istic

symbŏlus, i, m. ( symbŏlum, i, n., v. infra), = sumbolos or -on, a sign or mark by which one gives another to understand any thing, a token, symbol (mostly anteand post-class.): per symbolos pecunias capere, Cato ap. Front. Ep. ad Antonin. 1, 2 fin.:

anulum Graeci a digitis appellavere: apud nos prisci ungulum vocabant: postea et Graeci et nostri symbolum,

i. e. a signet, Plin. 33, 1, 4, § 10:

miles hic reliquit symbolum, Expressam in cerā ex anulo suo imaginem,

Plaut. Ps. 1, 1, 53 sq.; 2, 4, 26 sq.; 2, 2, 4; 4, 7, 15; 4, 7, 106; id. Bacch. 2, 3, 29; 2, 3, 51; Just. 2, 12, 1.— Neutr.:

eorum quae pacta sunt symbola,

App. Dogm. Plat. 2, p. 16, 9:

istic symbolum'st,

Plaut. Ps. 2, 2, 53.—

= symbola, q. v.:

vacantes potibus et dantes symbola,

Vulg. Prov. 23, 21.

tĭmĕo, ŭi, 2, v. a. and n. [root tam-; Sanscr. tam-yati, to be stupefied; tamas, darkness; cf. temulentus], to fear, be afraid of, to dread, apprehend; to be afraid or in fear, to be fearful, apprehensive, or anxious; constr. with acc., rel.-clause, inf., ne or ut, and absol.

With acc. (class.;

syn.: vereor, metuo, paveo): quamquam omnia sunt metuenda, nihil magis quam perfidiam timemus,

Cic. Fam. 1, 5, a, 2:

timeo meos,

Plaut. Truc. 5, 63; cf.:

quos aliquamdiu inermes timuissent,

Caes. B. G. 1, 40:

oppidanos,

Hirt. B. G. 8, 27:

saxum Tantalus,

Lucr. 3, 981 sq.:

portus omnes,

Caes. B. C. 3, 6:

reliquos casus,

id. ib. 3, 10:

nomen atque imperium absentis,

id. ib. 1, 61:

numinis iram,

Ov. M. 6, 314:

flagitium pejus leto,

Hor. C. 4, 9, 50:

cuncta (amantes),

Ov. M. 7, 719:

aeternas poenas timendum'st,

Lucr. 1, 111.—In pass.:

morbos esse timendos,

Lucr. 3, 41; so, si ipse fulgor timeretur, Quint. 8, 3, 5:

si Cn. Pompeius timeretur,

id. 4, 2, 25. — Pregn., to have to fear, i. e. to be exposed to, contend against:

pro telis gerit quae timuit et quae fudit,

Sen. Herc. Fur. 40 sq.; 793:

feras,

id. Herc. Oet. 270. — With dat. of the object for which one fears something:

nostrae causae nihil nos timere,

Quint. 11, 1, 75:

patronum justitiae suae,

id. 4, 1, 9:

furem caulibus aut pomis,

Juv. 6, 17:

noxiam vini aegris,

Plin. 14, 16, 19, § 101. — With de:

de suo ac legionis periculo nihil timebat,

Caes. B. G. 5, 57:

nihil de bello,

id. ib. 3, 3:

de se nihil timere,

Cic. Sest. 1, 1. — With pro and abl.:

quid pro quoque timendum, aut a quoque timendum sit,

Cic. Ep. ad Brut. 1, 16, 2: pro amicis omnia timui, pro me nihil. Sen. Q. N. 4, praef. § 15. —

With rel.-clause (class.):

misera timeo, quid hoc sit negotii,

Plaut. Poen. 5, 4, 79:

timeo, quid rerum gesserim,

id. Mil. 2, 4, 44:

quid possem, timebam,

Cic. Att. 12, 24, 1:

nunc istic quid agatur, magnopere timeo,

id. ib. 3, 8, 2;

jam nunc timeo, quidnam... pro exspectatione omnium eloqui possim,

id. Div. in Caecil. 13, 42:

misera timeo, incertum hoc quorsum accidat,

Ter. And. 1, 5, 29; cf.:

haec quo sint eruptura timeo,

Cic. Att. 2, 20, 5. — With dat.:

nunc nostrae timeo parti, quid hic respondeat,

Ter. And. 2, 5, 8. —

With inf. (freq. since the Aug. per.;

not in Cic.): Caesar etsi timebat tantae magnitudinis flumini exercitum obicere, etc.,

Caes. B. C. 1, 64:

equites cum intrare fumum et flammam densissimam timerent,

Hirt. B. G. 8, 16:

timebant prisci truncum findere,

Plin. 17, 14, 24, § 102:

nec jurare time,

Tib. 1, 4, 21; Hor. C. 1, 8, 8; 3, 24, 56; id. S. 1, 4, 23; id. Ep. 1, 5, 2; 1, 7, 4; 1, 19, 27; 2, 1, 114; id. A. P. 170; 197; Ov. M. 1, 593; 12, 246.— Rarely with acc. and inf.:

ni cedenti instaturum alterum timuissent,

Liv. 10, 36, 3.—

With ne or ut (class.):

metuo et timeo, ne hoc tandem propalam fiat,

Plaut. Mil. 4, 8, 38:

timeo, ne malefacta mea sint inventa omnia,

id. Truc. 4, 2, 61: haec timeo ne impediantur, D. Brut. ap. Cic. Fam. 11, 10, 4:

neque timerent, ne circumvenirentur,

Caes. B. G. 2, 26:

non times, ne locum perdas,

Quint. 6, 3, 63:

timuit, ne non succederet,

Hor. Ep. 1, 17, 37:

timere, ne non virtute hostium, sed lassitudine suā vincerentur,

Curt. 3, 17, 9:

timeo, ut sustineas,

Cic. Fam. 14, 2, 3:

ut satis commode supportari posset (res frumentaria), timere dicebant,

Caes. B. G. 1, 39. —

Absol. (freq. in prose and poetry):

fac, ego ne metuam igitur et ut tu meam timeas vicem,

Plaut. Most. 5, 2, 24:

salva est navis, ne time,

id. Merc. 1, 2, 64; so,

ne time,

id. Am. 2, 2, 42; 5, 1, 12; id. Cas. 4, 4, 13; id. Curc. 4, 2, 34:

timentibus ceteris propter ignorationem locorum,

Cic. Rep. 1, 17, 29; cf.:

timentes confirmat,

Caes. B. G. 7, 7:

cottidie aliquid fit lenius quam timebamus,

Cic. Fam. 6, 10, 5:

timere et admirari,

Quint. 9, 2, 26; 9, 2, 86.—With de:

de re publicā valde timeo,

Cic. Att. 7, 6, 2.—With ab:

a quo quidem genere ego numquam timui,

Cic. Sull. 20, 59. — With pro ( poet. and post-Aug.):

pro eo timebam,

Curt. 6, 10, 27:

timentem pro capite amicissimo,

Plin. Ep. 3, 17, 3:

quamvis pericliter, plus tamen pro te timeo,

Sen. Contr. 7, 20, 1:

indulgentia pro suis timentium,

id. ib. 9, 26, 2, B:

qui pro illo nimium timet,

id. Ep. 14, 1:

qui eget divitiis timet pro illis,

id. ib. 14, 18;

