, S. W. of Abydos (whence its mod. name, the Dardanelles), Ov. Tr. 1, 10, 25. Oftener, esp. in Vergil,
    (β).
    poet. for Troja, Verg. A. 2, 281; 325; 3, 52; Ov. H. 16, 57.—
    3.
    Dardănĭdes, ae, m., son or descendant of Dardanus:

    Ilus,

    Ov. F. 6, 419.— Absol. for Aeneas, Verg. A. 10, 545; 12, 775.—In plur. for Trojan:

    pastores,

    id. ib. 2, 59.— Absol. for Trojans, id. ib. 2, 72; 445 et saep.—
    4.
    Dardănis, ĭdis, f., adj., Dardanian, poet. for Trojan:

    matres,

    Ov. M. 13, 412:

    nurus,

    id. H. 16, 194; 17, 212:

    Caieta (founded by Trojans),

    Mart. 10, 30.— Absol. for Creüsa, Verg. A. 2, 787.
    II.
    A magician of Phoenicia, Plin. 30, 1, 2, § 9; App. Mag. p. 331, 14.—Hence,
    2.
    Dardănius, a, um, adj., of Dardanus: poet. for Magic, artes, Col. 10, 358.
    III. 2.
    Dardănus, a, um; v. the preceding art. no. I. B. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Dardanis

  • 31 Dardanius

    1.
    Dardănus, i, m., Dardanos.
    I.
    The son of Jupiter and Electra of Arcadia, founder of the city Dardania, in Troas, and ancestor of the royal race of Troy, Att. ap. Schol. Bern. ad Verg. G. 1, 502 (v. 653 Ribb.); Verg. A. 8, 134 Serv.; 6, 650; 3, 167 al.; cf. Heyne Verg. A. 3 Excurs. 6; Lact. 1, 23, 3: acc. Dardanon, Ov. F. 4, 31. —
    B.
    Hence,
    1.
    Dardănus, a, um, adj., Dardanian, poet. for Trojan:

    praeda,

    Prop. 1, 19, 14:

    puppis,

    i. e. of Aeneas, id. 4, 1, 40 (5, 1, 40 M.):

    arma,

    Verg. A. 2, 618:

    pubes,

    id. ib. 5, 119:

    gens,

    Hor. Od. 1, 15, 10:

    Troja,

    Ov. Tr. 5, 10, 4; also for Roman, as the Romans were descendants of Aeneas:

    ductor,

    i. e. the Roman, Scipio Africanus, Sil. 1, 14.—
    2.
    Dardănĭus, a, um, adj., Dardanian, poet. for Trojan:

    gentes, Att. ap. Apul. de Deo Soc. 24 (v. 523 Ribbeck): gens,

    Verg. A. 1, 602:

    Aeneae,

    id. ib. 1, 494; 6, 169; cf.

    carinae,

    i. e. of Aeneas, id. ib. 4, 658;

    and pinus, the same,

    Ov. F. 1, 519:

    Anchisae,

    Verg. A. 1, 617; 9, 647:

    Iulus (son of Aeneas),

    Ov. M. 15, 767:

    Roma,

    id. ib. 15, 431:

    vates,

    i. e. Helenus, id. ib. 13, 335:

    advena,

    i. e. Paris, id. H. 8, 42:

    senex,

    i. e. Priam, id. Tr. 3, 5, 38:

    triumphus,

    Prop. 2, 14, 1 (3, 6, 1 M):

    minister,

    i. e. Ganymedes, Mart. 11, 104, et saep.—
    b.
    Subst.: Dardănia, ae, f.,
    (α).
    the city Dardania, founded by Dardanus on the Hellespont, S. W. of Abydos (whence its mod. name, the Dardanelles), Ov. Tr. 1, 10, 25. Oftener, esp. in Vergil,
    (β).
    poet. for Troja, Verg. A. 2, 281; 325; 3, 52; Ov. H. 16, 57.—
    3.
    Dardănĭdes, ae, m., son or descendant of Dardanus:

    Ilus,

    Ov. F. 6, 419.— Absol. for Aeneas, Verg. A. 10, 545; 12, 775.—In plur. for Trojan:

    pastores,

    id. ib. 2, 59.— Absol. for Trojans, id. ib. 2, 72; 445 et saep.—
    4.
    Dardănis, ĭdis, f., adj., Dardanian, poet. for Trojan:

    matres,

    Ov. M. 13, 412:

    nurus,

    id. H. 16, 194; 17, 212:

    Caieta (founded by Trojans),

    Mart. 10, 30.— Absol. for Creüsa, Verg. A. 2, 787.
    II.
    A magician of Phoenicia, Plin. 30, 1, 2, § 9; App. Mag. p. 331, 14.—Hence,
    2.
    Dardănius, a, um, adj., of Dardanus: poet. for Magic, artes, Col. 10, 358.
    III. 2.
    Dardănus, a, um; v. the preceding art. no. I. B. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Dardanius

  • 32 Dardanus

    1.
    Dardănus, i, m., Dardanos.
    I.
    The son of Jupiter and Electra of Arcadia, founder of the city Dardania, in Troas, and ancestor of the royal race of Troy, Att. ap. Schol. Bern. ad Verg. G. 1, 502 (v. 653 Ribb.); Verg. A. 8, 134 Serv.; 6, 650; 3, 167 al.; cf. Heyne Verg. A. 3 Excurs. 6; Lact. 1, 23, 3: acc. Dardanon, Ov. F. 4, 31. —
    B.
    Hence,
    1.
    Dardănus, a, um, adj., Dardanian, poet. for Trojan:

    praeda,

    Prop. 1, 19, 14:

    puppis,

    i. e. of Aeneas, id. 4, 1, 40 (5, 1, 40 M.):

    arma,

    Verg. A. 2, 618:

    pubes,

    id. ib. 5, 119:

    gens,

    Hor. Od. 1, 15, 10:

    Troja,

    Ov. Tr. 5, 10, 4; also for Roman, as the Romans were descendants of Aeneas:

    ductor,

    i. e. the Roman, Scipio Africanus, Sil. 1, 14.—
    2.
    Dardănĭus, a, um, adj., Dardanian, poet. for Trojan:

    gentes, Att. ap. Apul. de Deo Soc. 24 (v. 523 Ribbeck): gens,

    Verg. A. 1, 602:

    Aeneae,

    id. ib. 1, 494; 6, 169; cf.

    carinae,

    i. e. of Aeneas, id. ib. 4, 658;

    and pinus, the same,

    Ov. F. 1, 519:

    Anchisae,

    Verg. A. 1, 617; 9, 647:

    Iulus (son of Aeneas),

    Ov. M. 15, 767:

    Roma,

    id. ib. 15, 431:

    vates,

    i. e. Helenus, id. ib. 13, 335:

    advena,

    i. e. Paris, id. H. 8, 42:

    senex,

    i. e. Priam, id. Tr. 3, 5, 38:

    triumphus,

    Prop. 2, 14, 1 (3, 6, 1 M):

    minister,

    i. e. Ganymedes, Mart. 11, 104, et saep.—
    b.
    Subst.: Dardănia, ae, f.,
    (α).
    the city Dardania, founded by Dardanus on the Hellespont, S. W. of Abydos (whence its mod. name, the Dardanelles), Ov. Tr. 1, 10, 25. Oftener, esp. in Vergil,
    (β).
    poet. for Troja, Verg. A. 2, 281; 325; 3, 52; Ov. H. 16, 57.—
    3.
    Dardănĭdes, ae, m., son or descendant of Dardanus:

    Ilus,

    Ov. F. 6, 419.— Absol. for Aeneas, Verg. A. 10, 545; 12, 775.—In plur. for Trojan:

    pastores,

    id. ib. 2, 59.— Absol. for Trojans, id. ib. 2, 72; 445 et saep.—
    4.
    Dardănis, ĭdis, f., adj., Dardanian, poet. for Trojan:

    matres,

    Ov. M. 13, 412:

    nurus,

    id. H. 16, 194; 17, 212:

    Caieta (founded by Trojans),

    Mart. 10, 30.— Absol. for Creüsa, Verg. A. 2, 787.
    II.
    A magician of Phoenicia, Plin. 30, 1, 2, § 9; App. Mag. p. 331, 14.—Hence,
    2.
    Dardănius, a, um, adj., of Dardanus: poet. for Magic, artes, Col. 10, 358.
    III. 2.
    Dardănus, a, um; v. the preceding art. no. I. B. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Dardanus

