-
61 intervomo
inter-vomo, ere, dazwischen ergießen, -von sich geben, dulces inter salsas undas, Lucr. 6, 894: übtr., tenebras hinc blasphemiae intervomunt, Tert. adv. Marc. 2, 20.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > intervomo
-
62 interaestuo
inter-aestuo, āre, dazwischen-, dabei in Unruhe sein, ingenio, Ambros. hexaëm. 5, 11. § 35.
-
63 interaresco
inter-ārēsco, ere, austrocknen, vertrocknen, v. Erzen (= rösten), Vitr. 7, 8, 2: v. leb. Wesen, Vitr. 8. praef. § 3. – übtr., nihil interarescere debet, nichts darf versiegen, Cic. Tusc. 5, 40.
-
64 interbibo
inter-bibo, ere, wegtrinken, austrinken, Plaut. aul. 558: mare, Naev. tr. 57.
-
65 interbito
inter-bīto, ere = intereo, untergehen, Plaut. most. 1096.
-
66 interblandior
inter-blandior, īrī, dazwischen schmeicheln, obsequiis meis, Augustin. conf. 9, 12.
-
67 intercalo
inter-calo, āvī, ātum, āre, eig. »ausrufen (bekanntmachen), daß etwas eingeschaltet worden ist«; dah. I) einschalten, unum diem, Macr.: unum diem quarto quoque anno, Suet.: menses duodetriginta, Censor.: absol., einschalten, einen Schalttag od. Schalttage einschieben, intercalandi licentia, Suet.: illi (Graec i) confecto ultimo mense, Romani non confecto Februario sed post vicesimum et tertium diem eius intercalabant, Macr.: quia de intercalando non obtinuerat, Cael. in Cic. ep.: impers., si intercalatur Kal. Maiis, Cato: ita ut duodecim annis continuis non intercalaretur, Plin.: cum scies, Romae intercalatum sit necne, Cic.: hoc anno intercalatum est u. intercalatum est eo anno, Liv. – II) aufschieben, poenam, Liv. 9, 9. § 2.
-
68 intercapio
inter-capio, ere, dazwischen wegnehmen = unterbrechen, als Stammwort von intercapedo angef. bei Prisc. 4, 9.
-
69 interclamo
inter-clāmo, āre, dazwischenschreien, Amm. 31, 13, 1.
-
70 interclavium
inter-clāvium, iī, = παρυφή, der angewebte Saum, Gloss. III, 323, 52.
-
71 interculco
inter-culco, āre, s. intercalco.
-
72 intercurro
inter-curro, currī, cursum, ere, I) intr.: A) dazwischenlaufen, 1) übtr., hindurchlaufen = dazwischenliegen, sich dazwischen befinden, latitudine freti intercurrentis, Plin.: intercurrit distantia formis, Lucr.: folium intercurrentibus spinis, Plin. – 2) bildl.: a) dazwischentreten, sich ins Mittel schlagen, Cic. Phil. 8, 17. – b) mit unterlaufen = sich einmischen, alterum genus est narrationis, quod intercurrit nonnumquam, Cornif. rhet.: his laboriosis exercitationibus dolor intercurrit nonnumquam, Cic. – B) unterdessen wohin eilen, Veios ad confirmandos militum animos, Liv. 5, 19, 4. – II) tr. durchlaufen, zurücklegen, intercurso spatio maris, Amm. 15, 10. § 10.