90, 43: pro Aristippi animā,

Gell. 19, 1, 10:

timuere dei pro vindice terrae,

Ov. M. 9, 241.—Pregn., with abl. ( poet.):

timuit exterrita pennis Ales,

expressed its fear, Verg. A. 5, 505. — Freq. with dat. of the object for which one fears:

tibi timui,

Ter. Heaut. 3, 2, 20; cf.:

qui sibi timuerant,

Caes. B. C. 3, 27:

alicui,

Quint. 8, 5, 15; Verg. A. 2, 729; Hor. C. 3, 27, 7; id. S. 2, 1, 23:

suis rebus,

Caes. B. G. 4, 16:

huic loco,

id. ib. 7, 44:

receptui suo,

id. B. C. 3, 69:

urbi,

Hor. C. 3, 29, 26.— Impers. pass.:

urbi timetur,

Luc. 7, 138: Sen. Med. 885.—

Timens like timidus, with gen.:

mortis timentes,

Lucr. 6, 1239.

tū (old form of the gen. sing. tis, Plaut. Mil. 4, 2, 42; id. Trin. 2, 2, 62; id. Bacch. 5, 2, 87; id. Ps. 1, 1, 6; acc. ted, id. As. 2, 2, 33 et saep.; gen. plur. vestrorum or vostrorum, Pac. ap. Non. 85, 5; Plaut. Most. 1, 3, 123; fem. vostrarum, Ter. Heaut. 2, 4, 6; v. ego init.), pers. pron. [Sanscr. tva, tvam; Gr. su; Dor. tu; Goth. thu; Germ. du; Engl. thou, etc.], thou.

In gen.: nec pol homo quisquam faciet impune animatus Hoc nisi tu, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 101 Vahl.); imitated by Verg. A. 9, 422: unus erit quem tu tolles in caerula caeli Templa, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 6 Müll. (Ann. v. 66 Vahl.):

tu mihi etiam legis Portiae, tu C. Gracchi, tu horum libertatis, tu cujusquam denique hominis popularis mentionem facis,

Cic. Rab. Perd. 4, 13:

nec dulces amores Sperne puer, neque tu choreas,

Hor. C. 1, 9, 16:

ego tu sum, tu es ego: uni animi sumus,

Plaut. Stich. 5, 4, 49:

mei te rogandi et tui respondendi mihi (labor),

id. Ps. 1, 1, 4.— Fem.:

cum tui videndi est copia,

Plaut. Truc. 2, 4, 19:

neque mei neque te tui intus puditum est,

id. Bacch. 3, 1, 12; cf. id. ib. 3, 1, 19:

quia tis egeat, quia te careat,

id. Mil. 4, 2, 42:

tibi aras. tibi occas, tibi seris, tibi eidem metis,

id. Merc. 1, 1, 71:

quot pondo ted esse censes nudum?

id. As. 2, 2, 33 et saep.: vosne velit an me regnare era, Fors, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 203 Vahl.):

si quis quid vostrum Epidamnum curari sibi Velit,

Plaut. Men. prol. 51:

vestri adhortandi causā,

Liv. 21, 41, 1:

istanc tecum conspicio simul,

Plaut. Am. 2, 2, 112:

stulta multum, quae vobiscum fabuler,

id. Mil. 2, 5, 33.—

Emphatic.

Jam tibi cerebrum Dispercutiam, excetra tu, Plaut. Cas. 3, 5, 24 sq.:

neque postulem abs te, ni ipsa res moneat,

Ter. And. 3, 3, 19:

nec enim illa studia deserui, quibus etiam te incendi,

Cic. Fat. 2, 3:

tu si hic sis aliter sentias,

Ter. And. 2, 1, 10.—

Esp. in opp. to another pron. pers.:

id mihi da negoti: tu tamen Perge, etc.,

Ter. And. 3, 2, 41:

an mihi potest quicquam esse molestum quod tibi gratum futurum sit?

Cic. Fat. 2, 4:

nos patriam fugimus... tu, Tityre, lentus, etc.,

Verg. E. 1, 4; Hor. Ep. 1, 10, 6.—

Poet., in second clause of a command, etc.:

solve metus, et tu Trojanos exue caestus,

Verg. A. 5, 420; cf. id. ib. 5, 691; 6, 365; Hor. C. 1, 9, 16.—

With an emphatic -te or -met suffixed (only in the forms tute or tutemet, tibimet, tete, vosmet, and vobismet): o Tite, tute, Tati, tibi tanta, tyranne, tulisti, Enn. ap. Prisc. p. 947 P. (Ann. v. 113 Vahl.): bene mones: tute ipse cunctas, id. ap. Non. 469, 25 (Com. v. 3 Vahl. p. 153): Al. Quae ex te audivi: ut urbem maximam Expugnavisses regemque Pterelam tute occideris. Am. Egone istuc dixi? Al. Tute istic, etiam astante hoc Sosia, Plaut. Am. 2, 2, 114 sq.:

tute ipse his rebus finem praescripsisti, pater,

Ter. And. 1, 1, 124:

utere igitur argumento, Laeli, tute ipse sensus tui,

Cic. Rep. 1, 38, 59:

tute,

id. Div. in Caecil. 8, 27; 10, 31:

ut tute mihi praecepisti,

id. Fam. 1, 8, 2:

tute scis—si modo meministi—me tibi tum dixisse, etc.,

id. Att. 12, 18, a, 2.— Acc.:

uxor, si cesses, aut te amare cogitat Aut tete amari,

Ter. Ad. 1, 1, 8; so,

tete,

id. Phorm. 3, 1, 3:

tibi si recta probanti placebis, tum non modo tete viceris, etc.,

Cic. Tusc. 2, 26, 63:

nisi quid tibi in tete auxilii est, absumptus es,

Plaut. Ep. 1, 1, 76:

tutemet mirabere,

Ter. Heaut. 2, 3, 133:

tutemet in culpā cum sis,

Lucr. 4, 915:

tutemet a nobis... quaeres,

id. 1, 102:

tibimet ipse supplicia irroga,

Sen. Hippol. 1222:

ita vosmet aiebatis,

Plaut. Capt. 3, 5, 18:

atque hoc vosmet ipsi, scio... haud aliter id dicetis,

id. Most. 1, 2, 13: vos quoque in eā re consilio me adjuvate:

nullum libentius sequor quam quod vosmet ipsi attuleritis,

Liv. 34, 17, 9; 3, 56, 3 Drak. N. cr. —

In partic.

Tibi, as a dativus ethicus (cf. Ruddim. II. p. 126, n. 44):

alter tibi descendit de palatio et aedibus suis,

Cic. Rosc. Am. 46, 133:

ecce tibi exortus est Isocrates,

id. de Or. 2, 22, 94; so,

ecce tibi,

id. Sest. 41, 89; id. Att. 2, 15, 3:

hic Marius veniet tibi origine parva,

Sil. 13, 854:

haec vobis ipsorum per biduum militia fuit,

Liv. 22, 60 et saep.—

Vos, addressed to one person as a representative of more than one, or with a collective noun in the sing.:

vos, vero, Attice, et praesentem me curā levatis, et, etc.,

Cic. Brut. 3, 11:

sed quid hoc loco vos inter vos, Catule?

id. de Or. 2, 73, 295; id. Dom. 31, 83:

vos, Romanus exercitus, ne destiteritis impio bello?

