Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

irrōro

  • 1 irroro

    irroro (inroro), āre, āvi, ātum - intr. - [st2]1 [-] produire de la rosée, faire pleuvoir. [st2]2 [-] distiller. [st2]3 [-] couvrir de rosée, mouiller, arroser, baigner. [st2]4 [-] verser, répandre.    - irrorat, Col.: il y a de la rosée, il bruine.    - irrorat Jupiter undis, Col.: Jupiter envoie la pluie.    - lacrimae irrorant foliis, Ov.: ses larmes dégouttent en rosée sur les feuilles.    - irrorat rostro, V.-Fl.: son bec distille des gouttes de rosée.    - irrorare flatibus annum, Claud. Rapt. Pros. 2, 75: rafraîchir l'année par des brises.    - ne vas irroretur, Col. 12, 24, 2: pour que le vase ne soit pas couvert de rosée.    - irrorare aceto, Cels. 7, 19: arroser de vinaigre.    - irrorare aliquid alicui rei: répandre (verser) qqch sur qqch.    - irrorare aliquid alicui: répandre (verser) qqch sur qqn.    - irrorare liquores capiti, Ov. M. 1, 371: verser des parfums sur la tête.    - irrorare oculis quietem, Sil. 10, 355: répandre le sommeil sur les paupières.    - irrorare patinae piper, Pers. 6, 21: saupoudrer de poivre un plat.
    * * *
    irroro (inroro), āre, āvi, ātum - intr. - [st2]1 [-] produire de la rosée, faire pleuvoir. [st2]2 [-] distiller. [st2]3 [-] couvrir de rosée, mouiller, arroser, baigner. [st2]4 [-] verser, répandre.    - irrorat, Col.: il y a de la rosée, il bruine.    - irrorat Jupiter undis, Col.: Jupiter envoie la pluie.    - lacrimae irrorant foliis, Ov.: ses larmes dégouttent en rosée sur les feuilles.    - irrorat rostro, V.-Fl.: son bec distille des gouttes de rosée.    - irrorare flatibus annum, Claud. Rapt. Pros. 2, 75: rafraîchir l'année par des brises.    - ne vas irroretur, Col. 12, 24, 2: pour que le vase ne soit pas couvert de rosée.    - irrorare aceto, Cels. 7, 19: arroser de vinaigre.    - irrorare aliquid alicui rei: répandre (verser) qqch sur qqch.    - irrorare aliquid alicui: répandre (verser) qqch sur qqn.    - irrorare liquores capiti, Ov. M. 1, 371: verser des parfums sur la tête.    - irrorare oculis quietem, Sil. 10, 355: répandre le sommeil sur les paupières.    - irrorare patinae piper, Pers. 6, 21: saupoudrer de poivre un plat.
    * * *
        Irroro, irroras, pen. prod. irrorare. Colum. Arrouser, Mouiller de rousee.
    \
        Irrorari. Colum. Estre arrousé, Estre mouillé de rousee.

    Dictionarium latinogallicum > irroro

  • 2 irroro

    irrōro ( inr-), āvi, ātum, 1, v. n. and a. [in-roro], to wet or moisten with dew, to bedew.
    I.
    Lit.:

    noctibus vas tegendum erit, ne irroretur,

    Col. 12, 24, 2:

    uvas,

    id. 12, 39, 1:

    interdum Auster irrorat,

    brings dew, id. 11, 2, 93:

    flores,

    id. 9, 14, 10.—
    II.
    Transf., in gen., to moisten, besprinkle, wet:

    crinem aquis,

    Ov. M. 7, 189:

    liquores Vestibus et capiti,

    to besprinkle, id. ib. 1, 371:

    liquorem mensis,

    Sil. 11, 302:

    assiduis irroras flatibus annum (of the Zephyr),

    Claud. Rapt. Pros. 2, 75:

    irrorat pestifer (aër) undis,

    falls upon in dew, Col. 10, 331:

    lacrimae misero de corpore jactis irrorant foliis,

    Ov. M. 9, 369. — Absol.:

    extremo irrorat Aquarius anno,

    Verg. G. 3, 304:

    oleo viridi,

    Col. 12, 47, 5:

    aceto,

    Cels. 7, 19:

    oculos lacrimis,

    Sil. 2, 123.—
    B.
    Of things not fluid:

    patinae piper,

    Pers. 6, 21:

    oculis quietem, of sleep,

    Sil. 10, 355.

