-
1 intercutitus
intercŭtītus, a, um, adj. [intercus], greatly abused, dishonored, Paul. ex Fest. p. 113 Müll.; v. fullo.
См. также в других словарях:
ENDROMIS — vestimentum fuit Chlaenae non dissimile, pingue, villosum densumqueve, cuius in palaestra praecipuus usus. Tertull. de Pallio, ubi de Cleomacho loquitur, qui ex pugile, turpiore palaestra, intercutitus factus erat: Utique, inquit, sicut vestigia… … Hofmann J. Lexicon universale
