indywidualnie

См. также в других словарях:

• indywidualnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. indywidualny w zn. 1.: Indywidualnie ukształtałtowany warsztat pisarski; w zn. 2.: Zawodnicy nie współpracują, grają zbyt indywidualnie. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• indywidualnie — przysłów. od indywidualny a) w zn. 1: Postąpić, zachowywać się indywidualnie. b) w zn. 2: Odpowiadać za coś indywidualnie. Pracować nad czymś indywidualnie …   Słownik języka polskiego

• zdarzenie — 1. Coś z prawdziwego zdarzenia «o czymś, co jest takie jak powinno być, spełnia wszystkie wymagania, oczekiwania, dobrze funkcjonuje»: Trudno dziś znaleźć kawiarnię bądź herbaciarnię z prawdziwego zdarzenia. Wprost 940/2000. Śląsk ma szansę stać… …   Słownik frazeologiczny

• drużynowo — «w drużynie, drużynami, jako drużyna» Walczyć indywidualnie i drużynowo …   Słownik języka polskiego

• gospodarować — ndk IV, gospodarowaćruję, gospodarowaćrujesz, gospodarowaćruj, gospodarowaćował 1. «zajmować się prowadzeniem gospodarstwa rolnego (rzadziej domowego)» Gospodarować indywidualnie, zespołowo. Gospodarować na paru hektarach ziemi. 2. «dysponować… …   Słownik języka polskiego

• indywidualizować — ndk IV, indywidualizowaćzuję, indywidualizowaćzujesz, indywidualizowaćzuj, indywidualizowaćował, indywidualizowaćowany «nadawać czemuś cechy indywidualne, wyodrębniające; traktować kogoś lub coś indywidualnie, rozróżniać charakterystyczne cechy… …   Słownik języka polskiego

• opozycja — ż I, DCMs. opozycjacji; lm D. opozycjacji 1. «przeciwstawianie się komuś (czemuś) indywidualnie i doraźnie lub zespołowo w sposób zorganizowany; przeciwdziałanie, opór, protest» Gwałtowna, ostra opozycja. Opozycja przeciw komuś, czemuś. Budzić,… …   Słownik języka polskiego

• solidarnie — solidarnieej przysłów. od solidarny Działać, postępować solidarnie. Zobowiązać się solidarnie do czegoś. ∆ praw. Odpowiadać, być odpowiedzialnym solidarnie «odpowiadać zbiorowo i indywidualnie za całość wspólnego zobowiązania» …   Słownik języka polskiego

• solowy — 1. muz. chor. «wykonywany solo; przeznaczony do wykonywania solo» Utwór solowy. Partia solowa. Taniec, śpiew solowy. 2. sport. «wykonywany przez zawodnika solistę, przeznaczony do sportowej konkurencji indywidualnej, nie zespołowej; rzadziej:… …   Słownik języka polskiego

• szkło — n III, Ms. szkle; lm D. szkieł 1. «substancja przezroczysta, bezpostaciowa, nierozpuszczalna, stanowiąca mieszaninę zakrzepłych krzemianów, będąca złym przewodnikiem ciepła i elektryczności, łatwo dająca się formować w wyższej temperaturze;… …   Słownik języka polskiego

• wypad — m IV, D. u, Ms. wypadadzie; lm M. y 1. «udanie się dokądś na krótki czas; krótkotrwała wycieczka, wyprawa» Kilkugodzinny wypad na wieś. Niedzielny wypad poza miasto. Wypad do teatru. Zrobić wypad do miasta, do lasu. 2. «niespodziewane uderzenie,… …   Słownik języka polskiego