Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

inscr

  • 41 incomparabilis

    in-comparābilis, e, unvergleichbar, unvergleichlich, a) v. Pers.: magister, Quint. 1, 2, 11: maritus, Corp. inscr. Lat. 11, 863: coniux, Corp. inscr. Lat. 5, 69 u. 9, 1741 (wo incumbar. [so!]): Superl., alumnus incomparabilissimus, Corp. inscr. Lat. 6, 1487. p. 851: coniux dulcissima et incomparabilissima, Corp. inscr. Lat. 10, 2030. – b) v. Abstr.: invicti animi sublimitas, Plin. 7, 94: vita, Corp. inscr. Lat. 11, 1502: decor, Vulg. Iudith 10, 4: clamor, ibid. 14, 18: Compar., et quanto incomparabilior est illa divinitatis gloria, Ambros. de Isaac et anim. 8. § 78. – vulg. incomparāvilis, Corp. inscr. Lat. 14, 1010 u. 1767. – Abl. Sing. auch incomparabile, Corp. inscr. Lat. 8, 3166.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incomparabilis

  • 42 vivo

    vīvo (arch. veivo), vīxī, vīctum, ere (altind. jīvati, lebt, griech. βίομαι, βίος), leben, am Leben sein oder bleiben, das Leben haben, I) eig.: A) im allg.: a) v. Pers.: ad summam senectutem, Cic.: annum, ein Jahr, Cic.: tres et sexaginta annos, Liv. epit.: triginta annis, Cic.: annis LXXXV, Inscr.: non amplius quam uno die vivere, Plin.: non ut edam vivo, sed ut vivam edo, Cornif. rhet.: postquam comperit eum vivere posse, am Leben bleiben, Cic.: studia illa nostra, quibus antea delectabamur, nunc etiam vivimus, das Leben zu verdanken haben, Cic. ep. 13, 28, 2: Partiz. subst., viventes, die Lebenden (Ggstz. mortui), Lact. 5, 19, 25: factor altorque viventium, Lact. 5, 3, 25. – secum viventes, ihre Zeitgenossen, Curt. 8, 5 (18), 11. – m. Adi., lepidus vivis, Plaut.: si liberae ac pudicae vivere licitum fuisset, Liv.: isdem obnoxios vivere, Liv. – m. homog. Acc., vitam tutiorem, Cic.: vitam duram, Ter.: inhumanam vitam, Apul.: mei memineris, dum vitam vivas, Plaut.: vitam, quam tum vivebat, Cic.: Passiv, tertia vivitur aetas, man lebt, Ov. – Besondere Formeln: α) vivere de lucro, sein Leben der Schonung, Gnade eines anderen zu danken haben, de lucro iam prope quadriennium vivimus, Cic. ep. 9, 17, 1: de lucro tibi vivere me scito, Liv. 40, 8, 2. – β) vivere ex alcis more, nach jmds. Willen leben, Ter. heaut. 203: u. so vivere alieno
    ————
    more, nach einer anderen (der Gattin) Willen, Ter. Andr. 152. – γ) vixisse, euphemist. v. Verstorbenen, Plaut. Bacch. 150 G.; most. 1002. – δ) si vivo od. si vivam, wenn ich das Leben habe, wenn ich am Leben bleibe, bei meinem Leben, als Drohung, Komik.; vgl. Spengel Ter. Andr. 866. Wagner Ter. heaut. 918. – ε) als Ausdruck der Beteuerung, ita vivam, so wahr ich lebe, Cic. u. Sen.: ne vivam, ich will das Leben nicht haben, ich will sterben, wenn usw., Cic. – b) übtr.: α) v. lebl. Subjj., leben, seine natürliche Kraft haben oder behalten, v. Pflanzen u. Bäumen, vivit vitis, Cic.: vivit arbor, kommt fort, bekleibt, Colum.: saepes vivit, es ist ein lebendiger Zaun, Varro. – β) v. Feuer, leben = brennen, cinis vivet, Ov.: bene vivitis ignes, Ov. – γ) von Bildern und Gemälden, wenn sie gleichs. leben, nach dem Leben getroffen sind, Claud. IV. cons. Hon. 589. – B) prägn.: 1) leben = wohl od. vergnügt leben, das Leben genießen, vivamus, mea Lesbia, Catull.: quando vivemus? Muße haben, Cic.: prius quaeso disce, quid sit vivere, Ter.: dah. vive, vivite, als Abschiedswort, lebe ( lebet) wohl! vive, vale, Hor., vive valeque, Hor.: vivite silvae, Verg. – 2) leben, fortdauern, nicht untergehen, vivunt scripta, Ov.: eius mihi vivit auctoritas, Cic.: vivit vulnus, Verg.: vivunt cucumeres, bleiben im Magen, Plin. – II) meton.: 1) von etwas od. irgendwie leben, a) von etw. sich näh-
    ————
    ren, das Leben erhalten, piscibus, Caes.: cortice, Caes.: lacte et carne, lacte atque pecore, Caes.: rapto, Sall. fr., Liv. u.a., od. ex rapto, Ov.: rapto viventes (volucres), Raubvögel, Plin.: ut sit, quī vivat, daß er etwas zu leben habe, Unterhalt habe, Ter. – b) irgendwie leben, -sein Leben zubringen, sic vivitur, so lebe ich, Cic.: nemo aliter Romae potest vivere, Sen.: quia vivi aliter non potest, Lact. (vgl. Bünem. Lact. 4, 24, 17): v. cum timore, Cic.: v. in regno, Cic.: v. sub rege, Liv.: v. more regio, Liv.: in amore iocisque, Hor.: in caede et ex caede, Cic.: in litteris, in den Büchern, Cic.: in tenui pecunia, Cic.: in omnibus miseriis contumeliaque, Lact.: in paupertate, Cic. part. or. 63: in humilitate, in egestate, in contemptu, in ignominia, Lact. 7, 9, 17: bene, gut leben (= sich kein Vergnügen entgehen lassen), Komik.: parvo bene, Hor.: male, ärmlich, in ärmlichen Verhältnissen, Cic. u. Hor.: miserrime, Plaut.: e natura, Cic.: naturae convenienter, Cic.: luxuriose, Nep.: sapienter, Cic.: in diem (s. dies), Cic.: alci soli (für jmd. allein), Ter.: so auch sibi, Ter. – m. dopp. Nom., vivo miserrimus, Cic.: vivite fortes, Hor.: ecquis vivit fortunatior? Ter.: illā sorte contentus vivat, Hor.: Theophrasti servus et Zenonis servus philosophi (als Ph.) non incelebres vixerunt, Gell. 2, 18, 8. – 2) irgendwo od. mit irgend jmd. leben, a) irgendwo leben, sich befinden, sich aufhalten, vixit Syracusis, Nep.: in
    ————
    Thracia, Nep. – b) mit jmd. leben, umgehen, Umgang haben, zusammen sein, cum alqo, Cic.: cum alqo valde familiariter, Cic.: cum alqo coniunctissime et amantissime, Cic.: cum Pansa vixi in Pompeiano, Cic.: aliter cum tyranno, aliter cum amico vivitur, Cic. – Sprichw., secum vivere, sich mit sich selbst abgeben, -beschäftigen, Cic. de sen. 49. – Vulg. bibo, wov. bibat, Corp. inscr. Lat. 9, 6090, 6: bixit, Corp. inscr. Lat. 8, 252 u. 282: bixsit, Corp. inscr. Lat. 8, 57, 3 u. 670, 3: beixit, ibid. 8, 284, 3 u. 5: bisit, Corp. inscr. Lat. 14, 3423: bibere, Corp. inscr. Lat. 10, 2496, 1: bibens, Fabretti inscr. 546, 4 (bibenti): Fut. vivebo, Nov. com. 10: vivebunt, Ps. Cypr. de Sina et Sion 8: Fut. ex. viveritis, Itala (Amiat.) Coloss. 3, 7: synk. vixet = vixisset, Verg. Aen. 11, 118. Vgl. Georges Lexikon der lat. Wortformen S. 736.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vivo

