istny

См. также в других словарях:

• istny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, istnyni {{/stl 8}}{{stl 7}} prawdziwy, faktyczny (zwykle z emfazą uczuciową) : {{/stl 7}}{{stl 10}}W noc sylwestrową panuje istne szaleństwo. Popisał się istną głupotą. Wyrosła z niej istna dama. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• istny — istnyni «istotny, prawdziwy, rzeczywisty» Piękny kapelusz istne cudo. Leje deszcz istny potop …   Słownik języka polskiego

• świat — 1. Błagać, prosić na wszystko w świecie «usilnie, natarczywie prosić o coś» 2. Być komuś, stać się dla kogoś całym światem; przesłonić komuś (cały) świat «być, stać się jedynym przedmiotem czyichś zainteresowań, uczuć»: (...) Nie wie kiedy i… …   Słownik frazeologiczny

• zielony — 1. Iść, pójść na zieloną trawkę «stracić pracę»: W styczniu 2001 r. 90 osobowa załoga pójdzie na zieloną trawkę. ŻW 14/11/2001. 2. Posłać, wysłać kogoś na zieloną trawkę, na grzybki «zwolnić kogoś z pracy»: Crvenkovski w rozmowie ze mną… …   Słownik frazeologiczny

• cyrk — m III, D. u, N. cyrkkiem; lm M. i 1. «okrągły namiot lub budynek z areną w środku i amfiteatralną widownią, w którym odbywają się popisy akrobatyczne, występy klownów, popisy tresowanych zwierząt; samo widowisko; przedsiębiorstwo widowiskowe… …   Słownik języka polskiego

• diabeł — m IV, DB. diabełbła, C. diabełbłu, Ms. diabełble; lm M. te diabełbły, ci diabełbli, DB. diabełbłów «w judaizmie i chrześcijaństwie: anioł upadły, strącony przez Boga do piekieł, kuszący ludzi do grzechu; zły duch, szatan, czart» Czysty, istny,… …   Słownik języka polskiego

• formalny — formalnyni 1. «odnoszący się do formy, rozpatrywany z uwagi na formę, strukturę czegoś» Formalna strona czegoś. Doskonałość formalna. ∆ Nauki formalne «nauki, w których uznaje się twierdzenia jedynie wówczas, gdy się je wyprowadzi metodą dedukcji …   Słownik języka polskiego

• portret — m IV, D. u, Ms. portretecie; lm M. y 1. «dzieło sztuki (obraz, rysunek, rzeźba itp.) lub fotografia większych rozmiarów, przedstawiające określoną osobę albo grupę osób, z zachowaniem podobieństwa; podobizna, wizerunek» Portret malarski,… …   Słownik języka polskiego

• rozbój — m I, D. rozbójboju; lm M. rozbójboje, D. rozbójbojów przestarz. «napad bandycki w celu ograbienia, uprawianie grabieży; bandytyzm» dziś żywe we fraz. Rozbój na równej, na gładkiej drodze; istny rozbój «jawny, bezczelny wyzysk; przestępstwo jawnie …   Słownik języka polskiego

• szatan — m IV, DB. a, Ms. szatannie 1. lm M. te y, ci i, DB. ów «w niektórych wierzeniach religijnych: postać będąca uosobieniem zła, uważana za jego sprawcę, zły duch kuszący do grzechu; diabeł, czart» ◊ pot. Prawdziwy, czysty szatan, wcielony, istny… …   Słownik języka polskiego

• wcielony — wcielonyleni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. wcielić (p.) wcielony w użyciu przym. «będący uosobieniem czegoś; istny, prawdziwy, rzeczywisty» Wcielony geniusz. Wcielona cnota. Wcielone bohaterstwo. ◊ Diabeł, szatan wcielony «o kimś złym,… …   Słownik języka polskiego