-
1 sēditiō
sēditiō ōnis, f [2 sed+1 I-], a going aside, going apart, insurrectionary separation, dissension, civil discord, insurrection, mutiny, sedition: seditioni interesse, L.: seditione factā, Cs.: seditio inter belli pacisque auctores orta, L.: seditionem ac discordiam concitare: Seditione, dolis peccatur, H.: seditionibus tribuniciis res p. agitabatur, S.: seditiones ornare: Paene occupata seditionibus urbs, H.—Person., an attendant of Fama, O.— Dissension, discord, strife, quarrel: Filiam ut darem in seditionem, T.: crescit favore Turbida seditio, donec, etc., O.: si ad externum bellum domestica seditio adiciatur, L.— An insurrection, the rebels, seditious men: seditione ita stupente, L.— Fig., of things, dissension, disagreement, discord: intestina corporis, L.: iracundiam seditionem quandam ducebat.* * *sedition, riot, strife,rebellion -
2 secessio
sēcessĭo, ōnis, f. [secedo, I. B.].I.(Acc. to secedo, I. B. 1.) A going aside to consult, etc., a withdrawal:II.seductiones testium, secessio subscriptorum,
Cic. Mur. 24, 49:milites vesperi secessionem faciunt,
Caes. B. C. 1, 20, 1:primores, secessione factā, etc.,
having withdrawn, Liv. 21, 14, 1. —(Acc. to secedo, I. B. 2.) A political insurrectionary withdrawal or separation; a schism, secession (the prevailing signif. of the word;syn.: defectio, seditio): ultima rabies secessio ab suis habebatur,
Liv. 7, 40, 2:secessionem tu illam existimasti, Caesar, initio, non bellum,
Cic. Lig. 6, 19:tum demissi populo fasces, tum provocationes omnium rerum, tum secessio (pern. secessiones) plebis, etc.,
Cic. Rep. 1, 40, 62 Mos. N. cr.; cf. Liv. 2, 32 sq.; 3, 39; Caes. B. C. 1, 7:per secessionem armati Aventinum occupavere,
Sall. J. 31, 17:in secessione Crustumerinā,
Varr. L. L. 5, § 81 Müll.; cf.:secessio ab decemviris facta est,
Liv. 3, 51:in Aventinum montem secessionem factam esse,
id. 2, 32. -
3 seditio
sēdĭtĭo, ōnis, f. [sed, i. e. sine (v. h. v.), and itio; thus, orig., a going aside, going apart; hence],I.Lit., an insurrectionary separation (political or military); dissension, civil discord, insurrection, mutiny, sedition (very freq. and class.;II.syn.: secessio, defectus): ea dissensio civium, quod seorsum eunt alii ad alios, seditio dicitur,
Cic. Rep. 6, 1, 3 (ap. Serv. Verg. A. 1, 149, and Non. 25, 6):duobus tribunis plebis per seditionem creatis,
id. ib. 2, 34, 59; cf. Liv. 2, 31 fin. sq.:si qui in seditione non alterius utrius partis fuisset,
Cic. Att. 10, 1, 2; cf. Gell. 2, 12, 1:ne qua seditio oriretur,
Caes. B. G. 7, 28 fin.; Sall. C. 34, 2:seditione factā,
Caes. B. C. 1, 87, 3:seditionem inter Poenos et Siculos milites esse factam,
Cic. Div. 1, 24, 50; cf.:seditio inter belli pacisque auctores orta,
Liv. 2, 16:seditionem ac discordiam concitare,
Cic. Mur. 39, 83:commovere,
id. Att. 2, 1, 8:movere,
Vell. 2, 68, 2:coeptare,
Tac. A. 1, 38; 1, 45; 2, 81 et saep.:componere,
id. H. 4, 14:magno in populo cum saepe coörta est Seditio, etc.,
Verg. A. 1, 149; Hor. Ep. 1, 2, 15:seditione potens,
Verg. A. 11, 340.— Plur.:cum hominem seditiosum defenderet, non dubitavit seditiones ipsas ornare,
Cic. de Or. 2, 28, 124; 2, 48, 199; Sall. J. 37, 1; Liv. 4, 2; 5, 3; Quint. 2, 16, 2; Hor. C. 3, 3, 29; 3, 6, 13; Tac. A. 4, 68 et saep.—Seditio, personified as one of the attendants of Fama, Ov. M. 12, 61.—Transf., in gen., dissension, discord, strife, quarrel (very rare; mostly poet.; in Cic. only as a transl. of the Greek stasis):B.Amphitruo uxori turbas conciet...tum meus pater Eam seditionem in tranquillum conferet,
