-
101 payada
SF Cono Sur improvised gaucho folksongpayada de contrapunto — contest between two "payadores"
* * ** * *payada nfCSur1. [canto] = improvised folk songsus discursos son siempre la misma payada her speeches are always the same old waffle;si no saben, no escriban, pero no llenen la hoja con payadas if you don't know what to write, don't write anything, don't try to fill up the page with waffle* * *f Rpl improvised ballad -
102 idear
-
103 patentar
patentar ( conjugate patentar) verbo transitivo 1 ‹ marca› to register; ‹ invento› to patent 2 (CS) ‹ coche› to register
patentar verbo transitivo to patent ' patentar' also found in these entries: English: patent -
104 ii) alius praeter
nec quidquam aliud est philosophia praeter studium sapientia, Cic. Off. 2, 5: et la philosophie n'est pas autre chose que l'étude de la sagesse, cf. Arch. 28 ; Clu. 62, etc.; nullo remedio alio praeter intercessionem invento, Liv. 6, 35, 6: n'ayant pas trouvé d'autre remède que l'opposition tribunicienne, cf. 38, 21, 5; -
105 Frankenstein
Frank.en.stein[fr'æŋkənstain] n 1 criador fictício de um monstro irresponsável. 2 o próprio monstro. 3 invento prejudicial ao autor. -
106 device
1) (something made for a purpose, eg a tool or instrument: a device for opening cans.) instrumento2) (a plan or system of doing something, sometimes involving trickery: This is a device for avoiding income tax.) processo* * *de.vice[div'ais] n 1 invento artificioso, invenção, artifício, dispositivo, aparelho. 2 projeto, plano, esquema. 3 estratagema, truque, ardil, astúcia. 4 desenho, padrão, modelo. 5 Her divisa, emblema. 6 engenho. 7 Comp dispositivo: qualquer equipamento eletrônico (geralmente acessório) que ligado ao computador possiblita efetuar operações completas e independentes. a man full of devices homem engenhoso, inventivo. circuit-breaking device dispositivo de interrupção. to leave someone to their own devices deixar alguém fazer o que quiser, deixar alguém executar algo por sua própria conta. -
107 патент на изобретение
patente, patente de inventoРусско-испанский финансово-экономическому словарь > патент на изобретение
-
108 inventare
1) изобретать, создавать••2) создавать, придумывать3) придумать, выдумать (сказать, подумать нечто неправдоподобное)inventare una scusa — придумать предлог [отговорку]
••* * *гл.1) общ. придумать, выдумывать, измышлять, изобретать, лгать2) экон. создавать -
109 изобретение
с.* * *с.* * *n1) gener. invención, creación, invencion2) law. innovación, invento -
110 описание изобретения
n -
111 открытие
откры́тие1. (заседания и т. п.) malfermo;inaŭguro (памятника);2. (научное) eltrov(aĵ)o;invento (изобретение);3. (разоблачение) senvualigo, demaskigo.* * *с.1) ( действие) apertura f, inauguración fоткры́тие па́мятника — inauguración de un monumento
2) ( научное) descubrimiento m; invención f ( изобретение)сде́лать откры́тие — hacer un descubrimiento
* * *с.1) ( действие) apertura f, inauguración fоткры́тие па́мятника — inauguración de un monumento
2) ( научное) descubrimiento m; invención f ( изобретение)сде́лать откры́тие — hacer un descubrimiento
* * *n1) gener. estreno (сезона и т.п.), inauguración, invención (изобретение), develación (монумента и т.д.), abridura, apertura, descubrimiento, hallazgo2) eng. abertura -