  • 43 Lares

    1.
    Lăres (old form ‡ Lăses, Inscr. Fratr. Arval.; cf. Varr. L. L. 6, § 2 Müll.), um and ĭum (Larum, Varr. L. L. 5, § 49 Müll.; Cic. Rep. 5, 5, 7; id. N. D. 3, 25, 63; id. Leg. 2, 8, 19; Inscr. Orell. 961:

    Larium,

    Liv. 40, 52), m. [old Lat. Lases; Etrusc. Laran, Lalan; root las-; cf. lascivus], tutelar deities, Lares, belonging orig. to the Etruscan religion, and worshipped especially as the presiders over and protectors of a particular locality (cf. Otfr. Müll. Etrusc. 2, p. 90 sq.):

    praestites,

    the tutelar deities of an entire city, Ov. F. 5, 129 sq.:

    mille Lares geniumque ducis, qui tradidit illos, urbs habet,

    id. ib. 5, 145:

    Puteolanae civitatis,

    Inscr. Orell. 1670:

    civitatum, Inscr. ap. Grut. p. 10, 2: vicorum,

    Arn. 3, 41:

    rurales, Inscr. ap. Grut. p. 251: compitales,

    of cross - roads, Suet. Aug. 31; called also Lares compitalicii, Philarg. ad Verg. G. 2, 381:

    viales,

    worshipped by the road-side, Plaut. Merc. 5, 2, 24:

    permarini,

    tutelar deities of the sea, Liv. 40, 52: caelipotentes, Inscr. ap. Tert. de Spect. 5.— Sing.:

    Lari viali,

    Inscr. Orell. 1762; 1894:

    eundem esse Genium et Larem, multi veteres memoriae prodiderunt,

    Censor. 3, 2.—
    II.
    Most commonly the Lares (as familiares or domestici), the tutelar deities of a house, household gods, domestic Lares (whose images stood on the hearth in a little shrine, aedes, or in a small chapel, lararium); as the tutelar deities of each particular dwelling, also in sing.: Lar, Laris, m.
    (α).
    In plur.:

    rem divinam facere Laribus familiaribus,

    Plaut. Rud. 5, 1, 17:

    sanctis Penatium deorum Larumque familiarium sedibus,

    Cic. Rep. 5, 5, 7; id. Quint. 27 fin.:

    ad aedem Larum,

    id. N. D. 3, 25, 63:

    immolet aequis porcum Laribus,

    Hor. S. 2, 3, 164:

    Laribus tuum Miscet numen,

    id. C. 4, 5, 34. —
    (β).
    In sing.:

    ego Lar sum familiaris, ex hac familia,

    Plaut. Aul. prol. 2:

    haec imponuntur in foco nostro dari,

    id. ib. 2, 8, 16:

    familiae Lar pater, alium Larem persequi,

    id. Merc. 5, 1, 5 sq. —
    B.
    Meton., a hearth, dwelling, home (class.; usually in sing.):

    larem corona nostrum decorari volo,

    Plaut. Trin. 1, 2, 1:

    relinquent larem familiarem suum?

    Cic. Verr. 2, 3, 11, § 27:

    ad suum larem familiarem redire,

    id. ib. 2, 3, 54, §

    125: nobis larem familiarem nusquam ullum esse?

    Sall. C. 20:

    paternus,

    Hor. Ep. 2, 2, 51:

    patrius,

    id. S. 1, 2, 56; cf.:

    avitus apto Cum lare fundus,

    id. C. 1, 12, 43:

    gaudens lare certo,

    id. Ep. 1, 7, 58:

    parvo sub lare,

    id. C. 3, 29, 14:

    conductus,

    Mart. 11, 82, 2:

    deserere larem,

    to abandon one's home, Ov. F. 1, 478:

    pelli lare,

    to be driven from a place, id. ib. 6, 362:

    alumnus laris Antenorei,

    i. e. of the city of Padua, Mart. 1, 77, 2: ob eam rem tibi Lare commercioque interdico, Vet. Formul. ap. Paul. Sent. 3, 4, 7.—
    (β).
    In plur., Ov. R. Am. 302:

    jussa pars mutare lares,

    Hor. C. S. 39.— Poet., of a bird's nest:

    avis in ramo tecta laremque parat,

    Ov. F. 3, 242:

    cum rapit Halcyones miserae fetumque laremque,

    Val. Fl. 4, 45.
    2.
    Lăres, ĭum, f., a city in Numidia, Sall. J. 90 Kritz N. cr.