Liv. 7, 40, 12 Drak.:

vos, Gaetulia sueta, etc.,

Sil. 3, 287:

vos, o Calliope, precor aspirate canenti,

i. e. you, Muses, Verg. A. 9, 525; imitated by Sil. 12, 390.—

Gen. plur. for poss. pron.:

majores vostrum,

Sall. C. 33, 3:

hac vestrum frequentiā,

Cic. Agr. 2, 21, 55; id. Phil. 4, 1, 1:

quantus consensus vestrum,

id. ib. 5, 1, 2:

contra urbis salutem omniumque vestrum,

id. Cat. 2, 12, 27.—

Mea tu, my love, my dear, my darling, in familiar language, Ter. Eun. 4, 3, 22.

ŭbī̆, adv. [for quo-bi; cf. Gr. pou, po-thi; Ion. ko-thi].

Lit.

A relative local particle, denoting rest in a place, in which place, in what place, where.

With corresp. ibi:

in eam partem ituros atque ibi futuros Helvetios, ubi eos Caesar constituisset,

Caes. B. G. 1, 13:

velim, ibi malis esse, ubi aliquo numero sis, quam istic, ubi solus sapere videare,

Cic. Fam. 1, 10; cf.:

nemo sit, quin ubivis, quam ibi, ubi est, esse malit,

id. ib. 6, 1, 1:

ergo, ubi tyrannus est, ibi... dicendum est plane nullam esse rem publicam,

id. Rep. 3, 31, 43:

ibi unde huc translata essent, atque ubi primum exstitissent,

id. ib. 2, 16, 30.—

Referring to other expressions of place:

omnes, qui tum eos agros, ubi hodie est haec urbs, incolebant,

Cic. Rep. 2, 2, 4:

non modo ut Spartae, rapere ubi pueri et clepere discunt,

id. ib. 4, 5, 11:

in ipso aditu atque ore portus, ubi, etc.,

id. Verr. 2, 5, 12, § 30.—

With the interrogative particle nam suffixed:

in quā non video, ubinam mens constans possit insistere,

Cic. N. D. 1, 10, 24.—

With terrarum, loci (v. terra and locus):

non edepol nunc, ubi terrarum sim, scio, si quis roget,

Plaut. Am. 1, 1, 180:

quid ageres, ubi terrarum esses,

Cic. Att. 5, 10, 4:

ubi loci fortunae tuae sint, facile intellegis,

Plaut. Capt. 5, 2, 5:

ut inanis mens quaerat, ubi sit loci,

Plin. 7, 24, 24, § 90.—

Repeated ubi ubi, also written as one word ubiubi, wherever, wheresoever = ubicumque (very rare):

ubi ubi est, fac, quamprimum haec audiat,

Ter. Eun. 5, 8, 12:

sperantes facile, ubiubi essent se... conversuros aciem,

Liv. 42, 57, 12.—With gentium:

ubi ubi est gentium,

Plaut. As. 2, 2, 21.—

In a direct interrogation, where? So. Ubi patera nunc est? Me. In cistulā, etc., Plaut. Am. 1, 1, 264:

ubi ego perii? ubi immutatus sum? ubi ego formam perdidi?

id. ib. 300:

ubi inveniam Pamphilum? Ubi quaeram?

Ter. And. 2, 2, 1; 2, 2, 6:

ubi sunt, qui Antonium Graece negant scire?

Cic. de Or. 2, 14, 59:

heu! ubi nunc fastus altaque verba jacent?

Ov. H. 4, 150 Ruhnk.—

Esp., with gentium:

ubi illum quaeram gentium?

Plaut. Ep. 5, 2, 13; and with the interrog. particle nam suffixed:

ubinam est is homo gentium?

id. Merc. 2, 3, 97:

o di immortales! ubinam gentium sumus?... in quā urbe vivimus?

Cic. Cat. 1, 4, 9 (v. gens).—

Transf.

Most freq. of time, when, whenever, as soon as, as:

ubi summus imperator non adest ad exercitum,

Plaut. Am. 1, 3, 6:

ubi ego Sosia nolim esse, tu esto sane Sosia. Nunc. etc.,

id. ib. 1, 1, 284:

ubi friget, huc evasit,

Ter. Eun. 3, 3, 11:

ubi lucet, magistratus myrrhā unguentisque unguentur,

Varr. L. L. 6, § 87 Müll.:

ut sol, victis ubi nubibus exit,

Ov. M. 5, 571:

qualis, ubi hibernam Lyciam Xanthique fluenta Deserit (Apollo),

Verg. A. 4, 143:

ubi semel quis pejeraverit, ei credi postea non oportet,

Cic. Rab. Post. 13, 36:

hoc ubi Amphitruo erus conspicatu'st meus, Ilico, etc.,

Plaut. Am. 1, 1, 87:

ubi de ejus adventu Helvetii certiores facti sunt, legatos ad eum mittunt,

Caes. B. G. 1, 7:

ubi ea dies venit, etc.,

id. ib. 1, 8:

quem ubi vidi, equidem vim lacrimarum profudi,

Cic. Rep. 6, 14, 14:

ubi galli cantum audivit,

id. Pis. 27, 67:

at hostes, ubi primum nostros equites conspexerunt... impetu facto, etc.,

Caes. B. G. 4, 12; Quint. 7, 1, 6.—With subj., Hor. C. 3, 6, 41.—With inf. hist., Tac. A. 12, 51.—

With correl. adv. of time (mostly anteand post-class.; not in Cic. or Caæs.).

With tum:

otium ubi erit, tum, etc.,

Plaut. Rud. 2, 4, 13:

ubi convivae abierint, tum venias,

id. Stich. 4, 2, 14; id. Pers. 4, 7, 18; Quadrig. ap. Gell. 2, 2, 13:

cetera maleficia tum persequare, ubi facta sunt,

Sall. C. 52, 4; Cato, R. R. 33, 2; 33, 45 fin.: ubi conticuerit recte tumultus, tum in curiam patres revocandos esse, Liv. 22, 55, 8; 25, 38, 4; 43, 5, 6;

44, 34, 5: ut, cum admissa et perpetrata fuerint, tum denique, ubi, quae facta sunt infecta fieri non possunt, puniantur,

Gell. 6 (7), 3, 42.—Esp., with tum demum:

ubi jam caro increscit, tum demum et balineis raris utendum erit,

Cels. 7, 4 fin.; 3, 6; 7, 27; Gell. 16, 8, 16.—

With tunc:

ubi vis acrior imminet hostium, tunc, etc.,

Veg. Mil. 1, 24:

tunc est consummata infelicitas. ubi, etc.,

Sen. Ep. 39, 6; 89, 15; 89, 19.—Esp., with tunc demum, Cels. 3, 10.—

In colloq. lang., referring to things or persons, instead of the relative pronoun, in which, by which, with which, wherewith, etc.; or of persons, with whom, by whom, etc.:

ne illi sit cera, ubi facere possit litteras,

Plaut. As. 4, 1, 22:

hujusmodi res semper comminiscere, Ubi me excarnifices,

Ter. Heaut. 4, 6, 9:

cum multa colligeres et ex legibus et ex senatusconsultis, ubi, si verba, non rem sequeremur, confici nihil posset,