-
73 interdico
inter-dīco, dīxī, dictum, ere, I) untersagen, verbieten, 1) im allg.: α) alci alqā re od. alqo (s. Drak. Liv. 5, 3, 8): Romanis omni Galliā, Caes.: feminis purpurae usu, Liv.: alci domo, Suet., domo suā, Quint., u. bl. domo, Tac.: alci domo et provinciis suis, Suet.: alci admiratione rerum, Sen.: im Passiv, interdici non poterat socero (Dat.) genero (Abl.), Nep.: unpers., male rem gerentibus (Dat.) patriis bonis (Abl.) interdici solet, Cic.: meretriciis amoribus interdictum iuventuti, Cic.: interdictum est mari (Abl.) Antiati populo (Dat.), Liv.: ei Italiā et Hispaniā, in qua ortus erat, interdictum est, wurde aus J. u. H. verbannt, Tac. – β) alqm alqā re, nur im Passiv, illi vero omni iure atque honestate interdicti, Q. Metell. Numid. b. Gell. 17, 2, 7: philosophi urbe et Italiā interdicti sunt, Gell. 15, 11, 4: dives ille cibo interdicitur, Apul. flor. 23, p. 36, 11 Kr. – γ) alci alqd (vgl. Gronov Sen. ep. 18, 13): alci rem capitalem, Cato oratt. 10. fr. 5: alci convictum hominum, Val. Max.: histrionibus scaenam, Suet.: alci patriam, Iustin.: alci orbem (terrarum), Ov.: ohne Dat. pers., usum amethystini coloris, Suet.: im Passiv, religio druidarum interdicta civibus, Suet.: ohne Dat. pers., interdicitur vini potus quinis diebus ante et postea, Plin.: magia ista iam inde antiquitus duodecim tabulis propter incredundas frugum illecebras interdicta, Apul.: bes. im Abl. absol., nullo proposito praemio, sed etiam interdicto, Cic. Balb. 26: aulā interdictā, urbe interdictā, Suet. – δ) alci de alqo: interdixi tibi de medicis, Cato ad Marc. fil. de medic. fr. 1. p. 77, 9 ed. Iordan. – ε) alci m. Infin.: alci arte suā uti, Paul. dig. 48, 19, 43: cum sibi interdixerit habere, interdixit et poscere, Sen. de vit. beat. 18, 3: cum tibi cupere interdixero, Sen. ep. 116, 1. – u. ohne Dat. pers. m. folg. Acc. u. Infin. Pass., pari severitate interdixit commeatus peti, Suet. Galb. 6, 2. – ζ) (mit u. ohne Dat. pers.) m. folg. ne od. ut ne u. Konj.: interdico, ne extulisse extra aedes puerum usquam velis, Ter.: interdicit atque imperat (zus. = er verbietet nachdrücklich) Cassivellauno, ne Mandubracio neu Trinobantibus noceat, Caes.: im Passiv, sed id neque feci adhuc nec mihi ne faciam interdictum puto, Cic.: ex quo etiam Pythagoriis interdictum putatur, ne fabā vescerentur, Cic.: neque est interdictum aut a rerum natura aut a lege aliqua atque more, ut singulis hominibus ne amplius quam singulas artes nosse liceat, Cic. – η) im Zshg. absol.: interdixit hariolus, haruspex vetuit, Ter. Phorm. 708: ad scaenicas quoque et gladiatorias operas et equitibus Romanis aliquando usus est, verum priusquam senatus consulto interdiceretur (es verboten wurde), Suet. Aug. 43, 3. – 2) insbes., als publiz. t. t.: a) interdicere alci aquā et igni od. aquā atque igni od. aquā ignique, jmdm. »Wasser und Feuer untersagen« = die förmliche u. verschärfte Verbannung gegen jmd. aussprechen, Cic. Phil. 1, 23 u.a. Caes. b. G. 6, 44, 3. Vell. 2, 24, 2 u. 45, 1. Tac. ann. 3, 38 u. 68: auch igni atque aquā, Tac. ann. 4, 21 u. 6, 30: im Passiv unpers., ut aquā et igni nobis interdicatur, Brut. in Cic. ep. 11, 1, 2. – b) sacrificiis interdicere, absol., »vom Gottesdienst ausschließen«, ähnlich unserm »in den Kirchenbann tun«, Caes. b. G. 6, 13, 6. – II) verordnen, befehlen, einschärfen, 1) im allg., m. folg. ut u. Konj., familiae valde interd., ut uni dicto audiens sit, Cic. de rep. 1, 61. – 2) als publiz. t. t. v. Prätor = ein Interdikt ergehen lassen, bes. bei Klagen über den Besitz, a) eig.: de vi, Cic. Caecin. 22: m. folg. ut u. Konj., praetor interdixit, ut unde deiectus esset eo restitueretur, Cic. Caecin. 80. – b) übtr., bei einer Klage (bes. über Mein und Dein) sich des prätor. Interdikts bedienen, seine Klage auf das prätor. Edikt begründen, Quint. 3, 6, 71 u. ICt. – / Synkop. Plusquamperf. interdixem, Catul. poët. b. Gell. 19, 9, 14 (Anthol. Lat. 53, 3 M.).
