Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

invĭcem

  • 1 invicem

    invĭcem, in MSS. and edd. often separately, in vĭcem ( poet. in tmesi:

    inque vicem,

    Verg. G. 4, 166; id. A. 12, 502; Ov. M: 6, 631; 9, 525; id. Her. 17, 180; Stat. Th. 2, 149; 7, 817 al.), adv. [in-vicis].
    I.
    Prop., by turns, in turn, one after another, alternately (class., but not in Cic.;

    syn. vicissim): hi rursus in vicem anno post in armis sunt: illi domi remanent,

    Caes. B. G. 4, 1, 5; 7, 85, 5; Hirt. B. G. 8, 6, 4:

    defatigatis invicem integri succedunt,

    Caes. B. G. 7, 85:

    cum timor atque ira invicem sententias variassent,

    Liv. 2, 57:

    Etruscos, multis invicem casibus victos victoresque,

    id. 2, 44:

    regio invicem a suis atque hoste vexata,

    Curt. 3, 8, 8:

    periculum invicem metuens,

    Suet. Aug. 10:

    invicem eum odero,

    id. Tib. 28:

    praebens invicem aurem,

    id. Calig. 22:

    invicem alternis diebus modo aqua, modo vinum,

    Cels. 3, 2:

    invicem modo sedere, modo ingredi,

    id. 4, 24.—
    II.
    Transf., one another, each other, mutually, reciprocally (mostly post-Aug.;

    syn. inter se): ibi se cognoscunt fratres invicem,

    Plaut. Men. Arg. 10:

    Aricini atque Ardeates multis invicem cladibus fessi,

    Liv. 3, 71, 2:

    adhortatio invicem totam invasit aciem,

    id. 6, 24, 7; 9, 3, 4; 41, 3, 3:

    multum sanguinem invicem hausimus,

    Curt. 4, 14, 17: invicem [p. 995] amare, Plin. Ep. 4, 1, 2; 7, 20, 7:

    vixerunt mira concordia, per mutuam caritatem et invicem se anteponendo,

    Tac. Agr. 6 init.:

    invicem se occidere,

    Eutr. 1, 10; Just. 11, 9, 13; cf.:

    invicem inter se gratantes,

    Liv. 9, 43, 17:

    haec invicem obstant,

    Quint. 4, 5, 13:

    homines, manibus invicem apprehensis, gradum firmant,

    id. 9, 4, 129:

    invicem ardentius diligere,

    Plin. Ep. 7, 20, 7:

    invicem se ad amorem exacuere,

    id. ib. 3, 7 fin.:

    invicem permutatae O atque U,

    Quint. 1, 4, 16:

    cuncta invicem hostilia,

    i. e. on both sides, Tac. H. 3, 46.—
    B.
    Esp.
    1.
    Ad invicem (post-class.), instead of, Veg. Vet. 2, 7 fin. —
    2.
    Ad invicem, mutually:

    caritatem illorum ad invicem,

    Vulg. 2 Macc. 25, 32; ib. Luc. 2, 15; ib. Gen. 42, 21; so,

    in invicem,

    ib. Joan. 6, 43; ib. Rom. 1, 27:

    ab invicem,

    ib. Matt. 25, 32; ib. Dan. 13, 14:

    pro invicem,

    ib. 1 Cor. 12, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > invicem

  • 2 invicem

    invicem u. getrennt in vicem (in u. vicis), I) adv., wechselweise, A) abwechselnd, zur Abwechselung, hi rursus inv. anno post in armis sunt; illi domi remanent, Caes.: multis inv. casibus victi victoresque, Liv.: nec (servitum) invicem his aut illis, sed interdum utrisque simul, Liv.: inv. modo aqua, modo vinum bibendum est, Cels. – B) übtr., a) = wechselseitig, his inv. sermonibus nox traducta est, Liv. – b) gegenseitig, α) = abwechselnd einer dem od. den anderen, einander, flagitia inv. obiectavere, Tac. – β) gleichzeitig einer dem od. den anderen, einander, untereinander, miteinander, inv. diligere, Plin. ep. u.a.: idem estis inv., quod fuistis, seid ein., was ihr (euch) gewesen seid, Plin. pan. – haec pugnare inv. (mitein. im Widerspruch stehen) ostendit, Quint. – salutare inv., Phaedr.: vitabundi inv., Tac. – inv. se occīdere, Aur. Vict. u. Eutr.: inv. se obtrectare, Tac. dial.: inv. se anteponere, Tac. – inv. inter se gratantes, Liv. 9, 43, 17. – c) auf beiden Seiten, multae inv. clades, Tac.: alitum cantus canumque latratus inv. audiuntur, auf beiden Ufern, Plin. – d) auf der anderen Seite, umgekehrt, inv. moechos anus flebis, Hor.: non praedo nec populationum inv. ultor, der erwidernde Rächer, Liv. – dah. e) dagegen, requiescat Italia, uratur inv. Africa, Liv.: habes res urbanas; inv. rusticas scribe, Plin. ep. – II) subst.: ad invicem mit Genet. = anstatt (klass. in vicem, s. vicis), Veget. u. Eccl. – u. ab invicem, umgekehrt, dagegen, Eccl.: u. so per invicem u. sub invicem, Eccl.

