Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

intĕgrē

  • 1 integre

    integrē, Adv. (integer), unversehrt, I) in physischer usw. Hinsicht = unverderbt, sprachrichtig, rein, dicere, Cic.: loqui, scribere, Gell. – II) in geistiger u. moralischer Hinsicht: a) = vorurteilsfrei, unbefangen, unparteiisch, incorrupte atque integre iudicare, Cic.: sordes atque avaritiam alcis mutare, Tac. – b) = unbescholten, uneigennützig, in privatorum periculis caste integreque versari, Cic.: ubi integre sancteque egit, Tac.: Africam integerrime administrare, Suet.

    lateinisch-deutsches > integre

  • 2 integre

    integrē, Adv. (integer), unversehrt, I) in physischer usw. Hinsicht = unverderbt, sprachrichtig, rein, dicere, Cic.: loqui, scribere, Gell. – II) in geistiger u. moralischer Hinsicht: a) = vorurteilsfrei, unbefangen, unparteiisch, incorrupte atque integre iudicare, Cic.: sordes atque avaritiam alcis mutare, Tac. – b) = unbescholten, uneigennützig, in privatorum periculis caste integreque versari, Cic.: ubi integre sancteque egit, Tac.: Africam integerrime administrare, Suet.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > integre

  • 3 caste

    castē, Adv. m. Compar. u. Superl. (v. castus), moralisch rein, lauter, fleckenlos, unschuldig, I) im allg.: c. agere aetatem suam, Plaut.: caste et integre vivere, Cic.: c. se agere, sich anständig benehmen, Aurel. imp. bei Vopisc.: ubertim casteque (aber nicht verschwenderisch) adesse, v. Speisen, Macr.: radix caste pureque collecta, Plin. – II) insbes.: a) in bezug auf anderer Hab u. Gut, rein = enthaltsam, uneigennützig, in privatorum periculis caste integreque versari, Cic. de imper. Pomp. 2. – b) in bezug auf fleischlichen Umgang, keusch, züchtig, schamhaft, c. se habere a servis aliorum, C. Gracch. fr.: c. tueri eloquentiam ut adultam virginem, Cic.: c. se gerere, Lact. – c) in bezug auf Gott u. Religion, fromm, religiös, heilig, c. ad deos adire, Cic.: haec omnia pure atque caste tribuere deorum numini, Cic.: castius sacra privata facere et religiosius deos colere, Liv.: castissime colere deos, aufs gewissenhafteste, Cic.: c. placare deos, Ov.: c. introire, aus Frömmigkeit, aus heiliger Ehrfurcht, Suet. – d) in bezug auf den Stil, rein = frei von Barbarismen, caste pureque lunguā Latinā uti, Gell. 17, 2, 7.

    lateinisch-deutsches > caste

  • 4 cupide

    cupidē, Adv. m. Compar. u. Superl. (cupidus), begierig, mit Begierde (Begier), im üblen Sinne = leidenschaftlich, mit Leidenschaft, hitzig (dah. auch übereilt, voreilig u. dgl.), c. accipere (annehmen, zugreifen), Ter.: amare alqm, Plaut.: c. od. cupidissime appetere alqd, Cic. u. Caes.: c. apprehendere alcis dextram, Val. Max.: arripere calicem, hastig, Val. Max.: ne cupide quid agerent, ne appetenter, Cic. – c. elaborare, ut etc., Nep.: praedium ne cupide (hitzig) emas, Cato: hoc si cupidius (aus übertriebener Neugierde) factum existimas Caesari tribues, Cic.: c. od. cupidius alqm insequi, Auct. b. Afr. u. Caes.: cupidius instare, Caes.: libros alcis cupidissime legere, Sen.: cupidissime alqd petere, Caes.: c. proficisci, Cic.: c. spectare alqd, Catull. – So nun bes.: a) leidenschaftlich= ehrsüchtig, ehrgeizig, agere nihil c., Cic. ep. 16, 11, 3 (Ggstz. omnia agere modice, Cic. ep. 16, 9, 3). – b) leidenschaftlich = parteiisch (Ggstz. integre), c. condemnare alqm, Suet.: ob aliquod emolumentum cupidius aliquid dicere, Cic.: quid cupide a senatu, quid temere fiebat, cum etc.? Cic. – c) begierig = mit Freuden, mit Vergnügen, mit Lust und Liebe, gern (s. Korte Sall. Cat. 40, 4. Benecke Iustin. 11, 3, 2), ego vero c. et libenter mentiar tuā causā, Cic.: c. haec audire, Iustin.: c. parēre, Iustin.: quae imperaverit, se cupidissime facturos pollicentur, Caes.: domum ad se hospitio alqm cupidissime recipere, Caes.