-
74 interdiu
inter-diū, Adv., den Tag über, bei Tage (Ggstz. noctu), Cato, Caes. u.a.: Ggstz. nocte, Liv. u.a., noctibus, Fronto: noctu an interdiu, Cornif. rhet., nocte an interdiu, Liv.: interdiu an noctu, Liv.: interdiu nocte, Liv.: interdiu et noctu od. noctuque, Cels. – Archaist. Nbf. interdiūs bei Plaut. asin. 599 u.a. (s. Brix Plaut. capt. 726). Cato r. r. 83. Varro r. r. 2, 10, 5. Gell. 17, 10, 11.
-
75 interdo
inter-do, datum, dare, dazwischengeben, nec mora nec requies interdatur ulla fluendi, Lucr. 4, 225 (227); vgl. 6, 931. – dah. verteilen, ut (cibus) recreet vires interdatus (durch den Leib), Lucr. 4, 865: Perf. interdidī, Not. Tir. 12, 79a. – Andere Form interduo, dafür od. darum geben, ceterum qui sis, qui non sis, floccum non interduim (Konjunktiv Präs.), Plaut. trin. 994: ebenso ciccum non interduo od. interduim, s. ciccum.
-
76 interdum
inter-dum, Adv., I) zuweilen, manchmal (Ggstz. crebro, frequenter), Cic. u.a.: interdum... interdum, Cic.: interim... interdum, Quint.: interdum... non numquam, Ter. u. Cic.: modo... interdum, Sall., Prop. u.a.: modo... modo... interdum, Nep. u. Suet.: interdum... alias, Cic. – II) unterdessen, mittlerweile, Modest. dig. 40, 5, 15 u.a. Spät.
-
77 intereo
inter-eo, iī, itum, īre, in etw. untergehen, sich verlieren, I) eig.: ut interit in magnitudine maris Aegaei stilla mellis, Cic.: prima flamma incerta, modo interiens, modo resurgens, Sen.: saxa intereunt venis, vermischen sich mit den A., Auct. Aetnae. – II) übtr., untergehen, verloren gehen, zugrunde gehen, umkommen, a) v. Lebl.: intereunt sacra, Cic., litterae, Cic.: interit ignis, Cic., aestas, Hor.: semina (Sprößlinge) intereunt, Colum.: naves naufragio intereunt, Caes.: usus interit, ist vergeblich, Caes.: pecunia interit largitione magistratuum, geht Null für Null auf, Nep.: possessio, der Besitz hört auf, ICt.: summum illud (numen) et aeternum neque imitabile neque interiturum (vergänglich), Tac. – b) v. Menschen: fame aut ferro, Caes.: morbo, ex vulnere, Curt.: interii, ich bin verloren, unglücklich, Ter.: inteream, ich will des Todes sein, Hor. – / Partiz. interitus, a, um, untergegangen, umgekommen, multis utrimque interitis, Claud. Quadrig. ann. fr. 96 ( bei Prisc. 9, 49): eam interitam dedere, Sidon. epist. 2, 10, 1 (Lütjoh. interemptam). – vulg. Imperf. interiebat, Heges. 4, 15, 2, interiebant, Sulp. Sev. chron. 2, 30, 3 cod. P ( aber Caes. b. G. 7, 82, 1 interibant). – vulg. Fut. interiet, interient, Grom. vet. 351, 4 sq. – Perf. interivi, Apul. met. 7, 7, gew. interii usw. – zsgz. Perf.-Formen interisset, Lact. 1, 12, 8: interissent, Cic. de div. 2, 20: interisse, ibid. 1, 119. Vgl. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 358.
