Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

inherent

  • 1 infixus

    infixus, a, um part. passé de infigo. [st2]1 [-] fiché, enfoncé, fixé. [st2]2 [-] gravé, empreint, inculqué. [st2]3 [-] inhérent à. [st2]4 [-] arrêté, résolu.
    * * *
    infixus, a, um part. passé de infigo. [st2]1 [-] fiché, enfoncé, fixé. [st2]2 [-] gravé, empreint, inculqué. [st2]3 [-] inhérent à. [st2]4 [-] arrêté, résolu.
    * * *
        Infixus, Participium: vt Aculeus infixus. Fiché dedens.

    Dictionarium latinogallicum > infixus

  • 2 inhaereo

    ĭnhaerĕo, ēre, haesi, haesum - intr. - [st1]1 [-] rester attaché, fixé à, tenir à, adhérer à.    - [avec dat.] Cic. Div. 1, 114 ; Rep 1, 22 ; Tusc. 5, 69.    - tempore quo confundendis rebus Magnentius inhaerebat, Vell. 21, 13, 11: à l'époque où Magnence s'appliquait à tout bouleverser.    - semper alicui inhaerere, Ov. A. A. 3, 561: être toujours attaché à qqn.    - [avec ad] ad saxa inhaerere, Cic. Nat. 2, 39, 100: être fixé aux rochers.    - [avec in abl.] in visceribus inhaerere, Cic. Tusc. 4, 11, 24: être fixé dans les entrailles.    - absol. lingua inhaeret, Cic. Div. 2, 96: la langue est attachée [par le filet].    - avec acc. inhaerere laqueos, App. M. 8: rester pris dans des filets. [st1]2 [-] fig. tenir à, être inséparable, être inhérent.    - Cic. Tusc. 1, 33 ; Fin. 1, 68, etc.
    * * *
    ĭnhaerĕo, ēre, haesi, haesum - intr. - [st1]1 [-] rester attaché, fixé à, tenir à, adhérer à.    - [avec dat.] Cic. Div. 1, 114 ; Rep 1, 22 ; Tusc. 5, 69.    - tempore quo confundendis rebus Magnentius inhaerebat, Vell. 21, 13, 11: à l'époque où Magnence s'appliquait à tout bouleverser.    - semper alicui inhaerere, Ov. A. A. 3, 561: être toujours attaché à qqn.    - [avec ad] ad saxa inhaerere, Cic. Nat. 2, 39, 100: être fixé aux rochers.    - [avec in abl.] in visceribus inhaerere, Cic. Tusc. 4, 11, 24: être fixé dans les entrailles.    - absol. lingua inhaeret, Cic. Div. 2, 96: la langue est attachée [par le filet].    - avec acc. inhaerere laqueos, App. M. 8: rester pris dans des filets. [st1]2 [-] fig. tenir à, être inséparable, être inhérent.    - Cic. Tusc. 1, 33 ; Fin. 1, 68, etc.
    * * *
        Inhaereo, inhaeres, inhaesi, inhaesum, inhaerere. Columel. Tenir à quelque chose, ou contre quelque chose, et prendre à icelle et s'attacher.
    \
        Illa patris ceruicibus inhaerebat. Plin. iunior. Accolloit son pere bien estroictement.
    \
        Inhaerebat oculis memoria imaginis. Plin. iunior. La memoire de l'image estoit tousjours devant mes yeulx.
    \
        Inhaerere vestigiis prioribus. Columel. Se tenir où on estoit paravant.
    \
        Inhaerere voluptatibus. Cic. Estre affiché aux voluptez.

    Dictionarium latinogallicum > inhaereo

  • 3 in-haereō

        in-haereō haesī, haesus, ere,    to stick fast, cling, cleave, adhere, inhere: quorum linguae inhaererent: inhaesuro similis (canis), as if about to fasten on her, O.: dextram amplexus inhaesit, V.: animi, qui corporibus non inhaerent: constantior quam nova collibus arbor, H.: ad saxa inhaerentes: in visceribus: in rei naturā: quod (telum) inhaeserat illi, O.: umeris abeuntis, O.—Fig., to cling, adhere, engage deeply, be inherent, be closely connected: opinatio inhaerens: inhaeret in mentibus quoddam augurium: virtutes semper voluptatibus inhaerent: Voltibus tuis, gaze upon, O.