    lateinisch-deutsches > invicem

  • 3 invicem

    invicem u. getrennt in vicem (in u. vicis), I) adv., wechselweise, A) abwechselnd, zur Abwechselung, hi rursus inv. anno post in armis sunt; illi domi remanent, Caes.: multis inv. casibus victi victoresque, Liv.: nec (servitum) invicem his aut illis, sed interdum utrisque simul, Liv.: inv. modo aqua, modo vinum bibendum est, Cels. – B) übtr., a) = wechselseitig, his inv. sermonibus nox traducta est, Liv. – b) gegenseitig, α) = abwechselnd einer dem od. den anderen, einander, flagitia inv. obiectavere, Tac. – β) gleichzeitig einer dem od. den anderen, einander, untereinander, miteinander, inv. diligere, Plin. ep. u.a.: idem estis inv., quod fuistis, seid ein., was ihr (euch) gewesen seid, Plin. pan. – haec pugnare inv. (mitein. im Widerspruch stehen) ostendit, Quint. – salutare inv., Phaedr.: vitabundi inv., Tac. – inv. se occīdere, Aur. Vict. u. Eutr.: inv. se obtrectare, Tac. dial.: inv. se anteponere, Tac. – inv. inter se gratantes, Liv. 9, 43, 17. – c) auf beiden Seiten, multae inv. clades, Tac.: alitum cantus canumque latratus inv. audiuntur, auf beiden Ufern, Plin. – d) auf der anderen Seite, umgekehrt, inv. moechos anus flebis, Hor.: non praedo nec populationum inv. ultor, der erwidernde Rächer, Liv. – dah. e) dagegen, requiescat Italia, uratur inv. Africa, Liv.: habes res urbanas; inv. rusticas scribe, Plin. ep. – II) subst.: ad invicem mit
    ————
    Genet. = anstatt (klass. in vicem, s. vicis), Veget. u. Eccl. – u. ab invicem, umgekehrt, dagegen, Eccl.: u. so per invicem u. sub invicem, Eccl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > invicem

  • 4 invicem

    invicem invicem друг с другом

    Латинско-русский словарь > invicem

  • 5 invicem

    invicem invicem взаимно

    Латинско-русский словарь > invicem

  • 6 invicem

    invicem invicem попеременно, поочерёдно

    Латинско-русский словарь > invicem

  • 7 invicem

    in turn; by turns; reciprocally/mutually

    Latin-English dictionary > invicem

  • 8 invicem

    in-vicem (тж. раздельно) adv. [ vicis ]
    1) попеременно, поочерёдно, вперемежку
    Etrusci i. victi victoresque fuerunt L — этруски были (попеременно) то побеждёнными, то победителями
    2) взаимно, друг друга, друг с другом (flagitia objectare T; diligere PJ; se obtrectare T)
    si quid volueris i., faciam Sen — если пожелаешь чего-л. взамен, сделаю
    4) напротив, с другой стороны (requiescat Italia, evastetur i. Africa L); со своей стороны
    habes res urbanas, i. rusticas scribe PJ — я написал тебе о городских делах, ты же напиши о том, что делается в деревне
    ad i. Veg, Eccl — вместо

    Латинско-русский словарь > invicem

  • 9 invicem

    1) взаимно, qui inv. creditor idemque debitor est (1. 30 D. 12, 6. 1. 36 pr. D. 10, 2. 1. 17 § 3 D. 13, 6);

    inv. obligare (1. 5 pr. D. 44, 7);

    deberi (1. 21 D. 16, 2): inv. agere (1. 36 D. 4, 3. 1. 22 § 2 D. 43, 21. 1. 39 § 5 D. 26, 7. 1. 7 D. 28, 7. 1. 38 § 7 D. 32);

    stipulari (1. 32 § 18 D. 4, 8. 1. 54 § 1 D. 19, 2);

    sibi donare (1. 26 D. 39, 6. 1. 37 § 1. 1. 53 D. 28, 5. 1. 23-25. 41 § 1. 1. 45 § 1 D. 28, 6. 1. 22 pr. D. 35, 2);

    vir atque uxor mores inv. accusantes (1. 39 D. 24, 3).