    Lewis & Short latin dictionary > Lares

  • 44 ager [1]

    1. ager, agrī, m. (griech. ἀγρός, gotisch akrs, indogerm. ájraḥ, ahd. ackar, achar), I) in eng. Bedeut., jedes Stück Feld, das zum Landbau benutzt wird od. benutzt werden kann, es sei Ackerland, Weideplatz, Baumschule usw., das Feldgut, Grundstück, der Grundbesitz, agri ac pecoris magis quam belli cultor, Sall.: agri cultio, Cic.: cultura agrorum, Cic.: ager publicus (Ggstz. ager privatus), Liv. u. bl. ager, Liv. epit. 6: ager paternus et avitus, Sen.: ager fertilis, Cic., fertilissimus, Liv.: uber, Liv.: agri lati atque uberes, Cic.: ager fructuosus, Cic.: agri frugiferi, Cic.: homo ab agro remotissimus, der mit dem Lande in gar keine Berührung kam (= vom Ackerbau gar nichts verstand), Cic.: agrum colere, Cic., bene colere, Cato u. Cic.: agrum bene arare, Cato: immunes liberosque agros arare, Cic.: agrum conserere, Cato: agros continuare, Liv., prolatare, Tac.: agro pelli, Cic.: agro paterno et avito expelli, Sen. – als Baumschule, Gell. 19, 12, 8. – Dah. im Ggstz. zu Plätzen, die von Häusern od. mit Wald schon bedeckt sind, das Feld, a) im Ggstz. zur Stadt, das ( flache) Land, in Prosa gew. im Plur., neque agri neque urbis odium me umquam percipit, Ter.: vastati agri sunt, urbs assiduis exhausta funeribus, Liv.: non solum ex urbe, verum etiam ex agris ingentem numerum perditorum hominum collegerat, Cic. – b) im Ggstz. zum Dorfe, das freie Feld, sanum oportet... modo ruri esse, modo in urbe, saepius in agro, teils auf dem Lande, teils in der Stadt, öfter noch im freien Felde, Cels. 1, 1. § 2. – c) im Ggstz. zu den Bergen, das Tal, ignotos montes agrosque salutat, Ov. met. 3, 25. – d) im Ggstz. zum Meere, in agrum, feldwärts = nach der Landseite, arx Crotonis unā parte imminens mari, alterā parte vergente in agrum, Liv.: pars muri versa in agros, Liv. – c) als Längenmaß, in agrum, in die Tiefe, feldwärts (Ggstz. in fronte, in der Breite), Hor. sat. 1, 8, 12: in fronte... in agrum, Petr. 71. § 6. p. 48, 5 B3; vgl. frons a.E. – II) in weit. Bed., die Gesamtheit des Grund und Bodens einer Staatsgemeinde, die Mark, das Gebiet, Setinus, Titin. fr. u. Cic.: Tusculanus, Veiens, Cic.: Helvetius, Caes.: agrum nostrum invadere, Liv. – / Arch. Genet. Sing. agrei, Corp. inscr. Lat. 9, 200, 24: arch. Nomin. Plur. agrei, Corp. inscr. Lat. 1, 200, 93: arch. Abl. Plur. agreis, Corp. inscr. Lat. 1, 200, 20 sqq. – vulg. Abl.-Nbff. aggro, Corp. inscr. Lat. 3, 2448: acro, Corp. inscr. Lat. 6, 35797: acru, Corp. inscr. Lat. 11, 5559.

    lateinisch-deutsches > ager [1]

  • 45 choragium

    chorāgium, ī, n. (χοράγιον), I) das zur Aufführung eines Theaterstückes Nötige an Dekorationen, Maschinerie, Kulissen, Mobilien und Kostümen, die der choragus (s. d.) besorgte, Requisiten u. Kostüme, Bühnenapparat, a) eig.: ch. comicum, Plaut. capt. pr. 61: thymelicum, Apul. apol. 13: tabulae pictae, Attalica vestis, ceterum choragium, Plin. 36, 115: argentata choragia, Val. Max. 2, 4, 6: uti choragia laxamentum habeant ad comparandum, damit (in den porticus hinter dem Theater) genug Raum vorhanden ist, um den Bühnenapparat vorzubereiten, Vitr. 5, 9, 1. – zur Kaiserzeit, summum choragium, der kaiserliche Bühnenapparat, Theaterapparat zu den theatralischen u. amphitheatralischen Vorstellungen u. meton. = die Rüstkammer für den kaiserlichen Bühnenapparat, deren Verwaltung ein procurator mit seinen Unterbeamten besorgte, procurator summi choragii, Corp. inscr. Lat. 3, 348 u. 6, 297: adiutor procuratoris s. ch., Corp. inscr. Lat. 6, 10083: tabularius s. ch., Corp. inscr. Lat. 6, 776 u. 6, 10086: medicus rationis s. ch., Corp. inscr. Lat. 6, 10085: dispensator s. ch., Corp. inscr. Lat. 6, 10084: contrascriptor rationis s. ch., Corp. inscr. Lat. 6, 8950. Vgl. O. Hirschfeld Kaiserl. Verwaltungsbeamte2 S. 293 s. – b) übtr., das Schaugepränge, ch. funeris, Apul. met. 2, 20: feralium nuptiarum, Apul. met. 4, 33: ut aliquod fragile choragium gloriae comparetur, Cornif. rhet. 4, 63. – II) (als t. t. der Hydraulik) eine Springfeder, ein Federdrücker, choragia ferrea, Vitr. 10, 8 (13), 4.

