Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

inimīcus/la

  • 1 inimicus

        Inimicus, inimici, pen. prod. Plin. Ennemi, Adversaire.
    \
        Inimicissimus meus. Cic. Mon tresgrand ennemi.
    \
        Inimicus, Adiectiuum: vt Inimicus animus. Cic. Un courage d'ennemi, Qui appartient à ennemi.
    \
        Inimicae oculis maxime ac dentibus vomitiones. Plin. Contraires et nuisantes.

    Dictionarium latinogallicum > inimicus

  • 2 inimicus

    ĭnĭmīcus, a, um ( gen. plur.: ĭnĭmī-cūm, Plaut. As. 2, 2, 14), adj. [2. in-amicus], unfriendly, hostile, inimical.
    I.
    Adj.
    A.
    Of persons:

    quod eos infenso animo atque inimico venisse dicatis,

    Cic. Verr. 2, 2, 61, § 149; id. Phil. 10, 10, 21; cf.:

    quam inimico vultu intuitur,

    Plaut. Capt. 3, 4, 25:

    inter omnia inimica infestaque,

    Liv. 22, 39, 13:

    Clodius inimicus est nobis,

    Cic. Att. 2, 21, 6; 11, 10, 2; id. Div. in Caecil. 9, 28; cf. in sup.:

    Hannibal nomini Romano,

    Nep. Hann. 7, 3; Cic. Fin. 1, 2, 4:

    animorum motus inimicissimi mentis,

    Cic. Tusc. 4, 15, 34.—
    B.
    Of inanim. things, hurtful, injurious:

    raphani dentibus inimici,

    Plin. 19, 5, 26, § 86:

    (naves) accipiunt inimicum imbrem,

    Verg. A. 1, 123:

    odor nervis,

    Hor. S. 2, 4, 53:

    maritare ulmos nisi validas inimicum (est),

    Plin. 17, 23, 35, § 203.— Comp.:

    nec quidquam inimicius quam illa (oratio) versibus,

    Cic. Or. 57, 194; id. Fam. 3, 8, 9. — Sup.:

    brassica stomacho inimicissima,

    Plin. 20, 9, 38, § 96.—
    2.
    Like hostilis, hostile:

    nomina,

    Verg. A. 11, 84:

    tela,

    id. ib. 11, 809:

    insigne,

    spoils of a vanquished foe, id. ib. 12, 944:

    terra,

    id. ib. 10, 295:

    natura inimica inter se esse liberam civitatem et regem,

    Liv. 44, 24, 2:

    in hostili terra, inter omnia inimica infestaque,

    id. 22, 39, 13.—
    II.
    Substt.
    A.
    ĭnĭmīcus, i, m., an enemy, foe, Cic. Verr. 2, 2, 24, § 58:

    quis plenior inimicorum fuit C. Mario,

    id. Prov. Cons. 8, 19; Nep. Them. 9, 4; id. Alc. 4, 1; 2, 6 al.:

    aliquem insectari tamquam inimicum et hostem,

    Liv. 39, 28, 13:

    paternus,

    hereditary, Paul. Sent. 2, 27, 1.—
    B.
    ĭnĭ-mīca, ae, f.:

    cujusquam inimica,

    Cic. Cael. 13, 32.— Sup.:

    ubi vidit fortissimum virum inimicissimum suum, certissimum consulem,

    greatest enemy, Cic. Mil. 9, 25; Nep. Eum. 6, 3; id. Dat. 5, 4; id. Hann. 12, 2; cf. Zumpt, Gram. § 410, and v. iniquus, II. B. fin. — Adv., in two forms.
    1.
    ĭnĭmīcē, in an unfriendly manner, hostilely, inimically:

    vide quam tecum agam non inimice,

    Cic. Phil. 2, 14, 34:

    insectari aliquem,

    id. N. D. 1, 3, 5.— Comp.:

    infestius aut inimicius consulere,

    Liv. 28, 29, 8.— Sup.:

    inimicissime contendere,

    Cic. Quint. 21, 66.—
    2.
    ĭnĭmīcĭter, adv., hostilely, inimically: accensus, Acc. ap. Non. 514, 22: commoti inimiciter, Claud. Quadrig. ap. Gell. 3, 8, 8; Enn. ap. Prisc. 1010 P.

