Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

interceptus

  • 1 interceptus

        interceptus    P. of intercipio.

    Latin-English dictionary > interceptus

  • 2 interceptus

    1.
    interceptus, a, um, Part., v. intercipio.
    2.
    interceptus, ūs, m. [intercipio], a taking away, Fulg. Myth. 3, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > interceptus

  • 3 intercipio

    inter-cĭpĭo, cēpi, ceptum, 3, v. a. [capio], lit., to take away between, i. e. to seize on the passage before arrival at the destined place, to intercept.
    I.
    Lit.:

    tun redimes me, si me hostes interceperint?

    Plaut. As. 1, 1, 93:

    venenum,

    to take the poison intended for another, Cic. Clu. 60:

    litteras,

    id. Att. 1, 13, 2; cf.:

    litterae interceptae,

    id. Q. Fr. 3, 9, 3; id. Att. 10, 8; Cassiod. ap. Cic. Fam. 12, 12, 1; Curt. 4, 10, 6:

    epistulam,

    id. 6, 9, 13:

    magnum numerum jumentorum atque hominum,

    Caes. B. C. 1, 55:

    commeatus,

    Liv. 36, 3:

    aliquis ab suis interceptus,

    cut off, id. 29, 9:

    hostes discretos,

    Tac. H. 4, 75: in sublime jactari sagoque intercipi ( be held fast) ne tellurem attingat, Plin. 29, 3, 12, § 52:

    interceptae e publico pecuniae,

    Tac. A. 4, 45:

    terga caput tangunt, colla intercepta videntur,

    to be wanting, Ov. M. 6, 379: quam (hastam) medius Rhoeteus intercipit, comes in the way of, i. e. is struck or killed by, Verg. A. 10, 402.—
    II.
    Transf.
    A.
    To interrupt, hinder, cut off, preoccupy, preclude:

    medium iter,

    Liv. 25, 39, 2 (al. intersaepto):

    opportuna loca,

    id. 9, 43, 3:

    hostiles ingressus,

    Tac. A. 15, 3:

    medios sermones,

    Quint. 6, 4, 11:

    pedestre iter,

    Curt. 4, 2, 9:

    usum aurium intercipiente fremitu,

    id. 4, 13, 38.—
    B.
    To take away, rob, steal:

    aliquid ab aliquo,

    Liv. 3, 71:

    aliquid alicui,

    Ov. P. 4, 7, 25; Plin. Pan. 75:

    veram laudem,

    Phaedr. 4, 12, 2:

    commentarios, quorum tamen pars maxima intercepta dicitur,

    copied from other sources, Suet. Gram. 3.—
    C.
    Of death, to snatch away, carry off:

    si me fata intercepissent, Quint. prooem. 1, 6: apes saepe morbis intercipiuntur,

    Col. 9, 3:

    rex mortalitate interceptus,

    Plin. Ep. 10, 50; 6, 25, 4:

    interceptus veneno,

    Tac. Agr. 43; id. A. 3, 12; Suet. Caes. 20 fin.:

    scelere Pisonis,

    id. ib. 2, 71:

    a manu gladiatorum,

    id. Aug. 14 fin.:

    ceterum interceptus quoque magnum sibi vindicat locum,

    Quint. 10, 1, 121:

    neque ob aliud interceptus, quam, etc.,

    Tac. A. 2, 82:

    Theophilum atrox interceperat casus,

    Amm. 14, 7, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > intercipio

  • 4 intercipiō

        intercipiō cēpī, ceptus, ere    [inter+capio], to seize in passing, intercept: quod nos capere oportet, T.: pila intercepta remittere, Cs.: venenum, take the poison intended for another: numerum iumentorum, Cs.: ab suis interceptus, cut off, L.: Terga caput tangunt, colla intercepta videntur, to be wanting, O.: Quam (hastam) Rhoeteus intercipit, V.—To interrupt, hinder, cut off, preoccupy, preclude: itinere intercepto, L.: opportuna loca, L.: spem anni, O.—To take away, snatch, rob: eum a populo R., L.: Myrrha Intercepta neci est, O.: interceptus veneno, carried off, Ta.
    * * *
    intercipere, intercepi, interceptus V
    cut off; intercept, interrupt; steal