-
78 interequito
inter-equito, āre, dazwischenreiten, ipse interequitans, Liv. 34, 15, 4: interequitantes alarii, Liv. 35, 5, 10: mit Acc., ordines, Liv. 6, 7, 3: agmina, Curt. 4, 15 (47), 1.
-
79 intererro
inter-erro, āre, dazwischen umherirren, Avien. or. mar. 219. Min. Fel. 10, 5: übtr., Prud. cath. 6, 43.
-
80 interfatio
inter-fātio, ōnis, f. (interfor), das Dazwischenreden, Unterbrechen der Rede, I) der eigenen Rede, die Zwischenrede, Quint. 4, 2, 50. – II) der Rede eines andern, das Unterbrechen, das Ins-Wort-Fallen, Cic. Sest. 79.
См. также в других словарях:
Inter-A — is one of the many options available to high school students in British Columbia, Canada. The program is based on leadership and is available to students in grades 7 12. Inter A is situated within Kwantlen Park Secondary School which is part of… … Wikipedia
inter- — ♦ Élément, du latin inter « entre », exprimant l espacement, la répartition ou une relation réciproque (⇒ entre ). ● inter Préfixe, du latin inter, entre, exprimant la réciprocité ou l action mutuelle (interdépendant), l intervalle (interclasse) … Encyclopédie Universelle
Inter — can refer to:* To inter within inside of a substance see|burial * Inter is a Latin prefix meaning between , among, or within a group . * F.C. Internazionale Milano, (nicknamed Inter ) is an Italian football club. * Internacional, also nicknamed… … Wikipedia
Inter — puede referirse a: Inter de Milán, equipo de fútbol de Italia. Inter de Porto Alegre, equipo de fútbol de Brasil. NK Inter Zaprešić, equipo de fútbol de Croacia. FK Inter Bratislava, equipo de fútbol de Eslovaquia. Inter Playa del Carmen, equipo… … Wikipedia Español
inter se — in·ter se /ˌin tər sē, sā/ adv or adj [Latin]: among or between themselves the individual rights or obligations of the parties inter se Goozh v. Capitol Souvenir Co., 462 A.2d 1140 (1983) Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 … Law dictionary
inter- — [ıntə US tər] prefix [: Old French; Origin: inter , entre , from Latin inter , from inter among ] between or involving two or more different things, places, or people →↑intra , intro ↑intro ▪ interdepartmental (=between or involving different… … Dictionary of contemporary English
inter- — [ıntə US tər] prefix [: Old French; Origin: inter , entre , from Latin inter , from inter among ] between or involving two or more different things, places, or people →↑intra , intro ↑intro ▪ interdepartmental (=between or involving different… … Dictionary of contemporary English
inter- — pref. 1. Exprime a noção de posição média ou intermediária. 2. Exprime a noção de relação recíproca. ‣ Etimologia: latim inter, entre • Nota: É seguido de hífen quando o segundo elemento começa por h ou r (ex.: inter humano, inter racial) … Dicionário da Língua Portuguesa
inter... — inter..., Inter...: Die Vorsilbe mit der Bedeutung »zwischen, unter« (örtlich und zeitlich) stammt aus gleichbed. lat. inter. Dies gehört (mit ursprünglichem Komparativsuffix) zur Sippe von lat. in »in, hinein usw.« (vgl. 1↑ in..., ↑ In...). In… … Das Herkunftswörterbuch
Inter... — inter..., Inter...: Die Vorsilbe mit der Bedeutung »zwischen, unter« (örtlich und zeitlich) stammt aus gleichbed. lat. inter. Dies gehört (mit ursprünglichem Komparativsuffix) zur Sippe von lat. in »in, hinein usw.« (vgl. 1↑ in..., ↑ In...). In… … Das Herkunftswörterbuch
Inter ea — (lat.: Zwischen diesen..) ist eine Enzyklika von Papst Gregor XVI., sie wurde am 1. April 1842 promulgiert und befasst sich mit der Entwicklung in einigen schweizerischen Kantonen. Die in der Mitte des 19. Jahrhunderts entworfenen liberalen… … Deutsch Wikipedia