112 патент на изобретение
n1) gener. privilegio de invencion, privilegio de invención2) eng. patente de invención4) econ. patente de invento -
113 caput
caput (kaput), pitis, n. (vgl. got. haubith, Haupt, Kopf u. viell. altind. *kaput in kapucchalam, Haar am Hinterkopf), das Haupt, der Kopf, I) eig. u. meton.: A) v. leb. Wesen: 1) der Menschen, a) eig.: α) übh. (Ggstz. vestigium): caput hominis, aegri, Cels.: capite aperto, Plaut.: capite operto, obvoluto, involuto, Cic.: capite demisso, Caes.: porcus cum capite humano natus, Liv. – caput adaperire, Sen.: caput aperire, operire, Cic.: caput velare, Liv., revelare, Arnob.: caput operire togā, Petr.: caput obvolvere, Cic.: caput obvolvere togā, Suet.: caput attollere, Ov.: caput ferire (sich vor den K. schlagen), femina plangere, Cic. fr.: c. perfricare, Cic.: c. alci auferre, abscīdere, praecīdere, percutere, Liv.: caput illidere foribus, Suet.: caput impingere parieti, Plin. ep.: capita conferre (zusammenstecken, bei geheimer Unterredung), Liv.: circum saucios milites inserere in tentoria caput, Liv.: sed corpori valido caput deerat (im Bilde), Liv. – Besondere Verbindungen, ire praecipitem in lutum per caputque pedesque (über Hals und Kopf), Catull. 17, 9. – capita aut navia u. caput aut navim, »Kopf oder Wappen«, ein Spiel, in dem ein Geldstück in die Höhe geworfen und dann gesehen wird, ob die Bildseite (der Götterkopf) oder die Wappenseite (das Schiff) nach oben gefallen ist, Macr. sat. 1, 7, 22. Aur. Vict. orig. gent. Rom. 3, 5.————Paul. Nol. adv. paganos 75 extr. – nec caput nec pedes (habere), sprichw., von Geschäften usw., bei denen man nicht weiß, wo man anfangen, wo man aufhören soll, M'. Curius in Cic. ep. 7, 31, 2. Liv. epit. 50; vgl. Plaut. asin. 729: ut nec pes nec caput uni reddatur formae, eine bestimmte Gestalt gegeben werde der einen Idee, Hor. de art. poët. 8. – supra caput esse, sowohl = (als gefährlich, drohend) im Nacken sein, sitzen, v. Feinde, Sall. u. Liv., als auch = (als belästigend) auf dem Halse liegen, v. einer Person, Cic., v. Alter, Sen.: ebenso als gefährl. super caput esse, v. Feinde, Tac.: u. in capite atque in cervicibus nostris restitisse, drohend über unserem Haupte u. Nacken zurückgeblieben sein (v. Pers.), Cic. Vgl. Kritz u. Fabri Sall. Cat. 52, 24. Drak. Liv. 3, 27, 2; 21, 33, 2. – caput movere, das Haupt hin u. her neigen (als Gebärde des Hohns, der Schadenfreude), Vulg. Sirach 12, 19 u. 13, 8. – caput extollere, sein Haupt erheben (als Zeichen der Hoffnung auf Besserung und Erlösung), Cic. Planc. 33: ebenso caput erigere in libertatem, Augustin. de civ. dei 5, 22. – in caput alcis recidere, auf jmds. Haupt zurückfallen, Aetolorum prava consilia atque in ipsorum caput semper recidentia, Liv. 36, 29, 8. – β) der Kopf als Sitz des Verstandes, der Einsicht, incolumi capite es? Hor.: aliena negotia centum per caput saliunt, gehen mir durch den Kopf, Hor. – b) meton.: α)————Mensch, Person, αα) übh. (s. Lorenz Plaut. most. 202. Brix Plaut. capt. 943), hoc c., ich, Plaut.: propter meum caput, um meiner Person willen, Plaut.: o lepidum caput! Plaut.: c. ridiculum, festivum, närrischer, drolliger Kauz, Ter.: c. liberum, Cic.: libera servaque capita, Liv.: ignota capita, Liv.: c. noxium, innoxium, Liv.: carum caput (wie φίλη, ηθείη κεφαλή), Verg. u. Hor. – beim Ausruf u. bei Verwünschungen, at vos, devota capita, Iustin.: nefandissimum caput, Iustin.: vae capiti tuo! Plaut. – ββ) beim Zählen, Schätzen oder beim Verteilen, Kopf, Mann, Person, capitum Helvetiorum milia CCLX III, Caes.: cum hostium numerus capitum CCCCXXX milium fuisset, Caes.: in capita describere, Cic.: exactio capitum, Kopfgeld, Personensteuer, Cic.: dah. capite censi, s. censeo. – γγ) bei Verwünschungen, quod illorum capiti sit, was auf ihr Haupt falle, Cael. in Cic. ep.: di capiti ipsius reservent, Verg.: sacrare alcis caput, Liv. – β) der Kopf als Hauptträger des menschlichen Daseins, das Leben, die Existenz, αα) das physische Leben, coniuratio in tyranni caput facta, Liv.: capitis periculum od. dimicatio, Lebensgefahr, Ter. u. Cic.: in caput vertit, traf das Leben, beschleunigte seinen Tod, Liv.: capite suo decernere, dimicare, Cic. u. Liv.: capite luere, Liv. – suum caput pro salute rei publicae vovere, Cic. – ββ) die bürgerliche Existenz, nach römischem Sinne der Inbegriff aller Freiheits-,————Bürger- u. Familienrechte, causa capitis, Cic.: iudicium capitis, Cic.: capitis accusare, Cic.: capitis anquirere, Liv.: capitis damnare, condemnare, Cic.: capite damnari, Cic.: capitis absolvere, Nep.: pro capite dicere, Cic.: causam capitis dicere, Nep.: poenam capitis constituere, Cic.: agitur caput alcis, Cic.: capitis minor, ein bürgerlich Toter, Hor.: u. capite deminui od. se deminuere, s. deminuo: u. capitis deminutio, s. deminutio: ebenso capite minui, s. minuo, capitis minutio, s. minutio.2) der Tiere, a) eig.: c. iumenti, Nep.: c. equinum, Plin.: c. elephantinum, Val. Max.: c. simininum, Iul. Obsequ.: trium capitum canis, Mythogr. Lat.: hydra multa capita habens, Sen.: belua multorum es capitum, Hor. – dah. ad capita bubula, »bei den Ochsenköpfen«, ein Ort in Rom, wo O. in Stein eingehauen waren, Suet. Aug. 5. – b) meton. = das ganze Tier, ein Stück, bina boum capita, Verg.: grex XXV capitum, Col.: triginta capitum fetus, Verg.B) von Lebl., der Kopf, die Spitze, Kuppe, das Oberste, Äußerste (Anfang oder Ende), papaveris, Mohnkopf, Liv.: tignorum, Caes.: trabis, Veget. mil.: pontis, Brückenkopf, Planc. in Cic. ep.: iecinoris, Cic.: columnae, Kapitäl, Plin.: fistulae, Vorderende, Mündung, Liv.: alii, Bolle, Cato u. Plin.: capita vitis, Wurzeln, Cato u. Plin., od. die Ranken, Col. u. Cic.: capita loramentorum, die Enden, Iustin.: arcus, die————Enden, Verg.: vectis, der lange Teil, Liv.: c. machinae, quae graece κανὼν μουσικός appellatur, die Kanzelle an der Wasserorgel, Vitr.: perangusta capita (mitellae), die ganz schmalen Enden der chirurg. Armbinde (Ggstz. latitudo, der breite Teil), Cels.: c. fasciae, habenae, lini, Cels.: uti aequalia duo capita (Enden des Seiles) sint, funis cum erit extensus, Vitr.: si nusquam caput (eine Geschwulst, Beule) se ostendit, Cels.: caput facere (v. Beulen usw.), hoch aufschwellen, Plin. – von Örtl., c. silvae, Wipfel, Sen. poët.: capita aspera montis, äußerste Spitze, Verg.: in capite Bithyniae, am äußersten Punkte (Ein- u. Ausgang), Plin. ep. – v. Gewässern, sowohl der