    2) наоборот, напротив (1. 3 D. 10, 1. 1. 31 § 1 D. 12, 1. 1. 24 § 1 D. 19, 1. 1. 15 D. 44, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > invicem

  • 10 invicem

    one after the other, by turns, mutually, each other.

    Latin-English dictionary of medieval > invicem

  • 11 invicem

      adv.
      поочередно; взаимно; наоборот

    Dictionary Latin-Russian new > invicem

  • 12 adinvicem

    → invicem

    Dictionarium latinogallicum > adinvicem

  • 13 in vicem

    invĭcem, in MSS. and edd. often separately, in vĭcem ( poet. in tmesi:

    inque vicem,

    Verg. G. 4, 166; id. A. 12, 502; Ov. M: 6, 631; 9, 525; id. Her. 17, 180; Stat. Th. 2, 149; 7, 817 al.), adv. [in-vicis].
    I.
    Prop., by turns, in turn, one after another, alternately (class., but not in Cic.;

    syn. vicissim): hi rursus in vicem anno post in armis sunt: illi domi remanent,

    Caes. B. G. 4, 1, 5; 7, 85, 5; Hirt. B. G. 8, 6, 4:

    defatigatis invicem integri succedunt,

    Caes. B. G. 7, 85:

    cum timor atque ira invicem sententias variassent,

    Liv. 2, 57:

    Etruscos, multis invicem casibus victos victoresque,

    id. 2, 44:

    regio invicem a suis atque hoste vexata,

    Curt. 3, 8, 8:

    periculum invicem metuens,

    Suet. Aug. 10:

    invicem eum odero,

    id. Tib. 28:

    praebens invicem aurem,

    id. Calig. 22:

    invicem alternis diebus modo aqua, modo vinum,

    Cels. 3, 2:

    invicem modo sedere, modo ingredi,

    id. 4, 24.—
    II.
    Transf., one another, each other, mutually, reciprocally (mostly post-Aug.;

    syn. inter se): ibi se cognoscunt fratres invicem,

    Plaut. Men. Arg. 10:

    Aricini atque Ardeates multis invicem cladibus fessi,

    Liv. 3, 71, 2:

    adhortatio invicem totam invasit aciem,

    id. 6, 24, 7; 9, 3, 4; 41, 3, 3:

    multum sanguinem invicem hausimus,

    Curt. 4, 14, 17: invicem [p. 995] amare, Plin. Ep. 4, 1, 2; 7, 20, 7:

    vixerunt mira concordia, per mutuam caritatem et invicem se anteponendo,

    Tac. Agr. 6 init.:

    invicem se occidere,

    Eutr. 1, 10; Just. 11, 9, 13; cf.:

    invicem inter se gratantes,

    Liv. 9, 43, 17:

    haec invicem obstant,

    Quint. 4, 5, 13:

    homines, manibus invicem apprehensis, gradum firmant,

    id. 9, 4, 129:

    invicem ardentius diligere,

    Plin. Ep. 7, 20, 7:

    invicem se ad amorem exacuere,

    id. ib. 3, 7 fin.:

    invicem permutatae O atque U,

    Quint. 1, 4, 16:

    cuncta invicem hostilia,

    i. e. on both sides, Tac. H. 3, 46.—
    B.
    Esp.
    1.
    Ad invicem (post-class.), instead of, Veg. Vet. 2, 7 fin. —
    2.
    Ad invicem, mutually:

    caritatem illorum ad invicem,

    Vulg. 2 Macc. 25, 32; ib. Luc. 2, 15; ib. Gen. 42, 21; so,

    in invicem,

    ib. Joan. 6, 43; ib. Rom. 1, 27:

    ab invicem,

    ib. Matt. 25, 32; ib. Dan. 13, 14:

    pro invicem,

    ib. 1 Cor. 12, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > in vicem

  • 14 in-vicem or in vicem

        in-vicem or in vicem adv.,    by turns, in turn, one after another, alternately: hi rursus in vicem anno post in armis sunt, Cs.: cum timor atque ira invicem sententias variassent, L.: nos cantabimus invicem, in my turn, H.—One another, each other, mutually, reciprocally: Aricini atque Ardeates multis invicem cladibus fessi, L.: multum sanguinem invicem hausimus, Cu.: se anteponendo, Ta.: inter se gratantes, L.

