Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

intorqueo

  • 1 intorqueo

    intorquĕo, ēre, torsi, tortum - tr. - [st1]1 [-] tordre en dedans ou de côté, tordre, tourner.    - intorquere mentum in dicendo, Cic. de Or. 2, 266: contourner son menton en plaidant.    - intorquere oculos, Virg. G. 4, 451: tourner les yeux sur qqn.    - intorqueri, Plin. 17, 183 ou se intorquere, Lucr. 6, 124: se tordre, s'enrouler. --- cf. Plaut. Cist. 729.    - angues intorti capillis Eumenidum, Hor. O. 2, 13, 35: serpents enroulés dans la chevelure des Euménides.    - fig. intorta oratio, Plaut. Cist. 730: paroles contournées, entortillées.    - sonus intortus, Plin. 10, 82: trille, roulade.    - mores intorti, Pers. 5, 38: moeurs tordues, de travers = corrompues. [st1]2 [-] faire en tordant.    - rudentes intorti, Catul. 64, 235: cordages tordus. --- cf. Ov. M. 3, 679. [st1]3 [-] brandir, darder, lancer.    - Virg. En. 2, 231; 10, 322 ; 10, 882.    - navis vertice retro intorta, Liv. 28, 30, 9: navire lancé violemment en arrière par un remous.    - alternis versibus intorquentur inter fratres gravissimae contumeliae,” Cic. Tusc. 4, 36: des frères se lancent à la face de très graves injures.
    * * *
    intorquĕo, ēre, torsi, tortum - tr. - [st1]1 [-] tordre en dedans ou de côté, tordre, tourner.    - intorquere mentum in dicendo, Cic. de Or. 2, 266: contourner son menton en plaidant.    - intorquere oculos, Virg. G. 4, 451: tourner les yeux sur qqn.    - intorqueri, Plin. 17, 183 ou se intorquere, Lucr. 6, 124: se tordre, s'enrouler. --- cf. Plaut. Cist. 729.    - angues intorti capillis Eumenidum, Hor. O. 2, 13, 35: serpents enroulés dans la chevelure des Euménides.    - fig. intorta oratio, Plaut. Cist. 730: paroles contournées, entortillées.    - sonus intortus, Plin. 10, 82: trille, roulade.    - mores intorti, Pers. 5, 38: moeurs tordues, de travers = corrompues. [st1]2 [-] faire en tordant.    - rudentes intorti, Catul. 64, 235: cordages tordus. --- cf. Ov. M. 3, 679. [st1]3 [-] brandir, darder, lancer.    - Virg. En. 2, 231; 10, 322 ; 10, 882.    - navis vertice retro intorta, Liv. 28, 30, 9: navire lancé violemment en arrière par un remous.    - alternis versibus intorquentur inter fratres gravissimae contumeliae,” Cic. Tusc. 4, 36: des frères se lancent à la face de très graves injures.
    * * *
        Intorqueo, intorques, intorsi, intortum, intorquere. Plaut. Colum. Tordre, Entortiller.
    \
        Intorquere mentum. Cic. Tordre ou tourner le menton de travers.
    \
        Intorquere hastam alicui. Virgil. Darder, Jecter de roideur contre aucun.

    Dictionarium latinogallicum > intorqueo

  • 2 intorqueo

    intorqueo intorqueo, torsi, tortum, ere бросать размахнувшись

    Латинско-русский словарь > intorqueo

  • 3 intorqueo

    in-torqueo, torsī, tortum, ēre
    1) обвёртывать, обматывать (i. pallium circa brachium Pt)
    2) вить, скручивать ( rudentes Ctl)
    3) поворачивать, вращать ( oculos V)
    4) искривлять (vultum AG; mentum in dicendo C)
    7) извращать, портить ( mores Pers)
    8) ( после ряда вращательных движений) бросить, метнуть (telum in hostem V, Sen)
    navis vertice retro intorta L — корабль, отброшенный назад водоворотом
    9) волновать (i. undas truncis = ramis VF). — см. тж. intortus