    lateinisch-deutsches > choragium

  • 46 coniunx

    coniūnx (coniūx), iugis, c. (coniungo), der Verbundene, I) der ehelich Verbundene, 1) der Gatte, Plaut. Amph. 475. Catull. 61, 32. Verg. Aen. 3, 317. Ov. met. 1, 605. Cic. Cael. 78 (Cic. Tusc. 4, 69 aus einem Dichter). Val. Max. 2, 6, 14. Sen. ad. Helv. 17, 4 (19, 5). Tac. ann. 3, 34 u. 13, 44. Aur. Vict. de vir. ill. 7, 19. Iustin. 2, 4, 8. Hyg. fab. 23. – 2) die Gattin (als der eine Teil eines Ehepaars; dagegen uxor die »Gemahlin«, als dem Manne anvermählte Hausfrau), a) eig.: c. mea, tua, Cic.: c. fidelissima, Cic.: c. Artabazi, Curt.: Lollia Paulina Gaii principis c., Solin.: principum coniuges, Tac.: coniunx liberique, Frontin.: coniuges liberique od. liberi coniugesque, Liv., coniuges et (ac) liberi od. liberi et (ac) coniuges, Cic., Liv. u.a.: liberos, coniuges in servitutem abstrahi, Caes.: coniuges ducere, heiraten, Iustin.: coniugem viro reddere, Curt. – Plur. coniuges, α) v. den Gattinnen eines orient. Fürsten, ubi ipse domicilium coniuges liberosque habebat, Auct. b. Afr. 91, 2. – β) das Gattenpaar, Ehepaar, Catull. 61, 233 u. 66, 80. Val. Max. 4, 6 in. – b) übtr., wie γυνή, α) für Verlobte, Braut, Verg. Aen. 3, 331; 9, 138. Tibull. 3, 2, 8. Ov. her. 8, 18. – β) für Geliebte, Konkubine, Prop. 2, 8, 29. Val. Flacc. 2, 208. – c) v. Tieren, das Weibchen (Ggstz. mas), Ov. fast. 1, 451. Plin. 10, 161. – Plur., das Paar, non temere nisi coniuges (paarweise) vagantur (v. Schlangen), Solin. 27, 34. – II) im Spätlat., a) v. Tieren, der Jochkamerad, Apul. met. 7, 3 extr. – b) attrib. v. Lebl., coniuges copulae, verbundene, Apul. de mund. 5. – / Die Schreibung coniunx (auch in Inschriften) findet sich jetzt in den meisten neueren Ausgaben nach den besten Handschriften; vgl. Brambach Neugestaltung der latein. Orthogr. S. 270 f. Wagner Orthogr. Verg. p. 422 u. über die Formen coniunx u. coniux vgl. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 219. – vulg. Nbf. coiux, Corp. inscr. Lat. 6, 9275; coius, Corp. inscr. Lat. 6, 3436; 10, 7841 u. ö.; vulg. Dat. coiuge, Corp. inscr. Lat. 8, 2210; ferner als Gattin, Nbf. coniuga, Apul. met. 6, 4; 8, 22; 9, 4. Carm. epigr. 112, 2. Rossi inscr. Chr. 1, 17. – Doch haben die Inschriften auch nicht selten coniux, zB. Corp. inscr. Lat. 3, 3297 u. 3960; auch findet sich coiunx, Corp. inscr. Lat. 5, 237 u. 1360.

    lateinisch-deutsches > coniunx

  • 47 mensor

    mēnsor, Nbf. mēsor (messor), ōris, m. (metior), der Messer, I) im allg.: maris et terrae, Hor. carm. 1, 28, 2: itinerum, Wegmesser, Plin. 6, 61 u. 7, 11: agri mensor (od. als ein Wort agrimensor), der Feldmesser, insbes. der militärische, der Ingenieur, Amm. 19, 11, 8. Cassiod. var. 3, 52, 5: Plur. agri mensores, Gromat. vet. 244, 2: ders. mesor agrarius, Inscr. in Gromat. vet. 251, 15: mensor frumentarius, Paul. dig. 27, 1, 26. – II) insbes.: a) der Feldmesser, Lucil. 100. Varro r. r. 1, 10, 2. Colum. 5, 1, 3. Ov. met. 1, 136. Corp. inscr. Lat. 10, 1930: Nbf. messor, Corp. inscr. Lat. 6, 3304: bes. mensor machinarius, ein Feldmesser, der sich besonderer Meßinstrumente bedient, Corp. inscr. Lat. 6, 9626. Ulp. dig. 11, 6, 7. § 1. – b) der Baumeister, Plin. ep. 10, 17 (28), 5 u. 10, 18 (29), 3. Corp. inscr. Lat. 9, 1612 (mesor). – c) im Lager, der Feldmesser, der die Zelte absteckt, Veget. mil. 2, 7. Cod. Theod. 7, 8, 4. Corp. inscr. Lat. 6, 2379 a col. 2. lin. 56 (mes.).