Plaut. Am. 1, 2, 16:ut homini adulescentulo Filiam darem in seditionem atque in incertas nuptias,
Ter. And. 5, 1, 11 Ruhnk.:cui studeat, deus omnis habet, crescitque favore Turbida seditio, donec Juppiter, etc.,
Ov. M. 9, 426; so,domestica (opp. fraterna concordia),
Liv. 45, 19:pantomimorum,
Suet. Ner. 26:non illaudata (with magno certatur amore),
Claud. in Rufin. 2, 226.—Of inanimate and abstract things:seditio maris,
uproar, turbulence, Stat. Th. 9, 142:pelagi,
Manil. 2, 90:siderum,
id. 2, 196:flammasque rebelles Seditione tori (Eteoclis et Polynicis),
Stat. Th. 1, 36:intestina corporis,
Liv. 2, 32, 12.—Comically:seditionem facit lien, occupat praecordia,
rebels, and takes possession of my stomach, Plaut. Merc. 1, 14:Archytas iracundiam, videlicet dissidentem a ratione, seditionem quandam animi vere ducebat, et eam consilio sedari volebat,
Cic. Rep. 1, 38, 60.
См. также в других словарях:
insurrectionary — in·sur·rec·tion·ary 1 /ˌin sə rek shə ˌner ē/ adj: of, relating to, or constituting insurrection; also: given to or tending to induce insurrection insurrectionary 2 n: a participant in insurrection: insurgent in·tan·gi·ble 1 /in tan jə bəl/ … Law dictionary
Insurrectionary — In sur*rec tion*a*ry, a. Pertaining to, or characterized by, insurrection; rebellious; seditious. [1913 Webster] Their murderous insurrectionary system. Burke. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
insurrectionary — 1796 (adj.), 1893 (n.), from INSURRECTION (Cf. insurrection) + ARY (Cf. ary) … Etymology dictionary
insurrectionary — insurrection ► NOUN ▪ a violent uprising against authority. DERIVATIVES insurrectionary adjective insurrectionist noun & adjective. ORIGIN Latin, from insurgere rise up … English terms dictionary
Insurrectionary anarchism — is a revolutionary theory, practice and tendency within the anarchist movement which opposes formal anarchist organizations such as labor unions and federations that are based on a political programme and periodic congresses. Instead,… … Wikipedia
insurrectionary — adjective or noun see insurrection … New Collegiate Dictionary
insurrectionary — /in seuh rek sheuh ner ee/, adj., n., pl. insurrectionaries. adj. 1. of, pertaining to, or of the nature of insurrection. 2. given to or causing insurrection. n. 3. a person who takes part in an insurrection; rebel; insurgent. [1790 1800;… … Universalium
insurrectionary — adjective Pertaining to, or characterized by, insurrection. Syn: rebellious, seditious … Wiktionary
insurrectionary — Synonyms and related words: breakaway, cataclysmic, catastrophic, extreme, extremistic, factious, insurgent, mutineering, mutinous, radical, rebel, rebellious, revolutional, revolutionary, revulsionary, revulsive, riotous, seditionary, seditious … Moby Thesaurus
insurrectionary — I (Roget s IV) modif. Syn. mutinous, insurgent, riotous; see rebellious 1 , 2 . II (Roget s Thesaurus II) noun A person who rebels: insurgent, insurrectionist, mutineer, rebel, revolutionary, revolutionist. See RESIST … English dictionary for students
insurrectionary — adj. rebellious, mutinous … English contemporary dictionary