-
1 интеллект
مذکر intellect(n.) هوش، فهم، قوه درک، عقل، خرد، سابقه -
2 разум
............................................................1. reason(vt. & n.) دلیل استدلال کردن، دلیل، سبب، علت، عقل، خرد، شعور، استدلال کردن، دلیل و برهان آوردن............................................................2. mind(vt. & vi. & n.) فکر، خاطر، ذهن، خیال، مغز، فهم، فکر چیزی را کردن، یادآوری کردن، تذکر دادن، مراقب بودن، مواظبت کردن، ملتفت بودن، اعتناء کردن به، حذر کردن از، تصمیم داشتن............................................................3. intellect(n.) هوش، فهم، قوه درک، عقل، خرد، سابقه -
3 ум
............................................................1. mind(vt. & vi. & n.) فکر، خاطر، ذهن، خیال، مغز، فهم، فکر چیزی را کردن، یادآوری کردن، تذکر دادن، مراقب بودن، مواظبت کردن، ملتفت بودن، اعتناء کردن به، حذر کردن از، تصمیم داشتن............................................................2. intellect(n.) هوش، فهم، قوه درک، عقل، خرد، سابقه............................................................3. intelligenceهوش، هوشمندی، زیرکی، فراست، فهم، بینش، آگاهی، روح پاک یا دانشمند، فرشته، خبرگیری، جاسوسی............................................................4. brains sense............................................................
См. также в других словарях:
Intellect — • The faculty of thought Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Intellect Intellect † … Catholic encyclopedia
intellect — [ ɛ̃telɛkt ] n. m. • 1265; lat. intellectus, de intellegere « comprendre » ♦ L esprit dans son fonctionnement intellectuel. ⇒ entendement, esprit, intelligence. « ainsi faudrait il, dans l ordre de l intellect, acquérir un art de penser, se faire … Encyclopédie Universelle
Intellect — In tel*lect, n. [L. intellectus, fr. intelligere, intellectum, to understand: cf. intellect. See {Intelligent}.] 1. (Metaph.) The part or faculty of the human mind by which it knows, as distinguished from the power to feel and to will; the power… … The Collaborative International Dictionary of English
intellect — I noun ability to perceive, ability to reason, ability to understand, brain, brilliance, cerebration, cognition, cognitive faculty, comprehension, genius, intellectual powers, intellectuality, intellegentia, intelligence, mens, mental ability,… … Law dictionary
intellect — (n.) late 14c. (but little used before 16c.), from O.Fr. intellecte intellectual capacity (13c.), and directly from L. intellectus discernment, a perception, understanding, from noun use of pp. of intelligere to understand, discern (see… … Etymology dictionary
intellect — *mind, soul, psyche, brain, intelligence, wit Analogous words: *reason, understanding, intuition … New Dictionary of Synonyms
intellect — [n] capability of the mind; someone with capable mind ability, acumen, brains*, cerebration, comprehension, egghead*, genius, intellectual, intellectuality, intelligence, intuition, judgment, mentality, mind, psyche, pundit, reason, savvy, sense … New thesaurus
intellect — INTELLECT. s. m. La faculté de l ame, qu on nomme autrement l Entendement. Il n est guere en usage que dans le Dogmatique … Dictionnaire de l'Académie française
intellect — ► NOUN 1) the faculty of reasoning and understanding objectively. 2) a person s mental powers. 3) a clever person. ORIGIN Latin intellectus understanding … English terms dictionary
intellect — [in′tə lekt΄] n. [ME < L intellectus, a perceiving, understanding < pp. of intellegere, intelligere, to perceive, understand < inter , between, among + legere, to gather, pick, choose: see LOGIC] 1. the ability to reason or understand or … English World dictionary
INTELLECT — The rationalism of medieval Jewish philosophy is manifest in its doctrines of intellect. Seen as both an incorporeal, universal heavenly substance and as a personal psychic faculty, intellect is both within man and without; it is viewed as the… … Encyclopedia of Judaism