    Latin-English dictionary > in-haereō

  • 4 innātus

        innātus adj.    [P. of innascor], native, inborn, innate, inherent, natural: cupiditas scientiae: amor, V.: murex, native, O.: vecordia quoiquam, T.: ingeniis semina virtutum: alacritas naturaliter omnibus, Cs.: in nobis cognitionis amor.
    * * *
    innata, innatum ADJ
    natural, inborn

    Latin-English dictionary > innātus

  • 5 nātūrālis

        nātūrālis e, adj.    [natura], natural, by birth, one's own: filius, L.: decōris Munus, O.—As subst n.: alquid naturale habere, innate capacity.—Of the nature of things, produced by nature, according to nature, natural: societas: lex: bonum: malum, O.: desiderium corporum, L.: quaestiones, concerning nature.
    * * *
    I
    physical/natural scientist; physicist; natural philosopher
    II
    naturalis, naturale ADJ
    natural, normal, typical, characteristic; inate, inherent; physical (science); natural; (not adoptive, parents); (parts of body/genitals, excretory outlets)

    Latin-English dictionary > nātūrālis

  • 6 conjunctum

    con-jungo, nxi, nctum, 3, v. a., to bind together, connect, join, unite (very freq. in all perr. and species of composition); constr. with cum, inter se, the dat., or the acc. only; trop. also with ad.
    I.
    Lit.
    (α).
    With cum:

    eam epistulam cum hac,

    Cic. Fam. 7, 30, 3:

    animam cum animo,

    Lucr. 3, 160:

    naturam tenuem gravi cum corpore,

    id. 5, 563.—
    (β).
    With inter se, Lucr. 3, 559; cf. id. 3, 137.—
    (γ).
    With dat.:

    castra muro oppidoque,

    Caes. B. C. 2, 25:

    ita cursum regebat, ut primi conjungi ultimis possent,

    Curt. 5, 13, 10:

    conjunguntur his (porticibus) domus ampliores,

    Vitr. 6, 7, 3:

    dextrae dextram,

    Ov. M. 8, 421:

    aëra terris,

    Lucr. 5, 564.—
    (δ).
    With the acc. only:

    boves,

    i. e. to yoke together, Cato, R. R. 138; cf.:

    bis binos (equos),

    Lucr. 5, 1299:

    calamost plures ceră,

    Verg. E. 2, 32:

    dextras,

    id. A. 1, 514:

    nostras manus,

    Tib. 1, 6, 60:

    oras (vulneris) suturā,

    Cels. 7, 4, 3:

    medium intervallum ponte,

    Suet. Calig. 19:

    supercilia conjuncta,

    id. Aug. 79:

    verba,

    Quint. 8, 3, 36.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.
    (α).
    With cum:

    eas cohortes cum exercitu suo,

    Caes. B. C. 1, 18:

    quem ego cum deorum laude conjungo,

    i. e. put on an equality with, Cic. Pis. 9, 20; id. Font. 10, 21; cf. Quint. 11, 1, 28:

    imperii dedecus cum probro privato,

    Cic. Sen. 12, 42; id. Red. Sen. 2, 4; id. Red. Quir. 7, 16; id. Brut. 31, 120:

    judicium suum cum illius auctoritate,

    Quint. 10, 3, 1:

    voluptatem cum laude ac dignitate,

    id. 8, pr. 33; 12, 2, 8; Cat. 64, 331.—
    (β).
    With ad (very rare), Quint. 4, 1, 16.—
    (γ).
    With dat.:

    noctem diei,

    Caes. B. C. 3, 13:

    arma finitimis,

    Liv. 8, 16, 2; 42, 47, 3:

    se alicui,

    Curt. 8, 13, 4:

    laudem oratori,

    Quint. 1, 10, 17; 5, 10, 51:

    sequentia prioribus,

    id. 11, 2, 20.—So of writings, to add:

    pauca scribenda conjungendaque huic commentario statui,

    Hirt. B. G. 8, 48.—
    (δ).
    With in and abl.:

    cum in tui familiarissimi judicio ac periculo tuum crimen conjungeretur,

    Cic. Fam. 5, 17, 2:

    nefarium est... socium fallere qui se in negotio conjunxit,

    id. Rosc. Com. 6, 17.—
    (ε).
    With in and acc.:

    omnia vota in unum,

    Petr. 86.—
    (ζ).
    With acc. only:

    vocales,

    to contract, Cic. Or. 44, 150; Quint. 12, 10, 30: bellum, to carry on or wage in concert, Cic. Imp. Pomp. 9, 26; Sil. 15, 52:

    vires,

    Val. Fl. 6, 632:

    Galliae duae, quas hoc tempore uno imperio videmus esse conjunctas,

    Cic. Prov. Cons. 2, 3:

    aequum est enim militum, talium praesertim, honorem conjungi,

    id. Phil. 14, 11, 29:

    ne... tantae nationes conjungantur,

    Caes. B. G. 3, 11:

    hunc cape consiliis socium et conjunge volentem,

    Verg. A. 5, 712:

    res... sicut inter se cohaerent tempore, ita opere ipso conjungi,

    Curt. 5, 1, 2:

    passus,

    Ov. M. 11, 64:

    abstinentiam cibi,

    i. e. to continue without interruption, Tac. A. 6, 26;

    in the same sense, consulatus,

    Suet. Calig. 17; and:

    rerum actum,

    id. Claud. 23:

    nox eadem necem Britannici et rogum conjunxit,

    Tac. A. 13, 17. —
    B.
    In partic.
    1.
    To compose, form by uniting:

    quod (Epicurus) e duplici genere voluptatis conjunctus est (i. e. Epicuri summum bonum),