    Latin-English dictionary > in-vicem or in vicem

  • 15 vicis

    vĭcis (as a gen.; the nom. does not occur), vicem, vice; in plur., vices (nom. and acc.) and vicibus (dat. and abl.), f. [cf. Gr. eikô, to yield; root Wik-; v. Curt. Gr. Etym. p. 135], change, interchange, alternation, alternate or reciprocal succession, vicissitude (the gen. not ante-Aug.; the other cases class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose; for which, in class. prose, vicissitudo).
    (α).
    Sing.: ignotus juvenum coetus alternā vice Inibat alacris, Enn. ap. Charis. p. 214 P. (Trag. v. 151 Vahl.):

    hac vice sermonum,

    conversation, Verg. A. 6, 535:

    vice sermonis,

    Ov. Tr. 4, 4, 79; cf. in the foll. b:

    deus haec fortasse benigna Reducet in sedem vice,

    Hor. Epod. 13, 8:

    solvitur acris hiems grata vice veris et Favoni,

    id. C. 1, 4, 1:

    commoti Patres vice fortunarum humanarum,

    Liv. 7, 31, 6: dum Nox vicem peragit, performs the exchange, i. e. alternales with day, Ov. M. 4, 218:

    ridica contingens vitem mutuā vice sustinetur et sustinet,

    Col. 4, 16:

    versā vice,

    reversely, Dig. 43, 29, 3; App. Dogm. Plat. p. 32, 6; id. Flor. p. 363; Just. 6, 5, 11 al.—
    (β).
    Plur.:

    plerumque gratae divitibus vices Mundaeque parvo sub Lare pauperum Cenae,

    Hor. C. 3, 29, 13:

    et interrogandi se ipsum et respondendi sibi solent esse non ingratae vices,

    Quint. 9, 2, 14:

    loquendi,

    id. 6, 4, 11; Ov. P. 2, 10, 35:

    ipsius lectionis taedium vicibus levatur,

    Quint. 1, 12, 4:

    habet has vices condicio mortalium, ut adversa ex secundis, ex adversis secunda nascantur,

    Plin. Pan. 5 fin.:

    spatium diei noctis excipiunt vices,

    Phaedr. 2, 8, 10:

    haec quoque non perstant... Quasque vices peragant... docebo,

    what vicissitudes they undergo, Ov. M. 15, 238:

    mutat terra vices,

    renews her changes, Hor. C. 4, 7, 3:

    perque vicis modo Persephone! modo Filia! clamat,

    alternately, Ov. F. 4, 483; so,

    per vicis,

    id. M. 4, 40; Plin. 8, 7, 7, § 23:

    per vices annorum,

    i. e. every other year, id. 12, 14, 30, § 54:

    cur vicibus factis convivia ineant,

    alternately, by turns, Ov. F. 4, 353.—
    2.
    Adverb.: in vicem (also freq. one word, invĭcem; and less freq. vicem, in vices, or per vices), by turns, alternately, one after the other, mutually, reciprocally.
    a.
    In vicem: bibenda aqua: postero die etiam vinum: deinde in vicem alternis diebus modo aqua modo vinum, Cels. 3, 2 med.:

    reliqui, qui domi manserunt, se atque alios alunt: hi rursus in vicem anno post in armis sunt,

    Caes. B. G. 4, 1:

    propter vicinitatem simul eramus invicem,

    Cic. Att. 5, 10, 5; Quint. 11, 3, 168:

    multis invicem casibus victi victoresque,

    Liv. 2, 44, 12:

    non comisantium in vicem more jam diu vivimus inter nos,

    id. 40, 9, 8 Weissenb. ad loc.:

    in vicem inter se gratantes,

    id. 9, 43, 17:

    inque vicem tua me, te mea forma capit,

    Ov. H. 17, 180; id. M. 6, 631; 8, 473; Verg. G. 3, 188; Hor. S. 1, 3, 141 al.—
    b.
    Vicem:

    ut unus fasces haberet, et hoc insigne regium suam cujusque vicem, per omnes iret,