Cic. de Or. 1, 57, 243:

si rem servassem, fuit, ubi negotiosus essem,

Plaut. Truc. 1, 2, 38; cf.:

est, ubi id isto modo valeat,

Cic. Tusc. 5, 8, 23; v. sum, I. B. 5. b. b:

neque nobis adhuc praeter te quisquam fuit, ubi nostrum jus contra illos obtineremus,

with whom, Cic. Quint. 9, 34:

Alcmene, questus ubi ponat aniles, Iolen habet,

Ov. M. 9, 276.

sĕro, sēvi, sătum, 3, v. a. [for seso, root sa-; Gr. saô, sêthô, to sift], to sow, plant (freq. and class.; syn.: planto, semino, consero).

Lit., with acc., either of the plant, seed, etc., sown, or of the land cultivated:

ubi tempus erit, effodito seritoque recte... Quae diligentius seri voles, in calicibus seri oportet,

Cato, R. R. 133, 2: serendum viciam, lentem, cicerculam, etc., Varr. R. R. 1, 32, 2:

oleam et vitem,

Cic. Rep. 3, 9, 16:

frumenta,

Caes. B. G. 5, 14:

ut tantum decumae sit, quantum severis: hoc est, ut quot jugera sint sata, totidem medimna decumae debeantur,

Cic. Verr. 2, 3, 47, § 112:

agri molliti et oblimati ad serendum,

id. N. D. 2, 52, 130: serit arbores, quae alteri saeculo prosint, Caecil. ap. Cic. Tusc. 1, 14, 31; Cic. Sen. 7, 24; 17, 59:

nullam sacrā vite prius severis arborem,

Hor. C. 1, 18, 1; cf. id. ib. 3, 10, 6:

semina,

Verg. G. 1, 193: surculos, Auct. ap. Cic. de Or. 2, 69, 278:

aliquid in inculto et derelicto solo,

Cic. Brut. 4, 16:

iste serendus ager,

Ov. A. A. 2, 668:

sulcos,

Tib. 2, 3, 70:

vera ratio serendi,

Plin. 18, 25, 60, § 224.—Freq. in part. perf.:

multa erant inter eum locum manu sata,

Caes. B. C. 3, 44:

saepe satas alio vidi traducere messes,

Verg. E. 8, 99; id. G. 3, 176.—Hence, subst.: săta, ōrum, n., standing corn, crops, Verg. E. 3, 82; id. G. 1, 325; id. A. 2, 306; 12, 454; Ov. M. 1, 286; Plin. 16, 25, 39, § 94; Pall. 1, 43.—Prov.:

mihi istic nec seritur nec metitur,

i. e. I have no benefit from it, it's nothing to me, Plaut. Ep. 2, 2, 80.—

Transf., of persons, to beget, bring forth, produce; only in part. perf. in pass. sense, begotten, sprung forth, born, etc.:

Tertullae nollem abortum: tam enim Cassii sunt jam quam Bruti serendi,

Cic. Att. 14, 20, 2; id. Leg. 1, 8, 24:

non temere nec fortuito sati et creati sumus,

id. Tusc. 1, 49, 118; cf. id. ib. 1, 25, 60; id. Univ. 12, 35:

hic satus ad pacem,

Prop. 3, 9, 19.—With ex: ex Tantalo ortus Pelops, ex Pelope autem satus Atreus, Poët. ap. Quint. 9, 3, 57.— With de:

Ilia cum Lauso de Numitore sati,

Ov. F. 4, 54.—With ab:

largo satos Curetas ab imbri,

Ov. M. 4, 282.—With simple abl. (so most freq.):

Camertem Magnanimo Volscente satum,

Verg. A. 10, 562:

sole satus Phaëthon,

Ov. M. 1, 751:

sata Tiresiā Manto,

id. ib. 6, 157 et saep.:

sate sanguine divum,

sprung from, Verg. A. 6, 125:

non sanguine humano sed stirpe divinā satum se esse,

Liv. 38, 58, 7:

o sate gente deum,

Verg. A. 8, 36:

matre satos unā,

Ov. M. 5, 141; so,

matre,

id. F. 3, 799;

Nereide,

id. M. 12, 93; cf.:

Bacchum vocant satumque iterum solumque bimatrem,

id. ib. 4, 12.— Hence, satus (sata) aliquo, for a son (or daughter) of any one:

satus Anchisa,

i. e. Æneas, Verg. A. 5, 244; 5, 424; 6, 331;

7, 152: Hammone satus,

i. e. Iarbas, id. ib. 4, 198:

satae Peliā,

Ov. M. 7, 322:

sati Curibus,

sprung from, natives of Cures, id. ib. 14, 778.—

Trop., to sow the seeds of any thing, to found, establish, to scatter, disseminate, propagate, produce, to cause, occasion, excite, etc.:

leges, instituta, rem publicam,

Cic. Tusc. 1, 14, 31:

diuturnam rem publicam,

to found, establish, id. Rep. 2, 3, 5:

mores,

id. Leg. 1, 6, 20:

aere vulnera vasta serebant,

scattered, Lucr. 5, 1290; so,

vulnera pugnantis tergo,

Sil. 5, 235:

lites,

Plaut. Poen. 3, 2, 10:

negotium,

id. Most. 5, 1, 51; cf.:

(Hamilcar) Romanum sevit puerili in pectore bellum,

Sil. 1, 80:

civiles discordias,

Liv. 3, 40, 10:

causam discordiarum,

Suet. Calig. 26:

crimina in senatum apud infimae plebis homines,

Liv. 24, 23 fin.:

invidiam in alios,

Tac. H. 2, 86:

rumores,

Verg. A. 12, 228; Curt. 8, 9, 1:

opinionem,

Just. 8, 3, 8:

sibi causas sollicitudinum,

Sen. Ep. 104, 12.

sĕro ( ui), tum, 3, v. a. [Sanscr. sarat, thread; Gr. seira, rope; cf.: eirô, herma, hormos; Lat. series, servus], to join or bind together, to plait, interweave, entwine, etc.