    Lewis & Short latin dictionary > irroro

  • 3 irroro

    ir-rōro, āvī, ātum, āre
    1) покрывать росой, орошать ( flores Col); приносить влажность ( Afrĭcus irrorat Col); окроплять, увлажнять ( crinem aquis O)
    2) капать, стекать каплями ( iacrimae irrorant foliis O)

    Латинско-русский словарь > irroro

  • 4 irroro

    ir-rōro (in-rōro), āvī, ātum, āre, betauen, I) mit Tau befeuchten, betauen, A) eig.: flores, Colum. 9, 14, 10: noctibus vas tegendum erit, ne irroretur, Colum. 12, 24, 2: absol., Africus irrorat, befeuchtet mit Tau, bringt Tau, Colum. 11, 2, 93. – B) übtr., wie δροσίζω, übh. befeuchten, beträufeln, benetzen, crinem aquis (mit W.), Ov.: m. Dat., lacrimae irrorant foliis, träufeln herab auf usw., Ov. – assiduis irroras flatibus annum, bewässerst (v. Zephyr), Claud. rapt. Pros. 2, 75: u. so absol., extremo irrorat Aquarius anno, Verg. georg. 3, 304: irrorabis in saporem, Apic. 1, 13. – Bildl. Partiz. subst., de humano nubilo irrorata, vom Nebel menschlicher Unwissenheit Benetztes, Augustin. epist. 19. – II) wie Tau aufträufeln, a) Nasses: liquores vestibus et capiti, Ov. met. 1, 371: liquorem mensis, Sil. 11, 302. – b) Trockenes: sacrum patinae piper, Pers. 6, 21: übtr., oculis quietem, Sil. 10, 356.

    lateinisch-deutsches > irroro

  • 5 irroro

    ir-rōro (in-rōro), āvī, ātum, āre, betauen, I) mit Tau befeuchten, betauen, A) eig.: flores, Colum. 9, 14, 10: noctibus vas tegendum erit, ne irroretur, Colum. 12, 24, 2: absol., Africus irrorat, befeuchtet mit Tau, bringt Tau, Colum. 11, 2, 93. – B) übtr., wie δροσίζω, übh. befeuchten, beträufeln, benetzen, crinem aquis (mit W.), Ov.: m. Dat., lacrimae irrorant foliis, träufeln herab auf usw., Ov. – assiduis irroras flatibus annum, bewässerst (v. Zephyr), Claud. rapt. Pros. 2, 75: u. so absol., extremo irrorat Aquarius anno, Verg. georg. 3, 304: irrorabis in saporem, Apic. 1, 13. – Bildl. Partiz. subst., de humano nubilo irrorata, vom Nebel menschlicher Unwissenheit Benetztes, Augustin. epist. 19. – II) wie Tau aufträufeln, a) Nasses: liquores vestibus et capiti, Ov. met. 1, 371: liquorem mensis, Sil. 11, 302. – b) Trockenes: sacrum patinae piper, Pers. 6, 21: übtr., oculis quietem, Sil. 10, 356.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > irroro