    Liv. 3, 36, 3; cf. id. 1, 9, 15.—
    c.
    In vices ( poet. and in post-Aug. prose):

    inque vices illum tectos qui laesit amores, Laedit amore pari,

    Ov. M. 4, 191; 12, 161; Tac. G. 26 Halm.—
    d.
    Per vices (post-Aug. and very rare):

    quod ipsum imperari per vices optimum est,

    Quint. 2, 4, 6 Halm.—
    B.
    In partic.
    1.
    A time, turn (late Lat.; cf. Orell. ad Hor. C. 4, 14, 13):

    ager tertiā vice arabitur,

    Pall. 10, 1:

    tribus per diem vicibus,

    id. 1, 3 fin.; cf.:

    tesserulas in medium vice suā quisque jaciebamus,

    Gell. 18, 13, 1:

    vice quādam,

    once, Sid. Ep. 7, 1; Aus. Pan. Grat. Aug. 4.—
    2.
    Reciprocal behavior or conduct, i. e. return, requital, reciprocal service, recompense, remuneration, retaliation (rare but class.):

    recito praedicationem amplissimi beneficii, vicem officii praesentis,

    Cic. Sest. 4, 10:

    tanto proclivius est injuriae quam beneficio vicem exsolvere,

    Tac. H. 4, 3; Prop. 1, 13, 10:

    redde vicem meritis,

    Ov. Am. 1, 6, 23:

    non poteris ipsa referre vicem,

    id. A. A. 1, 370; cf.:

    dejecit acer plus vice simplici (i. e. non tantam solum cladem illis intulit quantam ipsi dederant, sed duplum, Schol.),

    Hor. C. 4, 14, 13 Orell. ad loc.— Plur.:

    spernentem sperne, sequenti Redde vices,

    Ov. M. 14, 36:

    neque est ullus affectus... qui magis vices exigat,

    Plin. Pan. 85, 3.—
    3.
    The changes of fate, fate, hap, lot, condition, fortune, misfortune:

    mihi uni necesse erit et meam et aliorum vicem pertimescere?

    Cic. Dom. 4, 8:

    indignando et ipse vicem ejus,

    Liv. 40, 23, 1:

    tacite gementes tristem fortunae vicem,

    Phaedr. 5, 1, 6; cf.:

    vicem suam conquestus est,

    Suet. Aug. 66:

    convertere humanam vicem,

    Hor. Epod. 5, 88:

    publicā vice commoveri,

    Quint. 11, 1, 42; cf. id. 4, 1, 33.— Plur.:

    fors et Debita jura vicesque superbae Te maneant ipsum,

    Hor. C. 1, 28, 32:

    testor in occasu vestro nec tela nec ullas Vitavisse vices Danaūm,

    dangers, contests, Verg. A. 2, 433.—
    II.
    Transf., the position, place, room, stead, post, office, duty of one person or thing as assumed by another (the usual signif. of the word):

    heredum causa justissima est: nulla est enim persona, quae ad vicem ejus, qui e vitā emigrarit, propius accedat,

    Cic. Leg. 2, 19, 48:

    ego succedens in vicem imperii tui,

    Liv. 38, 48, 7:

    ipse in locum vicemque consulis provolat,

    id. 3, 18, 9:

    postquam (Juppiter) te dedit, qui erga omne humanum genus vice suā fungereris,

    stand in the place of, represent, Plin. Pan. 80, 6:

    fungar vice cotis,

    Hor. A. P. 304:

    per speciem alienae fungendae vicis opes suas firmavit,

    Liv. 1, 41, 6:

    ne sacra regiae vicis desererentur,

    id. 1, 20, 2:

    vestramque meamque vicem explete,

    Tac. A. 4, 8 fin.:

    cujus... ego vicem debeo inplere,

    Plin. Ep. 6, 6, 6:

    (Manus) adverbiorum atque pronominum obtinent vicem,

    Quint. 11, 3, 87:

    in ordine vicis suae,

    Vulg. Luc. 1, 8.— Plur.: non ad suum pertinere officium rati, quando divisae professionum vices essent, Quint. Inst. prooem. § 4.—
    2.
    Adverb.
    a.
    Vicem, with the gen. or a pers. pron., in the place of, instead of, on account of, for, for the sake of:

    eri vicem meamque,

    Plaut. Capt. 3, 3, 11:

    qui hodie sese excruciari meam vicem possit pati,

    id. Most. 2, 1, 8; cf. id. ib. 5, 2, 24:

    vos respondetote istinc istarum vicem,

    id. Rud. 3, 5, 34:

    tuam vicem saepe doleo,

    Cic. Fam. 12, 23, 3:

    suam vicem indignantem magistratu abisse,

    Liv. 2, 31, 11: remittimus hoc tibi, ne nostram vicem irascaris. id. 34, 32, 6:

    sollicito consuli... eorum vicem quos, etc.,

    id. 44, 3, 5:

    rex, vicem eorum quos ad tam manifestum periculum miserat,

    Curt. 7, 11, 20:

    maestus non suam vicem, sed propter, etc.,

    id. 7, 2, 5: cum Pompeius aedem Victoriae dedicaturus foret, cujus gradus vicem theatri essent, Tiro Tull. ap. [p. 1987] Gell. 10, 1, 7:

    quoniam res familiaris obsidis vicem esse apud rempublicam videbatur,

    Gell. 16, 10, 11.—
    (β).
    Sometimes in a more general sense, after the manner of, like:

    Sardanapali vicem in suo lectulo mori,

    Cic. Att. 10, 8, 7: ceteri vicem pecorum obtruncabantur, Sall. Fragm. ap. Non. p. 497, 26; cf. the foll.—
    b.
    Vice, instead of, for, on account of:

    in pane salis vice utuntur nitro,

    Plin. 31, 10, 46, § 115:

    temonis vice trahitur,

    Col. 6, 2, 7:

    murum urbi cocto latere circumdedit, harenae vice bitumine interstrato,

    Just. 1, 2, 7:

    exanimes vice unius,

    Liv. 1, 25, 6:

    senatus vice populi,

    Just. Inst. 1, 2, 5.—
    (β).
    In a more general sense (cf. the preced. numbers), after the manner of, like:

    jactari se passa fluctu algae vice,

    Plin. 9, 45, 68, § 147:

    moveri periclitantium vice possumus,

    Quint. 6, 2, 35:

    diebus ac noctibus vice mundi circumagi,

    Suet. Ner. 31:

    quaeque dixerat, oracli vice accipiens,

    Tac. A. 6, 21 fin.:

    ut deorum vice mortuos honorarent,

    like gods, Lact. 4, 28 fin.:

    vice navium,

    App. de Deo Socr. p. 47, 22:

    vice pecudum occidi,

    Lact. 5, 10, 6:

    vice imbellium proculcati,

    Dict. Cret. 3, 24.—
    c.
    In vicem, instead of, for, in place of:

    potest malleolus protinus in vicem viviradicis conseri,

    Col. 3, 14, 3:

    defatigatis in vicem integri succedunt,

    Caes. B. G. 7, 85:

    in omnium vicem regni unius insatiabilis amor Successit,

    Liv. 40, 8, 18:

    missis in vicem eorum quinque milibus sociorum,

    id. 31, 11, 3; Col. 5, 6, 1; so dat. vici, Quint. Decl. 6, 4.—
    d.
    Ad vicem, instead of, for:

    ad tegularum et imbricum vicem,

    Plin. 36, 22, 44, § 159:

    ad vicem solis cinis calidus subjectus,

    Pall. 4, 10 fin.; 3, 28;

    very rarely, ad invicem,

    Veg. Vet. 2, 7 fin. —
    (β).
    In a more general sense (cf. in the preced. numbers a. and b.), after the manner of, like:

    majores natu a majoribus colebantur ad deum prope ad parentum vicem,

    Gell. 2, 15, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > vicis

  • 16 abinvicem

    ab-invicem (тж. раздельно) Vlg = invicem

    Латинско-русский словарь > abinvicem

  • 17 abinvicem

    ab-invicem, Adv., s. invicem.