    lateinisch-deutsches > mensor

  • 48 triumvir

    triumvir, virī, m. (tres n. vir), der Triumvir, Plur. triumvirī ( auch tresviri u. III viri geschr.), ein aus drei Mitgliedern bestehendes Beamtenkollegium, die Dreimänner, Triumvirn, I) (tresviri) als Vorsteher über die Gefängnisse, Plaut. Amph. 156 u.a. – II) triumviri coloniae deducendae od. agro dando od. agro dividendo od. agris dividendis od. agro assignando (od. agrarii, s. unten Sing.), zur Abführung der Kolonisten und zur Verteilung der Äcker unter diese, tr. col. ded., Liv. 4, 11, 5; 6, 21, 4; 8, 16, 14 u.a.: tr. agr. dando, Liv. 3, 1, 6: tr. agro div., Liv. epit. 58 u. 59: tr. agr. ass., Liv. 21, 25, 3 (vgl. Corp. inscr. Lat. 12, 643 III VIRI A.I.A., d.i. triumviri agris iudicandis assignandis): Sing. triumvir coloniis deducendis, Sall. Iug. 42, 1: triumvir coloniae deducendae, Corp. inscr. Lat. 1, 538: triumvir agris dividendis, Flor. 3, 14, 6: triumvir agrarius, Liv. 27, 21, 10: cum triumvir coloniam deduxisset, Cic. Brut. 79: tresviri, Liv. 32, 2, 6. – III) triumviri capitales od. carceris lautumiarum, Oberkerkermeister, die die Aussicht über die Staatsgefängnisse führten, die Strafen (Stäupung u. Hinrichtung durch den Strang) vollziehen zu lassen u. über die öffentliche Sicherheit u. Ruhe zu wachen hatten, Cic. or. 156. Liv. 25, 1, 10; 39, 14, 10. Pompon. dig. 1, 2, 2. § 30: triumviri carceris lautumiarum, Liv. 32, 26, 27: triumviris opus est, comitio, carnifice, Sen. contr. 7, 1 (16), 22: Sing. triumvir capitalis, Ascon. Cic. Mil. § 19 H.p. 32, 20 Kiessl. u. Corp. inscr. Lat. 11, 6163: bl. triumvir, Val. Max. 5, 4, 7. Ascon. Cic. Mil. § 19 H.p. 32, 24 u. 26 Kiessl. Vgl. auch den Scherz Ciceros Cic. ep. 7, 13, 2 (s. Trēverī). – IV) triumviri epulones, s. 1. epulo. – V) triumviri mensarii, drei Kommissäre zur Regulierung der Gelder, Liv. 23, 21, 6; 24, 18, 12; 26, 36, 8 (§ 11 bl. triumviri gen.). – VI) triumviri monetales, Münzherrn, Münzmeister, Pompon. dig. 1, 2, 2. § 29: sonst triumviri auro, argento, aeri flando, feriundo gen., Cic. ep. 7, 13, 2 (vgl. Treveri). – VII) triumviri nocturni, die zur Nachtzeit für die Sicherheit vor Feuersgefahr zu sorgen, daher auch den Befehl über die vigiles nocturni hatten, Paul. dig. 1, 15, 1. Val. Max. 8, 1. damn. 6 (wo Singul.). – VIII) triumviri (tresviri) rei publicae constituendae, die zur Beruhigung des Staates vereinigten Antonius, Lepidus u. Oktavianus, Liv. epit. 120 (wo tresviri r.p.c.). Gell. 14, 7, 5: bl. triumviri, Suet. Aug. 36; Tib. 4, 2: Sing. triumvir rei p. const., Gell. 3, 9, 4: triumvir rei publicae, Nep. Att. 12, 2. Vell. 2, 88, 1: bl. triumvir, Suet. Aug. 9. Plin. 33, 50. – IX) zur Aushebung von Rekruten, Liv. 25, 5, 6. – X) triumviri sacris conquirendis donisque persignandis, um die Heiligtümer zusammenzusuchen u. die Weihgeschenke aufzuzeichnen, Liv. 25, 7, 5. – XI) triumviri reficiendis aedibus Fortunae matris Matutae intra portam Carmentalem, sed et Spei extra portam, quae priore anno incendio consumptae fuerant, Liv. 25, 7, 6. – XII) in den Munizipien, die aus drei Mitgliedern bestehende oberste Behörde, Sing. Cic. Clu. 38: III vir Bovillensium, Corp. inscr. Lat. 14, 2413. – / Nomin. triumvir ( neben duumvir) auch (aber ohne Beleg) angeführt von Prisc. de fig. num. § 32. p. 416, 31 K. u. de accent. § 24. p. 523, 31 K. – Abl. Sing., C. Caecilius pro triumviro quater, Corp. inscr. Lat. 8, 7986: Genet. Plur. gew. triumvirûm, Cato oratt. fr. 40. no. 3. Corp. inscr. Lat. 1, 198. lin. 13. Gav. Bass. b. Gell. 3, 9, 4.

