Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

indigent

  • 1 indigent

    ɛ̃diʒɑ̃
    adj
    bedürftig, Not leidend
    indigent
    indigent (e) [ɛ̃diʒã, ʒãt]
    bedürftig

    Dictionnaire Français-Allemand > indigent

  • 2 indigent

    in·di·gent
    [ˈɪndɪʤənt]
    * * *
    ['IndIdZənt]
    adj
    bedürftig, arm, ärmlich
    * * *
    indigent [ˈındıdʒənt]
    A adj (adv indigently) arm, bedürftig, mittellos
    B s Bedürftige(r) m/f(m), Mittellose(r) m/f(m)
    * * *
    adj.
    arm adj.
    mittellos adj.
    notleidend (alt.Rechtschreibung) adj.

    English-german dictionary > indigent

  • 3 indigent

    in·di·gent [ʼɪndɪʤənt] adj
    ( form) arm, bedürftig

    English-German students dictionary > indigent

  • 4 indigeo

    ind-igeo, guī, ēre (indu [= in] u. egeo), I) an etw. Mangel haben (es mangelt jmdm. an etw.), einer Sache bedürfen, bedürftig sein, α) m. Genet., porti, Turpil. fr.: omnium rerum, Plaut.: armorum, Nep.: Ggstz., quarum et abundemus rerum et quarum indigeamus, Lucil. 308. – β) m. Abl.: iis rebus, quae ad oppugnationem castrorum sunt usui, Caes.: quibus rebus indiguerunt, adiuvit, Nep.: cum praecipue Lacedaemonii indigerent pecuniā, Nep.: Passiv unpers., si vero indigetur hoc genere, Pallad. 8, 4, 1. – γ) m. allg. Acc.: nihil ind., Varro LL. 5, 92: ne quid ex his indigeat architectus, Vitr. 1, 1, 14. – δ) Partiz. indigēns absol., ita utrumque (corpus et animus) per se indigens (mangelhaft, unzureichend) alterum alterius auxilio eget, Sall. Cat. 1, 7: Superl. m. Genet., aquarum indigentissimae (an W. großen Mangel habende) terrae, Iul. Val. 3, 1. – subst., indigēns, entis, m., der Dürftige, Bedürftige, indigens et mendicus, Vulg. deut. 15, 4: gew. Plur., Cic. de off. 2, 52 u. de fin. 2, 118. Eutr. 7, 19. – II) einer Sache bedürfen, etw. nötig haben, brauchen, nicht entbehren können, a) v. leb. Wesen, α) m. Genet.: mei, illius, Cic.: minime alterius, Cic.: huius patris, Ter.: argenti, Lucil. fr.: non auri, non argenti, Cic.: pecuniae (Ggstz. habere pecuniam), Cic.: opis eius, Nep.: tui consilii, Cic.: indigens somni, schlaftrunken, Suet.: anser indigens ciborum, Colum. – β) m. Abl.: aliis, Cic.: cibo, Suet.: longinquis auxiliis, Liv.: ope virtutum alienarum, Plin. pan.: ferri auxilio non ind., Iustin.: non ind. clementiā ullius, Plin. ep.: annis triginta medicinā non ind., Nep.: cohortatione non ind., Cic.: monitione, Suet. – γ) m. Infin., ich habe nötig, es verlangt mich, sed hoc plane indigeo discere, quid sit ›penus‹, Gell. 4, 1, 6: multum eis arbitrer profutura, si non indigeant libris posthac Hieronymi coërceri, Sulp. Sev. dial. 1, 21, 5. – b) v. Lebl.: α) m. Genet.: aliquid (eorum), quorum indiget usus, eins der notwendigsten Wirtschaftsgeräte, Verg.: totius corporis et ipsius linguae motus et exercitationes non tam artis indigent quam laboris, Cic.: hoc bellum indiget celeritatis, Cic. – β) m. Abl.: oleo utraeque (cotes) indigentes, Plin.: aula indiget oleo, Gell.: a quo, quod indigent potu, poma dicta esse possunt, Varro: est enim disputatio illa multā et anxiā curā et circumspicientiā indigens, Gell.: cum plurimis amicitiis fortuna principum indigeat, Plin. pan. – / Depon. Nbf. indigērī, Itala (Verc.) Ioann. 16, 30.