    Латинско-русский словарь > intorqueo

  • 4 intorqueo

    in-torqueo, torsī, tortum, ēre, I) nach innen umdrehen, -umwinden, A) im allg.: 1) eig. u. übtr.: ramos, Curt.: udum feroci stamen manu, Sen. poët.: undam truncis, umwühlen, Val. Flacc.: paludamentum od. pallium circum brachium, um den A. wickeln, Liv. u. Petron.: intorti capilli, gekräuselte Haare, Mart.: pampini folium intortum, gewundenes, Plaut.: so auch intorta cornua (capri et arietis), Colum.: vertice muricatim intorto, gewunden, Plin.: teneras arbores intorto stramento (mit Strohseilen) vestire, Plin. – übtr., intortus (lusciniae) sonus, ein Triller, Plin.: intortum (noctuae) carmen, schrillendes, Apul. – 2) meton., ineinanderdrehend machen, wie unser drehen, winden, rudentes od. funes intorti, Catull. u. Ov.: intorto verbere (mit gewundener Geißel) terga seca, Tibull. – B) insbes., umdrehend schwingen, schleudern, telum in hostem, Verg. u. Sen.: gladium in pectus piratae, Sen. rhet.: hastam equo od. tergo, Verg. – übtr., ardentes oculos lumine glauco, funkelnde Blicke umherrollen, Verg.: u. so μή μοι γοργείην κεφαλών intorqueat, er möchte einen seiner Medusenblicke auf mich werfen, Cic.: diram vocem, abschleudern, Sil.: dicteria usque in ipsum, Lucil. fr.: alternis versibus intorquentur inter fratres gravissimae contumeliae, schleudern (sprechen) die Brüder die ärgsten Vorwürfe gegeneinander, Cic. – II) nach einer Seite hindrehen, A) im allg.: procella nubibus intorsit sese, dreht sich ein in die W., Lucr.: intorti capillis Eumenidum angues, eingeflochten, Hor.: navis vertice retro intorta, rückwärts gedreht, Liv.: contra enitentes vertice intorti (zu Boden gerissen) affligebantur, Liv. – B) prägn., ver- od. zerdrehen, 1) eig.: vultum, Gell.: mentum in dicendo, schief ziehen (wie einer, der auf der einen Seite des Mundes mit den Zähnen Nüsse knackt), Cic.: talum, verrenken, Auct. b. Hisp. u. Aur. Vict.: caulem, ramulos, zerdrehen, Plin. u. Colum.: bildl., verbo et litterā ius omne intorqueri, Cic. Caecin. 77 Mueller. – 2) übtr.: a) verwirren, orationem, Plaut. cist. 730. – b) verkrümmen = verderben, mores, Pers. 5, 38.

    lateinisch-deutsches > intorqueo

  • 5 intorqueo

    in-torqueo, torsī, tortum, ēre, I) nach innen umdrehen, -umwinden, A) im allg.: 1) eig. u. übtr.: ramos, Curt.: udum feroci stamen manu, Sen. poët.: undam truncis, umwühlen, Val. Flacc.: paludamentum od. pallium circum brachium, um den A. wickeln, Liv. u. Petron.: intorti capilli, gekräuselte Haare, Mart.: pampini folium intortum, gewundenes, Plaut.: so auch intorta cornua (capri et arietis), Colum.: vertice muricatim intorto, gewunden, Plin.: teneras arbores intorto stramento (mit Strohseilen) vestire, Plin. – übtr., intortus (lusciniae) sonus, ein Triller, Plin.: intortum (noctuae) carmen, schrillendes, Apul. – 2) meton., ineinanderdrehend machen, wie unser drehen, winden, rudentes od. funes intorti, Catull. u. Ov.: intorto verbere (mit gewundener Geißel) terga seca, Tibull. – B) insbes., umdrehend schwingen, schleudern, telum in hostem, Verg. u. Sen.: gladium in pectus piratae, Sen. rhet.: hastam equo od. tergo, Verg. – übtr., ardentes oculos lumine glauco, funkelnde Blicke umherrollen, Verg.: u. so μή μοι γοργείην κεφαλών intorqueat, er möchte einen seiner Medusenblicke auf mich werfen, Cic.: diram vocem, abschleudern, Sil.: dicteria usque in ipsum, Lucil. fr.: alternis versibus intorquentur inter fratres gravissimae contumeliae, schleudern (sprechen) die Brüder die ärgsten Vorwürfe gegeneinander, Cic. – II) nach
    ————
    einer Seite hindrehen, A) im allg.: procella nubibus intorsit sese, dreht sich ein in die W., Lucr.: intorti capillis Eumenidum angues, eingeflochten, Hor.: navis vertice retro intorta, rückwärts gedreht, Liv.: contra enitentes vertice intorti (zu Boden gerissen) affligebantur, Liv. – B) prägn., ver- od. zerdrehen, 1) eig.: vultum, Gell.: mentum in dicendo, schief ziehen (wie einer, der auf der einen Seite des Mundes mit den Zähnen Nüsse knackt), Cic.: talum, verrenken, Auct. b. Hisp. u. Aur. Vict.: caulem, ramulos, zerdrehen, Plin. u. Colum.: bildl., verbo et litterā ius omne intorqueri, Cic. Caecin. 77 Mueller. – 2) übtr.: a) verwirren, orationem, Plaut. cist. 730. – b) verkrümmen = verderben, mores, Pers. 5, 38.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > intorqueo

  • 6 intorqueo

    intorquere, intorsi, intortus V
    twist or turn round, sprain; hurl or launch a missile at