  • 6 irroro

    irrorare, irroravi, irroratus V
    wet with dew; besprinkle, water; rain on

    Latin-English dictionary > irroro

  • 7 inroro

    irrōro ( inr-), āvi, ātum, 1, v. n. and a. [in-roro], to wet or moisten with dew, to bedew.
    I.
    Lit.:

    noctibus vas tegendum erit, ne irroretur,

    Col. 12, 24, 2:

    uvas,

    id. 12, 39, 1:

    interdum Auster irrorat,

    brings dew, id. 11, 2, 93:

    flores,

    id. 9, 14, 10.—
    II.
    Transf., in gen., to moisten, besprinkle, wet:

    crinem aquis,

    Ov. M. 7, 189:

    liquores Vestibus et capiti,

    to besprinkle, id. ib. 1, 371:

    liquorem mensis,

    Sil. 11, 302:

    assiduis irroras flatibus annum (of the Zephyr),

    Claud. Rapt. Pros. 2, 75:

    irrorat pestifer (aër) undis,

    falls upon in dew, Col. 10, 331:

    lacrimae misero de corpore jactis irrorant foliis,

    Ov. M. 9, 369. — Absol.:

    extremo irrorat Aquarius anno,

    Verg. G. 3, 304:

    oleo viridi,

    Col. 12, 47, 5:

    aceto,

    Cels. 7, 19:

    oculos lacrimis,

    Sil. 2, 123.—
    B.
    Of things not fluid:

    patinae piper,

    Pers. 6, 21:

    oculis quietem, of sleep,

    Sil. 10, 355.

    Lewis & Short latin dictionary > inroro

  • 8 irroratio

    irrōrātio, ōnis f. [ irroro ]
    увлажнение (росой), смачивание Aug

    Латинско-русский словарь > irroratio

  • 9 irroratio

    irrōrātio (inrōrātio), ōnis, f. (irroro), die Benetzung, Augustin. in psalm. 38, 6. Cassiod. var. 12, 14, 3.

    lateinisch-deutsches > irroratio

  • 10 irroratio

    irrōrātio (inrōrātio), ōnis, f. (irroro), die Benetzung, Augustin. in psalm. 38, 6. Cassiod. var. 12, 14, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > irroratio

  • 11 tingens

    tingo (less correctly, tinguo), nxi, nctum, 3, v. a. [root tvak-, to wet; Sanscr. tuc-; Gr. tengô], to wet, moisten, bathe with or in any liquid (class.; cf.: aspergo, irroro, imbuo).
    I.
    Lit.:

    tunica sanguine centauri tincta,

    Cic. N. D. 3, 28, 70:

    Lydia Pactoli tingit arata liquor,

    Prop. 1, 6, 32:

    in amne comas,

    id. 4 (5), 4, 24:

    tinget pavimentum mero,

    Hor. C. 2, 14, 27:

    Arctos Oceani metuentis aequore tingi,

    Verg. G. 1, 246:

    stridentia Aera lacu,

    id. ib. 4, 172:

    gemmam lacrimis,

    Ov. M. 9, 567:

    in undis summa pedum vestigia,

    id. ib. 4, 343:

    pedis vestigia,

    id. ib. 5, 592:

    flumine corpora,

    i. e. to bathe, id. ib. 12, 413:

    corpora lymphis,

    id. ib. 2, 459:

    in amne faces,

    id. R. Am. 700:

    (asinae) horrent ita ut pedes omnino caveant tingere,

    Plin. 8, 43, 68, § 169. — Poet.: in alto Phoebus anhelos Aequore tinget equos, bathe or plunge, i. e. will set, Ov. M. 15, 419:

    non ego te meis Immunem meditor tingere poculis,

    i. e. to entertain, treat you, Hor. C. 4, 12, 23.—
    B.
    In partic.
    1.
    To soak in color, to dye, color, tinge (syn. inficio):