Ursprung, die Quelle, Enipei, Verg.: Rheni, Mela: amnis, Verg.: fontis, Hirt. b. G., Vitr. u.a.: als die Mündung, der Ausfluß (aber seltener), capita Rheni, Caes.: u. so Rheni c., Hor. u. Lucan.: im Bilde, die Quelle, der Ursitz, die Urquelle, der Ausgangspunkt, die Grundlage, der allgemeine Gesichtspunkt (die Kategorie), quo invento ab eo quasi capite disputatio ducitur, Cic.: nonne his vestigiis ad caput maleficii perveniri solet? Cic.: si quid (ein Gerücht) sine capite manabit, ohne sichere Quelle, Cic.: nos de Dolabella cotidie, quae volumus, audimus: sed adhuc sine capite (ohne Quelle), sine auctore (unverbürgt), rumore nuntio, Cic. ep.: aperiamus autem capita, unde etc., Cic. – u. so oft verb. mit fons, zB. ille————fons et caput (ihr Urheber u. Stifter) Socrates, Cic.: in ea (sc. in aegritudine) est fons miseriarum et caput, die Quelle u. Grundursache, Cic. – u. der Anfang, cuncta igitur a capite (von Anfang an) proposito ordine persequamur, Pacat. pan. 4, 1.II) übtr., was in irgend etw. das Erste, Vorzüglichste ist, 1) v. Pers., das Haupt, die Hauptperson, der Stimmführer, Hauptanstifter, rei publicae, die Hauptperson im Staate, Tac.: c. scelerum, Erzhalunke, periuri caput, der ganz verlogene Kerl, Plaut. (s. Brix Plaut. mil. 494): illic est huic rei caput, Ter.: c. omnium Graecorum concitandorum, Cic.: capita coniurationis, Liv.: capita Latini nominis, Liv.: caput rerum Masinissam fuisse, Liv.: statim et seditio crevit, ut caput et consilium (ein beratendes Haupt) habere coepit, Iustin. – 2) v. Lebl., a) im allg., das Haupt, die Hauptsache, cenae, das vorzüglichste Gericht, Hauptgericht, Cic.: patrimonii, das vorzüglichste Stück, Liv.: litterarum, Hauptinhalt, Hauptpunkt, Cic.: rerum, Hauptpunkt, Cic.: caput est, ist der Hauptpunkt, Cic.: c. Epicuri, Hauptgrundsatz, Cic.: c. civilis prudentiae, oberstes Prinzip, Cic. – b) in Gesetzen u. Schriften, der Hauptsatz, Hauptabschnitt, Paragraph, das Kapitel, legis, Cic.: epistulae, Cic.: unius capitis lectio (Lektüre), Treb. Poll.: quae scripserimus in summas sive in commentarium et capita conferre, Quint. – u. ein Absatz, Abschnitt————in Urkunden, Corp. inscr. Lat. 11, 3614 (Decr. decur. Caerel. 15). Gromat. vet. p. 263 sq. – c) v. Geld u. Geldeswert, die Hauptsumme, der Stock, das Kapital (Ggstz. usurae), de capite deducite, quod usuris pernumeratum est, Liv.: quinas hic capiti mercedes exsecat, Hor. – de capite ipso demere, die Pachtsumme kürzen, Cic.: de capite quantum commodum fuit frumenti detraxit, Cic. – de illo Tulliano capite (Schuld) libere cum Cascellio loquare, Cic. – d) v. Örtl., der vornehmste Ort, die vornehmste Stadt, die Hauptstadt, der Hauptsitz, Thebae c. totius Graeciae, Nep.: Roma, c. orbis terrarum, Liv.: Persepolis, c. regni, Plin.: c. gentis Artaxata, Tac.: c. belli, Liv. – ⇒ Abl. auch capiti, Catull. 68, 124. Amm. 18, 5. – In Inschrn. auch kaput od. bl. k. geschr., zB. Corp. inscr. Lat. 14, 2112. Gromat. vet. p. 263 sq.: u. capud, Corp. inscr. Lat. 7, 897. -
114 intexo