  • 33 Diona

    Dĭōnē, ēs ( -a, ae, Cic. N. D. 3, 23, 59), f., = Diônê.
    I.
    The mother of Venus, Cic. l. l.; Hyg. praef.; Claud. Rapt. Pros. 3, 433.—Hence, Dĭōnæus, a, um, adj., of Dione: vestis, the garment worked by Dione for her daughter, Claud. Epith. Pall. et Cel. 102.—Far more freq. as in Greek,
    II.
    Venus, Ov. F. 2, 461; 5, 309; id. Am. 1, 14, 33 al.—Hence, Dĭōnæus, a, um, adj., of Dione (Venus): mater, Venus herself (with reference to Aeneas), Verg. A. 3, 19;

    hence, Dionaeus Caesar, as the descendant of Iulus, Aeneas, and consequently of Venus,

    id. E. 9, 47:

    columba,

    sacred to Venus, Stat. Silv. 3, 5, 80:

    flores,

    Col. 10, 286: antrum, Dione's grotto, as the scene of love and love-songs, Hor. C. 2, 1, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > Diona

  • 34 Dionaeus

    Dĭōnē, ēs ( -a, ae, Cic. N. D. 3, 23, 59), f., = Diônê.
    I.
    The mother of Venus, Cic. l. l.; Hyg. praef.; Claud. Rapt. Pros. 3, 433.—Hence, Dĭōnæus, a, um, adj., of Dione: vestis, the garment worked by Dione for her daughter, Claud. Epith. Pall. et Cel. 102.—Far more freq. as in Greek,
    II.
    Venus, Ov. F. 2, 461; 5, 309; id. Am. 1, 14, 33 al.—Hence, Dĭōnæus, a, um, adj., of Dione (Venus): mater, Venus herself (with reference to Aeneas), Verg. A. 3, 19;

    hence, Dionaeus Caesar, as the descendant of Iulus, Aeneas, and consequently of Venus,

    id. E. 9, 47:

    columba,

    sacred to Venus, Stat. Silv. 3, 5, 80:

    flores,

    Col. 10, 286: antrum, Dione's grotto, as the scene of love and love-songs, Hor. C. 2, 1, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > Dionaeus

  • 35 Dione

    Dĭōnē, ēs ( -a, ae, Cic. N. D. 3, 23, 59), f., = Diônê.
    I.
    The mother of Venus, Cic. l. l.; Hyg. praef.; Claud. Rapt. Pros. 3, 433.—Hence, Dĭōnæus, a, um, adj., of Dione: vestis, the garment worked by Dione for her daughter, Claud. Epith. Pall. et Cel. 102.—Far more freq. as in Greek,
    II.
    Venus, Ov. F. 2, 461; 5, 309; id. Am. 1, 14, 33 al.—Hence, Dĭōnæus, a, um, adj., of Dione (Venus): mater, Venus herself (with reference to Aeneas), Verg. A. 3, 19;

    hence, Dionaeus Caesar, as the descendant of Iulus, Aeneas, and consequently of Venus,

    id. E. 9, 47:

    columba,

    sacred to Venus, Stat. Silv. 3, 5, 80:

    flores,

    Col. 10, 286: antrum, Dione's grotto, as the scene of love and love-songs, Hor. C. 2, 1, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > Dione

  • 36 Epytides

    Ēpytus, i, m., a distinguished Trojan, Verg. A. 2, 340.—Hence, Ēpytĭdes, ae, m., son of Epytus, and attendant of Iulus, id. ib. 5, 547.

    Lewis & Short latin dictionary > Epytides

  • 37 Epytus

    Ēpytus, i, m., a distinguished Trojan, Verg. A. 2, 340.—Hence, Ēpytĭdes, ae, m., son of Epytus, and attendant of Iulus, id. ib. 5, 547.