Lit. (so only in part. perf.):

accipiunt sertas nardo florente coronas,

Luc. 10, 164; Cypr. Ep. 4, 3:

flores,

App. M. 4, p. 156, 4; 10, p. 254, 38:

rosa,

id. ib. 2, p. 121, 131:

loricae,

linked, Nep. Iph. 1 fin.; cf. Serv. Verg. A. 1, 421.—

Subst.: serta, ōrum, n., wreaths of flowers, garlands (freq. and class.):

arae sertis recentibus halant,

Verg. A. 1, 417:

coronae, serta,

Plaut. As. 4, 1, 58; Lucr. 4, 1128; 4, 1174; Cic. Tusc. 3, 18, 43; id. Cat. 2, 5, 10; Cat. 6, 8; Verg. E. 6, 16; Tib. 1, 1, 12; 1, 2, 14; 1, 7, 52 et saep. al.—Rarely in sing.:

roseo Venus aurea serto,

Aus. Idyll. 6, 88.—Collat. form serta, ae, f. (sc. corona):

cum tua praependent demissae in pocula sertae,

Prop. 2, 33 (3, 31), 37; id. et Corn. Sev. ap. Charis. p. 83 P.—

Trop., to join, connect, interweave; to combine, compose, contrive (class. but rare; syn.: jungo, cieo, instruo): seritote diem concorditer ambo, i. e. alternate according to the succession (in the government), Enn. ap. Charis. p. 177 P. (Ann. v. 110 Vahl.):

ex aeternitate causa causam serens,

joining in order, following, Cic. Fat. 12, 27:

cujus (fati) lege immobilis rerum humanarum ordo seritur,

is arranged, disposed, Liv. 25, 6:

bella ex bellis serendo,

by joining war to war, Sall. H. 4, 61, 20 Dietsch:

tumultum ex tumultu, bellum ex bello serunt,

id. ib. 1, 48, 7 ib.; cf. Liv. 21, 10; cf.:

certamina cum Patribus,

to join, engage in, id. 2, 1; so,

certamina,

id. 27, 12; 27, 41; 40, 48:

crebra proelia,

Tac. H. 5, 11: quod mihi servus sermonem serat, joins speech, i. e. bandies words with me, Plaut. Curc. 1, 3, 37; cf. id. Mil. 3, 1, 106:

multa inter sese vario sermone serebant,

Verg. A. 6, 160; Stat. Achill. 2, 38, id. Th. 6, 941:

aliquid sermonibus occultis,

Liv. 3, 43; 7, 39; 33, 32:

secreta colloquia cum eo,

id. 34, 61:

populares orationes,

to put together, compose, id. 10, 19; cf.:

(Livius) ab saturis ausus est primus argumento fabulam serere,

id. 7, 2, 8:

quid seris fando moras?

why are you contriving? Sen. Med. 281:

negotium,

to make, prepare, Plaut. Most. 5, 1, 51:

crimina belli,

Verg. A. 7, 339.

sēro, āvi, ātum, 1, v. a. [sera], to fasten with a bolt, to bar: praeda nullo obstaculo serata, Ven. Fort. Vit. S. Menard. 6; cf. Prisc. p. 837 P.

sērō̆, adv., v. serus fin.

ūnus (old forms OINOS and OENOS; cf. Cic. Leg. 3, 3, 9; C. I. L. 1, 32, 35), a, um (scanned gen. sing. unĭus, Lucr. 2, 379; Verg. A. 1, 41; Hor. S. 1, 6, 13 al.:

unīus,

Verg. A. 1, 251; Ov. M. 13, 181 al.; ante-class. collat. form of the gen. sing. uni, Titin. ap. Prisc. pp. 694 and 717 P.; dat. m. uno, Varr. R. R. 1, 18, 6; dat. f. unae, Cato, R. R. 19, 1; acc. OINO, C. I. L. l. l.; voc. une, Plaut. ap. Prisc. p. 673 P.; Cat. 37, 17; cf. Varr. L. L. 8, § 63 Müll.; Aug. Conf. 1, 7), num. adj. [cf. Gr. oinê, oios; Goth. ains; Germ. eins; Engl. one].

Prop.

In gen., one, a single.

Sing.:

dabitur tibi amphora una et una semita, Fons unus, unum aënum et octo dolia,

Plaut. Cas. 1, 33 sq.:

mulieres duas pejores esse quam unam,

id. Curc. 5, 1, 2:

pluris est oculatus testis unus, quam auriti decem,

id. Truc. 2, 6, 8:

unius esse negotium diei,

Caes. B. C. 3, 82:

mors Tiberii Gracchi... divisit populum unum in duas partes,

Cic. Rep. 1, 19, 31:

cum penes unum est omnium summa rerum, regem illum unum vocamus,

id. ib. 1, 26, 42:

qui uno et octogesimo anno scribens est mortuus,

id. Sen. 5, 13; cf. Plin. 29, 6, 39, § 141.—Corresponding to alter:

Helvetii continentur unā ex parte flumine Rheno, alterā ex parte monte Jurā,

Caes. B. G. 1, 2:

unum, alterum, tertium annum Sassia quiescebat,

Cic. Clu. 64, 178; id. Verr. 2, 4, 29, § 66; 2, 5, 29, § 76:

exercituum unus... alter,

Liv. 24, 44, 1:

ratio triplex: una de vitā et moribus, altera de naturā,

Cic. Ac. 1, 5, 19:

cum duas cerneret vias, unam Voluptatis, alteram Virtutis,

id. Off. 1, 32, 118:

unam Nicaeam, alteram Bucephalen vocavit,

Just. 12, 8, 8; and, connected with alter:

habetur una atque altera contio vehemens,

repeated, several, Cic. Clu. 28, 77:

neque in uno aut altero animadversum est, sed jam in pluribus,

one or two, id. Mur. 21, 43:

meae verecundiae sufficit unus aut alter, ac potius unus,

Plin. Ep. 2, 13. 3;

4, 3, 1: excepto patre tuo, praeterea uno aut altero,

id. Pan. 45:

unus atque alter et mox plures,

Suet. Claud. 12:

unus et alter assentiuntur,

Curt. 5, 7, 4:

sed postquam amans accessit... Unus et item alter,

Ter. And. 1, 1. 50:

amici, Qui modo de multis unus et alter erant,

Ov. Tr. 1, 3, 16;

rarely unus post unum (= singuli deinceps): interiere,

Aur. Vict. Epit. 26, 41:

uno plus Tuscorum cecidisse in acie (sc. quam Romanorum),

Liv. 2, 7, 2; cf.:

legem unā plures tribus antiquarunt quam jusserunt,

id. 5, 30, 7.—

With gen. part.: Gallia est omnis divisa in partes tres: quarum unam incolunt Belgae, aliam, etc., Caes. B. G. 1, 1:

totam philosophiam tres in partes diviserunt... quarum cum una sit, etc.,

Cic. Fin. 4, 2, 5:

superiores tres erant, quarum est una sola defensa,

id. ib. 5, 7, 20:

orare ut trium harum rerum unam ab se impetrari sinerent,

Liv. 42, 23, 5.—

Plur.:

ex unis geminas mihi conficies nuptias,

Ter. And. 4, 1, 50: molas asinarias unas, et trusatiles unas, Hispanienses unas. Cato, R. R. 10, 4; so,

molae,

id. ib. 13, 1:

quadrigae,

Varr. R. R. 2, 1, 14:

similitudines, unae rerum, alterae verborum,

Auct. Her. 3, 20, 33:

adductus sum tuis unis et alteris litteris,

Cic. Att. 14, 18, 1:

decumae,

id. Verr. 2, 3, 98, § 227:

tibi invideo, quod unis vestimentis tam diu lautus es,

id. Fl. 29, 70:

satis una superque Vidimus excidia,

Verg. A. 2, 642; Luc. 4, 548.—

With gen. part.:

tria Graecorum genera sunt, quorum uni sunt Athenienses, etc.,

Cic. Fl. 27, 64.—

Esp.

