-
1 interceptus
interceptus P. of intercipio. -
2 interceptus
1.interceptus, a, um, Part., v. intercipio.2.interceptus, ūs, m. [intercipio], a taking away, Fulg. Myth. 3, 10. -
3 intercipio
inter-cĭpĭo, cēpi, ceptum, 3, v. a. [capio], lit., to take away between, i. e. to seize on the passage before arrival at the destined place, to intercept.I.Lit.:II.tun redimes me, si me hostes interceperint?
Plaut. As. 1, 1, 93:venenum,
to take the poison intended for another, Cic. Clu. 60:litteras,
id. Att. 1, 13, 2; cf.:litterae interceptae,
id. Q. Fr. 3, 9, 3; id. Att. 10, 8; Cassiod. ap. Cic. Fam. 12, 12, 1; Curt. 4, 10, 6:epistulam,
id. 6, 9, 13:magnum numerum jumentorum atque hominum,
Caes. B. C. 1, 55:commeatus,
Liv. 36, 3:aliquis ab suis interceptus,
cut off, id. 29, 9:hostes discretos,
Tac. H. 4, 75: in sublime jactari sagoque intercipi ( be held fast) ne tellurem attingat, Plin. 29, 3, 12, § 52:interceptae e publico pecuniae,
Tac. A. 4, 45:terga caput tangunt, colla intercepta videntur,
to be wanting, Ov. M. 6, 379: quam (hastam) medius Rhoeteus intercipit, comes in the way of, i. e. is struck or killed by, Verg. A. 10, 402.—Transf.A.To interrupt, hinder, cut off, preoccupy, preclude:B.medium iter,
Liv. 25, 39, 2 (al. intersaepto):opportuna loca,
id. 9, 43, 3:hostiles ingressus,
Tac. A. 15, 3:medios sermones,
Quint. 6, 4, 11:pedestre iter,
Curt. 4, 2, 9:usum aurium intercipiente fremitu,
id. 4, 13, 38.—To take away, rob, steal:C.aliquid ab aliquo,
Liv. 3, 71:aliquid alicui,
Ov. P. 4, 7, 25; Plin. Pan. 75:veram laudem,
Phaedr. 4, 12, 2:commentarios, quorum tamen pars maxima intercepta dicitur,
copied from other sources, Suet. Gram. 3.—Of death, to snatch away, carry off:si me fata intercepissent, Quint. prooem. 1, 6: apes saepe morbis intercipiuntur,
Col. 9, 3:rex mortalitate interceptus,
Plin. Ep. 10, 50; 6, 25, 4:interceptus veneno,
Tac. Agr. 43; id. A. 3, 12; Suet. Caes. 20 fin.:scelere Pisonis,
id. ib. 2, 71:a manu gladiatorum,
id. Aug. 14 fin.:ceterum interceptus quoque magnum sibi vindicat locum,
Quint. 10, 1, 121:neque ob aliud interceptus, quam, etc.,
Tac. A. 2, 82:Theophilum atrox interceperat casus,
Amm. 14, 7, 8. -
4 intercipiō
intercipiō cēpī, ceptus, ere [inter+capio], to seize in passing, intercept: quod nos capere oportet, T.: pila intercepta remittere, Cs.: venenum, take the poison intended for another: numerum iumentorum, Cs.: ab suis interceptus, cut off, L.: Terga caput tangunt, colla intercepta videntur, to be wanting, O.: Quam (hastam) Rhoeteus intercipit, V.—To interrupt, hinder, cut off, preoccupy, preclude: itinere intercepto, L.: opportuna loca, L.: spem anni, O.—To take away, snatch, rob: eum a populo R., L.: Myrrha Intercepta neci est, O.: interceptus veneno, carried off, Ta.* * *intercipere, intercepi, interceptus Vcut off; intercept, interrupt; steal -
5 differo
dif-fĕro, distŭli, dīlātum, differre ( inf. differrier, Lucr. 1, 1088. In tmesi:I.disque tulissent,