    Phocaico bibulas tingebat murice lanas,

    Ov. M. 6, 9; cf.:

    lanas vestium murice Afro,

    Hor. C. 2, 16, 36. — Poet.:

    niveam ovem Tyrio murice,

    Tib. 2, 4, 28:

    coma viridi cortice tincta nucis,

    id. 1, 8, 44:

    vestes Gaetulo murice,

    Hor. Ep. 2, 2, 181:

    vestem rubro cocco,

    id. S. 2, 6, 103:

    sanguine cultros,

    Ov. M. 7, 599; cf.:

    secures cervice,

    Hor. C. 3, 23, 13:

    ora cruore,

    Ov. M. 14, 237:

    comam,

    id. Am. 1, 14, 2:

    cutem,

    i. e. to paint, Mart. 1, 77, 5:

    tinguntur sole populi,

    i. e. are embrowned, Plin. 6, 19, 22, § 70: nummos, to wash copper coins with gold or silver, Dig. 48, 10, 8:

    globus... candenti lumine tinctus,

    i. e. illuminated, Lucr. 5, 720; so,

    loca lumine,

    id. 6, 173.—
    2.
    Of colors as objects, to produce, bring out:

    purpuram,

    Plin. 6, 31, 36, § 201; 16, 18, 31, § 77:

    caeruleum,

    id. 33, 13, 57, § 161.—
    3.
    To baptize (late Lat.):

    tinctus est ab Joanne prophetā in Jordane flumine,

    Lact. 4, 15, 2.—
    II.
    Trop.: orator sit mihi tinctus litteris, audierit aliquid, legerit, tinctured, i. e. imbued, well furnished with, etc., Cic. de Or. 2, 20, 85:

    Laelia patris elegantiā tincta,

    id. Brut. 58, 211:

    verba sensu tincta,

    Quint. 4, 2, 117:

    Romano lepidos sale tinge libellos,

    Mart. 8, 3, 19:

    sales lepore Attico tincti,

    id. 3, 20, 9:

    in similitudinem sui tingit (virtus),

    Sen. Ep. 66, 8.—Hence, P. a. as substt.
    A.
    tingens, entis, m., a dyer:

    tingentium officinae,

    Plin. 9, 38, 62, § 133; 37, 9, 40, § 122.—
    B.
    tincta, ōrum, n., dyed or colored stuffs:

    tincta absint,

    Cic. Leg. 2, 18, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > tingens

  • 12 tingo

    tingo (less correctly, tinguo), nxi, nctum, 3, v. a. [root tvak-, to wet; Sanscr. tuc-; Gr. tengô], to wet, moisten, bathe with or in any liquid (class.; cf.: aspergo, irroro, imbuo).
    I.
    Lit.:

    tunica sanguine centauri tincta,

    Cic. N. D. 3, 28, 70:

    Lydia Pactoli tingit arata liquor,

    Prop. 1, 6, 32:

    in amne comas,

    id. 4 (5), 4, 24:

    tinget pavimentum mero,

    Hor. C. 2, 14, 27:

    Arctos Oceani metuentis aequore tingi,

    Verg. G. 1, 246:

    stridentia Aera lacu,

    id. ib. 4, 172:

    gemmam lacrimis,

    Ov. M. 9, 567:

    in undis summa pedum vestigia,

    id. ib. 4, 343:

    pedis vestigia,

    id. ib. 5, 592:

    flumine corpora,

    i. e. to bathe, id. ib. 12, 413:

    corpora lymphis,

    id. ib. 2, 459:

    in amne faces,

    id. R. Am. 700:

    (asinae) horrent ita ut pedes omnino caveant tingere,

    Plin. 8, 43, 68, § 169. — Poet.: in alto Phoebus anhelos Aequore tinget equos, bathe or plunge, i. e. will set, Ov. M. 15, 419:

    non ego te meis Immunem meditor tingere poculis,

    i. e. to entertain, treat you, Hor. C. 4, 12, 23.—
    B.
    In partic.
    1.
    To soak in color, to dye, color, tinge (syn. inficio):