in-texo, texuī, textum, ere, I) hineinweben, -flechten, 1) eig.: a) hineinweben, einweben, einwirken, in stamine subtemen, einschießen, Hieron. epist. 65, 19: purpureas notas filis albis, Ov.: diversos colores picturae, Plin. (vgl. intextus vestibus color, Petron.): aurum (vestibus), Plin. u. Ps. Cypr.: vestibus litteras, Plin.: purpureae tunicae medium album, Curt.: lineae vestes intexto auro purpurāque distinctae, Curt.: vestes intexto Phrygiae auro, Ov.: aureis litteris in palliorum tesseris intextum nomen suum, Plin.: in qua (palmata) DIVUS CONSTANTINUS PARENS NOSTER intextus est, Auson.: Attalicis iam pridem intexitur invento regum Asiae, Plin.: intexti Britanni, Verg. – b) hinein-, einflechten, lilia fuscis violis, Claud. rapt. Pros. 2, 128: vimina, Caes. b. G. 2, 33, 2. – 2) übtr.: a) einweben = einfügen, venae toto corpore intextae, Cic.: facta chartis zu Papier bringen, beschreiben, Tibull. – b) in die Rede einweben, verflechten, fabulas, Cic.: Varronem, Cic.: alqd in causa, Cic.: parva magnis, Cic.: incredibilia probabilibus, Cic.: falsa veris, Tertull. – II) mit etwas umweben, umflechten, 1) im allg.: a) mit etw. umweben, durchweben, durchwirken, chlamys purpurea variis coloribus intexta, Cornif. rhet.: stragula alba auro in texta, Suet.: purpura auro intexta, Sen. – übtr., sensum tenuiorem verborum ambitu, Petron. 118, 1. – b)————mit etwas umflechten, umwinden, umschlingen, hastas foliis, Verg.: camerae intextae (sc. arundine), berohrt, Vitr.: hederae solent intexere truncos, umschlingen, Ov. – 2) prägn., umflechtend zusammenfügen, calamos cerā, Calp. ecl. 3, 126: eādem figurā ex lino nidum, Plin. 10, 96: carinam praevalidis et electis roboribus, Cypr. epist. 55, 28. – ⇒ Plin. 2, 30 Detl. caelestibus intertexentibus mundum. -
115 placatus
plācātus, a, um, PAdi. (v. placo), I) besänftigt, versöhnt, versöhnlich, placatiore eo et suā et regis spe invento, Liv. 37, 45, 6: quanto id maiore et placatiore animo decet vos facere in hac victoria, Liv. 37, 45, 8. – m. Dat., exercitus duci placatior, Liv. 2, 60, 3. – II) (als Eigenschaft) friedlich, ruhig, sanft, vita, Cic.: quies placatissima, Cic.: res placatae et minime turbulentae, Cic.: Venus, die freundliche, holde, Prop.: übtr., mare, Verg.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > placatus
-
116 изобретение
innovación, invención, invento -
117 inventum
inventum ī, n [P. n. of invenio], an acquisition: inventis abstinet, H.—A device, contrivance, invention: te omnes di cum istoc invento perduint, T.: inventa Zenonis: medicina meum est, O.* * *invention, discovery -
118 plācātus
plācātus adj. with comp. and sup. [P. of placo], soothed, quiet, gentle, calm, peaceful: animi status: via placatae vitae: maria, V.: Placatus mitisque adsis, O.: placatiore eo suā spe invento, L.: patribus placatior exercitus, more favorably inclined, L.: quies placatissima.* * *placata, placatum ADJkindly disposed; peaceful, calm -
119 inventare
invent* * *inventare v.tr.1 to invent: chi inventò il telefono?, who invented the telephone? // bravo, hai inventato l'acqua calda!, (iron.) well done, but the wheel has already been invented! // è capace di inventarne delle belle, he's capable of all sorts of mischief2 (creare, escogitare) to invent, to think* up, (fam.) to cook up: ha inventato una storia avvincente, he has invented a gripping story; inventare una bugia, to invent a lie; non inventare delle scuse, don't invent (o make up) any excuses; ne inventa una ogni giorno pur di non lavorare, every day he cooks up a new excuse for not working // aveva inventato tutto di sana pianta, he had made it all up // ne inventa tante!, he tells so many lies!