Adverbial expressions.

Ad unum, all together, unanimously, to a man, without exception:

amplius duūm milium numero ad unum terga vertebant, Auct. B. Afr. 70: consurrexit senatus cum clamore ad unum,

Cic. Q. Fr. 3, 2, 2:

Juppiter, si nondum exosus ad unum Trojanos,

Verg. A. 5, 687:

cui sunt adsensi ad unum (senatores),

Cic. Fam. 10, 16, 2:

ipsos ad unum caedere,

Curt. 7, 5, 32;

usu. with omnes,

Cic. Lael. 23, 86; Liv. 21, 42, 2; Caes. B. C. 3, 27; cf. ad, C. 2.—

In unum, into one, to one place, together:

Fibrenus divisus aequaliter in duas partes latera haec alluit, rapideque dilapsus cito in unum confluit,

Cic. Leg. 2, 3, 6; cf. Sall. J. 51, 3; Liv. 30, 11, 4; 44, 7, 8; Verg. E. 7, 2; Ov. R. Am. 673.—

Of that which is common to several persons or things, one and the same.

Alone.

Sing.:

cum suo sibi gnato unam ad amicam de die Potare,

Plaut. As. 4, 2, 16:

uno exemplo ne omnes vitam viverent,

id. Mil. 3, 1, 132; cf. id. Capt. prol. 20:

unius aetatis clarissimi et sapientissimi nostrae civitatis viri,

Cic. Rep. 1, 8, 13:

illa cum uno tempore audīsset, etc.,

id. Clu. 9, 28:

atque uno etiam tempore accidit, ut, etc.,

Caes. B. C. 3, 15:

omnibus hic erit unus honos,

Verg. A. 5, 308:

omnes una manet nox,

Hor. C. 1, 28, 15:

unus utrique Error,

id. S. 2, 3, 51:

parentum injuriae Unius modi sunt ferme,

Ter. Heaut. 1, 2, 31:

noli putare tolerabiles horum insanias nec unius modi fore,

Cic. Att. 9, 7, 5; so,

unius modi,

id. Univ. 7.—Esp., uno ore, with one voice, all together, unanimously:

ceteri amici omnes Uno ore auctores fuere, ut, etc.,

Ter. Phorm. 4, 3, 20:

de cujus utilitate omnes uno ore consentiunt,

Cic. Lael. 23, 86:

unoque omnes eadem ore fremebant,

Verg. A. 11, 132.—

Plur.:

aderit una in unis aedibus,

Ter. Eun. 2, 3, 76:

unis moribus et nunquam mutatis legibus vivunt,

Cic. Fl. 26, 63.—

Connected with idem:

exitus quidem omnium unus et idem fuit,

Cic. Div. 2, 47, 97:

in quā (sc. causā) omnes sentirent unum atque idem,

id. Cat. 4, 7, 14:

ferar unus et idem,

Hor. Ep. 2, 2, 200; Plin. Ep. 8, 14, 18.—

Corresponding to idem:

non semper idem floribus est honor Vernis, neque uno Luna rubens nitet Vultu,

Hor. C. 2, 11, 10.—

For solus, of that which is alone, by itself; one, alone, only, sole, single.

Alone:

hic unus, ut ego suspicor, servat fidem,

Plaut. Trin. 4, 4, 21:

unum hoc scio, hanc meritam esse, ut memor esses sui,

Ter. And. 1, 5, 46; cf.:

unum hoc definio, tantam esse necessitatem virtutis, etc.,

Cic. Rep. 1, 1, 1:

cum mihi sit unum opus hoc a parentibus meis relictum,

id. ib. 1, 22, 35:

nunc vero eversis omnibus rebus, una ratio videtur,

id. Fam. 6, 21, 1:

itaque unum illud erat insitum priscis illis,

id. Tusc. 1, 12, 27:

quove praesidio unus per tot gentes pervenisset?

Liv. 1, 18, 3:

erat omnino in Galliā ulteriore legio una,

Caes. B. G. 1, 7:

Pompejus plus potest unus, quam ceteri omnes,

Cic. Att. 6, 1, 3:

cui (sc. mihi) semper uni magis, quam universis, placere voluisti,

id. Q. Fr. 1, 1, 16, § 46:

qui (sc. Demosthenes) unus eminet inter omnes in omni genere dicendi,

id. Or. 29, 104:

te unum in tanto exercitu mihi fuisse adsensorem,

id. Fam. 6, 21, 1.— Absol.:

de Antonio nihil dico praeter unum,

Cic. Sest. 3, 8.—

With ex:

cum te unum ex omnibus ad dicendum maxime natum aptumque cognōssem,

Cic. de Or. 1, 22, 99: illc unus ex omnibus Italicis intactus profugit, [p. 1934] Sall. J. 67, 3; 69, 4.—

With gen.:

ille unus ordinis nostri discessu meo palam exsultavit,

Cic. Sest. 64, 133:

quod post Cannensem cladem unus Romanorum imperatorum prospere rem gessisset,

Liv. 23, 30, 19.—

With sup.:

tu, quam ego unam vidi mulierem audacissumam,

Plaut. As. 3, 1, 16:

unus istic servos est sacerrumus,

id. Most. 4, 2, 67:

rem unam esse omnium difficillimam,

Cic. Brut. 6, 25:

urbem unam mihi amicissimam declinavi,

id. Planc. 41, 97:

quo ego uno equite Romano familiarissime utor,

id. Fam. 13, 43, 1:

virum unum totius Graeciae doctissimum Platonem accepimus,

id. Rab. Post. 9, 23.—

With magis:

quam Juno fertur terris magis omnibus unam Posthabitā coluisse Samo,

Verg. A. 1, 15.—

With comp.:

sagacius unus odoror,

Hor. Epod. 12, 4.—

Strengthened by solus:

unus est solus inventus, qui, etc.,

Cic. Sest. 62, 130; cf. id. Verr. 2, 2, 5, § 13:

ex uno oppido solo,

id. ib. 2, 2, 75, §

185: nil admirari prope res est una, Numici, Solaque, quae, etc.,

Hor. Ep. 1, 6, 1:

te unum, solum suum depeculatorem, vexatorem... venisse senserunt,

Cic. Pis. 40, 96:

unus solusque censebat,

Plin. Pan. 76.—

Strengthened by tantum (rare before the Aug. age; once in Cic.; cf. Halm ad Cic. Sull. 22, 62):

inter bina castra... unum flumen tantum intererat,

Caes. B. C. 3, 19:

excepit unum tantum, nihil amplius,

Cic. Ac. 2, 23, 74:

unius tantum criminis in vincla te duci jubeo,

Liv. 3, 56, 4 Weissenb. ad loc.:

unā tantum perforatā navi,

id. 21, 50, 6; 34, 9, 5; 44, 43, 6; Just. 8, 5, 5; Sen. Ep. 79, 1; Plin. 9, 35, 58, § 120; 11, 37, 47, § 131; Cels. 5, 28, 14; cf. absol.:

unum defuisse tantum superbiae, quod, etc.,

Liv. 6, 16, 5.—

Strengthened by modo (class.):

nam aliis unus modo, aliis plures, aliis omnes eidem videntur,

Cic. Or. 54, 180:

hi unum modo quale sit suspicantur,

id. ib. 9, 28:

hoc autem si ita sit, ut unum modo sensibus falsum videtur,

id. Ac. 2, 32, 101; id. Phil. 1, 6, 14; Sall. J. 89, 6; id. H. 3, 61, 12 Dietsch; Liv. 22, 45, 4; 23, 42, 5.—