    Latin-English dictionary > intercipiō

  • 5 differo

    dif-fĕro, distŭli, dīlātum, differre ( inf. differrier, Lucr. 1, 1088. In tmesi:

    disque tulissent,

    Plaut. Trin. 4, 1, 14), v. a. and n.
    I.
    Act., to carry different ways; to spread abroad, scatter, disperse, separate (cf.: reicere, proferre, procrastinare, producere, ampliare, prorogare—class.).
    A.
    Lit.:

    scintillas agere ac late differre favillam,

    Lucr. 2, 675; cf.:

    favillam longe (ventus),

    id. 6, 692:

    nubila (vis venti),

    id. 1, 273; Verg. G. 3, 197:

    ignem (ventus),

    Caes. B. C. 2, 14, 2:

    casae venti magnitudine ignem distulerunt,

    id. B. G. 5, 43, 2:

    majorem partem classis (vis Africi),

    Vell. 2, 79, 2:

    rudentes fractosque remos (Eurus),

    Hor. Epod. 10, 6 et saep.; cf. Plaut. Trin. 4, 1, 14:

    nos cum scapha tempestas dextrovorsum Differt ab illis,

    id. Rud. 2, 3, 39; cf. Lucr. 1, 1088: cytisum, to plant apart, in separate rows = disserere, digerere, Varr. R. R. 1, 43; Col. 11, 3, 30 sq.; 38; 42 al.; cf.:

    ulmos in versum,

    Verg. G. 4, 144:

    ut formicae frustillatim (te) differant,

    Plaut. Curc. 4, 4, 20; cf.:

    insepulta membra (lupi),

    Hor. Epod. 5, 99; and:

    Mettum in diversa (quadrigae),

    Verg. A. 8, 643. —
    B.
    Trop.
    1.
    To distract, disquiet, disturb a person (only ante-class.): vorsor in amoris rota miser, Exanimor, feror, differor, distrahor, diripior, Plaut. Cist. 2, 1, 5:

    differor clamore,

    id. Ep. 1, 2, 15:

    cupidine ejus,

    id. Poen. 1, 1, 28; cf.:

    amore istius,

    id. Mil. 4, 4, 27:

    laetitia,

    id. Truc. 4, 1, 3:

    doloribus,

    Ter. Ad. 3, 4, 40.—Less freq. act.:

    aliquem dictis,

    to confound, Plaut. Ps. 1, 3, 125; cf. Ter. And. 2, 4, 5 Ruhnk.—
    2.
    To spread abroad, publish, divulge; with a personal object, to cry down, to defame (mostly anteclass. and post-Aug.; not in Cic., Caes., or Sall.).
    (α).
    With acc. rei: cum de me ista foris sermonibus differs, Lucil. ap. Non. 284, 16; cf.:

    rumores famam differant licebit nosque carpant,

    Varr. ib. 18:

    commissam libertatem populo Rom. sermonibus,

    Liv. 34, 49:

    promissum jus anulorum fama distulit,

    Suet. Caes. 33.—With acc. and inf.:

    ne mi hanc famam differant, Me dedidisse, etc.,

    Plaut. Trin. 3, 2, 63; Ter. Heaut. prol. 16; Nep. Dion. 10; Val. Fl. 1, 753.—With quasi and dependent clause:

    rumore ab obtrectatoribus dilato, quasi eundem mox et discruciatum necasset,

    Suet. Aug. 14 et saep.— Pass. impers.:

    quo pertinuit differri etiam per externos, tamquam veneno interceptus esset,

    Tac. A. 3, 12; cf. id. ib. 4, 25.—
    (β).
    With acc. pers.:

    aliquem pipulo,

    Plaut. Aul. 3, 2, 32 (cf. Varr. L. L. 7, § 103 Müll., and see pipulum): aliquem maledicendo sermonibus, Lucil. ap. Non. 284, 24:

    dominos variis rumoribus,

    Tac. A. 1, 4:

    te circum omnes alias puellas,

    to bring into disrepute with them, Prop. 1, 4, 22.—In the pass.: differor sermone miser, Caecil. ap. Gell. 2, 93, 10:

    alterna differor invidia,

    Prop. 1, 16, 48.—
    3.
    With reference to time, to defer, put off, protract, delay any thing; with a personal object also to put off, amuse with promises, get rid of (class. and very freq.).
    (α).
    With acc. rei:

    cetera praesenti sermoni reserventur: hoc tamen non queo differre, etc.,

    Cic. Q. Fr. 2, 8:

    differre quotidie ac procrastinare rem,

    id. Rosc. Am. 9 fin.:

    saepe vadimonia,

    id. Quint. 5 fin.:

    iter in praesentia,

    Caes. B. C. 3, 85, 4:

    pleraque (with omittere in praesens tempus),

    Hor. A. P. 44:

    distulit ira sitim,

    Ov. M. 6, 366 et saep.:

    differri jam hora non potest,

    Cic. Phil. 6, 7, 19:

    tempus,

    id. ib. 8, 8; id. Prov. Cons. 11 fin.; Liv. 3, 46; Ov. M. 1, 724 al.:

    diem de die,

    Liv. 25, 25 et saep.—With inf.:

    quaerere distuli,

    Hor. Od. 4, 4, 21; so Liv. 42, 2 (but not Suet. Caes. 81, where agere belongs to proposuerat, cf. id. Aug. 72; id. Calig. 49).—With quin:

    nihil dilaturi, quin periculum summae rerum facerent,

    Liv. 6, 22 fin.; so Suet. Caes. 4; with in and acc.:

    reliqua in crastinum,

    Cic. Rep. 2, 44 fin.:

    in posterum diem,

    id. Deiot. 7, 21; cf. Caes. B. C. 1, 65 fin.:

    in posterum,

    Cic. Verr. 2, 1, 32; Caes. B. G. 7, 11, 5:

    in aliud tempus,

    Cic. Brut. 87; Caes. B. C. 1, 86, 2:

    in adventum tuum,

    Cic. Fam. 2, 3 fin.:

    diem edicti in a. d. IV. Kal. Dec.,

    id. Phil. 3, 8, 20:

    curandi tempus in annum,

    Hor. Ep. 1, 2, 39 et saep. — Poet.:

    tropaea in pueros suos,

    to reserve for, Prop. 4, 6, 82.—Rarely with ad:

    aliquid ad crudelitatis tempus,

    Cic. Vat. 11 fin.; cf. the foll.—
    (β).
    With acc. pers.:

    sin autem differs me in tempus aliud,

    Cic. Fam. 5, 12, 10; Liv. 26, 51; 41, 8:

    differri non posse adeo concitatos animos,

    id. 7, 14:

    dilatus per frustrationem,

    id. 25, 25; cf.:

    aliquem variis frustrationibus,

    Just. 9, 6 fin.:

    Campanos,

    Liv. 26, 33:

    aliquem petentem,

    Suet. Vesp. 23 Ern.:

    caros amicos (opp. properare),

    Mart. 13, 55 et saep.— Poet.: vivacem anum, to preserve alive, i. e. to postpone her death, Ov. M. 13, 519; cf.:

    decimum dilatus in annum (belli) Hector erat,

    id. ib. 12, 76:

    aliquem in spem impetrandi tandem honoris,

    Liv. 39, 32:

    aliquem in septimum diem,

    Suet. Tib. 32; id. Caes. 82 Oud.; id. Aug. 44 fin. et saep.— Rarely with ad:

    legati ad novos magistratus dilati,

    Liv. 41, 8:

    aliquem ad finem muneris,

    Suet. Vit. 12:

    quas (legationes) par tim dato responso ex itinere dimisit, partim distulit Tarraconem,

    Liv. 26, 51.—Once with post:

    aliquid post bellum differre,

    Liv. 4, 6, 4.—
    (γ).
    Absol. Prov.: differ;

    habent parvae commoda magna morae,

    Ov. F. 3, 394.
    II.
    Neut., to differ, be different (esp. freq. since the Ciceron. period—cf.:

    discrepare, distare, interesse): qui re consentientes vocabulis differebant,

    Cic. Fin. 4, 2 fin.; cf.:

    naturis differunt, voluntate autem similes sunt,

    id. de Or. 2, 23: verbo [p. 575] differre, re esse unum, id. Caecin. 21, 59:

    distare aliquid aut ex aliqua parte differre,

    id. ib. 14:

    nihil aut non fere multum differre,

    id. Brut. 40 fin.:

    paulum differre,

    id. Agr. 2, 31, 85 et saep.:

    nec quicquam differre, utrumne... an, etc.,

    Hor. S. 2, 3, 251; cf.:

    quid enim differt, barathrone Dones quicquid habes, an? etc.,

    id. ib. 166.—
    (β).
    With ab:

    ita ut pauxillum differat a cavillulis,

    Plaut. Truc. 3, 2, 18:

    quidnam esset illud, quo ipsi (poëtae) differrent ab oratoribus,

    Cic. Or. 19, 66; id. Off. 1, 27 fin.:

    quid hoc ab illo differt?