* * *[inven'tare]verbo transitivo to invent [macchina, gioco]; to devise [rimedio, sotterfugio]; to make* up, to invent [scusa, storia]* * *inventare/inven'tare/ [1]to invent [macchina, gioco]; to devise [rimedio, sotterfugio]; to make* up, to invent [scusa, storia]; stai inventando tutto! you're making it all up! -
120 ♦ (to) invent
♦ (to) invent /ɪnˈvɛnt/v. t.inventare: Morse invented the telegraph, Morse inventò il telegrafo; to invent an excuse, inventare una scusa.
См. также в других словарях:
invento — invento, fastidiarse (jorobarse, joderse, desbaratarse) el invento expr. estropearse un asunto. ❙ «...decidieron aparearse de acuerdo con sus preferencias sentimentales, y esto fue lo que fastidió el invento.» María Antonia Valls, Para qué sirve… … Diccionario del Argot "El Sohez"
invento — sustantivo masculino 1. Acción y resultado de inventar: Su nuevo invento le absorbe todo el tiempo que tiene. 2. Cosa inventada: El bolígrafo ha sido un invento muy útil. 3. Cosa falsa, que se inventa con engaño: Eso que dices es un invento.… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
invento — s. m. 1. Coisa inventada. 2. [Figurado] Achado, descobrimento … Dicionário da Língua Portuguesa
invento — (Del lat. inventum). 1. m. Acción y efecto de inventar. 2. Cosa inventada … Diccionario de la lengua española
Invento — La primera bombilla eléctrica de Thomas Edison. Invento o invención (del latín invenire, encontrar véase también inventio ) es un objeto, técnico o proceso que posee características novedosas transformadoras. Sin embargo, algunas invenciones… … Wikipedia Español
Invento — (Del lat. inventum.) ► sustantivo masculino 1 Aparato, máquina o dispositivo nuevo ideado por una persona: ■ salió a probar su invento pirotécnico. SINÓNIMO invención 2 coloquial Cualquier cosa nueva que alguien crea o pone de moda: ■ el cóctel… … Enciclopedia Universal
invento — {{#}}{{LM I22542}}{{〓}} {{SynI23098}} {{[}}invento{{]}} ‹in·ven·to› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}1{{>}} Creación o descubrimiento de algo nuevo o desconocido por medio del ingenio y la meditación o por casualidad: • El invento de la rueda fue… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
invento — s m 1 Acto de inventar: El invento de la imprenta revolucionó la cultura universal 2 Cosa que el ingenio de alguien elabora o produce por primera vez: El teléfono es un invento de Graham Bell , Esos inventos los debemos a los mayas 3 Mentira o… … Español en México
invento — (m) (Intermedio) objeto, sobre todo técnico, que cambia la civilización y crea nuevas posibilidades para su desarrollo Ejemplos: Uno de los más importantes inventos de la humanidad es el lenguaje. La bombilla eléctrica fue el invento de Thomas… … Español Extremo Basic and Intermediate
invento — drog. Mezcla de substancias que sustituyen a las drogas toxicomanígenas … Diccionario Lunfardo
invento — Derecho. Descubrimiento de un nuevo producto o proceso. Bien o proceso inventado … Diccionario de Economía Alkona