    Cic. Fin. 2, 14, 44 Madv. ad loc.—
    2.
    To unite, join in marriage or love:

    me tecum,

    Ov. H. 21, 247:

    aliquam secum matrimonio,

    Curt. 6, 9, 30:

    aliquam sibi justo matrimonio,

    Suet. Ner. 28; cf.:

    aliquam sibi,

    id. Calig. 26:

    conjungi Poppaeae,

    Tac. A. 14, 60; Cat. 64, 335:

    conubia Sabinorum (Romulus),

    to bring about, accomplish, Cic. de Or. 1, 9, 37.—
    3.
    To connect, unite by the ties of relationship or friendship:

    se tecum affinitate,

    Nep. Paus. 2, 3:

    tota domus conjugio et stirpe conjungitur,

    Cic. Fin. 5, 23, 65:

    nos inter nos (res publica),

    id. Fam. 5, 7, 2:

    me tibi (studia),

    id. ib. 15, 11, 2; Caes. B. C. 3, 21:

    multos sibi familiari amicitiā,

    Sall. J. 7, 7:

    Ausonios Teucris foedere,

    Verg. A. 10, 105:

    optimum quemque hospitio et amicitiā,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 5, § 16:

    amicitiam,

    id. Clu. 16, 46; cf.:

    societatem amicitiamque,

    Sall. J. 83, 1.—Hence, conjunctus, a, um, P. a.
    A.
    (Acc. to I.) United, connected; hence, of places, bordering upon, near:

    loca, quae Caesaris castris erant conjuncta,

    Caes. B. C. 1, 64 init.; 2, 25; 3, 112:

    Paphlagonia Cappadociae,

    Nep. Dat. 5, 5:

    regio Oceano,

    Hirt. B. G. 8, 46; 8, 31:

    ratis crepidine saxi,

    Verg. A. 10, 653.—
    B.
    Transf., of time, connected with, following:

    quae proelio apud Arbela conjuncta sunt ordiar dicere,

    Curt. 5, 1, 2.—
    C.
    Trop.
    1.
    In gen., connected with, pertaining to; accordant or agreeing with, conformable to, etc.; constr. with cum, the dat., or rar. the abl.:

    prudentia cum justitiā,

    Cic. Off. 2, 9, 33; so,

    nihil cum virtute,

    id. ib. 1, 2, 5:

    ea, quae sunt quasi conjuncta aut quae quasi pugnantia inter se,

    id. Part. Or. 2, 7:

    verba inter se (opp. simplicia),

    id. Top. 7; id. de Or. 3, 37, 149;

    (opp. singula),

    Quint. 5, 10, 106; 7, 9, 2; 8, 1, 1:

    causae (opp. simplices),

    id. 3, 6, 94; 3, 10, 1:

    justitia intellegentiae,

    Cic. Off. 2, 9, 34:

    praecepta officii naturae,

    id. ib. 1, 2, 6:

    talis simulatio vanitati est conjunctior quam liberalitati,

    id. ib. 1, 14, 44; id. de Or. 2, 81, 331:

    libido scelere conjuncta,

    id. Clu. 5, 12; id. Phil. 5, 7, 20: haec necesse est aut ex praeterito tempore aut ex conjuncto aut ex sequenti petere, i. e. the present, Quint. 5, 8, 5; cf. id. 5, 9, 5; 5, 10, 94; and id. 7, 2, 46:

    conjuncta (et conveniens) constantia inter augures,

    harmonious, accordant, Cic. Div. 2, 39, 82.—
    b.
    conjunctum, i, n. subst.
    (α).
    In rhet., connection, Cic. de Or. 2, 40, 167; cf. id. ib. 2, 39, 166.—
    (β).
    A joint-sentence, = copulatum, sumpeplegmenon, Gell. 16, 8, 10.—
    (γ).
    In the physical lang. of Lucr., the necessary, inherent qualities of bodies (as weight, etc.), in contrast with eventum, merely external condition, Lucr. 1, 449 sq.—
    2.
    In partic.
    a.
    Connected by marriage, married:

    digno viro,

    Verg. E. 8, 32:

    conservae,

    Varr. R. R. 1, 17, 5.—
    * b.
    Transf., of the vine (cf. conjunx, I. 2.):

    vitis ulmo marito,

    Cat. 62, 54.—Far more freq.,
    c.
    Connected or united by relationship or friendship, allied, kindred, intimate, friendly (freq. in Cic.).
    (α).
    With abl.:

    cum aliquo vinculis et propinquitatis et adfinitatis,

    Cic. Planc. 11, 27:

    cum populo Romano non solum perpetuā societate atque amicitiā, verum etiam cognatione,

    id. Verr. 2, 4, 33, § 72:

    equites concordiā conjunctissimi,

    id. Clu. 55, 152:

    sanguine,

    Sall. J. 10, 3; cf.:

    Mario sanguine conjunctissimus,

    Vell. 2, 41, 2:

    propinquitatibus adfinitatibusque,

    Caes. B. G. 2, 4; cf.:

    propinquā cognatione, Nep. praef. § 7: homo conjunctissimus officiis, usu, consuetudine,

    Cic. Sull. 20, 57; id. Cat. 1, 13, 33; id. de Or. 1, 7, 24; id. Att. 1, 16, 11; Nep. Att. 12, 1 al. —
    (β).
    With cum, etc.:

    ubi tecum conjunctus siem,

    Plaut. Aul. 2, 2, 52: so,

    genus cum diis,

    Suet. Caes. 6.— Absol.:

    conjunctus an alienus,

    Quint. 7, 4, 21; Nep. Att. 7, 1; Curt. 6, 11, 10.—With dat.:

    conjunctissimus huic ordini,

    Cic. Prov. Cons. 16, 38; cf.:

    civitas populo Romano,

    Caes. B. G. 7, 33:

    conjunctior illo Nemo mihi est,

    Ov. M. 15, 599; Curt. 7, 3, 25.—With inter:

    inter se conjunctissimos fuisse Curium, Coruncanium,

    Cic. Lael. 11, 39; id. Dom. 11, 27:

    ut nosmet ipsi inter nos conjunctiores simus,

    id. Att. 14, 13, B. 5.— conjunctē, adv. (rare; most freq. in Cic.).
    1.
    In connection, conjointly, at the same time:

    conjuncte cum reliquis rebus nostra contexere,

    Cic. Fam. 5, 12, 2:

    conjuncte re verboque risus moveatur,

    id. de Or. 2, 61, 248: elatum aliquid, i. e. hypothetically (opp. simpliciter, categorically), id. ib. 2, 38, 158;

    3, 37, 149: agere,

    id. Inv. 1, 7, 9.—
    2.
    In a friendly, confidential manner:

    conjuncte vivere,

    Nep. Att. 10, 3; so with vivere in the comp., Cic. Fam. 6, 9, 1; Plin. Ep. 6, 8, 4; and in sup., Cic. Lael. 1, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > conjunctum

  • 7 conjungo

    con-jungo, nxi, nctum, 3, v. a., to bind together, connect, join, unite (very freq. in all perr. and species of composition); constr. with cum, inter se, the dat., or the acc. only; trop. also with ad.
    I.
    Lit.
    (α).
    With cum:

    eam epistulam cum hac,

    Cic. Fam. 7, 30, 3:

    animam cum animo,

    Lucr. 3, 160:

    naturam tenuem gravi cum corpore,

    id. 5, 563.—
    (β).
    With inter se, Lucr. 3, 559; cf. id. 3, 137.—
    (γ).
    With dat.:

    castra muro oppidoque,

    Caes. B. C. 2, 25:

    ita cursum regebat, ut primi conjungi ultimis possent,

    Curt. 5, 13, 10:

    conjunguntur his (porticibus) domus ampliores,

    Vitr. 6, 7, 3:

    dextrae dextram,

    Ov. M. 8, 421:

    aëra terris,

    Lucr. 5, 564.—
    (δ).
    With the acc. only:

    boves,

    i. e. to yoke together, Cato, R. R. 138; cf.:

    bis binos (equos),

    Lucr. 5, 1299:

    calamost plures ceră,

    Verg. E. 2, 32:

    dextras,

    id. A. 1, 514:

    nostras manus,

    Tib. 1, 6, 60:

    oras (vulneris) suturā,

    Cels. 7, 4, 3:

    medium intervallum ponte,

    Suet. Calig. 19:

    supercilia conjuncta,

    id. Aug. 79:

    verba,

    Quint. 8, 3, 36.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.
    (α).
    With cum:

    eas cohortes cum exercitu suo,

    Caes. B. C. 1, 18:

    quem ego cum deorum laude conjungo,

    i. e. put on an equality with, Cic. Pis. 9, 20; id. Font. 10, 21; cf. Quint. 11, 1, 28:

    imperii dedecus cum probro privato,

    Cic. Sen. 12, 42; id. Red. Sen. 2, 4; id. Red. Quir. 7, 16; id. Brut. 31, 120:

    judicium suum cum illius auctoritate,

    Quint. 10, 3, 1:

    voluptatem cum laude ac dignitate,

    id. 8, pr. 33; 12, 2, 8; Cat. 64, 331.—
    (β).
    With ad (very rare), Quint. 4, 1, 16.—
    (γ).
    With dat.:

    noctem diei,

    Caes. B. C. 3, 13:

    arma finitimis,

    Liv. 8, 16, 2; 42, 47, 3:

    se alicui,

    Curt. 8, 13, 4:

    laudem oratori,

    Quint. 1, 10, 17; 5, 10, 51:

    sequentia prioribus,

    id. 11, 2, 20.—So of writings, to add:

    pauca scribenda conjungendaque huic commentario statui,

    Hirt. B. G. 8, 48.—
    (δ).
    With in and abl.:

    cum in tui familiarissimi judicio ac periculo tuum crimen conjungeretur,

    Cic. Fam. 5, 17, 2:

    nefarium est... socium fallere qui se in negotio conjunxit,

    id. Rosc. Com. 6, 17.—
    (ε).
    With in and acc.:

    omnia vota in unum,

    Petr. 86.—
    (ζ).
    With acc. only:

    vocales,

    to contract, Cic. Or. 44, 150; Quint. 12, 10, 30: bellum, to carry on or wage in concert, Cic. Imp. Pomp. 9, 26; Sil. 15, 52:

    vires,

    Val. Fl. 6, 632:

    Galliae duae, quas hoc tempore uno imperio videmus esse conjunctas,

    Cic. Prov. Cons. 2, 3:

    aequum est enim militum, talium praesertim, honorem conjungi,

    id. Phil. 14, 11, 29:

    ne... tantae nationes conjungantur,

    Caes. B. G. 3, 11:

    hunc cape consiliis socium et conjunge volentem,

    Verg. A. 5, 712:

    res... sicut inter se cohaerent tempore, ita opere ipso conjungi,

    Curt. 5, 1, 2:

    passus,

    Ov. M. 11, 64:

    abstinentiam cibi,

    i. e. to continue without interruption, Tac. A. 6, 26;

    in the same sense, consulatus,

    Suet. Calig. 17; and:

    rerum actum,

    id. Claud. 23:

    nox eadem necem Britannici et rogum conjunxit,

    Tac. A. 13, 17. —
    B.
    In partic.
    1.
    To compose, form by uniting:

    quod (Epicurus) e duplici genere voluptatis conjunctus est (i. e. Epicuri summum bonum),

    Cic. Fin. 2, 14, 44 Madv. ad loc.—
    2.
    To unite, join in marriage or love:

    me tecum,

    Ov. H. 21, 247:

    aliquam secum matrimonio,

    Curt. 6, 9, 30:

    aliquam sibi justo matrimonio,

    Suet. Ner. 28; cf.:

    aliquam sibi,

    id. Calig. 26:

    conjungi Poppaeae,

    Tac. A. 14, 60; Cat. 64, 335:

    conubia Sabinorum (Romulus),

    to bring about, accomplish, Cic. de Or. 1, 9, 37.—
    3.
    To connect, unite by the ties of relationship or friendship:

    se tecum affinitate,

    Nep. Paus. 2, 3:

    tota domus conjugio et stirpe conjungitur,

    Cic. Fin. 5, 23, 65:

    nos inter nos (res publica),

    id. Fam. 5, 7, 2:

    me tibi (studia),

    id. ib. 15, 11, 2; Caes. B. C. 3, 21:

    multos sibi familiari amicitiā,

    Sall. J. 7, 7:

    Ausonios Teucris foedere,

    Verg. A. 10, 105:

    optimum quemque hospitio et amicitiā,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 5, § 16:

    amicitiam,

    id. Clu. 16, 46; cf.:

    societatem amicitiamque,

    Sall. J. 83, 1.—Hence, conjunctus, a, um, P. a.
    A.
    (Acc. to I.) United, connected; hence, of places, bordering upon, near:

    loca, quae Caesaris castris erant conjuncta,

    Caes. B. C. 1, 64 init.; 2, 25; 3, 112:

    Paphlagonia Cappadociae,

    Nep. Dat. 5, 5:

    regio Oceano,

    Hirt. B. G. 8, 46; 8, 31:

    ratis crepidine saxi,

    Verg. A. 10, 653.—
    B.
    Transf., of time, connected with, following:

    quae proelio apud Arbela conjuncta sunt ordiar dicere,

    Curt. 5, 1, 2.—
    C.
    Trop.
    1.
    In gen., connected with, pertaining to; accordant or agreeing with, conformable to, etc.; constr. with cum, the dat., or rar. the abl.:

    prudentia cum justitiā,

    Cic. Off. 2, 9, 33; so,

    nihil cum virtute,

    id. ib. 1, 2, 5:

    ea, quae sunt quasi conjuncta aut quae quasi pugnantia inter se,

    id. Part. Or. 2, 7:

    verba inter se (opp. simplicia),

    id. Top. 7; id. de Or. 3, 37, 149;