Plaut. Trin. 4, 1, 14), v. a. and n.Act., to carry different ways; to spread abroad, scatter, disperse, separate (cf.: reicere, proferre, procrastinare, producere, ampliare, prorogare—class.).A.Lit.:B.scintillas agere ac late differre favillam,
Lucr. 2, 675; cf.:favillam longe (ventus),
id. 6, 692:nubila (vis venti),
id. 1, 273; Verg. G. 3, 197:ignem (ventus),
Caes. B. C. 2, 14, 2:casae venti magnitudine ignem distulerunt,
id. B. G. 5, 43, 2:majorem partem classis (vis Africi),
Vell. 2, 79, 2:rudentes fractosque remos (Eurus),
Hor. Epod. 10, 6 et saep.; cf. Plaut. Trin. 4, 1, 14:nos cum scapha tempestas dextrovorsum Differt ab illis,
id. Rud. 2, 3, 39; cf. Lucr. 1, 1088: cytisum, to plant apart, in separate rows = disserere, digerere, Varr. R. R. 1, 43; Col. 11, 3, 30 sq.; 38; 42 al.; cf.:ulmos in versum,
Verg. G. 4, 144:ut formicae frustillatim (te) differant,
Plaut. Curc. 4, 4, 20; cf.:insepulta membra (lupi),
Hor. Epod. 5, 99; and:Mettum in diversa (quadrigae),
Verg. A. 8, 643. —Trop.1.To distract, disquiet, disturb a person (only ante-class.): vorsor in amoris rota miser, Exanimor, feror, differor, distrahor, diripior, Plaut. Cist. 2, 1, 5:2.differor clamore,
id. Ep. 1, 2, 15:cupidine ejus,
id. Poen. 1, 1, 28; cf.:amore istius,
id. Mil. 4, 4, 27:laetitia,
id. Truc. 4, 1, 3:doloribus,
Ter. Ad. 3, 4, 40.—Less freq. act.:aliquem dictis,
to confound, Plaut. Ps. 1, 3, 125; cf. Ter. And. 2, 4, 5 Ruhnk.—To spread abroad, publish, divulge; with a personal object, to cry down, to defame (mostly anteclass. and post-Aug.; not in Cic., Caes., or Sall.).(α).With acc. rei: cum de me ista foris sermonibus differs, Lucil. ap. Non. 284, 16; cf.:(β).rumores famam differant licebit nosque carpant,
Varr. ib. 18:commissam libertatem populo Rom. sermonibus,
Liv. 34, 49:promissum jus anulorum fama distulit,
Suet. Caes. 33.—With acc. and inf.:ne mi hanc famam differant, Me dedidisse, etc.,
Plaut. Trin. 3, 2, 63; Ter. Heaut. prol. 16; Nep. Dion. 10; Val. Fl. 1, 753.—With quasi and dependent clause:rumore ab obtrectatoribus dilato, quasi eundem mox et discruciatum necasset,
Suet. Aug. 14 et saep.— Pass. impers.:quo pertinuit differri etiam per externos, tamquam veneno interceptus esset,
Tac. A. 3, 12; cf. id. ib. 4, 25.—With acc. pers.:3.aliquem pipulo,
Plaut. Aul. 3, 2, 32 (cf. Varr. L. L. 7, § 103 Müll., and see pipulum): aliquem maledicendo sermonibus, Lucil. ap. Non. 284, 24:dominos variis rumoribus,
Tac. A. 1, 4:te circum omnes alias puellas,
to bring into disrepute with them, Prop. 1, 4, 22.—In the pass.: differor sermone miser, Caecil. ap. Gell. 2, 93, 10:alterna differor invidia,
Prop. 1, 16, 48.—With reference to time, to defer, put off, protract, delay any thing; with a personal object also to put off, amuse with promises, get rid of (class. and very freq.).(α).With acc. rei:(β).cetera praesenti sermoni reserventur: hoc tamen non queo differre, etc.,
Cic. Q. Fr. 2, 8:differre quotidie ac procrastinare rem,
