Перевод: с латинского на французский

с французского на латинский

indignans

  • 1 indignans

    indignans, antis part. prés. de indignor. [st2]1 [-] qui s'indigne. [st2]2 [-] furieux, plein de rage, rétif.    - genus indignantissimum servitutis, Col. 8, 17, 7: la race la plus rétive à servir.    - venti indignantes, Virg. En. 1: vents furieux.
    * * *
    indignans, antis part. prés. de indignor. [st2]1 [-] qui s'indigne. [st2]2 [-] furieux, plein de rage, rétif.    - genus indignantissimum servitutis, Col. 8, 17, 7: la race la plus rétive à servir.    - venti indignantes, Virg. En. 1: vents furieux.
    * * *
        Indignans, Nomen. Colum. Qui est courroucé et mari, Indigné.
    \
        Seruitutis indignantissimus. Colum. Qui est fort marri d'estre subject.

    Dictionarium latinogallicum > indignans

  • 2 indignor

    indignor, āri, ātus sum [indignus] [st2]1 [-] s’indigner, être indigné. [st2]2 [-] rejeter comme indigne, dédaigner, repousser. [st2]3 [-] rendre odieux. [st2]4 [-] irriter, aggraver, envenimer.    - arch. inf. indignarier, Lucr. 3, 870.    - indignari quod: s'indigner de ce que.    - indignans quod, Caes. indignans si, Curt.: furieux de voir que...    - indignari aliquid: s'indigner de qqch.    - indignari de aliqua re: s'indigner à propos de qqch.    - nimium cito ait me indignari de tabulis, Cic. Com. 5: il dit que je suis trop prompt à m'indigner à propos de ses registres.    - indignari + prop. inf.: s'indigner de ce que, s'indigner de voir que, trouver révoltant que.    - indignabamini aerarium expilari, Sall.: vous vous indigniez de voir le trésor mis au pillage.    - indignari + inf.: s'indigner de.    - non indignabere vinci, Ov.: tu ne t'indigneras pas d'être vaincu.    - facti indignandi causā, Cic.: pour rendre le fait plus révoltant.    - post-class. indignari alicui rei: s'indigner de qqch.    - contaminationi non indignari, Dig. 48, 5, 2: ne pas s'indigner d'une souillure.    - ne tumentia indignentur, C.-Aur. Acut. 3, 3, 13.: pour ne pas aggraver les enflures.
    * * *
    indignor, āri, ātus sum [indignus] [st2]1 [-] s’indigner, être indigné. [st2]2 [-] rejeter comme indigne, dédaigner, repousser. [st2]3 [-] rendre odieux. [st2]4 [-] irriter, aggraver, envenimer.    - arch. inf. indignarier, Lucr. 3, 870.    - indignari quod: s'indigner de ce que.    - indignans quod, Caes. indignans si, Curt.: furieux de voir que...    - indignari aliquid: s'indigner de qqch.    - indignari de aliqua re: s'indigner à propos de qqch.    - nimium cito ait me indignari de tabulis, Cic. Com. 5: il dit que je suis trop prompt à m'indigner à propos de ses registres.    - indignari + prop. inf.: s'indigner de ce que, s'indigner de voir que, trouver révoltant que.    - indignabamini aerarium expilari, Sall.: vous vous indigniez de voir le trésor mis au pillage.    - indignari + inf.: s'indigner de.    - non indignabere vinci, Ov.: tu ne t'indigneras pas d'être vaincu.    - facti indignandi causā, Cic.: pour rendre le fait plus révoltant.    - post-class. indignari alicui rei: s'indigner de qqch.    - contaminationi non indignari, Dig. 48, 5, 2: ne pas s'indigner d'une souillure.    - ne tumentia indignentur, C.-Aur. Acut. 3, 3, 13.: pour ne pas aggraver les enflures.
    * * *
        Indignor, indignaris, indignari. Cic. Se courroucer et marrir, Sedespiter, Estre indigné.
    \
        Indignor, cum accusatiuo. Quintil. Quidam indignantur imperia. Refusent et ne veulent point, etc.
    \
        Pontem indignatus Araxes. Virgil. Le fleuve Araxes sur lequel le roy Xerxes essaya de faire un pont, mais le fleuve ne le voulut endurer, et par son impetuosité renversa tout.
    \
        Preces indignari. Stat. Estre marri d'estre prié de quelque chose.
    \
        Indignor, cum infinitiuo. Lucanus, - indignatus apertum Fortunae praebere caput. Indigné et marri de, etc.

    Dictionarium latinogallicum > indignor

См. также в других словарях:

  • Indignant — In*dig nant, a. [L. indignans, antis, p. pr. of indignari to be indignant, disdain. See {Indign}.] Affected with indignation; wrathful; passionate; irate; feeling wrath, as when a person is exasperated by unworthy or unjust treatment, by a mean… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • indignant — adjective Etymology: Latin indignant , indignans, present participle of indignari to be indignant, from indignus unworthy, from in + dignus worthy more at decent Date: 1590 filled with or marked by indignation < became indignant at the accusation …   New Collegiate Dictionary

  • indignant — indignantly, adv. /in dig neuhnt/, adj. feeling, characterized by, or expressing strong displeasure at something considered unjust, offensive, insulting, or base: indignant remarks; an indignant expression on his face. [1580 90; < L indignant (s …   Universalium

  • JANUA — I. JANUA a Iano nomen habet, qui foribus praeesse olim creditus est. Cic. de Nat. Deor. l. 1. Principem in sacrificando Ianum esse voluêrunt, quod ab eundo nomen est ductum, ex quo transitiones perviae Iani, foresque in liminibus profanarum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • RUMBULA — apud Caesarium Heisterbacens. l. 7. c. 45. Ipsam iconam (Deiparae) respiciens indignans ait, Ut quid hic stat vetus haec Rumbula? Et mox, Quia Domina illa me vocavit veterem Rumbulam: contumeliosum nomen, quô vetulas appellabant contemptim. An a… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SALUTANDI Patronos ritus — apud Romanos, memorabilis. Nempe Salutatores Romae passim divitum et potentiorum limina obibant et matutinum Ave (haec enim salutatoria vox erat) portabant. Martialis l. 1. Epigr. 56. v. 6. Et matutinum portat ineptus, Ave. Eorum statio… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • indignant — (adj.) 1580s, from L. indignantem (nom. indignans) impatient, reluctant, indignant, prp. of indignari to be displeased at, be indignant (see INDIGNATION (Cf. indignation)). Related: Indignantly …   Etymology dictionary

  • indignant — /ɪnˈdɪgnənt / (say in dignuhnt) adjective affected with or characterised by indignation. {Latin indignans, present participle, deeming unworthy} –indignantly, adverb …  

  • courroucer — Courroucer, acut. Ores est neutre, comme, Il se courrouce, Excandescit ira. Et ores actif, comme en Nicole Gilles, en la vie du Roy Louys III. Hue le Grand jura qu il courrouceroit le Roy, c est à dire, l en feroit marry et desplaisant. L Italien …   Thresor de la langue françoyse

  • indigné — et courroucé, Indignans, Indignatus, Indignabundus …   Thresor de la langue françoyse

  • indignant — [in dig′nənt] adj. [L indignans, prp. of indignari, to consider as unworthy or improper, be displeased at < in , not + dignari, to deem worthy < dignus, worthy: see DIGNITY] feeling or expressing anger or scorn, esp. at unjust, mean, or… …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»