Unus for unus omnium maxime:

quae tibi una in amore atque in deliciis fuit,

Cic. Verr. 2, 4, 1, § 3; so,

Nautes, unum Tritonia Pallas Quem docuit,

Verg. A. 5, 704.—

Emphat., with negatives, no one person or thing, not a single one, none whatever:

eum si reddis mihi, praeterea unum nummum ne duis,

Plaut. Capt. 2, 2, 81:

nemo de nobis unus excellat,

Cic. Tusc. 5, 36, 105:

ut unum signum Byzantii ex maximo numero nullum haberent,

id. Prov. Cons. 4, 7:

nullā re unā magis oratorem commendari, quam, etc.,

id. Brut. 59, 216:

haec adhortatio praetoris non modo quemquam unum elicuit ad suadendum, sed ne fremitum quidem movit (i. e. non modo non... sed),

Liv. 32, 20, 7:

quia nemo unus satis dignus regno visus est,

id. 2, 6, 3:

eo mortuo ad neminem unum summa imperii redit,

Caes. B. C. 3, 18:

Rhodiis ut nihil unum insigne, ita omnis generis dona dedit,

Liv. 41, 20, 7; cf. id. 3, 45, 4.—

Plur.:

sequere me Tres unos passus,

three single steps, only three steps, Plaut. Bacch. 4, 7, 34:

unae quinque minae,

id. Ps. 1, 1, 52:

ruri dum sum ego unos sex dies,

id. Trin. 1, 2, 129; id. Cist. 4, 2, 68:

sese unis Suebis concedere,

Caes. B. G. 4, 7:

Ubii, qui uni legatos miserant,

id. ib. 4, 16:

ut unis litteris totius aestatis res gestas ad senatum perscriberem,

Cic. Fam. 2, 7, 3:

abs te ipso, qui me accusas, unas mihi scito litteras redditas esse,

id. Att. 1, 5, 4.

Transf., indef., a or an, one, some, some one.

Without a pron.

Absol.:

inter mulieres, Quae ibi aderant, forte unam aspicio adulescentulam, etc.,

Ter. And. 1, 1, 91:

ibi una aderit mulier lepida, etc.,

Plaut. Ps. 4, 1, 38:

sicut unus paterfamilias his de rebus loquor,

Cic. de Or. 1, 29, 132; cf.:

me una haec res torquet, quod non Pompejum tanquam unus manipularis secutus sim,

id. Att. 9, 10, 2.—

With ex:

ut me sic audiatis ut unum e togatis,

Cic. Rep. 1, 22, 36; cf.:

qui non fuit orator unus e multis: potius inter multos prope singularis fuit,

id. Brut. 79, 274:

ex principibus unus nomine Polyaenus,

Liv. 24, 22, 1:

unus ex ultimā turbā,

id. 24, 27, 1.—

With de:

tenuis L. Verginius unusque de multis,

Cic. Fin. 2, 20, 66. —

With gen. part. (not in Cic.):

eregione unius eorum pontium,

Caes. B. G. 7, 35:

Apollonides principum unus orationem habuit,

Liv. 24, 28, 1:

pastorum unus,

id. 10, 4, 8:

servus unus exulum initium fecit,

id. 25, 23, 6:

scortum transfugarum unius,

id. 26, 12, 16; 26, 33, 11; 30, 42, 30; 37, 23, 7;

40, 5, 10: unus turbae militaris,

id. 22, 42, 4; 6, 40, 6:

unus hostium Latinae linguae sciens,

Tac. A. 2, 13:

una Amazonum,

id. ib. 4, 56:

unum se civium (esse) respondit,

id. ib. 12, 5.—

With sup.:

est huic unus servos violentissimus, Qui, etc.,

Plaut. Truc. 2, 1, 39; cf.:

tanquam mihi cum M. Crasso contentio esset, non cum uno gladiatore nequissimo,

Cic. Phil. 2, 3, 7.—

With,

Aliquis:

ex quibus si unum aliquod in te cognoveris, etc.,

Cic. Div. in Caecil. 9, 27; cf.:

ad unum aliquem confugere,

id. Off. 2, 12, 41:

unius alicujus,

id. Fin. 3, 19, 64; id. Verr. 2, 1, 24, § 62; 2, 2, 3, § 9; id. Phil. 10, 1, 3.—In the order aliquis unus, Cic. Rep. 1, 32, 48.—

Quidam:

est enim eloquentia una quaedam de summis virtutibus,

Cic. de Or. 3, 14, 55:

unius cujusdam,

id. ib. 2, 10, 40.—

Quivis:

si tu solus aut quivis unus, etc.,

Cic. Caecin. 22, 62.—

Quilibet:

queratur unus quilibet militis mei injuriam,

Liv. 42, 42, 3:

unus Quiritium quilibet,

id. 6, 40, 6:

quilibet unus ex iis, quos, etc.,

id. 9, 17, 15.—

Quisque:

ponite ante oculos unum quemque regum,

Cic. Par. 1, 2, 11; so,

unus quisque (and sometimes in one word, unusquisque): unāquāque de re,

id. Font. 10, 21:

unum quodque,

id. Rosc. Am. 30, 83:

unum quidque,

id. Verr. 2, 4, 59, § 132; cf. Caes. B. C. 2, 29:

domini capitis unius cujusque,

Cic. Rep. 1, 32, 48.—

Quisquis:

sin unum quicquid singillatim et placide percontabere,

Plaut. Trin. 4, 2, 39:

unum quicquid,

Lucr. 5, 1388.—

Private, un official, a private person, a private citizen (post-class.):

dicentes publicam violationem fidei non debere unius lui sanguine,

Vell. 2, 1, 5:

pro uno homine jactura publica pacisceris,

Sen. Suas. 7, 3.— Adv.: ūnā (acc. to I. B. 1.), in one and the same place, at the same time, in company, together:

qui cum Amphitruone hinc una ieram in exercitum,

Plaut. Am. 1, 1, 248:

hic Juppiter hodie ipse aget, Et ego una cum illo,

id. ib. prol. 95:

quod summi puerorum amores saepe una cum praetextā togā ponerentur,

Cic. Lael. 10, 33:

i mecum, obsecro, una simul,

Plaut. Most. 4, 3, 43:

mandata eri perierunt, una et Sosia,

id. Am. 1, 1, 182:

si mei consilii causam rationemque cognoverit, una et id quod facio probabit, et, etc.,

Cic. Div. in Caecil. 1, 1:

qui una venerant,

id. Rep. 1, 12, 18:

cum et ego essem una et pauci admodum familiares,

id. Lael. 1, 2:

si in Italiā consistat (Pompejus), erimus una,

id. Att. 7, 10; id. Fin. 2, 24, 79; id. Brut. 21, 81.— Poet., with dat.:

Pallas huic filius una, Una omnes juvenum primi pauperque senatus Tura dabant,

at the same time, along with him, Verg. A. 8, 104 sq.

usquam, adv. [us for ubs, from ubi; indef. suffix quam, as in quisquam, etc.; cf. usque], at or in any place, anywhere (usu. in neg. clauses, while uspiam, corresp. to quispiam, is used also affirmatively).