    lateinisch-deutsches > indigeo

  • 5 indigeo

    ind-igeo, guī, ēre (indu [= in] u. egeo), I) an etw. Mangel haben (es mangelt jmdm. an etw.), einer Sache bedürfen, bedürftig sein, α) m. Genet., porti, Turpil. fr.: omnium rerum, Plaut.: armorum, Nep.: Ggstz., quarum et abundemus rerum et quarum indigeamus, Lucil. 308. – β) m. Abl.: iis rebus, quae ad oppugnationem castrorum sunt usui, Caes.: quibus rebus indiguerunt, adiuvit, Nep.: cum praecipue Lacedaemonii indigerent pecuniā, Nep.: Passiv unpers., si vero indigetur hoc genere, Pallad. 8, 4, 1. – γ) m. allg. Acc.: nihil ind., Varro LL. 5, 92: ne quid ex his indigeat architectus, Vitr. 1, 1, 14. – δ) Partiz. indigēns absol., ita utrumque (corpus et animus) per se indigens (mangelhaft, unzureichend) alterum alterius auxilio eget, Sall. Cat. 1, 7: Superl. m. Genet., aquarum indigentissimae (an W. großen Mangel habende) terrae, Iul. Val. 3, 1. – subst., indigēns, entis, m., der Dürftige, Bedürftige, indigens et mendicus, Vulg. deut. 15, 4: gew. Plur., Cic. de off. 2, 52 u. de fin. 2, 118. Eutr. 7, 19. – II) einer Sache bedürfen, etw. nötig haben, brauchen, nicht entbehren können, a) v. leb. Wesen, α) m. Genet.: mei, illius, Cic.: minime alterius, Cic.: huius patris, Ter.: argenti, Lucil. fr.: non auri, non argenti, Cic.: pecuniae (Ggstz. habere pecuniam), Cic.: opis eius, Nep.: tui consilii, Cic.: indigens somni, schlaftrunken, Suet.:
    ————
    anser indigens ciborum, Colum. – β) m. Abl.: aliis, Cic.: cibo, Suet.: longinquis auxiliis, Liv.: ope virtutum alienarum, Plin. pan.: ferri auxilio non ind., Iustin.: non ind. clementiā ullius, Plin. ep.: annis triginta medicinā non ind., Nep.: cohortatione non ind., Cic.: monitione, Suet. – γ) m. Infin., ich habe nötig, es verlangt mich, sed hoc plane indigeo discere, quid sit ›penus‹, Gell. 4, 1, 6: multum eis arbitrer profutura, si non indigeant libris posthac Hieronymi coërceri, Sulp. Sev. dial. 1, 21, 5. – b) v. Lebl.: α) m. Genet.: aliquid (eorum), quorum indiget usus, eins der notwendigsten Wirtschaftsgeräte, Verg.: totius corporis et ipsius linguae motus et exercitationes non tam artis indigent quam laboris, Cic.: hoc bellum indiget celeritatis, Cic. – β) m. Abl.: oleo utraeque (cotes) indigentes, Plin.: aula indiget oleo, Gell.: a quo, quod indigent potu, poma dicta esse possunt, Varro: est enim disputatio illa multā et anxiā curā et circumspicientiā indigens, Gell.: cum plurimis amicitiis fortuna principum indigeat, Plin. pan. – Depon. Nbf. indigērī, Itala (Verc.) Ioann. 16, 30.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > indigeo

  • 6 malheureux

    malørø
    1. adj
    2) ( douloureux) schmerzlich, beklagenswert
    3) ( fâcheux) erbärmlich, jämmerlich
    4) ( raté) ärgerlich, ungeschickt
    5) ( négligeable) bedauerlich