    Lewis & Short latin dictionary > Epytus

  • 38 implico

    implĭco ( inpl-), āvi, ātum, or (twice in Cic., and freq. since the Aug. per.) ŭi, ĭtum (v. Neue, Formenl. 2, 550 sq.), 1, v. a. [in-plico, to fold into; hence], to infold, involve, entangle, entwine, inwrap, envelop, encircle, embrace, clasp, grasp (freq. and class.; cf.: irretio, impedio).
    I.
    Lit.:

    involvulus in pampini folio se,

    Plaut. Cist. 4, 2, 64:

    ut tenax hedera huc et illuc Arborem implicat errans,

    Cat. 61, 35; cf. id. ib. 107 sq.:

    et nunc huc inde huc incertos implicat orbes,

    Verg. A. 12, 743:

    dextrae se parvus Iulus Implicuit,

    id. ib. 2, 724; cf.:

    implicuit materno bracchia collo,

    Ov. M. 1, 762:

    implicuitque suos circum mea colla lacertos,

    id. Am. 2, 18, 9:

    implicuitque comam laevā,

    grasped, Verg. A. 2, 552:

    sertis comas,

    Tib. 3, 6, 64:

    crinem auro,

    Verg. A. 4, 148:

    frondenti tempora ramo,

    id. ib. 7, 136; cf. Ov. F. 5, 220: in parte inferiore hic implicabatur caput, Afran. ap. Non. 123, 16 (implicare positum pro ornare, Non.):

    aquila implicuit pedes atque unguibus haesit,

    Verg. A. 11, 752:

    effusumque equitem super ipse (equus) secutus Implicat,

    id. ib. 10, 894:

    congressi in proelia totas Implicuere inter se acies,

    id. ib. 11, 632:

    implicare ac perturbare aciem,

    Sall. J. 59, 3:

    (lues) ossibus implicat ignem,

    Verg. A. 7, 355.—In part. perf.:

    quini erant ordines conjuncti inter se atque implicati,

    Caes. B. G. 7, 73, 4:

    Canidia brevibus implicata viperis Crines,

    Hor. Epod. 5, 15:

    folium implicatum,

    Plin. 21, 17, 65, § 105:

    intestinum implicatum,

    id. 11, 4, 3, § 9:

    impliciti laqueis,

    Ov. A. A. 2, 580:

    Cerberos implicitis angue minante comis,

    id. H. 9, 94:

    implicitamque sinu absstulit,

    id. A. A. 1, 561:

    impliciti Peleus rapit oscula nati,

    held in his arms, Val. Fl. 1, 264.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to entangle, implicate, involve, envelop, engage:

    di immortales vim suam... tum terrae cavernis includunt, tum hominum naturis implicant,

    Cic. Div. 1, 36, 79:

    contrahendis negotiis implicari,

    id. Off. 2, 11, 40:

    alienis (rebus) nimis implicari molestum esse,

    id. Lael. 13, 45:

    implicari aliquo certo genere cursuque vivendi,

    id. Off. 1, 32, 117:

    implicari negotio,

    id. Leg. 1, 3:

    ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,

    id. Verr. 2, 2, 18, § 44; cf.: multis implicari erroribus, id. Tusc. 4, 27, 58:

    bello,

    Verg. A. 11, 109:

    eum primo incertis implicantes responsis,

    Liv. 27, 43, 3:

    nisi forte implacabiles irae vestrae implicaverint animos vestros,

    perplexed, confounded, id. 40, 46, 6:

    paucitas in partitione servatur, si genera ipsa rerum ponuntur, neque permixte cum partibus implicantur,

    are mingled, mixed up, Cic. Inv. 1, 22, 32: ut omnibus copiis conductis te implicet, ne ad me iter tibi expeditum sit, Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, D, 1:

    tanti errores implicant temporum, ut nec qui consules nec quid quoque anno actum sit digerere possis,

    Liv. 2, 21, 4.—In part. perf.:

    dum rei publicae quaedam procuratio multis officiis implicatum et constrictum tenebat,

    Cic. Ac. 1, 3, 11:

    Deus nullis occupationibus est implicatus,

    id. N. D. 1, 19, 51; cf.:

    implicatus molestis negotiis et operosis,

    id. ib. 1, 20, 52:

    animos dederit suis angoribus et molestiis implicatos,

    id. Tusc. 5, 1, 3:

    Agrippina morbo corporis implicata,

    Tac. A. 4, 53:

    inconstantia tua cum levitate, tum etiam perjurio implicata,

    Cic. Vatin. 1, 3; cf. id. Phil. 2, 32, 81:

    intervalla, quibus implicata atque permixta oratio est,

    id. Or. 56, 187:

    (voluptas) penitus in omni sensu implicata insidet,

    id. Leg. 1, 17, 47:

    quae quatuor inter se colligata atque implicata,

    id. Off. 1, 5, 15:

    natura non tam propensus ad misericordiam quam implicatus ad severitatem videbatur,

    id. Rosc. Am. 30, 85;

    and in the form implicitus, esp. with morbo (in morbum): quies necessaria morbo implicitum exercitum tenuit,

    Liv. 3, 2, 1; 7, 23, 2; 23, 40, 1:

    ubi se quisque videbat Implicitum morbo,

    Lucr. 6, 1232:

    graviore morbo implicitus,

    Caes. B. C. 3, 18, 1; cf.:

    implicitus in morbum,

    Nep. Ages. 8, 6; Liv. 23, 34, 11:

    implicitus suspicionibus,

    Plin. Ep. 3, 9, 19; cf.:

    implicitus terrore,

    Luc. 3, 432:

    litibus implicitus,

    Hor. A. P. 424:

    implicitam sinu abstulit,

    Ov. A. A. 1, 562:

    (vinum) jam sanos implicitos facit,

    Cael. Aur. Acut. 3, 8, 87.—
    B.
    In partic., to attach closely, connect intimately, to unite, join; in pass., to be intimately connected, associated, or related:

    (homo) profectus a caritate domesticorum ac suorum serpat longius et se implicet primum civium, deinde mortalium omnium societate,

    Cic. Fin. 2, 14, 45:

    omnes qui nostris familiaritatibus implicantur,

    id. Balb. 27, 60:

    (L. Gellius) ita diu vixit, ut multarum aetatum oratoribus implicaretur,

    id. Brut. 47, 174:

    quibus applicari expediet, non implicari,

    Sen. Ep. 105, 5.— In part. perf.:

    aliquos habere implicatos consuetudine et benevolentia,

    Cic. Fam. 6, 12, 2:

    implicatus amicitiis,

    id. Att. 1, 19, 8:

    familiaritate,

    id. Pis. 29, 70:

    implicati ultro et citro vel usu diuturno vel etiam officiis,

    id. Lael. 22, 85. —Hence,
    1.
    implĭcātus ( inpl-), a, um, P. a., entangled, perplexed, confused, intricate:

    nec in Torquati sermone quicquam implicatum aut tortuosum fuit,

    Cic. Fin. 3, 1, 3:

    reliquae (partes orationis) sunt magnae, implicatae, variae, graves, etc.,

    id. de Or. 3, 14, 52: vox rauca et implicata, Sen. Apocol. med.Comp.:

    implicatior ad loquendum,

    Amm. 26, 6, 18. — Sup.:

    obscurissima et implicatissima quaestio,

    Gell. 6, 2, 15:

    ista tortuosissima et implicatissima nodositas,

    Aug. Conf. 2, 10 init.
    2.
    im-plĭcĭtē ( inpl-), adv., intricately (rare):

    non implicite et abscondite, sed patentius et expeditius,

    Cic. Inv. 2, 23, 69.

    Lewis & Short latin dictionary > implico

  • 39 inplico

    implĭco ( inpl-), āvi, ātum, or (twice in Cic., and freq. since the Aug. per.) ŭi, ĭtum (v. Neue, Formenl. 2, 550 sq.), 1, v. a. [in-plico, to fold into; hence], to infold, involve, entangle, entwine, inwrap, envelop, encircle, embrace, clasp, grasp (freq. and class.; cf.: irretio, impedio).
    I.
    Lit.:

    involvulus in pampini folio se,

    Plaut. Cist. 4, 2, 64:

    ut tenax hedera huc et illuc Arborem implicat errans,

    Cat. 61, 35; cf. id. ib. 107 sq.:

    et nunc huc inde huc incertos implicat orbes,

    Verg. A. 12, 743:

    dextrae se parvus Iulus Implicuit,

    id. ib. 2, 724; cf.:

    implicuit materno bracchia collo,

    Ov. M. 1, 762:

    implicuitque suos circum mea colla lacertos,

    id. Am. 2, 18, 9:

    implicuitque comam laevā,

    grasped, Verg. A. 2, 552:

    sertis comas,

    Tib. 3, 6, 64:

    crinem auro,

    Verg. A. 4, 148:

    frondenti tempora ramo,

    id. ib. 7, 136; cf. Ov. F. 5, 220: in parte inferiore hic implicabatur caput, Afran. ap. Non. 123, 16 (implicare positum pro ornare, Non.):

    aquila implicuit pedes atque unguibus haesit,

    Verg. A. 11, 752:

    effusumque equitem super ipse (equus) secutus Implicat,

    id. ib. 10, 894:

    congressi in proelia totas Implicuere inter se acies,

    id. ib. 11, 632:

    implicare ac perturbare aciem,

    Sall. J. 59, 3:

    (lues) ossibus implicat ignem,

    Verg. A. 7, 355.—In part. perf.:

    quini erant ordines conjuncti inter se atque implicati,

    Caes. B. G. 7, 73, 4:

    Canidia brevibus implicata viperis Crines,

    Hor. Epod. 5, 15:

    folium implicatum,

    Plin. 21, 17, 65, § 105:

    intestinum implicatum,

    id. 11, 4, 3, § 9:

    impliciti laqueis,

    Ov. A. A. 2, 580:

    Cerberos implicitis angue minante comis,

    id. H. 9, 94:

    implicitamque sinu absstulit,

    id. A. A. 1, 561:

    impliciti Peleus rapit oscula nati,

    held in his arms, Val. Fl. 1, 264.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to entangle, implicate, involve, envelop, engage:

    di immortales vim suam... tum terrae cavernis includunt, tum hominum naturis implicant,

    Cic. Div. 1, 36, 79:

    contrahendis negotiis implicari,

    id. Off. 2, 11, 40:

    alienis (rebus) nimis implicari molestum esse,

    id. Lael. 13, 45:

    implicari aliquo certo genere cursuque vivendi,

    id. Off. 1, 32, 117:

    implicari negotio,

    id. Leg. 1, 3:

    ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,

    id. Verr. 2, 2, 18, § 44; cf.: multis implicari erroribus, id. Tusc. 4, 27, 58:

    bello,

    Verg. A. 11, 109:

    eum primo incertis implicantes responsis,

    Liv. 27, 43, 3:

    nisi forte implacabiles irae vestrae implicaverint animos vestros,

    perplexed, confounded, id. 40, 46, 6:

    paucitas in partitione servatur, si genera ipsa rerum ponuntur, neque permixte cum partibus implicantur,

    are mingled, mixed up, Cic. Inv. 1, 22, 32: ut omnibus copiis conductis te implicet, ne ad me iter tibi expeditum sit, Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, D, 1:

    tanti errores implicant temporum, ut nec qui consules nec quid quoque anno actum sit digerere possis,

    Liv. 2, 21, 4.—In part. perf.:

    dum rei publicae quaedam procuratio multis officiis implicatum et constrictum tenebat,

    Cic. Ac. 1, 3, 11:

    Deus nullis occupationibus est implicatus,

    id. N. D. 1, 19, 51; cf.:

    implicatus molestis negotiis et operosis,

    id. ib. 1, 20, 52:

    animos dederit suis angoribus et molestiis implicatos,

    id. Tusc. 5, 1, 3:

    Agrippina morbo corporis implicata,

    Tac. A. 4, 53:

    inconstantia tua cum levitate, tum etiam perjurio implicata,

    Cic. Vatin. 1, 3; cf. id. Phil. 2, 32, 81:

    intervalla, quibus implicata atque permixta oratio est,

    id. Or. 56, 187:

    (voluptas) penitus in omni sensu implicata insidet,

    id. Leg. 1, 17, 47:

    quae quatuor inter se colligata atque implicata,

    id. Off. 1, 5, 15:

    natura non tam propensus ad misericordiam quam implicatus ad severitatem videbatur,

    id. Rosc. Am. 30, 85;

    and in the form implicitus, esp. with morbo (in morbum): quies necessaria morbo implicitum exercitum tenuit,

    Liv. 3, 2, 1; 7, 23, 2; 23, 40, 1:

    ubi se quisque videbat Implicitum morbo,

    Lucr. 6, 1232:

    graviore morbo implicitus,

    Caes. B. C. 3, 18, 1; cf.:

    implicitus in morbum,

    Nep. Ages. 8, 6; Liv. 23, 34, 11:

    implicitus suspicionibus,

    Plin. Ep. 3, 9, 19; cf.:

    implicitus terrore,

    Luc. 3, 432:

    litibus implicitus,

    Hor. A. P. 424:

    implicitam sinu abstulit,

    Ov. A. A. 1, 562:

    (vinum) jam sanos implicitos facit,

    Cael. Aur. Acut. 3, 8, 87.—
    B.
    In partic., to attach closely, connect intimately, to unite, join; in pass., to be intimately connected, associated, or related:

    (homo) profectus a caritate domesticorum ac suorum serpat longius et se implicet primum civium, deinde mortalium omnium societate,

    Cic. Fin. 2, 14, 45:

    omnes qui nostris familiaritatibus implicantur,

    id. Balb. 27, 60:

    (L. Gellius) ita diu vixit, ut multarum aetatum oratoribus implicaretur,

    id. Brut. 47, 174:

    quibus applicari expediet, non implicari,

    Sen. Ep. 105, 5.— In part. perf.:

    aliquos habere implicatos consuetudine et benevolentia,

    Cic. Fam. 6, 12, 2:

    implicatus amicitiis,

    id. Att. 1, 19, 8:

    familiaritate,

    id. Pis. 29, 70:

    implicati ultro et citro vel usu diuturno vel etiam officiis,

    id. Lael. 22, 85. —Hence,
    1.
    implĭcātus ( inpl-), a, um, P. a., entangled, perplexed, confused, intricate:

    nec in Torquati sermone quicquam implicatum aut tortuosum fuit,

    Cic. Fin. 3, 1, 3:

    reliquae (partes orationis) sunt magnae, implicatae, variae, graves, etc.,

    id. de Or. 3, 14, 52: vox rauca et implicata, Sen. Apocol. med.Comp.:

    implicatior ad loquendum,

    Amm. 26, 6, 18. — Sup.:

    obscurissima et implicatissima quaestio,

    Gell. 6, 2, 15:

    ista tortuosissima et implicatissima nodositas,

    Aug. Conf. 2, 10 init.
    2.
    im-plĭcĭtē ( inpl-), adv., intricately (rare):

    non implicite et abscondite, sed patentius et expeditius,

    Cic. Inv. 2, 23, 69.

    Lewis & Short latin dictionary > inplico

  • 40 Iuleus

    Ĭūlēus ( Jūl-), v. Iulus.

    Lewis & Short latin dictionary > Iuleus

См. также в других словарях:

  • iulus — IÚLUS s. (entom.; Iulus terrestris) şarpe orb. Trimis de siveco, 05.08.2004. Sursa: Sinonime  IÚLUS s.n. (biol.) Miriapod cu corp cilindric care se hrăneşte cu vegetale şi care, în caz de pericol, se răsuceşte în spirală. [< fr. iule, cf. gr …   Dicționar Român

  • Iulus — I*u lus, n. [L., down, Gr. ? down, centipede.] (Zo[ o]l.) A genus of chilognathous myriapods. The body is long and round, consisting of numerous smooth, equal segments, each of which bears two pairs of short legs. It includes the galleyworms. See …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Iulus — (spr. i ūlus), Sohn des Äneas, sonst Ascanius genannt. Auch hieß so ein Sohn dieses Ascanius. S. Äneas 1) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Iulus — {{Iulus}} Angeblich neuer Name des Askanios* …   Who's who in der antiken Mythologie

  • Iulus — Aeneas trägt Anchises, mit Ascanius und seiner Ehefrau, Amphora aus einer griechischen Werkstatt in Etrurien, um 470 v. Chr., Staatliche Antikensammlungen …   Deutsch Wikipedia

  • IULUS Anton — fil. M. Antonii Triumviri et Fulviae. Dion l. 51. Ι᾿ούλῳ διὰ Α᾿ντωνίου τῆς τε Φουλβίaς υἱεῖ, etc. Ubis recte Julus. At eidem male Julius est l. 54. et 55. ut et Suet. in Tib. Claud. c. 2. Cos. fuit cum Paulo Maximo, A. U. c. 743. Huic Horatii Oda …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Iulus corallinus — Trigoniulus corallinus Trigoniulus corallinus …   Wikipédia en Français

  • iulus — millipede Unusual Animals …   Phrontistery dictionary

  • IULUS — Iulius …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • iulus — iu·lus …   English syllables

  • iulus — ləs Etymology: New Latin, alteration of Julus synonym of julus …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»