    Lewis & Short latin dictionary > inimicus

  • 3 inimicus

    inimicus inimicus, a, um враждебный, вражеский

    Латинско-русский словарь > inimicus

  • 4 inimicus

    inimicus inimicus, a, um неприязненный

    Латинско-русский словарь > inimicus

  • 5 inimicus

    inimicus inimicus, a, um неприятельский

    Латинско-русский словарь > inimicus

  • 6 inimicus

    inimicus inimicus, a, um ненавистный

    Латинско-русский словарь > inimicus

  • 7 inimicus

    inimicus inimicus, i m неприятель

    Латинско-русский словарь > inimicus

  • 8 inimicus

    inimicus inimicus, i m враг

    Латинско-русский словарь > inimicus

  • 9 inimicus

    inimicus, i, m., enemy.
    ----------
    inimicus, a, um, hostile, unfriendly, L. 23:12; Co. 1.21; Jas. 4:4.

    English-Latin new dictionary > inimicus

  • 10 inimīcus

        inimīcus adj. with comp. and sup.    [2 in+amicus], unfriendly, hostile, inimical: capere inimicos homines, incur the enmity of, T.: inimicior eram huic quam Caesari: animo inimico venisse: Pompeio, S.: sibi omnīs esse inimicos, Cs.: Hannibal nomini Romano, N.: Dis inimice senex, hateful, H. —As subst, an enemy, foe: populi R. inimici, Cs.: quis plenior inimicorum fuit Mario: tamquam inimicum insectari, L.: cuiusquam: inimicissimus suus, his greatest enemy: animorum motūs inimicissimi mentis tranquillae.—Of an enemy, hostile: nomina, V.: insigne, spoils of a vanquished foe, V.: inter omnia inimica infestaque, L.—Hurtful, injurious, damaging: (naves) accipiunt inimicum imbrem, V.: lux propinquat, unfavorable, V.: odor nervis, H.: nec quidquam inimicius quam illa (oratio) versibus.
    * * *
    I
    inimica -um, inimicior -or -us, inimicissimus -a -um ADJ
    unfriendly, hostile, harmful
    II
    enemy (personal), foe

    Latin-English dictionary > inimīcus

  • 11 inimicus

    in-imīcus, a, um (in u. amicus), I) aktiv = feindlich, A) eig. = feindselig, gehässig, ungünstig, abhold, a) adi. (Ggstz. amicus), animus, Cic.: inimicus alci, Cic.: inimicus cenis sumptuosis, Cic.: cum ei omnia inimica fuerint, Cic.: consilia cum patriae tum sibi inimica, Nep.: inimicior eram huic quam ipsi Caesari, Cic.: regem nec inimiciorem ulli populo quam Carthaginiensibus nec amiciorem quam Romano affirmabant, Liv.: nec quicquam inimicius, Cic.: animorum motus inimicissimi, Cic. – v. Lebl., nachteilig, raphani dentibus inimici, Plin.: odor nervis inimicus, Hor.: utrumque ad corpus alendum inimicum, Varro: inimicum est m. Infin., es taugt nicht, Hor. sat. 1, 5, 49. Plin. 17, 203: u. so inimicissimum omnium est m. Infin., Cels. 4, 30 (23). – b) subst., inimīcus, ī, m., der Feind (Ggstz. amicus), plenior inimicorum, Cic.: multo acrius otii et communis salutis inimici, Cic. – inimīca, ae, f., die Feindin, alcis, Cic. – inimicissimi Sthenii, die ärgsten Feinde des St., Cic. – B) poet. übtr. = hostilis, v. kriegführenden Feinden, feindlich, terra inimica, Verg.: tela, Verg. – II) passiv (wie εχθρός) = verfeindet, verhaßt, gener invisus inimici soceri, der verhaßte Schw. eines verhaßten Schw., Tac. ann. 1, 55 zw. (andere gener invisus, inimici soceri, verfeindet die Sch.): m. Dat., dis inimice senex, Hor. sat. 2, 3, 123: virgini Pleuron inimica divae (Dianae), Sen. Troad. 837 (831). – / Genet. Plur. inimicûm, Plaut. asin. 280.