    2. m
    2) ( miséreux) Notleidender m, Elender m
    malheureux
    malheureux , -euse [maløʀø, -øz]
    1 (qui souffre) unglücklich
    2 aussi antéposé (regrettable, fâcheux) unglücklich; incident, suites bedauerlich; initiative, parole ungeschickt
    3 (malchanceux) glücklos; Beispiel: être malheureux au jeu/en amour kein Glück im Spiel/in der Liebe haben
    4 antéposé (insignifiant) lächerlich
    5 antéposé victime unglücklich
    II Substantif masculin, féminin
    1 (indigent) Notleidende(r) féminin(masculin)
    2 (infortuné) Unglückselige(r) féminin(masculin)

    Dictionnaire Français-Allemand > malheureux

  • 7 ínséges

    (DE) notig; (EN) distressed; indigent; pauper

    Magyar-német-angol szótár > ínséges

  • 8 nélkülöző

    (EN) barren; indigent; void; wanting

    Magyar-német-angol szótár > nélkülöző

  • 9 rászoruló

    (EN) indigent; needy; poor

    Magyar-német-angol szótár > rászoruló

  • 10 nghèo

    /poor/ arm, armselig, dürftig /needy/ arm, bedürftig, hilfsbedürftig /indigent/ arm, mittellos

    Từ điển Việt-Đức. Vietnamesisch-Deutsch Wörterbuch. > nghèo

См. также в других словарях:

  • indigent — indigent, ente [ ɛ̃diʒɑ̃, ɑ̃t ] adj. • 1265; lat. indigens 1 ♦ Vieilli Qui manque des choses les plus nécessaires à la vie. ⇒ malheureux, misérable, nécessiteux, pauvre. Vieillard indigent qui vit d aumônes. Subst. Personne sans ressources. Aide… …   Encyclopédie Universelle

  • indigent — in·di·gent / in də jənt/ adj: suffering from indigence the indigent defendant was provided with counsel indigent n Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 …   Law dictionary

  • indigent — indigent, ente (in di jan, jan t ) adj. 1°   Qui manque des choses utiles à la vie. •   Dépenser à peine deux mille francs par an pour sa personne, et en donner plus de vingt mille à des familles indigentes, VOLT. Lett. d Argenson, 8 août 1743.… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • indigent — indigént adj. m., pl. indigénţi; f. sg. indigéntă, pl. indigénte Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  INDIGÉNT, Ă adj. (Liv.) Lipsit, nevoiaş, sărac. [< fr. indigent …   Dicționar Român

  • Indigent — In di*gent, a. [L. indigent, L. indigens, p. p. of indigere to stand in need of, fr. OL. indu (fr. in in) + L. egere to be needy, to need.] [1913 Webster] 1. Wanting; void; free; destitute; used with of. [Obs.] Bacon. [1913 Webster] 2. Destitute… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • indigent — in‧di‧gent [ˈɪndɪdʒnt] adjective formal not having any money or possessions: • Hospitals continue to provide uncompensated care for the indigent. * * * indigent UK US /ˈɪndɪdʒənt/ adjective FORMAL ► very poor: » …   Financial and business terms

  • indigent — (adj.) c.1400, from O.Fr. indigent, from L. indigentem (see INDIGENCE (Cf. indigence)). As a noun, poor person, from early 15c …   Etymology dictionary

  • indigent — INDIGENT, [indig]ente. adj. Necessiteux, pauvre. Assister ceux qui sont indigents. il estoit si indigent que …   Dictionnaire de l'Académie française

  • indigent — [in′di jənt] adj. [ME indygent < OFr < L indigens, prp. of indegere, to be in need < OL indu (L in), in + egere, to need < IE base * eg , lack > ON ekla] 1. in poverty; poor; needy; destitute 2. Archaic lacking; destitute ( of) n.… …   English World dictionary

  • indigent — adj *poor, needy, destitute, penniless, impecunious, poverty stricken, necessitous Antonyms: opulent Contrasted words: *rich, wealthy, affluent …   New Dictionary of Synonyms

  • indigent — [adj] poor beggared, busted, destitute, down and out*, flat broke*, hard up*, homeless, impecunious, impoverished, in want, necessitous, needy, penniless, penurious, povertystricken; concept 334 Ant. rich, wealthy …   New thesaurus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»