    Latin-English dictionary > intorqueo

  • 7 intorqueo

    twist, distort

    Latin-English dictionary of medieval > intorqueo

  • 8 intorqueo

    in-torquĕo, torsi, tortum, 2, v. a., to twist, turn round, turn to; to wrench, sprain (class.).
    I.
    Lit.:

    mentum in dicendo,

    to distort, Cic. de Or. 2, 66:

    oculos,

    Verg. G. 4, 451:

    caulem,

    Plin. 19, 6, 34, § 114: talum, to sprain, Auct. B. Hisp. 38: vereor, ne Pompeio quid oneris imponam, mê moi Gorgeiên kephalên deinoio pelôrou intorqueat, Cic. Att. 9, 7, 3.— Pass. or with se, to twist or wrap itself:

    involvulus, quae in pampini folio intorta implicat se,

    Plaut. Cist. 4, 2, 64:

    cum subito... procella nubibus intorsit sese,

    Lucr. 6, 124:

    ipsi palmites intorquentur,

    Plin. 17, 22, 35, § 183. —
    II.
    Transf.
    A.
    To brandish, hurl, or throw towards:

    hastam tergo,

    to launch at its back, Verg. A. 2, 231:

    jaculum alicui,

    to hurl against one, id. ib. 10, 322; Ov. M. 5, 90; Sil. 1, 304:

    telum,

    Verg. A. 10, 381:

    saxum,

    Sil. 7, 623:

    telum in hostem,

    Verg. A. 10, 882; Sen. Ep. 45. —
    B.
    To throw into confusion:

    orationem,

    Plaut. Cist. 4, 2, 65; cf.

    mores,

    to corrupt, pervert, Pers. 5, 38.—
    III.
    Trop., to cast upon, throw out against:

    alternis versibus intorquentur inter fratres gravissimae contumeliae,

    Cic. Tusc. 4, 36, 77:

    vocem diram,

    Sil. 11, 342.— Hence, intortus, a, um, P. a., twisted, wound; crisped, curled; trailed, prolonged; perplexed, involved; distorted, corrupted:

    spirae modo,

    Plin. 2, 25, 23, § 91:

    intorto circa bracchium pallio,

    wound about my arm, Petr. 80:

    paludamentum,

    wrapped round, Liv. 25, 16:

    angues intorti capillis Eumenidum,

    entwined, Hor. C. 2, 13, 35:

    capilli,

    curled, Mart. 8, 33; Sil. 3, 284:

    sonus concisus, intortus,

    Plin. 10, 29, 43, § 82:

    noctuae intorto carmine occinunt,

    App. Flor. 13:

    rudentes,

    twisted, made by twisting, Cat. 64, 235:

    funes,

    Ov. M. 3, 679 al. — Adv.: intortē, windingly, crookedly:

    intortius,

    Plin. 16, 16, 27, § 68.— Transf.: hoc dicere, August. de Nat. et Grat. 49.

    Lewis & Short latin dictionary > intorqueo

  • 9 intortus

    intortus, a, um part. passé de intorqueo. [st2]1 [-] tourné, tordu, roulé. [st2]2 [-] brandi, lancé. [st2]3 [-] contourné, entortillé, obscur.
    * * *
    intortus, a, um part. passé de intorqueo. [st2]1 [-] tourné, tordu, roulé. [st2]2 [-] brandi, lancé. [st2]3 [-] contourné, entortillé, obscur.
    * * *
        Intortus, Participium, siue Nomen ex participio: vt Intortus caudex. Plin. Tortu.
    \
        Intorti capilli. Martialis. Tortillez, Crespes.
    \
        Intorta cauda suum. Plin. Entortillee.
    \
        Intortae fauces. Plin. Quand on a tors et rompu le col à quelcun.
    \
        Funes intorti. Ouid. Tors.
    \
        Intortum circum laeuum brachium paludamentum. Liu. Entortillé.
    \
        Intorta oratio. Plaut. Obscure, Ambigue, Impliquee.

    Dictionarium latinogallicum > intortus

  • 10 intortio

    Латинско-русский словарь > intortio

  • 11 intortus

    1. a, um
    part. pf. к intorqueo
    2. adj.
    1) витой ( cornu Col); извитой ( vertex PM); курчавый ( capilli M)
    2) дребезжащий, вибрирующий, переливчатый или раскатистый ( carmen noctuarum Ap)
    sonus i. PMтрель
    3) кручёный ( funes O); запутанный ( oratio Pl)
    4) извращённый, испорченный ( mores Pers)

    Латинско-русский словарь > intortus

  • 12 intortio

    intortio, ōnis, f. (intorqueo), das Kräuseln, crinium, Augustin. epist. 262, 9: Plur., capillorum intortiones, Arnob. 3, 14.

    lateinisch-deutsches > intortio

  • 13 intortio

    intortio, ōnis, f. (intorqueo), das Kräuseln, crinium, Augustin. epist. 262, 9: Plur., capillorum intortiones, Arnob. 3, 14.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > intortio

  • 14 intortio

    intortĭo, ōnis, f. [intorqueo], a curling, crisping (post-class.):

    capillorum,

    Arn. 3, 108.

    Lewis & Short latin dictionary > intortio

  • 15 intortus

    intortus, a, um, P. a., from intorqueo, q. v. fin.

    Lewis & Short latin dictionary > intortus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»