Lit.:

iste, cui nullus esset usquam consistendi locus, etc.,

Cic. Fl. 21, 50:

numquam etiam fui usquam, quin, etc.,

Ter. Eun. 5, 9 (8), 62:

neque quiescam usquam noctu neque interdiu,

Plaut. Merc. 5, 2, 21:

nec usquam insistentes,

Quint. 10, 7, 6:

neque omnino hujus rei meminit usquam poëta ipse,

id. 11, 2, 16.—Of place in books or in history:

quo neque acutius ullius imperatoris cogitatum neque celerius factum usquam legimus,

Nep. Dat. 6, 8.—With gen.:

nec sane usquam terrarum locum, etc.,

Just. 3, 3, 9. —

In neg. interrog. sentences:

num ejus color pudoris signum usquam indicat?

Ter. And. 5, 3, 7.—With gen.:

an quisquam usquam gentium est aeque miser?

Ter. Hec. 3, 1, 13.—

In conditional clauses:

si quid Usquam justitia est,

Verg. A. 1, 604:

si usquam,

Quint. 6, 1, 51; 11, 1, 54.—

Affirmatively:

miror te, cum Romā absis, usquam potius esse,

Cic. Leg. 2, 1, 2:

unde quod est usquam... Inspicitur,

Ov. M. 12, 41:

implorare quod usquam est,

Verg. A. 7, 311. —

Of other relations than those of place, in any thing, in any way; with neg., by no means, in no respect, etc. (rare but class.):

neque istic neque alibi tibi usquam erit in me mora,

Ter. And. 2, 5, 9:

neque esset usquam consilio aut auctoritati locus,

Cic. Off. 2, 1, 2:

non usquam id quidem dicit omnino,

id. Tusc. 5, 9, 24:

Jugurtha neque advorsus iram ejus (populi Romani) usquam nisi avaritiā nobilitatis et pecuniā suā spem habere,

Sall. J. 13, 5.—

Transf.

Of value: alicui usquam esse, to be of any account or importance (cf.:

nullo loco habere, etc.): quasi jam usquam tibi sint viginti minae,

Ter. Ad. 2, 2, 15 (Bentl. ex conj.: quasi hujus jam tibi).—

With verbs of motion, to any place, anywhither, anywhere:

duci potis est si ea usquam gentium,

Plaut. Mil. 3, 1, 91:

velut usquam Vinctus eas,

Hor. S. 2, 7, 30.—

In gen., at all:

nec vero usquam discedebam,

Cic. Phil. 1, 1, 1:

neque progredi usquam,

Varr. R. R. 2. 4, 11:

(formica) non usquam prorepit,

Hor. S. 1, 1, 37:

moveri Haud usquam potuit,

Ov. M. 4, 553:

prius, quam Tissaphernes usquam se moveret,

Nep. Ages. 3, 2.

ventus, i, m. [Sanscr. vā, blow; vatas, wind; Gr. root aW-, aô, aêmi, to blow; whence aêr, aura, etc.; Goth. vaia, to breathe; vinds, wind], wind (syn.: aura, flamen).

Lit.:

ventus est aëris fluens unda cum incerta motus redundantia, etc.,

Vitr. 1, 6; cf. Quint. 12, 10, 67; Plin. 2, 47, 46, § 120; Sen. Q. N. 5, 16 sq.; Isid. Orig. 13, 11: istic est is Juppiter quem dico, quem Graeci vocant Aera, qui ventus est et nubes, imber postea, Atque ex imbre frigus, ventus post fit, aër denuo, Varr. L. L. 5, § 65 Müll.; cf.:

(aër) effluens huc et illuc ventos efficit,

Cic. N. D. 2, 39, 101:

deturbavit ventus tectum et tegulas,

Plaut. Rud. prol. 78:

mare ventorum vi agitari atque turbari,

Cic. Clu. 49, 138:

qui (divi) simul Stravere ventos,

Hor. C. 1, 9, 10:

remissior,

Caes. B. C. 3, 26:

prosper,

Liv. 25, 27, 4:

ventum exspectare,

Cic. Phil. 1, 3, 8; id. Att. 10, 15, 2; 16, 7, 1:

secundus, adversus, v. h. vv.—In apposition: Africus,

Cic. N. D. 1, 36, 101:

Atabalus,

Quint. 8, 2, 13:

Corus,

Caes. B. G. 5, 7:

Septentriones,

Cic. Att. 9, 6, 3:

turbo,

Plaut. Curc. 5, 2, 47; id. Trin. 4, 1, 16.—Prov.

Of labor lost:

in vento et aquā scribere,

Cat. 70, 4; so,

profundere verba ventis,

to talk to the wind, Lucr. 4, 931 (928); cf.:

verba dare in ventos,

Ov. Am. 1, 6, 42:

ventis loqui,

Amm. 15, 5, 8.—

Rem tradere ventis, to oblivion, Hor. C. 1, 26, 3. —

Ventis verba dare, i. q. not to keep one's word or promise, Ov. H. 2, 25 Ruhnk. —

Vento vivere, to live upon wind or air, Cod. Just. 5, 50, 2 fin. —

Ventis remis facere aliquid, with all one's might; v. remus. —

Plur., personified as deities, the winds: te, Apollo sancte, fer opem; teque, omnipotens Neptune, invoco; Vosque adeo, Venti! Turpil. ap. Cic. Tusc. 4, 34, 73 (Com. Rel. v. 119 Rib.); Lucr. 5, 1230 (1228); cf. Ov. H. 17 (18), 37.—

Transf.

Windiness, flatulence, Col. 6, 30, 8.—

A light stuff: textilis, Poët. ap. Petr. 55 fin. —

Trop., the wind, as a symbol of fortune (favorable or unfavorable), fame, applause, etc.: quicumque venti erunt, ars certe nostra non aberit, however the winds may blow, i. e. whatever circumstances may arise, Cic. Fam. 12, 25, 5: alios ego vidi ventos;

alias prospexi animo procellas,

id. Pis. 9, 21; cf.:

cujus (Caesaris) nunc venti valde sunt secundi,

id. Att. 2, 1, 6; so,

secundi,

Hor. Ep. 2, 1, 102:

vento aliquo in optimum quemque excitato,

by raising a storm, Cic. Sull. 14, 41:

eorum ventorum, quos proposui, moderator quidam et quasi gubernator (opus est),

i. e. of the plans, designs, id. Fam. 2, 6, 4: loqui est coeptus, quo vento proicitur Appius minor, ut indicet, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 2; cf.:

rumorum et contionum ventos colligere,

Cic. Clu. 28, 77: omnes intellegimus in istis subscriptionibus ventum quendam popularem esse quaesitum, id. ib. 47, 130.