    lateinisch-deutsches > triumvir

  • 49 qui

       - voir la déclinaison    - formes arch.: nom. quei Inscr.; gén. quoius ; dat. quoi (quoiei ; abl. qui et quei Inscr. (quicum Cic. = cum quo) II plur. nom. quei Inscr.; plur. n. qua ; dat abl. queis Lucr., Virg. et quis Cic. de Or. 1, 85; Fam. 11, 16, 3 ; Att. 10, 11, 3 ; etc. [ABCR]I - quī, quae, quod: [ABCU]A - pronom relatif 1) indicatif dans la subordonnée relative (cas général):    - litterae quas scripsisti mihi jucundissimae fuerunt: la lettre que tu as écrite m'a été très agréable.    - hostis, cujus gladio occisus est: l'ennemi, par l'épée duquel il fut tué.    - cui prodest, is fecit: quelqu'un profite-t-il d'un crime, c'est lui qui le commet (* à qui le crime profite, celui-là l'a commis*).    - quem quisque vult sequitur (* unusquisque sequitur eum quem vult*): chacun suit qui il veut.    - vitium, quae dicitur iracundia (accord avec l'attribut): le vice qu'on appelle la colère.    - Caesar advenit; quem (= et eum) ut viderunt, aufugerunt (relatif de liaison): César arriva; dès qu'ils le virent, ils s'enfuirent.    - magna vis est conscientiae, quam qui spernit improbus est: l'autorité de la conscience est grande; celui qui la méprise est un malhonnête homme.    - age quod agis: fais ce que tu fais.    - Viriathus, quem Laelius fregit ejusque ferocitatem repressit (le second pron. relatif cujusque est remplacé par un démonstratif): Viriathus, que Lélius vainquit et dont il abattit l'orgueil.    - quod (acc. de relation) ad me scribis de sorore tua, testis erit tibi ipsa quantae mihi curae fuerit, Cic. Att. 1, 5, 2: quant à ce que tu m'écris au sujet de ta soeur, elle t'attestera elle-même le soin que j'ai pris...    - quid, quod Theseus exegit promissum a Neptuno, Cic. Off. 3, 94: que dire quant à la promesse que Neptune tint à Thésée?    - homines Athenienses... in quis erat Menedemus, Cic. Or. 1, 85 (in quis, arch. = in quibus): des Athéniens parmi lesquels il y avait Menedemus. 2) subjonctif dans la subordonnée: Il s'emploie en cas d'attraction modale et de style indir. ou bien quand la sub. relative a une valeur de but, de conséquence, de cause, de concession ou de condition. En d'autres termes, toutes les sub. relatives à valeur circonstancielle, qui expriment, non un fait, mais une action envisagée par le sujet, entraînent le subjonctif.    - misit legatos, qui (= ut ei) pacem peterent: il envoya des ambassadeurs pour demander la paix.    - is est quem omnes admirentur: il est tel que tout le monde l'admire.    - o fortunate adulescens, qui (= cum tu) tuae virtutis Homerum praeconem inveneris: heureux jeune homme, qui (puisque tu) as trouvé un Homère comme héraut de ta valeur.    - exercitui Caesaris luxuriem objiciebant, cui (= cum ei) semper omnia defuissent, Caes. BC. 3, 96: ils reprochaient à l'armée de César son luxe, alors qu'elle avait manqué de tout.    - haec qui videat (= si quis), nonne cogatur confiteri deos esse, Cic.: celui qui verrait ces choses, pourrait-il ne pas être contraint de reconnaître qu'il y a des dieux? Il s'emploie également dans des expressions    - dignus qui: digne de.    - indignus qui: indigne de.    - aptus qui (idoneus qui): capable de.    - sunt qui: il y a des gens qui.    - reperias qui: on peut trouver des gens qui.    - nemo est qui: il n'y a personne qui.    - quis est qui: qui est-ce qui?    - nihil est quod: il n'y a rien qui.    - est quod: il y a une raison pour que.    - quid est quod: quelle raison y a-t-il pour que.    - quod sciam: (autant) que je sache.    - qui quidem (modo): qui du moins.    - quod meminerim: autant que je m'en souvienne.    - nihil habeo quod dem: je n'ai rien à donner.    - est quod timeatis: vous avez raison de craindre.    - indignus est cui imperium tradatur: il ne mérite pas qu'on lui confie le commandement [ABCU]B - pronom-adjectif interrogatif    - Qui servus nuntium attulit: quel esclave a apporté la nouvelle?    - Quod genus nuntii attulit: quelle sorte de nouvelle a-t-il apportée?    - qui cultus habendo sit pecori, hinc canere incipiam, Virg. G. 1: quelle sollicitude il faut apporter au troupeau que l'on doit soigner, voilà ce que maintenant je vais chanter.    - iste deus qui sit da, Tityre, nobis: ce dieu dont tu parles, quel est-il, dis-le-nous, Tityre.
    * * *
       - voir la déclinaison    - formes arch.: nom. quei Inscr.; gén. quoius ; dat. quoi (quoiei ; abl. qui et quei Inscr. (quicum Cic. = cum quo) II plur. nom. quei Inscr.; plur. n. qua ; dat abl. queis Lucr., Virg. et quis Cic. de Or. 1, 85; Fam. 11, 16, 3 ; Att. 10, 11, 3 ; etc. [ABCR]I - quī, quae, quod: [ABCU]A - pronom relatif 1) indicatif dans la subordonnée relative (cas général):    - litterae quas scripsisti mihi jucundissimae fuerunt: la lettre que tu as écrite m'a été très agréable.    - hostis, cujus gladio occisus est: l'ennemi, par l'épée duquel il fut tué.    - cui prodest, is fecit: quelqu'un profite-t-il d'un crime, c'est lui qui le commet (* à qui le crime profite, celui-là l'a commis*).    - quem quisque vult sequitur (* unusquisque sequitur eum quem vult*): chacun suit qui il veut.    - vitium, quae dicitur iracundia (accord avec l'attribut): le vice qu'on appelle la colère.    - Caesar advenit; quem (= et eum) ut viderunt, aufugerunt (relatif de liaison): César arriva; dès qu'ils le virent, ils s'enfuirent.    - magna vis est conscientiae, quam qui spernit improbus est: l'autorité de la conscience est grande; celui qui la méprise est un malhonnête homme.    - age quod agis: fais ce que tu fais.    - Viriathus, quem Laelius fregit ejusque ferocitatem repressit (le second pron. relatif cujusque est remplacé par un démonstratif): Viriathus, que Lélius vainquit et dont il abattit l'orgueil.    - quod (acc. de relation) ad me scribis de sorore tua, testis erit tibi ipsa quantae mihi curae fuerit, Cic. Att. 1, 5, 2: quant à ce que tu m'écris au sujet de ta soeur, elle t'attestera elle-même le soin que j'ai pris...    - quid, quod Theseus exegit promissum a Neptuno, Cic. Off. 3, 94: que dire quant à la promesse que Neptune tint à Thésée?    - homines Athenienses... in quis erat Menedemus, Cic. Or. 1, 85 (in quis, arch. = in quibus): des Athéniens parmi lesquels il y avait Menedemus. 2) subjonctif dans la subordonnée: Il s'emploie en cas d'attraction modale et de style indir. ou bien quand la sub. relative a une valeur de but, de conséquence, de cause, de concession ou de condition. En d'autres termes, toutes les sub. relatives à valeur circonstancielle, qui expriment, non un fait, mais une action envisagée par le sujet, entraînent le subjonctif.    - misit legatos, qui (= ut ei) pacem peterent: il envoya des ambassadeurs pour demander la paix.    - is est quem omnes admirentur: il est tel que tout le monde l'admire.    - o fortunate adulescens, qui (= cum tu) tuae virtutis Homerum praeconem inveneris: heureux jeune homme, qui (puisque tu) as trouvé un Homère comme héraut de ta valeur.    - exercitui Caesaris luxuriem objiciebant, cui (= cum ei) semper omnia defuissent, Caes. BC. 3, 96: ils reprochaient à l'armée de César son luxe, alors qu'elle avait manqué de tout.    - haec qui videat (= si quis), nonne cogatur confiteri deos esse, Cic.: celui qui verrait ces choses, pourrait-il ne pas être contraint de reconnaître qu'il y a des dieux? Il s'emploie également dans des expressions    - dignus qui: digne de.    - indignus qui: indigne de.    - aptus qui (idoneus qui): capable de.    - sunt qui: il y a des gens qui.    - reperias qui: on peut trouver des gens qui.    - nemo est qui: il n'y a personne qui.    - quis est qui: qui est-ce qui?    - nihil est quod: il n'y a rien qui.    - est quod: il y a une raison pour que.    - quid est quod: quelle raison y a-t-il pour que.    - quod sciam: (autant) que je sache.    - qui quidem (modo): qui du moins.    - quod meminerim: autant que je m'en souvienne.    - nihil habeo quod dem: je n'ai rien à donner.    - est quod timeatis: vous avez raison de craindre.    - indignus est cui imperium tradatur: il ne mérite pas qu'on lui confie le commandement [ABCU]B - pronom-adjectif interrogatif    - Qui servus nuntium attulit: quel esclave a apporté la nouvelle?    - Quod genus nuntii attulit: quelle sorte de nouvelle a-t-il apportée?    - qui cultus habendo sit pecori, hinc canere incipiam, Virg. G. 1: quelle sollicitude il faut apporter au troupeau que l'on doit soigner, voilà ce que maintenant je vais chanter.    - iste deus qui sit da, Tityre, nobis: ce dieu dont tu parles, quel est-il, dis-le-nous, Tityre.
    * * *
        Qui, cuius, cui, Pronomen relatiuum. Terent. Qui, Lequel.
    \
        Qui, interrogatiuum, pro Quis. Plaut. Qui me alter est audacior homo? Qui est l'autre homme plus hardi que moy? Est il homme, etc.
    \
        Qui erit rumor populi, si id feceris? Terent. Quel bruit sera il entre le peuple? Que diront les gents?
    \
        Actio maluimus iter facere pedibus, qui incommodissime nauigassemus. Cic. Pourtant que, etc.
    \
        Quisquis es, haud credo inuisus caelestibus, auras Vitales carpis, Tyriam qui adueneris vrbem. Virg. Puis que tu es venu, etc. ou, Veu que, etc. ou, Attendu que, etc.
    \
        Domum suam istum non fere quisquam vocabat: nec mirum, qui neque in vrbe viueret, neque rure vocaturus esset. Cic. Car il, ou, En tant qu'il, ou, Veu qu'il, ou, Puis qu'il, etc.
    \
        Qui, pro Qualis. Cic. Qui vir et quantus fuisses. Quel.
    \
        Siqui sunt qui velint, etc. Cic. S'il en y a aucuns qui vueillent, etc.
    \
        Quibus ipsis. Quintil. Ii quibus discere ipsis non contigit. Ceulx ausquels.
    \
        Quem te appellem? Cic. Quel autre nom te scauroye je bailler plus seant?
    \
        Nemini concedo qui maiorem ex pernicie et peste Reipub. molestiam traxerit. Cic. Il n'y a homme qui se puisse vanter d'avoir eu plus d'ennuy de, etc.
    \
        Qui, Aduerbium. Terent. Comment, Par quelle maniere et facon, ou Par quel moyen.
    \
        Dauo istuc dedam iam negotii. S. non potest. P. Qui? S. quia habet aliud magis ex sese. Terent. Pourquoy?
    \
        Qui fit vt ego nesciam? Cic. Comment se fait il, ou Dont vient cela que je n'en scay rien?
    \
        Qui illum di omnes perdiunt. Terent. Je prie à Dieu qu'il le confonde.
    \
        Non qui argumentum narret, sed qui maleuoli Veteris poetae maledictis respondeat. Terent. Non pas à fin que, etc.
    \
        Ego id agam, mihi qui ne detur. Terent. Je feray tant qu'elle ne me sera point baillee à femme, Je feray en sorte et maniere que je ne l'espouseray point.
    \
        Qui beatior Epicurus quod in patria viuebat, quam Metrodorus quod Athenis? Cic. Pourquoy est il plus heureux de, etc. ou, Dequoy est il, etc. ou, En quelle sorte, etc.
    \
        Qui minus autem ego istic recte esse possim, quam est Marcellus? Cic. Pourquoy ne puis je estre ici aussi bien que Marcel? Quelle raison y a il, pour laquelle je doibve moins estre ici que Marcel?
    \
        Qui fieri poterat? Cic. Comment se pouvoit il faire?
    \
        Quidum? Terent. At nunquid aliud? P. quidum? G. quia tristis es. Pourquoy cela? Comment cela?

