-
1 ineruditus
ĭnērŭdītus, a, um [st2]1 [-] ignorant, peu éclairé. --- Cic. Fin. 1, 72 ; Ac. 2, 132 ; Quint. 10, 1, 32. [st2]2 [-] fig. non raffiné, grossier. --- Quint. 1, 12, 18.* * *ĭnērŭdītus, a, um [st2]1 [-] ignorant, peu éclairé. --- Cic. Fin. 1, 72 ; Ac. 2, 132 ; Quint. 10, 1, 32. [st2]2 [-] fig. non raffiné, grossier. --- Quint. 1, 12, 18.* * *Ineruditus, pen. prod. Adiectiuum. Suet. Qui n'est point scavant, et n'a point esté enseigné. -
2 ineruditus
ĭn-ērŭdītus, a, um, adj., uninstructed, unlearned, illiterate, ignorant, awkward (class.):non ergo Epicurus ineruditus, sed ii indocti, qui, etc.,
Cic. Fin. 1, 21, 72:ne quis illud tam ineruditum absurdumque respondeat,
id. Ac. 2, 43, 132:judex,
Quint. 10, 1, 32; cf id. 8 prooem. §26.— Of abstr. things: voluptates,
unrefined, coarse, Quint. 1, 12, 18.— Adv.: ĭnērŭdītē, unlearnedly, ignorantly, awkwardly (post-Aug.):non inerudite ad declamandum ficta materia,
Quint. 1, 10, 33. -
3 ineruditus
-
4 ineruditus
in-ērudītus, a, um, ungebildet, ungeschickt, von Pers., Cic. u.a.: priscorum verborum ineruditissimus fur, Suet. gr. 15. – übtr., v. Lebl., voluptates, rohe, Quint.: modo ne quis illud tam ineruditum absurdumque respondeat, Cic.
-
5 ineruditus
in-ērudītus, a, um, ungebildet, ungeschickt, von Pers., Cic. u.a.: priscorum verborum ineruditissimus fur, Suet. gr. 15. – übtr., v. Lebl., voluptates, rohe, Quint.: modo ne quis illud tam ineruditum absurdumque respondeat, Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ineruditus
-
6 ineruditus
inerudita -um, ineruditior -or -us, ineruditissimus -a -um ADJuninformed, uneducated; illiterate; ignorant -
7 inerudite
inērudītē [ ineruditus ]неучёно, неискусно AG, Q -
8 inerudite
inērudītē, Adv. (ineruditus), ungebildet, ungeschickt, Gell. 6 (7), 3, 12: non iner., höchst sinnreich, Quint. 1, 10, 33.
-
9 inerudite
inērudītē, Adv. (ineruditus), ungebildet, ungeschickt, Gell. 6 (7), 3, 12: non iner., höchst sinnreich, Quint. 1, 10, 33.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inerudite
-
10 inerudite
ĭnērŭdītē, adv., v. ineruditus. -
11 insolens
in-sŏlens, ntis, adj. [2. in-soleo].I.In gen., i. q. insuetus, contrary to custom, unaccustomed to a thing; unusual, not in use (class.); constr. absol., or with gen.:II.quid tu Athenas insolens?
Ter. And. 5, 4, 4:mutatos deos flebit et aspera aequora emirabitur insolens (= antea insuetus tam celeris immutationis),
Hor. C. 1, 5, 8:verbum, i. q. insuetum, insolitum,
Cic. Or. 8, 25; Quint. 4, 1, 58; Gell. 11, 7, 1; cf. in sup.: insolentissimum nomen, Quint. prooem. § 14.—With gen.:infamiae,
Cic. Att. 2, 21, 3; id. de Or. 1, 48, 207:belli,
Caes. B. C. 2, 36:bellorum,
Tac. H. 1, 87:audiendi,
id. A. 15, 67:vera accipiendi,
Sall. H. 4, 48 Dietsch:ruris colendi,
Gell. 19, 12, 7:malarum artium,
Sall. C. 3, 4 al. —In partic.A.Excessive, immoderate; haughty, arrogant, insolent:B. C. 1.insolenti alacritate gestire,
Cic. Tusc. 5, 14, 42:ostentatio,
id. Par. 6, 1, 42:victoria,
id. Marc. 3, 9:laetitia,
Hor. C. 2, 3, 3:exercitus,
id. ib. 1, 6, 21:nec erat ei verendum, ne vera de se praedicans, nimis videretur aut insolens, aut loquax,
Cic. de Sen. 10, 31:ne in re nota multus et insolens sim,
id. de Or. 2, 87, 358:non tam insolens sum, quam ineruditus,
id. Dom. 34, 92:nihil umquam neque insolens, neque gloriosum ex ore ejus exiit,
Nep. Tim. 4:Fortuna ludum insolentem ludere pertinax,
Hor. C. 3, 29, 50.— Comp.:secundis rebus insolentiores,
Hirt. B. G. 8, 13.— Sup.: insolentissimi homines, Cael. ad Cic. Fam. 8, 12, 3.—Unusually, contrary to custom (class.):2.evenire insolenter et raro,
Cic. Inv. 1, 28, 43:verbum fingere,
Gell. 1, 21, 5.— Comp.:insolentius hac figura uti,
Gell. 10, 13, 4.—Immoderately; haughtily, insolently:Gorgias his festivitatibus insolentius abutitur,
Cic. Or. 52, 176:auctorem extinctum laete atque insolenter ferre,
with insolent exultation, id. Phil. 9, 3, 7:victoriā suā insolenter gloriari,
Caes. B. G. 1, 14:se efferre,
Cic. Tusc. 4, 17, 39:a sorore irrisa,
Flor. 1, 26:dictum,
Quint. 1, 5, 9:hostis insequens,
Caes. B. C. 1, 45.— Comp.:se insolentius jactare,
Cic. Cat. 2, 9, 20; Caes. B. C. 3, 46. — Sup.:insolentissime obequitare,
Val. Max. 3, 2, 21. -
12 insolenter
in-sŏlens, ntis, adj. [2. in-soleo].I.In gen., i. q. insuetus, contrary to custom, unaccustomed to a thing; unusual, not in use (class.); constr. absol., or with gen.:II.quid tu Athenas insolens?