    Phocaico bibulas tingebat murice lanas,

    Ov. M. 6, 9; cf.:

    lanas vestium murice Afro,

    Hor. C. 2, 16, 36. — Poet.:

    niveam ovem Tyrio murice,

    Tib. 2, 4, 28:

    coma viridi cortice tincta nucis,

    id. 1, 8, 44:

    vestes Gaetulo murice,

    Hor. Ep. 2, 2, 181:

    vestem rubro cocco,

    id. S. 2, 6, 103:

    sanguine cultros,

    Ov. M. 7, 599; cf.:

    secures cervice,

    Hor. C. 3, 23, 13:

    ora cruore,

    Ov. M. 14, 237:

    comam,

    id. Am. 1, 14, 2:

    cutem,

    i. e. to paint, Mart. 1, 77, 5:

    tinguntur sole populi,

    i. e. are embrowned, Plin. 6, 19, 22, § 70: nummos, to wash copper coins with gold or silver, Dig. 48, 10, 8:

    globus... candenti lumine tinctus,

    i. e. illuminated, Lucr. 5, 720; so,

    loca lumine,

    id. 6, 173.—
    2.
    Of colors as objects, to produce, bring out:

    purpuram,

    Plin. 6, 31, 36, § 201; 16, 18, 31, § 77:

    caeruleum,

    id. 33, 13, 57, § 161.—
    3.
    To baptize (late Lat.):

    tinctus est ab Joanne prophetā in Jordane flumine,

    Lact. 4, 15, 2.—
    II.
    Trop.: orator sit mihi tinctus litteris, audierit aliquid, legerit, tinctured, i. e. imbued, well furnished with, etc., Cic. de Or. 2, 20, 85:

    Laelia patris elegantiā tincta,

    id. Brut. 58, 211:

    verba sensu tincta,

    Quint. 4, 2, 117:

    Romano lepidos sale tinge libellos,

    Mart. 8, 3, 19:

    sales lepore Attico tincti,

    id. 3, 20, 9:

    in similitudinem sui tingit (virtus),

    Sen. Ep. 66, 8.—Hence, P. a. as substt.
    A.
    tingens, entis, m., a dyer:

    tingentium officinae,

    Plin. 9, 38, 62, § 133; 37, 9, 40, § 122.—
    B.
    tincta, ōrum, n., dyed or colored stuffs:

    tincta absint,

    Cic. Leg. 2, 18, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > tingo

  • 13 tinguo

    tingo (less correctly, tinguo), nxi, nctum, 3, v. a. [root tvak-, to wet; Sanscr. tuc-; Gr. tengô], to wet, moisten, bathe with or in any liquid (class.; cf.: aspergo, irroro, imbuo).
    I.
    Lit.:

    tunica sanguine centauri tincta,

    Cic. N. D. 3, 28, 70:

    Lydia Pactoli tingit arata liquor,

    Prop. 1, 6, 32:

    in amne comas,

    id. 4 (5), 4, 24:

    tinget pavimentum mero,

    Hor. C. 2, 14, 27:

    Arctos Oceani metuentis aequore tingi,

    Verg. G. 1, 246:

    stridentia Aera lacu,

    id. ib. 4, 172:

    gemmam lacrimis,

    Ov. M. 9, 567:

    in undis summa pedum vestigia,

    id. ib. 4, 343:

    pedis vestigia,

    id. ib. 5, 592:

    flumine corpora,

    i. e. to bathe, id. ib. 12, 413:

    corpora lymphis,

    id. ib. 2, 459:

    in amne faces,

    id. R. Am. 700:

    (asinae) horrent ita ut pedes omnino caveant tingere,

    Plin. 8, 43, 68, § 169. — Poet.: in alto Phoebus anhelos Aequore tinget equos, bathe or plunge, i. e. will set, Ov. M. 15, 419:

    non ego te meis Immunem meditor tingere poculis,

    i. e. to entertain, treat you, Hor. C. 4, 12, 23.—
    B.
    In partic.
    1.
    To soak in color, to dye, color, tinge (syn. inficio):

