-
1 insignio
insignĭo, īvi or ĭi, ītum, 4 ( imperf. insignibat, Verg. A. 7, 790; Stat. Th. 7, 56), v. a. [insignis], to put a mark upon, to mark; to distinguish (mostly post-Aug.): pueri insigniti, marked with some bodily defect, Plaut. Fragm. ap. Fest. p. 375, 19 (id. Mil. 3, 1, 127 Weise):A.clipeum auro,
Verg. A. 7, 790:mulli insigniuntur barba gemina inferiori labro,
Plin. 9, 17, 30, § 64:oratorem fucatis et meretriciis vestibus,
Tac. Or. 26: nec insigniri, nec misceri omnibus, to distinguish one ' s self, Sen. Ep. 18:cum omnis annus funeribus et cladibus insigniretur,
was distinguished by, remarkable for, Tac. Agr. 41:aliquem,
to make known, to name, Plin. Ep. 8, 22, 4.—Hence, insig-nītus, a, um, P. a.Marked, clear, plain:B.englyphus, id est bene insignitus,
Ambros. in Psa. 118, Serm. 16, §42: utendum imaginibus agentibus, acribus, insignitis,
Cic. de Or. 2, 87, 358:conformatio,
id. Top. 5, 27:notae veritatis,
id. Div. 1, 30, 64. —Distinguished, striking, remarkable, notable: injuriae, Cato ap. Gell. 10, 3, 17:C.ignominia (al. insignior),
Liv. 7, 15, 10:lacus nomen ab hac recentiore insignitius fabula est,
id. 7, 6, 6:flagitium,
Tac. A. 4, 51:infamia,
id. ib. 3, 70. —Arrayed with banners, with standards: insigneita fere tum milia militum octo duxit, Enn. ap. Prisc. 1, p. 556 P. (Ann. v. 336 Vahl.).—D.Subst.: insignīta, ōrum, n., bruises, black and blue marks, Plin. 27, 4, 5, § 18; 27, 12, 105, § 128.— Adv.: insignītē, remarkably, extraordinarily, notably:mihi insignite facta est magna injuria,
Plaut. Cas. 5, 4, 31; id. Mil. 2, 6, 77:insignite improbus,
Cic. Quint. 23, 73:laudare ac vituperari,
id. de Or. 2, 85, 349.— Comp., Liv. 8, 13, 1. -
2 insignita
insignĭo, īvi or ĭi, ītum, 4 ( imperf. insignibat, Verg. A. 7, 790; Stat. Th. 7, 56), v. a. [insignis], to put a mark upon, to mark; to distinguish (mostly post-Aug.): pueri insigniti, marked with some bodily defect, Plaut. Fragm. ap. Fest. p. 375, 19 (id. Mil. 3, 1, 127 Weise):A.clipeum auro,
Verg. A. 7, 790:mulli insigniuntur barba gemina inferiori labro,
Plin. 9, 17, 30, § 64:oratorem fucatis et meretriciis vestibus,
Tac. Or. 26: nec insigniri, nec misceri omnibus, to distinguish one ' s self, Sen. Ep. 18:cum omnis annus funeribus et cladibus insigniretur,
was distinguished by, remarkable for, Tac. Agr. 41:aliquem,
to make known, to name, Plin. Ep. 8, 22, 4.—Hence, insig-nītus, a, um, P. a.Marked, clear, plain:B.englyphus, id est bene insignitus,
Ambros. in Psa. 118, Serm. 16, §42: utendum imaginibus agentibus, acribus, insignitis,
Cic. de Or. 2, 87, 358:conformatio,
id. Top. 5, 27:notae veritatis,
id. Div. 1, 30, 64. —Distinguished, striking, remarkable, notable: injuriae, Cato ap. Gell. 10, 3, 17:C.ignominia (al. insignior),
Liv. 7, 15, 10:lacus nomen ab hac recentiore insignitius fabula est,
id. 7, 6, 6:flagitium,
Tac. A. 4, 51:infamia,
id. ib. 3, 70. —Arrayed with banners, with standards: insigneita fere tum milia militum octo duxit, Enn. ap. Prisc. 1, p. 556 P. (Ann. v. 336 Vahl.).—D.Subst.: insignīta, ōrum, n., bruises, black and blue marks, Plin. 27, 4, 5, § 18; 27, 12, 105, § 128.— Adv.: insignītē, remarkably, extraordinarily, notably:mihi insignite facta est magna injuria,
Plaut. Cas. 5, 4, 31; id. Mil. 2, 6, 77:insignite improbus,
Cic. Quint. 23, 73:laudare ac vituperari,
id. de Or. 2, 85, 349.— Comp., Liv. 8, 13, 1.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Английский