    lateinisch-deutsches > cupide

  • 5 improprie

    impropriē, Adv. (improprius), uneigentlich, haud impr. appellari manum (v. Elefantenrüssel), Plin. 10, 29: quasi impr. et inscite dictus, Gell. 7 (6), 6, 2: parum integre atque impr. loqui, Gell. 17, 1, 1: ›candenti‹ dicere pervulgate et impr. pro ferventi favilla, Gell. 17, 10, 18: impr. exponere parabolas, Interpr. Iren. 2, 28, 9.

    lateinisch-deutsches > improprie

  • 6 incorrupte

    incorruptē, Adv. (incorruptus), unbefangen, ipsā naturā incorrupte atque integre (vorurteilsfrei) iudicante, Cic. de fin. 1, 30: et haud scio an incorruptius (ii iudices iudicabunt) quam nos, Cic. Marc. 29: scite atque inc. locutus est, Gell. 13, 21, 4.

    lateinisch-deutsches > incorrupte

  • 7 integriter

    integriter, Adv. (integer) = integre, verworfen von Charis. 202, 19.

    lateinisch-deutsches > integriter

  • 8 sarte

    sartē, Adv. (sartus v. sarcio) = integre, Paul. ex Fest. 323, 3. – dass. sarctē, Libr. augur. b. Charis. 220, 29.

    lateinisch-deutsches > sarte

  • 9 caste

    castē, Adv. m. Compar. u. Superl. (v. castus), moralisch rein, lauter, fleckenlos, unschuldig, I) im allg.: c. agere aetatem suam, Plaut.: caste et integre vivere, Cic.: c. se agere, sich anständig benehmen, Aurel. imp. bei Vopisc.: ubertim casteque (aber nicht verschwenderisch) adesse, v. Speisen, Macr.: radix caste pureque collecta, Plin. – II) insbes.: a) in bezug auf anderer Hab u. Gut, rein = enthaltsam, uneigennützig, in privatorum periculis caste integreque versari, Cic. de imper. Pomp. 2. – b) in bezug auf fleischlichen Umgang, keusch, züchtig, schamhaft, c. se habere a servis aliorum, C. Gracch. fr.: c. tueri eloquentiam ut adultam virginem, Cic.: c. se gerere, Lact. – c) in bezug auf Gott u. Religion, fromm, religiös, heilig, c. ad deos adire, Cic.: haec omnia pure atque caste tribuere deorum numini, Cic.: castius sacra privata facere et religiosius deos colere, Liv.: castissime colere deos, aufs gewissenhafteste, Cic.: c. placare deos, Ov.: c. introire, aus Frömmigkeit, aus heiliger Ehrfurcht, Suet. – d) in bezug auf den Stil, rein = frei von Barbarismen, caste pureque lunguā Latinā uti, Gell. 17, 2, 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > caste

  • 10 cupide

    cupidē, Adv. m. Compar. u. Superl. (cupidus), begierig, mit Begierde (Begier), im üblen Sinne = leidenschaftlich, mit Leidenschaft, hitzig (dah. auch übereilt, voreilig u. dgl.), c. accipere (annehmen, zugreifen), Ter.: amare alqm, Plaut.: c. od. cupidissime appetere alqd, Cic. u. Caes.: c. apprehendere alcis dextram, Val. Max.: arripere calicem, hastig, Val. Max.: ne cupide quid agerent, ne appetenter, Cic. – c. elaborare, ut etc., Nep.: praedium ne cupide (hitzig) emas, Cato: hoc si cupidius (aus übertriebener Neugierde) factum existimas Caesari tribues, Cic.: c. od. cupidius alqm insequi, Auct. b. Afr. u. Caes.: cupidius instare, Caes.: libros alcis cupidissime legere, Sen.: cupidissime alqd petere, Caes.: c. proficisci, Cic.: c. spectare alqd, Catull. – So nun bes.: a) leidenschaftlich= ehrsüchtig, ehrgeizig, agere nihil c., Cic. ep. 16, 11, 3 (Ggstz. omnia agere modice, Cic. ep. 16, 9, 3). – b) leidenschaftlich = parteiisch (Ggstz. integre), c. condemnare alqm, Suet.: ob aliquod emolumentum cupidius aliquid dicere, Cic.: quid cupide a senatu, quid temere fiebat, cum etc.? Cic. – c) begierig = mit Freuden, mit Vergnügen, mit Lust und Liebe, gern (s. Korte Sall. Cat. 40, 4. Benecke Iustin. 11, 3, 2), ego vero c. et libenter mentiar tuā causā, Cic.: c. haec audire, Iustin.: c. parēre, Iustin.: quae imperaverit, se cupidissime facturos
    ————
    pollicentur, Caes.: domum ad se hospitio alqm cupidissime recipere, Caes.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cupide

