-
1 institutor
institutor -
2 institutor
-
3 institutor
īnstitūtor, ōris, m. (instituo), I) der Errichter, Einrichter, Anleger usw., sordidissimorum artificiorum, Betreiber, Sen. de ben. 6, 17, 1 Haase (Gertz liest institores): materiae, Schöpfer, Lact: et hominis et universitatis creator et institutor, Tert.: institutores veteres, Gründer (einer Stadt), Amm. – II) der Unterweiser, Lehrer, mentis, Augustin. epist. 257 extr.: morum et actuum imperialium, Treb. Poll. trig. tyr. 3, 1: litterarum, im Lesen, Edict. Diocl. 7, 66: ineptarum religionum, Lact. 1, 22, 7: Plur., institutores (Hofmeister) eorum, Pacat. pan. 8, 5: absol., Lampr. Comm. 1, 7.
-
4 institutor
īnstitūtor, ōris, m. (instituo), I) der Errichter, Einrichter, Anleger usw., sordidissimorum artificiorum, Betreiber, Sen. de ben. 6, 17, 1 Haase (Gertz liest institores): materiae, Schöpfer, Lact: et hominis et universitatis creator et institutor, Tert.: institutores veteres, Gründer (einer Stadt), Amm. – II) der Unterweiser, Lehrer, mentis, Augustin. epist. 257 extr.: morum et actuum imperialium, Treb. Poll. trig. tyr. 3, 1: litterarum, im Lesen, Edict. Diocl. 7, 66: ineptarum religionum, Lact. 1, 22, 7: Plur., institutores (Hofmeister) eorum, Pacat. pan. 8, 5: absol., Lampr. Comm. 1, 7.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > institutor
-
5 institutor
īnstitūtor, ōris m. [ instituo ]1) устроитель, основатель, создатель, учредитель Sen, Amm, Eccl2) наставник, учитель (morum Treb; mentis Aug) -
6 institutor
-
7 institutor
instĭtūtor, ōris, m. [id.], a founder, creator, erector, contractor (post-class.):II.veteres urbium,
Amm. 14, 8, 6:sordidissimorum artificiorum,
Sen. Ben. 6, 17, 1:materiae,
Lact. 2, 8 med. —A teacher, instructor:morum,
Treb. Pol. Trig. Tyr. 3, 1. — Plur., Pac. Pan. 8, 5; Lampr. Commod. 1. -
8 institutor
{'institju:tə}
1. основател, основоположник, учредител
2. църк. лице с власт да назначава духовиици* * *{'institju:tъ} n 1. основател, основоположник, учредител;* * *учредител; основател; основоположник;* * *1. основател, основоположник, учредител 2. църк. лице с власт да назначава духовиици* * *institutor[´institju:tə] n 1. основател, основоположник, учредител; 2. рел. лице с власт да назначава духовници. -
9 institutor
ayo, institutor -
10 institutor
[ʹınstıtju:tə] nучредитель, основатель; организатор -
11 institutor
-
12 institutor
['ɪnstɪtjuːtə]Общая лексика: организатор, основатель, учредитель -
13 institutor
◙ n. מייסד, מקים; פותח, מתחיל; יוזם, מנהיג* * *◙ גיהנמ,םזוי ;ליחתמ,חתופ ;םיקמ,דסיימ◄ -
14 institutor
-
15 institutor
institu'tɔradjgründend, stiftend, anordnend -
16 institutor
nзасновник; організатор* * *nзасновник; організатор -
17 institutor
nзасновник; організатор -
18 institutor
[ínstitju:tə]nounustanovitelj, osnovatelj -
19 institutor
n. 제정자, 설립자(founder).(미)성직 수임자 -
20 institutor
См. также в других словарях:
institutor — INSTITUTÓR, OÁRE, institutori, oare, s.m. şi f. (În trecut) Învăţător (la oraş). – Din fr. instituteur, lat. institutor. Trimis de valeriu, 29.02.2008. Sursa: DEX 98 INSTITUTÓR s. dascăl, (peior.) belfer. Trimis de siveco, 05.08.2004. Sursa:… … Dicționar Român
institutor — institutor, ra (Del lat. institūtor, ōris). 1. adj. Que instituye. U. t. c. s.) 2. m. Col. Profesor, pedagogo, maestro … Diccionario de la lengua española
Institutor — In sti*tu tor, n. [L.: cf. F. instituteur.] [1913 Webster] 1. One who institutes, founds, ordains, or establishes. [1913 Webster] 2. One who educates; an instructor. [Obs.] Walker. [1913 Webster] 3. (Episcopal Church) A presbyter appointed by the … The Collaborative International Dictionary of English
institutor — index author (originator) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
institutor — instìtūtor m DEFINICIJA 1. onaj koji osniva fondaciju; utemeljitelj 2. crkv. onaj koji postavlja svećenika u župu ili crkvu ETIMOLOGIJA vidi institut … Hrvatski jezični portal
Institutor — El institutor (lat. institūtor, ōris) o la institutriz (fr. institutrice < lat. institutrix) es la persona encargada de la educación e instrucción de niños y niñas, usualmente dentro del hogar doméstico. Actualmente este término ha sido… … Wikipedia Español
institutor — ► adjetivo/ sustantivo 1 Que instituye. SINÓNIMO instituidor ► sustantivo masculino 2 Colombia ENSEÑANZA Profesor, maestro, persona que enseña. * * * institutor, a (del lat. «institūtor, ōris») 1 adj. y n. Se aplica al que instituye. ≃… … Enciclopedia Universal
institutor — /in sti tooh teuhr, tyooh /, n. 1. a person who institutes or founds. 2. Prot. Episc. Ch. a person who institutes a minister into a parish or church. Also, instituter. [1540 50; < LL institutor, equiv. to institu , s. of instituere to INSTITUTE + … Universalium
Institutor — In|sti|tu|tor der; s, ...oren <aus gleichbed. spätlat. institutor> (veraltet) Stifter; Lehrer, Erzieher; Vorgesetzter … Das große Fremdwörterbuch
institutor — üd.ə(r), ütə noun ( s) Etymology: Latin, from institutus (past participle) + or : one that institutes: as a … Useful english dictionary
institutor — noun see institute I … New Collegiate Dictionary