id. Rosc. Am. 9 fin.:saepe vadimonia,
id. Quint. 5 fin.:iter in praesentia,
Caes. B. C. 3, 85, 4:pleraque (with omittere in praesens tempus),
Hor. A. P. 44:distulit ira sitim,
Ov. M. 6, 366 et saep.:differri jam hora non potest,
Cic. Phil. 6, 7, 19:tempus,
id. ib. 8, 8; id. Prov. Cons. 11 fin.; Liv. 3, 46; Ov. M. 1, 724 al.:diem de die,
Liv. 25, 25 et saep.—With inf.:quaerere distuli,
Hor. Od. 4, 4, 21; so Liv. 42, 2 (but not Suet. Caes. 81, where agere belongs to proposuerat, cf. id. Aug. 72; id. Calig. 49).—With quin:nihil dilaturi, quin periculum summae rerum facerent,
Liv. 6, 22 fin.; so Suet. Caes. 4; with in and acc.:reliqua in crastinum,
Cic. Rep. 2, 44 fin.:in posterum diem,
id. Deiot. 7, 21; cf. Caes. B. C. 1, 65 fin.:in posterum,
Cic. Verr. 2, 1, 32; Caes. B. G. 7, 11, 5:in aliud tempus,
Cic. Brut. 87; Caes. B. C. 1, 86, 2:in adventum tuum,
Cic. Fam. 2, 3 fin.:diem edicti in a. d. IV. Kal. Dec.,
id. Phil. 3, 8, 20:curandi tempus in annum,
Hor. Ep. 1, 2, 39 et saep. — Poet.:tropaea in pueros suos,
to reserve for, Prop. 4, 6, 82.—Rarely with ad:aliquid ad crudelitatis tempus,
Cic. Vat. 11 fin.; cf. the foll.—With acc. pers.:(γ).sin autem differs me in tempus aliud,
Cic. Fam. 5, 12, 10; Liv. 26, 51; 41, 8:differri non posse adeo concitatos animos,
id. 7, 14:dilatus per frustrationem,
id. 25, 25; cf.:aliquem variis frustrationibus,
Just. 9, 6 fin.:Campanos,
Liv. 26, 33:aliquem petentem,
Suet. Vesp. 23 Ern.:caros amicos (opp. properare),
Mart. 13, 55 et saep.— Poet.: vivacem anum, to preserve alive, i. e. to postpone her death, Ov. M. 13, 519; cf.:decimum dilatus in annum (belli) Hector erat,
id. ib. 12, 76:aliquem in spem impetrandi tandem honoris,
Liv. 39, 32:aliquem in septimum diem,
Suet. Tib. 32; id. Caes. 82 Oud.; id. Aug. 44 fin. et saep.— Rarely with ad:legati ad novos magistratus dilati,
Liv. 41, 8:aliquem ad finem muneris,
Suet. Vit. 12:quas (legationes) par tim dato responso ex itinere dimisit, partim distulit Tarraconem,
Liv. 26, 51.—Once with post:aliquid post bellum differre,
Liv. 4, 6, 4.—Absol. Prov.: differ;II.habent parvae commoda magna morae,
Ov. F. 3, 394.Neut., to differ, be different (esp. freq. since the Ciceron. period—cf.:(β).discrepare, distare, interesse): qui re consentientes vocabulis differebant,
Cic. Fin. 4, 2 fin.; cf.:naturis differunt, voluntate autem similes sunt,
id. de Or. 2, 23: verbo [p. 575] differre, re esse unum, id. Caecin. 21, 59:distare aliquid aut ex aliqua parte differre,
id. ib. 14:nihil aut non fere multum differre,
id. Brut. 40 fin.:paulum differre,
id. Agr. 2, 31, 85 et saep.:nec quicquam differre, utrumne... an, etc.,
Hor. S. 2, 3, 251; cf.:quid enim differt, barathrone Dones quicquid habes, an? etc.,
id. ib. 166.—With ab:(γ).ita ut pauxillum differat a cavillulis,
Plaut. Truc. 3, 2, 18:quidnam esset illud, quo ipsi (poëtae) differrent ab oratoribus,
Cic. Or. 19, 66; id. Off. 1, 27 fin.:quid hoc ab illo differt?