    Dictionarium latinogallicum > qui

  • 50 αμφορά

    ἀμφί-ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres subj mid 2nd sg
    ἀμφί-ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres ind mid 2nd sg (epic)
    ἀμφί-ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres subj mp 2nd sg (epic)
    ἀμφί-ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres ind mp 2nd sg (epic)
    ἀμφί-ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres subj act 3rd sg (epic)
    ἀμφί-ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres ind act 3rd sg (epic)

    Morphologia Graeca > αμφορά

  • 51 ἀμφορᾷ

    ἀμφί-ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres subj mid 2nd sg
    ἀμφί-ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres ind mid 2nd sg (epic)
    ἀμφί-ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres subj mp 2nd sg (epic)
    ἀμφί-ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres ind mp 2nd sg (epic)
    ἀμφί-ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres subj act 3rd sg (epic)
    ἀμφί-ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres ind act 3rd sg (epic)

    Morphologia Graeca > ἀμφορᾷ

  • 52 αξιώ

    ἀ̱ξιῶ, ἀξιάω
    Hoffmann Inscr.
    imperf ind mp 2nd sg (doric aeolic)
    ἀξιάω
    Hoffmann Inscr.
    pres imperat mp 2nd sg
    ἀξιάω
    Hoffmann Inscr.
    pres subj act 1st sg (attic epic ionic)
    ἀξιάω
    Hoffmann Inscr.
    pres ind act 1st sg (attic epic doric ionic aeolic)
    ἀξιάω
    Hoffmann Inscr.
    imperf ind mp 2nd sg (homeric ionic)
    ἀξιόω
    think: pres subj act 1st sg
    ἀξιόω
    think: pres ind act 1st sg
    ——————
    ἀξιάω
    Hoffmann Inscr.
    pres opt act 3rd sg

    Morphologia Graeca > αξιώ

  • 53 οράι

    ὁρᾷ, ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres subj mid 2nd sg
    ὁρᾷ, ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres ind mid 2nd sg (epic)
    ὁρᾷ, ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres subj mp 2nd sg (epic)
    ὁρᾷ, ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres ind mp 2nd sg (epic)
    ὁρᾷ, ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres subj act 3rd sg (epic)
    ὁρᾷ, ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres ind act 3rd sg (epic)