Ter. And. 5, 4, 4:mutatos deos flebit et aspera aequora emirabitur insolens (= antea insuetus tam celeris immutationis),
Hor. C. 1, 5, 8:verbum, i. q. insuetum, insolitum,
Cic. Or. 8, 25; Quint. 4, 1, 58; Gell. 11, 7, 1; cf. in sup.: insolentissimum nomen, Quint. prooem. § 14.—With gen.:infamiae,
Cic. Att. 2, 21, 3; id. de Or. 1, 48, 207:belli,
Caes. B. C. 2, 36:bellorum,
Tac. H. 1, 87:audiendi,
id. A. 15, 67:vera accipiendi,
Sall. H. 4, 48 Dietsch:ruris colendi,
Gell. 19, 12, 7:malarum artium,
Sall. C. 3, 4 al. —In partic.A.Excessive, immoderate; haughty, arrogant, insolent:B. C. 1.insolenti alacritate gestire,
Cic. Tusc. 5, 14, 42:ostentatio,
id. Par. 6, 1, 42:victoria,
id. Marc. 3, 9:laetitia,
Hor. C. 2, 3, 3:exercitus,
id. ib. 1, 6, 21:nec erat ei verendum, ne vera de se praedicans, nimis videretur aut insolens, aut loquax,
Cic. de Sen. 10, 31:ne in re nota multus et insolens sim,
id. de Or. 2, 87, 358:non tam insolens sum, quam ineruditus,
id. Dom. 34, 92:nihil umquam neque insolens, neque gloriosum ex ore ejus exiit,
Nep. Tim. 4:Fortuna ludum insolentem ludere pertinax,
Hor. C. 3, 29, 50.— Comp.:secundis rebus insolentiores,
Hirt. B. G. 8, 13.— Sup.: insolentissimi homines, Cael. ad Cic. Fam. 8, 12, 3.—Unusually, contrary to custom (class.):2.evenire insolenter et raro,
Cic. Inv. 1, 28, 43:verbum fingere,
Gell. 1, 21, 5.— Comp.:insolentius hac figura uti,
Gell. 10, 13, 4.—Immoderately; haughtily, insolently:Gorgias his festivitatibus insolentius abutitur,
Cic. Or. 52, 176:auctorem extinctum laete atque insolenter ferre,
with insolent exultation, id. Phil. 9, 3, 7:victoriā suā insolenter gloriari,
Caes. B. G. 1, 14:se efferre,
Cic. Tusc. 4, 17, 39:a sorore irrisa,
Flor. 1, 26:dictum,
Quint. 1, 5, 9:hostis insequens,
Caes. B. C. 1, 45.— Comp.:se insolentius jactare,
Cic. Cat. 2, 9, 20; Caes. B. C. 3, 46. — Sup.:insolentissime obequitare,
Val. Max. 3, 2, 21.
См. также в других словарях:
Inerudite — In*er u*dite, a. [L. ineruditus. See {In } not, and {Erudite}.] Not erudite; unlearned; ignorant. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
ԱՆԽՐԱՏ — (ի, ից.) NBH 1 0164 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 7c, 8c, 10c, 12c, 13c ա. ἁπαίδευτος, ἁκόλαστος ineruditus, indisciplinatus Որ չէ խրատեալ բանիւ կամ գանիւ. անիմաստ. անհրահանգ. անկիրթ եւ ստահակ. խեռ. անսաստ. ... *Անխրա՛տք… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԱՆՄԻՏ — (մտի, տաց կամ տից.) NBH 1 0204 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 10c, 11c ա. ἅνους mente carens Ոյր չգուցէ միտ. չունօղ զկարողութիւն մտաւոր. անբան. *(Ապողինար) մարդ անմիտ ընդունելով զտէրունականն: Եթէ յանմիտ մարդ… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՊԱՐԶԱՄԻՏ — (մտի, տաց.) NBH 2 0633 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 8c, 9c, 12c ա. ἀπλοῦς, ἀπλούτερος, ἁκέραιος simplex, simplicior, sincerus. Պարզ մտօք. անկեղծ. միամիտ. ... *Ամենայն անձն օրհնեալ՝ պարզամիտ է. Առակ. ՟Ժ՟Ա. 25: *Մի՛… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
sçavant — Sçavant, Literatus, Praeditus doctrina, Doctus, Eruditus, vel Eruditus literis. Sçavant et cognoissant, Prudens. Sçavant et expert, Gnarus, vel narus. Sçavant et expert par experience et usage, Peritus vsu. Sçavant de nature, Consultus natura.… … Thresor de la langue françoyse
inerudite — (ˈ)in, ən+ adjective Etymology: Latin ineruditus, from in in (I) + eruditus learned, skilled, experienced more at erudite : not erudite : ignorant … Useful english dictionary