id. Caecin. 14:non multum ab hostili expugnatione,
id. de Imp. Pomp. 5 fin.:multum a Gallica consuetudine,
Caes. B. G. 5, 14; cf. ib. 6, 21; 6, 28, 5:hoc fere ab reliquis differunt, quod, etc.,
id. ib. 6, 18, 3 et saep.—With inter (esp. impers.):(δ).si nihil inter deum et deum differt,
Cic. N. D. 1, 29, 80; id. Off. 1, 28, 99; id. Fin. 4, 25, 70:nequid inter privatum et magistratum differat,
id. Rep. 1, 43:ut non multum differat inter summos et mediocres viros,
id. Off. 2, 8, 30: multa sunt alia, quae inter locum et locum plurimum differunt (for which, shortly before, inter locorum naturas quantum intersit), id. Fat. 4:haec cogitatione inter se differunt, re quidem copulata sunt,
id. Tusc. 4, 11: inter se aliqua re, id. Opt. gen. 2, 6; id. N. D. 1, 7, 16; Caes. B. G. 1, 1, 2; 6, 11, 1; Quint. 12, 10, 22; 34; 67 et saep.:quae quidem inter se plurimum differunt,
id. 5, 14, 27.—Rarely with cum:(ε).occasio cum tempore hoc differt,
Cic. Inv. 1, 27:hoc genus causae cum superiore hoc differt, quod, etc.,
id. ib. 2, 30, 92 Orell. N. cr. —Likewise rarely, differre in aliqua re, Lucr. 3, 314; Nep. Ages. 7 fin. —(ζ).Rarely, and only poet. or in post-Aug. prose, with dat.:quod pede certo Differt sermoni sermo merus,
Hor. S. 1, 4, 48:tragico differre colori,
id. A. P. 236; Quint. 2, 21, 10; Plin. 9, 35, 54, § 107; cf. id. 9, 8, 7, § 23.—Hence, diffĕ-rens, entis, P. a., different, superior:differentius nomen,
a more excellent name, Vulg. Heb. 1, 4; in Quintilian subst. n. (opp. proprium), a difference, Quint. 5, 10, 55; 58; 6, 3, 66; 7, 3, 3; 25 sq.— -
6 mortalitas
mortālĭtas, ātis, f. [mortalis], the state of being subject to death, mortality; a dying, death.I.Lit. (rare but class.): omne, quod ortum sit, mortalitas consequitur, * Cic. N. D. 1, 10, 26:II.metu meae mortalitatis,
Quint. 6 praef. §2: mortalitatem explere,
i. e. to die, Tac. A. 6, 50:rex mortalitate interceptus,
by death, Plin. Ep. 10, 50, 4:mariti,
Dig. 23, 4, 2.—Of abstract things:tofus aedificiis inutilis est mortalitate, mollitia,
perishableness, Plin. 36, 22, 48, § 166.—Transf., concr., mortals, mankind (postAug.), Plin. 2, 7, 5, § 15:tristem de mortalitate ferre sententiam,
Curt. 5, 5, 17:contra fortunam non satis cauta mortalitas est,
mankind, Curt. 8, 4, 24; 9, 3, 7; 10, 5, 36 al.:ad erudiendam mortalitatem,
Lact. 4, 25, 1. -
7 naufragium
naufrăgĭum, ii, n. [for navifragium, from navis-frango], a shipwreck.I.Lit.:B.multi naufragia fecerunt,
Cic. Fam. 16, 9, 1:naufragio perire,
id. Deiot. 9, 25:naufragio interire,
Caes. B. C. 3, 27:naufragio interceptus,
Tac. A. 14, 3; Flor. 3, 10, 7:nullum conferri posse Naufragium velis ardentibus,
Juv. 12, 22:pati,
Sen. Herc. Oet. 118.—Prov.:naufragia alicujus ex terrā intueri,
to behold the ruin of others from a position of safety, Cic. Att. 2, 7, 4 (cf. Lucr. 2, 1):naufragium in portu facere,
i. e. to fail when on the verge of success, Quint. Decl. 12, 23.—Poet., transf.1.A storm:2.naufragiis magnis multisque coörtis,
Lucr. 2, 552.—The remains of a shipwreck, a wreck:II.Eurus Naufragium spargens operit freta,