    Morphologia Graeca > οράι

  • 54 ὁρᾶι

    ὁρᾷ, ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres subj mid 2nd sg
    ὁρᾷ, ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres ind mid 2nd sg (epic)
    ὁρᾷ, ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres subj mp 2nd sg (epic)
    ὁρᾷ, ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres ind mp 2nd sg (epic)
    ὁρᾷ, ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres subj act 3rd sg (epic)
    ὁρᾷ, ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres ind act 3rd sg (epic)

    Morphologia Graeca > ὁρᾶι

  • 55 οράν

    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres part act masc voc sg (epic doric aeolic)
    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres part act neut nom /voc /acc sg (epic doric aeolic)
    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres part act masc nom sg (epic doric aeolic)
    ὁρᾶ̱ν, ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres inf act (epic doric)
    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres inf act (attic epic doric)
    ——————
    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres inf act (epic)

    Morphologia Graeca > οράν

  • 56 οράτον

    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres imperat act 2nd dual (epic)
    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres subj act 3rd dual (epic)
    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres subj act 2nd dual (epic)
    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres ind act 3rd dual (epic)
    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres ind act 2nd dual (epic)
    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: imperf ind act 2nd dual (homeric ionic)

    Morphologia Graeca > οράτον

  • 57 ὁρᾶτον

    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres imperat act 2nd dual (epic)
    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres subj act 3rd dual (epic)
    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres subj act 2nd dual (epic)
    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres ind act 3rd dual (epic)
    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres ind act 2nd dual (epic)
    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: imperf ind act 2nd dual (homeric ionic)

    Morphologia Graeca > ὁρᾶτον

  • 58 ορήται

    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres subj mid 3rd sg (doric)
    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres ind mid 3rd sg (doric)
    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres subj mp 3rd sg (epic doric)
    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres ind mp 3rd sg (epic doric)
    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres subj mp 3rd sg (ionic)
    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres ind mp 3rd sg (doric ionic aeolic)

    Morphologia Graeca > ορήται

  • 59 ὁρῆται

    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres subj mid 3rd sg (doric)
    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres ind mid 3rd sg (doric)
    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres subj mp 3rd sg (epic doric)
    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres ind mp 3rd sg (epic doric)
    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres subj mp 3rd sg (ionic)
    ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres ind mp 3rd sg (doric ionic aeolic)

    Morphologia Graeca > ὁρῆται

  • 60 ορώσ'

    ὁρῶσα, ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres part act fem nom /voc sg (attic epic doric ionic)
    ὁρῶσι, ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres part act masc /neut dat pl (attic epic doric ionic)
    ὁρῶσι, ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres subj act 3rd pl (attic epic ionic)
    ὁρῶσι, ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres ind act 3rd pl (attic epic doric ionic)
    ὁρῶσι, ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres subj act 3rd pl (attic epic doric ionic)
    ὁρῶσαι, ὁράω
    Inscr. destombeaux des rois: pres part act fem nom /voc pl (attic epic doric ionic)

    Morphologia Graeca > ορώσ'

См. также в других словарях:

  • MUNICIPIUM — Latinis quid sit, et quid a Colonia differat. et quid sint Municipes, quaeve vocabuli huius ratio ac proprietas, integro c. 13. l. 16. exponit A. Gellius, ubi inter alia docet, non meliore conditione fuisse Colonias, ut vulgo creditum, quam… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Херсонес Таврический — (Χερσόνησος ά ποτί τάν Ταυρικάν). История. Χ. в позднейшем (не раньше III в. по Р. Хр.) словоупотреблении Херсон (Χέρσων, откуда Корсунь) основан был Гераклеей Понтийской, черноморской колонией Мегары. К какому времени относится это основание,… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • ὁρῶντ' — ὁρῶντα , ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres part act neut nom/voc/acc pl (epic) ὁρῶντα , ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres part act masc acc sg (epic) ὁρῶντι , ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres part act masc/neut dat sg (epic) ὁρῶντι …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • ὁρᾶθ' — ὁρᾶτε , ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres imperat act 2nd pl (epic) ὁρᾶτε , ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres subj act 2nd pl (epic) ὁρᾶτε , ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres ind act 2nd pl (epic) ὁρᾶται , ὁράω Inscr. destombeaux des… …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • ὁρᾶτ' — ὁρᾶτε , ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres imperat act 2nd pl (epic) ὁρᾶτε , ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres subj act 2nd pl (epic) ὁρᾶτε , ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres ind act 2nd pl (epic) ὁρᾶται , ὁράω Inscr. destombeaux des… …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • ὁρᾶσθε — ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres imperat mid 2nd pl ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres subj mid 2nd pl ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres ind mid 2nd pl (epic) ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres imperat mp 2nd pl (epic) ὁράω Inscr.… …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • ὁρῆι — ὁρῇ , ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres subj mid 2nd sg (doric) ὁρῇ , ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres ind mid 2nd sg (doric) ὁρῇ , ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres subj mp 2nd sg (epic doric) ὁρῇ , ὁράω Inscr. destombeaux des rois… …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • ὁρῇ — ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres subj mid 2nd sg (doric) ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres ind mid 2nd sg (doric) ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres subj mp 2nd sg (epic doric) ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres ind mp 2nd sg (epic …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • .ορῶ — ὁρῶ , ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres imperat mid 2nd sg ὁρῶ , ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres imperat mp 2nd sg (epic) ὁρῶ , ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres subj act 1st sg (attic epic ionic) ὁρῶ , ὁράω Inscr. destombeaux des… …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • ὁρῆτε — ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres imperat act 2nd pl (epic doric) ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres subj act 2nd pl (epic doric) ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres ind act 2nd pl (epic doric) ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres… …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • ὁρῶ — ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres imperat mid 2nd sg ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres imperat mp 2nd sg (epic) ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres subj act 1st sg (attic epic ionic) ὁράω Inscr. destombeaux des rois pres ind act 1st sg… …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»