    lateinisch-deutsches > abinvicem

  • 18 dignosco

    dī-gnōsco od. dī-nōsco, nōvi, nōscere (dis u. nosco), etwas an bekannten Merkmalen unterscheidend erkennen, wahrnehmen, unterscheidendign. duas species ellebori in radice, Gell. 17, 15, 4: veri speciem, Pers. 5, 105: secreta, Dict. 4, 18: futura defunctorum animis, Dict. 6, 5: audiunt invicem seque dignoscunt, Lact. 6, 20, 2: geminos inter se similes vix dignoscere posse, Ov. met. 13, 835: ut nemo dinosceret, sie (die Perücke) niemand (vom eigenen Haar) unterscheiden konnte, Suet. Oth. 12, 1. – din. bonum malumque, Sen. ep. 124, 5: suos et alienos (pullos), Col. 8, 5, 7: vera bona atque illis adversa, Iuven. 10, 2. – m. Ang. womit? wodurch? (deutsch gew. = an etw.) durch Abl., non haec (vox) minus auribus, quam oculis illa (species) dinoscitur, Quint. 11, 3, 18: quod dinosci non potest, nisi comitatu rerum Alexandri Magni, nur dadurch, daß man den Taten Al. des Gr. Schritt für Schritt folgt, Plin. 6, 40: din. illos his notis, Sen. de brev. vit. 2, 5: sonis homines, aera tinnitu, Quint. 11, 3, 31: alqd sapore, Col. 2, 2, 20: suas voces propriis inter se notis discernere atque dignoscere, Lact. 3, 10, 2: invicem se vocibus dign., Lact. de ira 7, 7: dominum et servum nullis educationis deliciis, Tac. Germ. 20. – od. durch per mit Akk., cetera, per quae futura dinoscimus, Apul. de deo Socr. 6. – m. Ang. von seiten wessen? (deutsch = an) durch ab mit Abl., alqm a vestitu, Lampr. Alex. Sev. 27, 1. – m. Ang. wovon? durch ab u. Abl. od. (poet.) durch bl. Abl., vix ut (ea herba) dinosci possit a mastiche vera, Plin. 12, 72: praecipuā tamen differentiā dinoscitur (scincus) a crocodilo, Plin. 28, 119: unde igitur dinoscitur et discernitur nomen a participio, Charis. 48, 5: non civem hoste (vom F.), Hor. ep. 1, 15, 29: curvo (vom Kr.) rectum, Hor. ep. 2, 2, 44. – m. dopp. Acc., ut (dolium) diligenter aptum usui possis dinoscere, für den Gebr. passend finden, Apul. met. 9, 7. – m. folg. Acc. u. Infin., quod aliquoties rei Romanae fuisse dignorat infaustum, Amm. 26, 1, 7 (u. so Cod. Theod. 14, 4, 1): im Passiv m. Nom. u. Infin., si (libertus) inopiā laborare dinoscitur, Modest. dig. 2, 4. § 25. – m. folg. Relativsatz od. indir. Fragesatz, cupientes dinoscere, quae apud Graecos actitata essent, Dict. 5, 1: quae unde manaverint aut quā ratione constiterint dinoscere arduum est, Val. Max. 1, 8 in.: quae proprie sint instrumenta, propter quae dilatio danda sit, inde dinoscimus, Ulp. dig. 50, 16, 99. § 2: exhibe omnes, ut possim dinoscere, quis sit, Ulp. dig. 39, 4, 3. § 2: dinoscere cautus, quid solidum crepet, Pers. 5, 24: dinosci arduum est, utrum... an etc., Val. Max. 5, 6, 6 (vgl. 6, 8, 5): ut possit dinosci, utrumne... an etc., Pompon. dig. 46, 8, 16 pr.: cupere dinoscere, barbarine Graecine summā rerum potirentur, Dict. 3, 23. – absol., quantum dinoscere erat, Val. Max. 2, 6, 8.

    lateinisch-deutsches > dignosco

  • 19 cohortor

    cŏhortor, āri, ātus sum - tr. - encourager, exhorter.    - cohortari aliquem ad aliquid: exhorter qqn à qqch.    - cohortari militem ad proelium, Quint.: exhorter le soldat à combattre.    - cohortari invicem, Cic.: s'exciter l'un l'autre.    - cohortari ut: exhorter à.    - cohortari ne: exhorter à ne pas.
    * * *
    cŏhortor, āri, ātus sum - tr. - encourager, exhorter.    - cohortari aliquem ad aliquid: exhorter qqn à qqch.    - cohortari militem ad proelium, Quint.: exhorter le soldat à combattre.    - cohortari invicem, Cic.: s'exciter l'un l'autre.    - cohortari ut: exhorter à.    - cohortari ne: exhorter à ne pas.
    * * *
        Cohortor, cohortaris, cohortari. Cic. Enhorter.
    \
        Cohortari inuicem. Sueton. S'enhorter l'un l'autre.