Sil. 10, 323.—Trop., shipwreck, ruin, loss, destruction:B.naufragium fortunarum,
Cic. Rab. Perd. 9, 25:luculenti patrimonii,
id. Phil. 12, 8, 19:rei familiaris,
id. Fam. 1, 9, 5:cum Gallica gens per Italiam naufragia sua latius traheret,
defeats, Flor. 1, 13, 19: tabula ex naufragio, lit. a plank on which a shipwrecked person saves himself; hence, a means of deliverance, a solace, Cic. Att. 4, 18, 3.—Transf., the shattered remains, a wreck:naufragia Caesaris amicorum,
Cic. Phil. 13, 2, 3: colligere naufragium rei publicae. id. Sest. 6, 15:credo mollia naufragiis litora posse dari,
Ov. P. 1, 2, 62; 2, 9, 9.
См. также в других словарях:
interceptus — L. intercipio, interrupt. Pedicels hairy at their bases and apices but not in between … Etymological dictionary of grasses
interceptar — (Derivado del lat. interceptus < intercipere, interceptar.) ► verbo transitivo 1 Coger o apoderarse de una cosa antes de que llegue a su destino: ■ interceptaron el paquete. 2 Parar o detener una cosa en movimiento: ■ interceptó el balón con… … Enciclopedia Universal
Carterus — Научная классификация промежуточные ранги Домен: … Википедия
Intercept — In ter*cept , v. t. [imp. & p. p. {Intercepted}; p. pr. & vb. n. {Intercepting}.] [L. interceptus, p. p. of intercipere to intercept; inter between + capere to take, seize: cf. F. intercepter. See {Capable}.] [1913 Webster] 1. To take or seize by … The Collaborative International Dictionary of English
Intercepted — Intercept In ter*cept , v. t. [imp. & p. p. {Intercepted}; p. pr. & vb. n. {Intercepting}.] [L. interceptus, p. p. of intercipere to intercept; inter between + capere to take, seize: cf. F. intercepter. See {Capable}.] [1913 Webster] 1. To take… … The Collaborative International Dictionary of English
Intercepting — Intercept In ter*cept , v. t. [imp. & p. p. {Intercepted}; p. pr. & vb. n. {Intercepting}.] [L. interceptus, p. p. of intercipere to intercept; inter between + capere to take, seize: cf. F. intercepter. See {Capable}.] [1913 Webster] 1. To take… … The Collaborative International Dictionary of English
intercept — I. transitive verb Etymology: Middle English, from Latin interceptus, past participle of intercipere, from inter + capere to take, seize more at heave Date: 15th century 1. obsolete prevent, hinder 2. a. to stop, seize, or interrupt in progress… … New Collegiate Dictionary
Chaetobromus — Chaetobromus … Wikipedia Español
intercept — interceptive, adj. v. /in teuhr sept /; n. /in teuhr sept /, v.t. 1. to take, seize, or halt (someone or something on the way from one place to another); cut off from an intended destination: to intercept a messenger. 2. to see or overhear (a… … Universalium
Carterus — Carterus Clasificación científica Reino: Animalia … Wikipedia Español
Chaetobromus — Género de plantas de la familia de las Poaceas, orden Poales, subclase Liliidae, clase Liliopsida, división Magnoliophyta. ● ◯ Chaetobromus degreanus var. minor Nees ● Chaetobromus dregeanus Nees ◯ Chaetobromus dregeanus var. maior Nees ●… … Enciclopedia Universal