  • 11 improprie

    impropriē, Adv. (improprius), uneigentlich, haud impr. appellari manum (v. Elefantenrüssel), Plin. 10, 29: quasi impr. et inscite dictus, Gell. 7 (6), 6, 2: parum integre atque impr. loqui, Gell. 17, 1, 1: ›candenti‹ dicere pervulgate et impr. pro ferventi favilla, Gell. 17, 10, 18: impr. exponere parabolas, Interpr. Iren. 2, 28, 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > improprie

  • 12 incorrupte

    incorruptē, Adv. (incorruptus), unbefangen, ipsā naturā incorrupte atque integre (vorurteilsfrei) iudicante, Cic. de fin. 1, 30: et haud scio an incorruptius (ii iudices iudicabunt) quam nos, Cic. Marc. 29: scite atque inc. locutus est, Gell. 13, 21, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incorrupte

  • 13 integriter

    integriter, Adv. (integer) = integre, verworfen von Charis. 202, 19.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > integriter

  • 14 sarte

    sartē, Adv. (sartus v. sarcio) = integre, Paul. ex Fest. 323, 3. – dass. sarctē, Libr. augur. b. Charis. 220, 29.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sarte

См. также в других словарях:

  • intègre — [ ɛ̃tɛgr ] adj. • 1671 « pur »; 1542 « entier »; lat. integer ♦ D une probité absolue. ⇒ honnête, incorruptible. Juge intègre. ⇒ équitable, impartial , juste. « Ma vie est intègre, mes mœurs sont pures, mes mains sont nettes » (Giraudoux). ⊗… …   Encyclopédie Universelle

  • intégré — intègre [ ɛ̃tɛgr ] adj. • 1671 « pur »; 1542 « entier »; lat. integer ♦ D une probité absolue. ⇒ honnête, incorruptible. Juge intègre. ⇒ équitable, impartial , juste. « Ma vie est intègre, mes mœurs sont pures, mes mains sont nettes » (Giraudoux) …   Encyclopédie Universelle

  • integre — Integre. adj. de tout genre. Qui est d une probité incorruptible. Juge integre. il est fort integre. une vertu integre …   Dictionnaire de l'Académie française

  • intégré — intégré, ée (in té gré, grée) part. passé d intégrer. Une équation intégrée …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • INTÈGRE — adj. des deux genres Qui est d une probité incorruptible. Juge intègre. Il est fort intègre. On dit de même, Une vertu intègre …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)

  • Intégré — Intégration Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom …   Wikipédia en Français

  • intègre — (in té gr ) adj. Qui ne se laisse pas altérer, corrompre. Une vertu intègre. •   Ou d excellents pères de famille, ou des juges intègres, ou des orateurs, LA BRUY. II. •   Il ne suffit pas qu un homme en place soit intègre lui même et… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • INTÈGRE — adj. des deux genres Qui est d’une probité incorruptible. Juge intègre. Par extension, Une vertu intègre …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

  • Intègre — Intégrité Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom …   Wikipédia en Français

  • Integre bureautique — Intégré bureautique Un intégré bureautique est un logiciel capable d’effectuer plusieurs tâches de bureautique par lui même. On lui oppose la suite bureautique, qui est un regroupement de plusieurs logiciels dédiés chacun à une tâche particulière …   Wikipédia en Français

  • Intégré Bureautique — Un intégré bureautique est un logiciel capable d’effectuer plusieurs tâches de bureautique par lui même. On lui oppose la suite bureautique, qui est un regroupement de plusieurs logiciels dédiés chacun à une tâche particulière. Une suite est… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»