    Phocaico bibulas tingebat murice lanas,

    Ov. M. 6, 9; cf.:

    lanas vestium murice Afro,

    Hor. C. 2, 16, 36. — Poet.:

    niveam ovem Tyrio murice,

    Tib. 2, 4, 28:

    coma viridi cortice tincta nucis,

    id. 1, 8, 44:

    vestes Gaetulo murice,

    Hor. Ep. 2, 2, 181:

    vestem rubro cocco,

    id. S. 2, 6, 103:

    sanguine cultros,

    Ov. M. 7, 599; cf.:

    secures cervice,

    Hor. C. 3, 23, 13:

    ora cruore,

    Ov. M. 14, 237:

    comam,

    id. Am. 1, 14, 2:

    cutem,

    i. e. to paint, Mart. 1, 77, 5:

    tinguntur sole populi,

    i. e. are embrowned, Plin. 6, 19, 22, § 70: nummos, to wash copper coins with gold or silver, Dig. 48, 10, 8:

    globus... candenti lumine tinctus,

    i. e. illuminated, Lucr. 5, 720; so,

    loca lumine,

    id. 6, 173.—
    2.
    Of colors as objects, to produce, bring out:

    purpuram,

    Plin. 6, 31, 36, § 201; 16, 18, 31, § 77:

    caeruleum,

    id. 33, 13, 57, § 161.—
    3.
    To baptize (late Lat.):

    tinctus est ab Joanne prophetā in Jordane flumine,

    Lact. 4, 15, 2.—
    II.
    Trop.: orator sit mihi tinctus litteris, audierit aliquid, legerit, tinctured, i. e. imbued, well furnished with, etc., Cic. de Or. 2, 20, 85:

    Laelia patris elegantiā tincta,

    id. Brut. 58, 211:

    verba sensu tincta,

    Quint. 4, 2, 117:

    Romano lepidos sale tinge libellos,

    Mart. 8, 3, 19:

    sales lepore Attico tincti,

    id. 3, 20, 9:

    in similitudinem sui tingit (virtus),

    Sen. Ep. 66, 8.—Hence, P. a. as substt.
    A.
    tingens, entis, m., a dyer:

    tingentium officinae,

    Plin. 9, 38, 62, § 133; 37, 9, 40, § 122.—
    B.
    tincta, ōrum, n., dyed or colored stuffs:

    tincta absint,

    Cic. Leg. 2, 18, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > tinguo

См. также в других словарях:

  • irrorare — ir·ro·rà·re v.tr. (io irròro) CO 1a. aspergere, cospargere di gocce minute: la rugiada irrora le foglie; il sudore gli irrorava la fronte Sinonimi: bagnare, imperlare. 1b. estens., bagnare, annaffiare: la pioggia ha irrorato i campi Sinonimi:… …   Dizionario italiano

  • irrorarsi — ir·ro·ràr·si v.pronom.intr. (io mi irròro) BU lett., bagnarsi, aspergersi di liquido …   Dizionario italiano

  • irrorare — {{hw}}{{irrorare}}{{/hw}}v. tr.  (io irroro ) 1 Aspergere con gocce di liquido: irrorare di rugiada | (est.) Permeare completamente: il sangue irrora tutto l organismo. 2 (agric.) Spruzzare piante con acqua o con liquidi antiparassitari …   Enciclopedia di italiano

  • irrorare — v. tr. [dal lat. irrorare ] (io irròro, ecc.). 1. [coprire di stille, detto della rugiada, delle lacrime, ecc.: il pianto gli irrorava le guance ] ▶◀ (lett.) aspergere, innaffiare, inumidire, (lett.) irrigare. ⇑ bagnare. ◀▶ asciugare, tergere. 2 …   Enciclopedia Italiana

  • irrorar — v. tr. 1. Molhar como se fosse com orvalho. = ASPERGIR, BORRIFAR • v. tr. e intr. 2. Deixar ou ficar úmido. = UMEDECER   ‣ Etimologia: latim irroro, are, cobrir de orvalho, molhar …   Dicionário da Língua Portuguesa

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»