    lateinisch-deutsches > inimicus

  • 12 inimicus

    in-imīcus, a, um (in u. amicus), I) aktiv = feindlich, A) eig. = feindselig, gehässig, ungünstig, abhold, a) adi. (Ggstz. amicus), animus, Cic.: inimicus alci, Cic.: inimicus cenis sumptuosis, Cic.: cum ei omnia inimica fuerint, Cic.: consilia cum patriae tum sibi inimica, Nep.: inimicior eram huic quam ipsi Caesari, Cic.: regem nec inimiciorem ulli populo quam Carthaginiensibus nec amiciorem quam Romano affirmabant, Liv.: nec quicquam inimicius, Cic.: animorum motus inimicissimi, Cic. – v. Lebl., nachteilig, raphani dentibus inimici, Plin.: odor nervis inimicus, Hor.: utrumque ad corpus alendum inimicum, Varro: inimicum est m. Infin., es taugt nicht, Hor. sat. 1, 5, 49. Plin. 17, 203: u. so inimicissimum omnium est m. Infin., Cels. 4, 30 (23). – b) subst., inimīcus, ī, m., der Feind (Ggstz. amicus), plenior inimicorum, Cic.: multo acrius otii et communis salutis inimici, Cic. – inimīca, ae, f., die Feindin, alcis, Cic. – inimicissimi Sthenii, die ärgsten Feinde des St., Cic. – B) poet. übtr. = hostilis, v. kriegführenden Feinden, feindlich, terra inimica, Verg.: tela, Verg. – II) passiv (wie εχθρός) = verfeindet, verhaßt, gener invisus inimici soceri, der verhaßte Schw. eines verhaßten Schw., Tac. ann. 1, 55 zw. (andere gener invisus, inimici soceri, verfeindet die Sch.): m. Dat., dis inimice senex, Hor. sat. 2, 3, 123: virgini Pleuron inimica divae
    ————
    (Dianae), Sen. Troad. 837 (831). – ⇒ Genet. Plur. inimicûm, Plaut. asin. 280.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inimicus

  • 13 inimicus

    I in-imīcus, a, um [ amicus ]
    1) враждебный, неприязненный (consilia Nep; i. alicui C); вредоносный, вредный (odor nervis i. H)
    2) вражеский, неприятельский ( terra V)
    3) ненавистный (alicui T; saevis inimica virgo belluis H = Diana)
    II inimīcus, ī m.
    недруг, враг, противник (i. meus, alicujus C)

    Латинско-русский словарь > inimicus

  • 14 Inimicus

    —
    2. RUS японские бородавчатки pl, бугорчатки pl
    3. ENG stingers
    4. DEU —
    5. FRA —

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Inimicus

  • 15 inimicus

    враг (1. 21 D. 3, 3. 1. 4 D. 26. 2. 1. 3 § 12. D. 26, 10).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > inimicus

  • 16 inimicus

    personal enemy, foe, opponent.

    Latin-English dictionary of medieval > inimicus

  • 17 inimicus

    I.
    , i m
      враг, недруг, неприятель
    II.
    , inimica, inimicum (m,f,n)
      враждебный, неприязненный

    Dictionary Latin-Russian new > inimicus

  • 18 Inimicus filamentosus

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Inimicus filamentosus

  • 19 Inimicus japonicus

    —
    2. RUS японская бородавчатка f, японская бугорчатка f
    3. ENG devil stinger, lumpfish, poison fish
    4. DEU —
    5. FRA —

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Inimicus japonicus

  • 20 inimica

    ĭnĭmīcus, a, um ( gen. plur.: ĭnĭmī-cūm, Plaut. As. 2, 2, 14), adj. [2. in-amicus], unfriendly, hostile, inimical.
    I.
    Adj.
    A.
    Of persons:

    quod eos infenso animo atque inimico venisse dicatis,

    Cic. Verr. 2, 2, 61, § 149; id. Phil. 10, 10, 21; cf.:

    quam inimico vultu intuitur,

    Plaut. Capt. 3, 4, 25:

    inter omnia inimica infestaque,

    Liv. 22, 39, 13:

    Clodius inimicus est nobis,

    Cic. Att. 2, 21, 6; 11, 10, 2; id. Div. in Caecil. 9, 28; cf. in sup.:

    Hannibal nomini Romano,

    Nep. Hann. 7, 3; Cic. Fin. 1, 2, 4:

    animorum motus inimicissimi mentis,

    Cic. Tusc. 4, 15, 34.—
    B.
    Of inanim. things, hurtful, injurious:

    raphani dentibus inimici,

    Plin. 19, 5, 26, § 86:

    (naves) accipiunt inimicum imbrem,

    Verg. A. 1, 123:

    odor nervis,

    Hor. S. 2, 4, 53:

    maritare ulmos nisi validas inimicum (est),

    Plin. 17, 23, 35, § 203.— Comp.:

    nec quidquam inimicius quam illa (oratio) versibus,

    Cic. Or. 57, 194; id. Fam. 3, 8, 9. — Sup.:

    brassica stomacho inimicissima,

    Plin. 20, 9, 38, § 96.—
    2.
    Like hostilis, hostile:

    nomina,

    Verg. A. 11, 84:

    tela,

    id. ib. 11, 809:

    insigne,

    spoils of a vanquished foe, id. ib. 12, 944:

    terra,

    id. ib. 10, 295:

    natura inimica inter se esse liberam civitatem et regem,

    Liv. 44, 24, 2:

    in hostili terra, inter omnia inimica infestaque,

    id. 22, 39, 13.—
    II.
    Substt.
    A.
    ĭnĭmīcus, i, m., an enemy, foe, Cic. Verr. 2, 2, 24, § 58:

    quis plenior inimicorum fuit C. Mario,

    id. Prov. Cons. 8, 19; Nep. Them. 9, 4; id. Alc. 4, 1; 2, 6 al.:

    aliquem insectari tamquam inimicum et hostem,

    Liv. 39, 28, 13:

    paternus,

    hereditary, Paul. Sent. 2, 27, 1.—
    B.
    ĭnĭ-mīca, ae, f.:

    cujusquam inimica,

    Cic. Cael. 13, 32.— Sup.:

    ubi vidit fortissimum virum inimicissimum suum, certissimum consulem,

    greatest enemy, Cic. Mil. 9, 25; Nep. Eum. 6, 3; id. Dat. 5, 4; id. Hann. 12, 2; cf. Zumpt, Gram. § 410, and v. iniquus, II. B. fin. — Adv., in two forms.
    1.
    ĭnĭmīcē, in an unfriendly manner, hostilely, inimically:

    vide quam tecum agam non inimice,

    Cic. Phil. 2, 14, 34:

    insectari aliquem,

    id. N. D. 1, 3, 5.— Comp.:

    infestius aut inimicius consulere,

    Liv. 28, 29, 8.— Sup.:

    inimicissime contendere,

    Cic. Quint. 21, 66.—
    2.
    ĭnĭmīcĭter, adv., hostilely, inimically: accensus, Acc. ap. Non. 514, 22: commoti inimiciter, Claud. Quadrig. ap. Gell. 3, 8, 8; Enn. ap. Prisc. 1010 P.

    Lewis & Short latin dictionary > inimica

Страницы

См. также в других словарях:

  • Inimicus — Inimicus …   Wikipédia en Français

  • inimicus — index foe, hostile, inimical Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Inimicus — Inimicus …   Wikipédia en Français

  • Inimicus — Teufelsfische Filament Teufelsfisch (Inimicus filamentosus) Systematik Teilklasse: Echte Knochenfische (Teleostei) …   Deutsch Wikipedia

  • Inimicus — japoninės karpuotės statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas gentis atitikmenys: lot. Inimicus angl. stingers rus. бугорчатки; японские бородавчатки ryšiai: platesnis terminas – karpuotinės siauresnis terminas – japoninė karpuotė… …   Žuvų pavadinimų žodynas

  • Inimicus didactylus — Devil stinger Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum …   Wikipedia

  • Inimicus filamentosus — Rascasse marcheuse Inimicus filamentosus …   Wikipédia en Français

  • Inimicus filamentosus — siūlinė karpuotė statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas rūšis atitikmenys: lot. Inimicus filamentosus angl. two stick stingfish rus. нитевидная бородавчатка ryšiai: platesnis terminas – japoninės karpuotės …   Žuvų pavadinimų žodynas

  • Inimicus japonicus — japoninė karpuotė statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas rūšis atitikmenys: lot. Inimicus japonicus angl. devil stinger; lumpfish; poison fish rus. японская бородавчатка; японская бугорчатка ryšiai: platesnis terminas – japoninės… …   Žuvų pavadinimų žodynas

  • forstellarius est pauperum depressor et totius communitatis et patrix publicus inimicus — /forstsleriyas est poparsm dapressr et t6wsh(iy)as ksmyuwnateytas et peetriyiy psbbkas insmaykas/ A forestaller is an oppressor of the poor, and a public enemy of the whole community and country …   Black's law dictionary

  • forstellarius est pauperum depressor et totius communitatis et patrix publicus inimicus — /forstsleriyas est poparsm dapressr et t6wsh(iy)as ksmyuwnateytas et peetriyiy psbbkas insmaykas/ A forestaller is an oppressor of the poor, and a public enemy of the whole community and country …   Black's law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»