    (opp. singula),

    Quint. 5, 10, 106; 7, 9, 2; 8, 1, 1:

    causae (opp. simplices),

    id. 3, 6, 94; 3, 10, 1:

    justitia intellegentiae,

    Cic. Off. 2, 9, 34:

    praecepta officii naturae,

    id. ib. 1, 2, 6:

    talis simulatio vanitati est conjunctior quam liberalitati,

    id. ib. 1, 14, 44; id. de Or. 2, 81, 331:

    libido scelere conjuncta,

    id. Clu. 5, 12; id. Phil. 5, 7, 20: haec necesse est aut ex praeterito tempore aut ex conjuncto aut ex sequenti petere, i. e. the present, Quint. 5, 8, 5; cf. id. 5, 9, 5; 5, 10, 94; and id. 7, 2, 46:

    conjuncta (et conveniens) constantia inter augures,

    harmonious, accordant, Cic. Div. 2, 39, 82.—
    b.
    conjunctum, i, n. subst.
    (α).
    In rhet., connection, Cic. de Or. 2, 40, 167; cf. id. ib. 2, 39, 166.—
    (β).
    A joint-sentence, = copulatum, sumpeplegmenon, Gell. 16, 8, 10.—
    (γ).
    In the physical lang. of Lucr., the necessary, inherent qualities of bodies (as weight, etc.), in contrast with eventum, merely external condition, Lucr. 1, 449 sq.—
    2.
    In partic.
    a.
    Connected by marriage, married:

    digno viro,

    Verg. E. 8, 32:

    conservae,

    Varr. R. R. 1, 17, 5.—
    * b.
    Transf., of the vine (cf. conjunx, I. 2.):

    vitis ulmo marito,

    Cat. 62, 54.—Far more freq.,
    c.
    Connected or united by relationship or friendship, allied, kindred, intimate, friendly (freq. in Cic.).
    (α).
    With abl.:

    cum aliquo vinculis et propinquitatis et adfinitatis,

    Cic. Planc. 11, 27:

    cum populo Romano non solum perpetuā societate atque amicitiā, verum etiam cognatione,

    id. Verr. 2, 4, 33, § 72:

    equites concordiā conjunctissimi,

    id. Clu. 55, 152:

    sanguine,

    Sall. J. 10, 3; cf.:

    Mario sanguine conjunctissimus,

    Vell. 2, 41, 2:

    propinquitatibus adfinitatibusque,

    Caes. B. G. 2, 4; cf.:

    propinquā cognatione, Nep. praef. § 7: homo conjunctissimus officiis, usu, consuetudine,

    Cic. Sull. 20, 57; id. Cat. 1, 13, 33; id. de Or. 1, 7, 24; id. Att. 1, 16, 11; Nep. Att. 12, 1 al. —
    (β).
    With cum, etc.:

    ubi tecum conjunctus siem,

    Plaut. Aul. 2, 2, 52: so,

    genus cum diis,

    Suet. Caes. 6.— Absol.:

    conjunctus an alienus,

    Quint. 7, 4, 21; Nep. Att. 7, 1; Curt. 6, 11, 10.—With dat.:

    conjunctissimus huic ordini,

    Cic. Prov. Cons. 16, 38; cf.:

    civitas populo Romano,

    Caes. B. G. 7, 33:

    conjunctior illo Nemo mihi est,

    Ov. M. 15, 599; Curt. 7, 3, 25.—With inter:

    inter se conjunctissimos fuisse Curium, Coruncanium,

    Cic. Lael. 11, 39; id. Dom. 11, 27:

    ut nosmet ipsi inter nos conjunctiores simus,

    id. Att. 14, 13, B. 5.— conjunctē, adv. (rare; most freq. in Cic.).
    1.
    In connection, conjointly, at the same time:

    conjuncte cum reliquis rebus nostra contexere,

    Cic. Fam. 5, 12, 2:

    conjuncte re verboque risus moveatur,

    id. de Or. 2, 61, 248: elatum aliquid, i. e. hypothetically (opp. simpliciter, categorically), id. ib. 2, 38, 158;

    3, 37, 149: agere,

    id. Inv. 1, 7, 9.—
    2.
    In a friendly, confidential manner:

    conjuncte vivere,

    Nep. Att. 10, 3; so with vivere in the comp., Cic. Fam. 6, 9, 1; Plin. Ep. 6, 8, 4; and in sup., Cic. Lael. 1, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > conjungo

  • 8 inhaereo

    ĭn-haerĕo, haesi, haesum, 2, v. n., to stick in, to stick, hang, or cleave to, to adhere to, inhere in.
    I.
    Lit.
    (α).
    With abl.:

    sidera suis sedibus inhaerent,

    Cic. Univ. 10:

    animi, qui corporibus non inhaerent,

    id. Div. 1, 50, 114:

    visceribus,

    id. Tusc. 2, 8, 20:

    constantior quam nova collibus arbor,

    Hor. Epod. 12, 20:

    occupati regni finibus,

    Vell. 2, 129, 3:

    prioribus vestigiis,

    i. e. continues in his former path, Col. 9, 8, 10:

    cervice,

    Ov. M. 11, 403.—
    (β).
    With ad and acc.:

    ad saxa inhaerentes,

    Cic. N. D. 2, 39, 100.—
    (γ).
    With in and abl.:

    in visceribus,

    Cic. Tusc. 4, 11, 24:

    in rei natura,

    id. de Or. 2, 39, 163.—
    (δ).
    With dat.:

    conjux umeris abeuntis inhaerens,

    Ov. Tr. 1, 3, 79:

    pectoribus nostris,

    id. ib. 1, 6, 3:

    tergo,

    id. M. 9, 54. —
    (ε).
    Absol.:

    linguae,

    Cic. Div. 2, 46, 96: inhaesuro similis (canis), as if about to hang on the hare, i. e. to fasten on her, Ov. M. 1, 535:

    dextram amplexus inhaesit,

    Verg. A. 8, 124. —
    II.
    Trop., to cling to, adhere to, engage deeply or closely in; to be closely connected with, etc.; with in and abl.:

    inhaeret in mentibus quoddam augurium,

    is inherent in our minds, Cic. Tusc. 1, 15, 33.— Absol.:

    opinatio inhaerens et penitus insita,

    Cic. Tusc. 4, 11, 26.—With dat.:

    virtutes semper voluptatibus inhaerent,

    are always connected with, id. Fin. 1, 20, 68:

    vultibus illa tuis, tanquam praesentis inhaeret,

    she hangs upon your features, gazes at, Ov. Tr. 4, 3, 19:

    pectoribus tu nostris inhaeres,

    id. ib. 1, 6, 3:

    oculis animisque,

    Vell. 1, 14, 1:

    paene stulta est inhaerentium oculis ingeniorum enumeratio,

    that are before the eyes, plainly to be seen, id. 2, 36, 3:

    illa meis oculis species abeuntis inhaeret,

    Ov. H. 2, 91:

    excidere proxima, vetera inhaerere,

    Quint. 11, 2, 6:

    memoriae inhaerent fidelius quae, etc.,

    id. 10, 6, 2: scio memoriae tuae preces nostras inhaerere, Plin. et Traj. Ep. 12, 1: studiis, to apply one ' s self to, Ov. Tr. 3, 7, 11:

    studio operatus inhaesi,

    id. M. 8, 865:

    semper alicui,

    to be always about one, id. A. A. 3, 561:

    Lysippum statuae unius lineamentis inhaerentem, inopia exstinxit,

    constantly intent upon, Petr. 88:

    conpendendis rebus pertinaciter inhaerere,

    to be obstinately bent on, Amm. 21, 13, 11.—With acc.:

    pejores inhaesimus laqueos,

    App. M. 8, p. 209.

    Lewis & Short latin dictionary > inhaereo

  • 9 innascor

    in-nascor, nātus sum, 3, v. dep., to be born in, to grow or spring up in a place.
    I.
    Lit.:

    neglectis urenda filix innascitur agris,

    Hor. S. 1, 3, 37:

    Fauni velut innati triviis,

    id. A. P. 245:

    innata rupibus altis robora,

    Ov. H. 7, 37:

    eodem innati solo, quod incolunt,

    Just. 2, 6:

    innata in cornibus cervi hedera,

    Plin. 8, 32, 50, § 117:

    calvitium uni tantum animalium homini, praeterquam innatum,

    excepting those that have it naturally, id. 11, 37, 47, § 131.—
    II.
    Trop. (class.), to arise in, originate in, be produced in:

    in hac elatione animi nimia cupiditas principatus innascitur,

    Cic. Off. 1, 19, 64.—Hence, P. a.: innātus, a, um, inborn, innate, inherent, natural.
    (α).
    With dat.: non mihi avaritia umquam innatast;

    satis habeo divitiarum,

    Plaut. Mil. 4, 2, 71:

    innatam esse homini probitatem,

    Cic. Fin. 2, 31, 99:

    sunt ingeniis nostris semina innata virtutum,

    id. Tusc. 3, 1, 2:

    est quaedam alacritas naturaliter innata omnibus,

    Caes. B. C. 3, 92, 3:

    affectata aliis castitas, tibi ingenita et innata,

    Plin. Pan. 20, 2.—
    (β).
    With in and abl.:

    tantus est igitur innatus in nobis cognitionis amor,

    Cic. Fin. 5, 18, 48:

    in animis eorum insitum atque innatum esse videtur,

    id. Verr. 2, 4, 48.—
    (γ).
    Absol.:

    nos habere insitam quandam, vel potius innatam cupiditatem scientiae,

    Cic. Fin. 4, 2, 4:

    innata atque insita anteponantur assumptis atque adventiciis,

    id. Top. 18, 69:

    affectatio innata videtur esse, non arcessita,

    Quint. 9, 3, 74.