    id. Caecin. 14:

    non multum ab hostili expugnatione,

    id. de Imp. Pomp. 5 fin.:

    multum a Gallica consuetudine,

    Caes. B. G. 5, 14; cf. ib. 6, 21; 6, 28, 5:

    hoc fere ab reliquis differunt, quod, etc.,

    id. ib. 6, 18, 3 et saep.—
    (γ).
    With inter (esp. impers.):

    si nihil inter deum et deum differt,

    Cic. N. D. 1, 29, 80; id. Off. 1, 28, 99; id. Fin. 4, 25, 70:

    nequid inter privatum et magistratum differat,

    id. Rep. 1, 43:

    ut non multum differat inter summos et mediocres viros,

    id. Off. 2, 8, 30: multa sunt alia, quae inter locum et locum plurimum differunt (for which, shortly before, inter locorum naturas quantum intersit), id. Fat. 4:

    haec cogitatione inter se differunt, re quidem copulata sunt,

    id. Tusc. 4, 11: inter se aliqua re, id. Opt. gen. 2, 6; id. N. D. 1, 7, 16; Caes. B. G. 1, 1, 2; 6, 11, 1; Quint. 12, 10, 22; 34; 67 et saep.:

    quae quidem inter se plurimum differunt,

    id. 5, 14, 27.—
    (δ).
    Rarely with cum:

    occasio cum tempore hoc differt,

    Cic. Inv. 1, 27:

    hoc genus causae cum superiore hoc differt, quod, etc.,

    id. ib. 2, 30, 92 Orell. N. cr.
    (ε).
    Likewise rarely, differre in aliqua re, Lucr. 3, 314; Nep. Ages. 7 fin.
    (ζ).
    Rarely, and only poet. or in post-Aug. prose, with dat.:

    quod pede certo Differt sermoni sermo merus,

    Hor. S. 1, 4, 48:

    tragico differre colori,

    id. A. P. 236; Quint. 2, 21, 10; Plin. 9, 35, 54, § 107; cf. id. 9, 8, 7, § 23.—Hence, diffĕ-rens, entis, P. a., different, superior:

    differentius nomen,

    a more excellent name, Vulg. Heb. 1, 4; in Quintilian subst. n. (opp. proprium), a difference, Quint. 5, 10, 55; 58; 6, 3, 66; 7, 3, 3; 25 sq.—
    * Adv.: diffĕren-ter, differently, Sol. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > differo

  • 6 mortalitas

    mortālĭtas, ātis, f. [mortalis], the state of being subject to death, mortality; a dying, death.
    I.
    Lit. (rare but class.): omne, quod ortum sit, mortalitas consequitur, * Cic. N. D. 1, 10, 26:

    metu meae mortalitatis,

    Quint. 6 praef. §

    2: mortalitatem explere,

    i. e. to die, Tac. A. 6, 50:

    rex mortalitate interceptus,

    by death, Plin. Ep. 10, 50, 4:

    mariti,

    Dig. 23, 4, 2.—Of abstract things:

    tofus aedificiis inutilis est mortalitate, mollitia,

    perishableness, Plin. 36, 22, 48, § 166.—
    II.
    Transf., concr., mortals, mankind (postAug.), Plin. 2, 7, 5, § 15:

    tristem de mortalitate ferre sententiam,

    Curt. 5, 5, 17:

    contra fortunam non satis cauta mortalitas est,

    mankind, Curt. 8, 4, 24; 9, 3, 7; 10, 5, 36 al.:

    ad erudiendam mortalitatem,

    Lact. 4, 25, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > mortalitas

  • 7 naufragium

    naufrăgĭum, ii, n. [for navifragium, from navis-frango], a shipwreck.
    I.
    Lit.:

    multi naufragia fecerunt,

    Cic. Fam. 16, 9, 1:

    naufragio perire,

    id. Deiot. 9, 25:

    naufragio interire,

    Caes. B. C. 3, 27:

    naufragio interceptus,

    Tac. A. 14, 3; Flor. 3, 10, 7:

    nullum conferri posse Naufragium velis ardentibus,

    Juv. 12, 22:

    pati,

    Sen. Herc. Oet. 118.—Prov.:

    naufragia alicujus ex terrā intueri,

    to behold the ruin of others from a position of safety, Cic. Att. 2, 7, 4 (cf. Lucr. 2, 1):

    naufragium in portu facere,

    i. e. to fail when on the verge of success, Quint. Decl. 12, 23.—
    B.
    Poet., transf.
    1.
    A storm:

    naufragiis magnis multisque coörtis,

    Lucr. 2, 552.—
    2.
    The remains of a shipwreck, a wreck:

    Eurus Naufragium spargens operit freta,

    Sil. 10, 323.—
    II.
    Trop., shipwreck, ruin, loss, destruction:

    naufragium fortunarum,

    Cic. Rab. Perd. 9, 25:

    luculenti patrimonii,

    id. Phil. 12, 8, 19:

    rei familiaris,

    id. Fam. 1, 9, 5:

    cum Gallica gens per Italiam naufragia sua latius traheret,

    defeats, Flor. 1, 13, 19: tabula ex naufragio, lit. a plank on which a shipwrecked person saves himself; hence, a means of deliverance, a solace, Cic. Att. 4, 18, 3.—
    B.
    Transf., the shattered remains, a wreck:

    naufragia Caesaris amicorum,

    Cic. Phil. 13, 2, 3: colligere naufragium rei publicae. id. Sest. 6, 15:

    credo mollia naufragiis litora posse dari,

    Ov. P. 1, 2, 62; 2, 9, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > naufragium

См. также в других словарях:

  • interceptus —   L. intercipio, interrupt. Pedicels hairy at their bases and apices but not in between …   Etymological dictionary of grasses

  • interceptar — (Derivado del lat. interceptus < intercipere, interceptar.) ► verbo transitivo 1 Coger o apoderarse de una cosa antes de que llegue a su destino: ■ interceptaron el paquete. 2 Parar o detener una cosa en movimiento: ■ interceptó el balón con… …   Enciclopedia Universal

  • Carterus — Научная классификация промежуточные ранги Домен:  …   Википедия

  • Intercept — In ter*cept , v. t. [imp. & p. p. {Intercepted}; p. pr. & vb. n. {Intercepting}.] [L. interceptus, p. p. of intercipere to intercept; inter between + capere to take, seize: cf. F. intercepter. See {Capable}.] [1913 Webster] 1. To take or seize by …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Intercepted — Intercept In ter*cept , v. t. [imp. & p. p. {Intercepted}; p. pr. & vb. n. {Intercepting}.] [L. interceptus, p. p. of intercipere to intercept; inter between + capere to take, seize: cf. F. intercepter. See {Capable}.] [1913 Webster] 1. To take… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Intercepting — Intercept In ter*cept , v. t. [imp. & p. p. {Intercepted}; p. pr. & vb. n. {Intercepting}.] [L. interceptus, p. p. of intercipere to intercept; inter between + capere to take, seize: cf. F. intercepter. See {Capable}.] [1913 Webster] 1. To take… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • intercept — I. transitive verb Etymology: Middle English, from Latin interceptus, past participle of intercipere, from inter + capere to take, seize more at heave Date: 15th century 1. obsolete prevent, hinder 2. a. to stop, seize, or interrupt in progress… …   New Collegiate Dictionary

  • Chaetobromus —   Chaetobromus …   Wikipedia Español

  • intercept — interceptive, adj. v. /in teuhr sept /; n. /in teuhr sept /, v.t. 1. to take, seize, or halt (someone or something on the way from one place to another); cut off from an intended destination: to intercept a messenger. 2. to see or overhear (a… …   Universalium

  • Carterus —   Carterus Clasificación científica Reino: Animalia …   Wikipedia Español

  • Chaetobromus — Género de plantas de la familia de las Poaceas, orden Poales, subclase Liliidae, clase Liliopsida, división Magnoliophyta. ●    ◯ Chaetobromus degreanus var. minor Nees ● Chaetobromus dregeanus Nees    ◯ Chaetobromus dregeanus var. maior Nees ●… …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»