    Dictionarium latinogallicum > cohortor

  • 20 grator

    grātor, āri, grātus sum    - intr. avec dat. et tr. - féliciter.    - gratari alicui: féliciter qqn.    - gratare sorori, Virg. En. 4, 478: félicite ta soeur.    - gratatur reduces (= eos reduces esse), Virg. En. 5, 40: il les félicite de leur retour.    - invicem inter se gratari, Liv. 9, 43, 17: se féliciter mutuellement.    - totoque libens mihi pectore grator, Ov. M. 9, 244: bien volontiers je me félicite de tout mon coeur.
    * * *
    grātor, āri, grātus sum    - intr. avec dat. et tr. - féliciter.    - gratari alicui: féliciter qqn.    - gratare sorori, Virg. En. 4, 478: félicite ta soeur.    - gratatur reduces (= eos reduces esse), Virg. En. 5, 40: il les félicite de leur retour.    - invicem inter se gratari, Liv. 9, 43, 17: se féliciter mutuellement.    - totoque libens mihi pectore grator, Ov. M. 9, 244: bien volontiers je me félicite de tout mon coeur.
    * * *
        Grator, grataris, gratari. Ouid. Remercier aucun.
    \
        Gratari. Virgil. S'esjouir d'aucun bien qui nous est advenu, ou à autruy.
    \
        Gratari. Tacit. Dire qu'on est joyeux de quelque chose advenue.
    \
        Gratatur reduces. Virgil. Il s'esjouit qu'ils sont retournez sains et saufs.
    \
        Gratari sibi. Ouid. S'esjouir.

    Dictionarium latinogallicum > grator

Страницы

См. также в других словарях:

  • Invĭcem — (lat.), wechselweise, Eins nach dem Andern …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Invĭcem — (lat.), wechselweise, gegenseitig …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Invicem — Invicem, lat., wechselseitig …   Herders Conversations-Lexikon

  • invicem — in|vi|cem [...vitsɛm] <lat. > wechselweise, abwechselnd, gegenseitig …   Das große Fremdwörterbuch

  • Oremus pro invicem — (lat. für Beten wir für einander) ist ein Abschiedsgruß in Briefen katholischer Christen, häufig wird es in Schreiben von Bischöfen oder Personen des geweihten Lebens verwendet. Kategorien: GrußformelKatholizismus …   Deutsch Wikipedia

  • FLAGELLARE se invicem — et sibi nares praecidere, iubentur conspitationsis complices, in Capitulari 2. et 4. Caroli Mag. A. C. 805. c. 10. Sic Flagellari nudus ad palum coram populo legitur in concilio Francofurt. A. C. 794. can. 5. adeo inter poenas etiam recentioris… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NUPTIALES — Mores ritusque prae cipui apud Ebraeos, Paganos et Christianos, sollennes sunt contrahendi nubendique formulae, Arrarum item ac pretii Nuptialis, Annulique ac Coronarum usus, Benedictiones et Sacra Nuptialia, Tempora demum. quibus celebritas… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OSCULUM — res sacra, utpote quâ quasi Anima, quâ nihil nobis pretiosius, transfunditur. Proin eius usque adeo religiosi fuêre Veteres, Romani inprimis, ut cuiquam temere Osculum dare nefas esset, nec Sponso quidem, nihil semel tantum liceret,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TRIBUS — aut a numero, quia tres primitus apud Romanos erant, aut tributo quod pendebant, (teste Fazellô) dictae sunt partes in quas populus vel civitas dividitur, ab aliquibus ortum ducentes. Veluti tribus Israel a filiis Iacob originem traheutes; quibus …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ANTOECI — Si relative considerentur partium terrae habitatores, respectu ad se invicem, alii Periaeci sunt, alii Antoeci, alii Antipodes. Perioece sunt, qui pari Latitudine ab Aequatore distant, et ab eodem Aequatoris latere habitant (utrique scil. a… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PAR — PAR. i. e. eiusdem dignitatis et conditionis; Sic pares sese invicem appellant filii Ludovici Pii Imperatoris Conventu apud Marsnam A. C. 851. c. 2. 3. et alibi passim. Inde Pares appellati, unius Domini convassalli, quod ratione hominii ac… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»