-
1 indignatio
indignātĭo, ōnis, f. [st1]1 [-] indignation, mécontentement, mauvaise humeur. - indignationem movere, Liv.: exciter l'indignation. - plebes ad id maxime indignatione exarsit, quod auspicari negarentur posse, Liv. 4, 6: la plèbe s'enflamma d'indignation surtout parce qu'on lui refusait de prendre les auspices. --- Plin. 33, 18 ; Vell, 2, 66. - secretae bonorum indignationes exaudiebantur, Liv. 25: les gens de bien s'en indignaient en secret. [st1]2 [-] motif, occasion de s'indigner. - ne qua indignatio desit, Juv. 5, 120: pour ne laisser perdre aucun motif d’indignation. [st1]3 [-] rhét. indignation = excitation de l'indignation. - Cic. Inv. 1, 100 ; Quint. 4, 3, 15.. [st1]4 [-] irritation, inflammation (t. de méd.). - Veg. Vet. 1, 63; 2, 13; 5, 14.* * *indignātĭo, ōnis, f. [st1]1 [-] indignation, mécontentement, mauvaise humeur. - indignationem movere, Liv.: exciter l'indignation. - plebes ad id maxime indignatione exarsit, quod auspicari negarentur posse, Liv. 4, 6: la plèbe s'enflamma d'indignation surtout parce qu'on lui refusait de prendre les auspices. --- Plin. 33, 18 ; Vell, 2, 66. - secretae bonorum indignationes exaudiebantur, Liv. 25: les gens de bien s'en indignaient en secret. [st1]2 [-] motif, occasion de s'indigner. - ne qua indignatio desit, Juv. 5, 120: pour ne laisser perdre aucun motif d’indignation. [st1]3 [-] rhét. indignation = excitation de l'indignation. - Cic. Inv. 1, 100 ; Quint. 4, 3, 15.. [st1]4 [-] irritation, inflammation (t. de méd.). - Veg. Vet. 1, 63; 2, 13; 5, 14.* * *Indignatio, indignationis. Iuue. Courroux, Marrisson, Indignation, Maltalent, Despit. -
2 subsequor
subsĕquor, sĕqui, sĕcūtus sum - dép. tr. [st2]1 [-] suivre immédiatement, suivre de près, venir immédiatement après. [st2]2 [-] suivre, imiter, se régler sur, se conformer à. - cautas subsequiturque manus, Ov.: et ses mains prudentes le précèdent (il s'avance à tâtons, les mains en avant). - si ducis consilia favor subsecutus militum foret, Liv. 8, 36: si le zèle des soldats avait secondé les projets du général. - cum consulis vocem subsecuta patrum indignatio esset, Liv. 8, 6: alors que les protestations des pères accompagnaient les paroles du consul. - subsequenti anno, Plin. 11: l'année suivante. - (orationis) vim ac varietatem subsequi, Cic. Part. Or. 7: reproduire la force et la variété (du langage).* * *subsĕquor, sĕqui, sĕcūtus sum - dép. tr. [st2]1 [-] suivre immédiatement, suivre de près, venir immédiatement après. [st2]2 [-] suivre, imiter, se régler sur, se conformer à. - cautas subsequiturque manus, Ov.: et ses mains prudentes le précèdent (il s'avance à tâtons, les mains en avant). - si ducis consilia favor subsecutus militum foret, Liv. 8, 36: si le zèle des soldats avait secondé les projets du général. - cum consulis vocem subsecuta patrum indignatio esset, Liv. 8, 6: alors que les protestations des pères accompagnaient les paroles du consul. - subsequenti anno, Plin. 11: l'année suivante. - (orationis) vim ac varietatem subsequi, Cic. Part. Or. 7: reproduire la force et la variété (du langage).* * *Subsequor, pen. corr. subsequeris, subquutus sum, subsequi. Caesar. Aller apres aucun, et le suyvre de pres.\Subsequi aliquem, et imitari. Plin. iunior. L'ensuyvre.\Aliud ilico subsequatur, aut atomos vllas, etc. Cic. Il s'ensuyvra, etc.\Suo sermone subsequutus est humanitatem tuarum literarum. Cic. Il tient un propos aussi courtois, que tes lettres estoyent.\Subsequenti anno exitu veris emittunt paruas locustas. Plin. L'annee ensuyvant, etc.
См. также в других словарях:
INDIGNATIO — vide Ira … Hofmann J. Lexicon universale
indignatio — noun A closing of a speech intended to arouse negative emotion toward an accused or an opponent and the actions or proposal at issue … Wiktionary
indignatio — (s.f.) Parte della perorazione nella quale l oratore sucista nell uditorio odio verso una persona o sdegno riguardo ad un azione. / Esclamazione dovuta a profonda indignazione … Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani
saeva indignatio — /sēˈvə in dig nāˈshi ō or sīˈwa, also sīˈva, in dig näˈti ō/ (Latin) Fierce indignation … Useful english dictionary
saeva indignatio — foreign term Etymology: Latin fierce indignation … New Collegiate Dictionary
Facit indignatio versum — (латин.) негодование порождает стих , т. е. заставляет выступить в качестве сатирика поэта. Вошедшее в поговорку выражение это представляет цитату из Ювенала (Satur., I, 79) … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Si natura negat, facit indignatio versum. — См. От избытка сердца глаголют уста … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
indignation — [ ɛ̃diɲasjɔ̃ ] n. f. • 1120; lat. indignatio ♦ Sentiment de colère que soulève une action qui heurte la conscience morale, le sentiment de la justice. ⇒ révolte. « Je ne quitterai sans doute l indignation qu avec la vie. C est le revers même de l … Encyclopédie Universelle
Indignation — Aufregung; Verärgerung; Empörung; Echauffierung; Entrüstung; Unwille * * * In|di|gna|ti|on auch: In|dig|na|ti|on 〈f. 20; unz.; geh.〉 Unwille, Entrüstung [<lat. indignatio] * * * In|di|g|na|ti|on, die; [lat. indign … Universal-Lexikon
Valerio Catón — o Valerius Cato (Verona, Galia Cisalpina, (c. 84 a. C. c. 54 a. C.), poeta y gramático romano, fue uno de los más importantes representantes de los poetas neotéricos. Contenido 1 Los neotéricos 2 Valerio Catón 3 Referencias … Wikipedia Español
indignación — ► sustantivo femenino Enfado violento con una persona o cosa: ■ sólo pensar lo que ha sucedido me produce indignación; no pudo reprimir su indignación ante la evidente incompetencia del jurado. SINÓNIMO cólera irritación ANTÓNIMO aprobación * * * … Enciclopedia Universal