    Lewis & Short latin dictionary > innascor

  • 10 sapor

    săpor, ōris, m. [sapio, I.].
    I.
    Lit., a taste, relish, flavor, savor (objectively of the taste inherent in a thing; whereas gustatus is used subjectively, of the taste experienced by him who eats or drinks;

    class.),

    Lucr. 2, 679; cf.: si quem forte inveneritis, qui aspernetur oculis pulchritudinem rerum, non odore ullo, non tactu, non sapore capiatur, excludat auribus omnem suavitatem, Cic. Cael. 17, 42:

    ut mel, suo proprio genere saporis, dulce esse sentitur,

    id. Fin. 3, 10, 34:

    in os salsi venit umor saepe saporis,

    Lucr. 4, 222; 2, 401:

    asper in ore sapor (amelli),

    Verg. G. 4, 277:

    tardus,

    id. ib. 2, 126:

    asper maris,

    Plin. 2, 100, 104, § 222:

    vini,

    id. 24, 9, 38, § 60:

    asperrimus,

    id. 14, 2, 4, § 22:

    dulcis,

    Hor. C. 3, 1, 19:

    odoratus et jucundus,

    Plin. 26, 8, 50, § 83:

    austerus,

    id. 25, 5, 20, § 45:

    tristi poma sapore,

    Ov. Tr. 4, 6, 12.—In plur., Lucr. 2, 430; 2, 504; Hor. S. 2, 4, 36; Plin. 11, 37, 65, § 174; 8, 51, 77, § 209; 15, 27, 32, § 106 al.—
    B.
    Transf. ( poet. or in post-Aug. prose).
    1.
    Subjectively for gustatus, a sense of taste, a taste which a person has of any thing:

    an poterunt oculos aures reprehendere? an aures Tactus? an hunc porro tactum sapor arguet oris?... Seorsus sapor oris habet vim,

    Lucr. 4, 487 sq.:

    aliis aliud taetrius esset orisque sapori,

    id. 2, 511.—
    2.
    Concr. (mostly in the plur.), that which tastes good, a dainty, delicacy, Tib. 1, 7, 35; Verg. G. 4, 62; Plin. 9, 17, 29, § 63; 12, 1, 2, § 4.—In sing.:

    et tunsum gallae admiscere saporem,

    i.e. juice, Verg. G. 4, 267.—
    3.
    A smell, scent, odor, Plin. 32, 10, 39, § 117.—
    II.
    Trop.
    1.
    Of style:

    vernaculus,

    i.e. taste, elegance, Cic. Brut. 46, 172; Arn. 3, p. 108:

    Atticus,

    Quint. 12, 10, 75; cf. id. 6, 4, 107:

    sermo non publici saporis,

    of uncommon elegance, Petr. 3, 1.—
    2.
    Of conduct:

    homo sine sapore,

    without refinement, Cic. post Red. in Sen. 6, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > sapor

См. также в других словарях:

  • inhérent — inhérent, ente [ inerɑ̃, ɑ̃t ] adj. • 1503; lat. inhærens, p. prés. de inhærere « être attaché à » 1 ♦ Qui appartient essentiellement à un être, à une chose, qui lui est joint inséparablement. ⇒ essentiel, immanent, inséparable, intrinsèque. Les… …   Encyclopédie Universelle

  • inherent — I adjective connate, deep rooted, essential, fixed, immanent, implicit, inborn, inbred, ineffaceable, ingrained, ingredient, innate, innatus, insitus, instinctive, integral, internal, intrinsic, native, natural, proprius, subsistent associated… …   Law dictionary

  • Inherent — In*her ent, a. [L. inhaerens, entis, p. pr. of inhaerere: cf. F. inh[ e]rent. See {Inhere}.] Permanently existing in something; inseparably attached or connected; naturally pertaining to; innate; inalienable; as, polarity is an inherent quality… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • inherent — inherent, ingrained, intrinsic, essential, constitutional mean being a part, element, or quality of a thing s internal character or inmost being. Something is inherent which is so deeply infixed in a thing that it is apparently part of its very… …   New Dictionary of Synonyms

  • inhérent — inhérent, ente (i né ran, ran t ) adj. Joint inséparablement. •   La beauté du visage est un frêle ornement.... Mais celle de l esprit est inhérente et ferme, MOL. Femmes sav. III, 6. •   Le vice le plus inhérent, si je puis parler de la sorte,… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • inherent in — index incident Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • inherent — (adj.) 1570s, from L. inhaerentem (nom. inhaerens), prp. of inhaerere be closely connected with, lit. adhere to, from in in (see IN (Cf. in ) (2)) + haerere to stick (see HESITATION (Cf. hesitation)). Related: Inheren …   Etymology dictionary

  • inherent — is pronounced with the second syllable as in either heron or here, with a preference for the first of these …   Modern English usage

  • inherent — [adj] basic, hereditary built in, characteristic, congenital, connate, constitutional, deep rooted, deep seated, distinctive, elementary, essential, fixed, fundamental, genetic, immanent, implicit, inborn, inbred, inbuilt, indigenous,… …   New thesaurus

  • inherent — Inherent, [inher]ente. adj. Qui est attaché à un sujet, comme l accident l est à la substance. Il n est bon que dans le dogmatique, & n est guere en usage qu en cette phrase. Qualité inherente …   Dictionnaire de l'Académie française

  • inherent — ► ADJECTIVE ▪ existing in something as a permanent or essential attribute. DERIVATIVES inherently adverb …   English terms dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»