-
1 indigent
-
2 indigent
in·di·gent[ˈɪndɪʤənt]* * *['IndIdZənt]adjbedürftig, arm, ärmlich* * *indigent [ˈındıdʒənt]A adj (adv indigently) arm, bedürftig, mittellosB s Bedürftige(r) m/f(m), Mittellose(r) m/f(m)* * *adj.arm adj.mittellos adj.notleidend (alt.Rechtschreibung) adj. -
3 indigent
-
4 indigeo
ind-igeo, guī, ēre (indu [= in] u. egeo), I) an etw. Mangel haben (es mangelt jmdm. an etw.), einer Sache bedürfen, bedürftig sein, α) m. Genet., porti, Turpil. fr.: omnium rerum, Plaut.: armorum, Nep.: Ggstz., quarum et abundemus rerum et quarum indigeamus, Lucil. 308. – β) m. Abl.: iis rebus, quae ad oppugnationem castrorum sunt usui, Caes.: quibus rebus indiguerunt, adiuvit, Nep.: cum praecipue Lacedaemonii indigerent pecuniā, Nep.: Passiv unpers., si vero indigetur hoc genere, Pallad. 8, 4, 1. – γ) m. allg. Acc.: nihil ind., Varro LL. 5, 92: ne quid ex his indigeat architectus, Vitr. 1, 1, 14. – δ) Partiz. indigēns absol., ita utrumque (corpus et animus) per se indigens (mangelhaft, unzureichend) alterum alterius auxilio eget, Sall. Cat. 1, 7: Superl. m. Genet., aquarum indigentissimae (an W. großen Mangel habende) terrae, Iul. Val. 3, 1. – subst., indigēns, entis, m., der Dürftige, Bedürftige, indigens et mendicus, Vulg. deut. 15, 4: gew. Plur., Cic. de off. 2, 52 u. de fin. 2, 118. Eutr. 7, 19. – II) einer Sache bedürfen, etw. nötig haben, brauchen, nicht entbehren können, a) v. leb. Wesen, α) m. Genet.: mei, illius, Cic.: minime alterius, Cic.: huius patris, Ter.: argenti, Lucil. fr.: non auri, non argenti, Cic.: pecuniae (Ggstz. habere pecuniam), Cic.: opis eius, Nep.: tui consilii, Cic.: indigens somni, schlaftrunken, Suet.: anser indigens ciborum, Colum. – β) m. Abl.: aliis, Cic.: cibo, Suet.: longinquis auxiliis, Liv.: ope virtutum alienarum, Plin. pan.: ferri auxilio non ind., Iustin.: non ind. clementiā ullius, Plin. ep.: annis triginta medicinā non ind., Nep.: cohortatione non ind., Cic.: monitione, Suet. – γ) m. Infin., ich habe nötig, es verlangt mich, sed hoc plane indigeo discere, quid sit ›penus‹, Gell. 4, 1, 6: multum eis arbitrer profutura, si non indigeant libris posthac Hieronymi coërceri, Sulp. Sev. dial. 1, 21, 5. – b) v. Lebl.: α) m. Genet.: aliquid (eorum), quorum indiget usus, eins der notwendigsten Wirtschaftsgeräte, Verg.: totius corporis et ipsius linguae motus et exercitationes non tam artis indigent quam laboris, Cic.: hoc bellum indiget celeritatis, Cic. – β) m. Abl.: oleo utraeque (cotes) indigentes, Plin.: aula indiget oleo, Gell.: a quo, quod indigent potu, poma dicta esse possunt, Varro: est enim disputatio illa multā et anxiā curā et circumspicientiā indigens, Gell.: cum plurimis amicitiis fortuna principum indigeat, Plin. pan. – / Depon. Nbf. indigērī, Itala (Verc.) Ioann. 16, 30.
-
5 indigeo
ind-igeo, guī, ēre (indu [= in] u. egeo), I) an etw. Mangel haben (es mangelt jmdm. an etw.), einer Sache bedürfen, bedürftig sein, α) m. Genet., porti, Turpil. fr.: omnium rerum, Plaut.: armorum, Nep.: Ggstz., quarum et abundemus rerum et quarum indigeamus, Lucil. 308. – β) m. Abl.: iis rebus, quae ad oppugnationem castrorum sunt usui, Caes.: quibus rebus indiguerunt, adiuvit, Nep.: cum praecipue Lacedaemonii indigerent pecuniā, Nep.: Passiv unpers., si vero indigetur hoc genere, Pallad. 8, 4, 1. – γ) m. allg. Acc.: nihil ind., Varro LL. 5, 92: ne quid ex his indigeat architectus, Vitr. 1, 1, 14. – δ) Partiz. indigēns absol., ita utrumque (corpus et animus) per se indigens (mangelhaft, unzureichend) alterum alterius auxilio eget, Sall. Cat. 1, 7: Superl. m. Genet., aquarum indigentissimae (an W. großen Mangel habende) terrae, Iul. Val. 3, 1. – subst., indigēns, entis, m., der Dürftige, Bedürftige, indigens et mendicus, Vulg. deut. 15, 4: gew. Plur., Cic. de off. 2, 52 u. de fin. 2, 118. Eutr. 7, 19. – II) einer Sache bedürfen, etw. nötig haben, brauchen, nicht entbehren können, a) v. leb. Wesen, α) m. Genet.: mei, illius, Cic.: minime alterius, Cic.: huius patris, Ter.: argenti, Lucil. fr.: non auri, non argenti, Cic.: pecuniae (Ggstz. habere pecuniam), Cic.: opis eius, Nep.: tui consilii, Cic.: indigens somni, schlaftrunken, Suet.:————anser indigens ciborum, Colum. – β) m. Abl.: aliis, Cic.: cibo, Suet.: longinquis auxiliis, Liv.: ope virtutum alienarum, Plin. pan.: ferri auxilio non ind., Iustin.: non ind. clementiā ullius, Plin. ep.: annis triginta medicinā non ind., Nep.: cohortatione non ind., Cic.: monitione, Suet. – γ) m. Infin., ich habe nötig, es verlangt mich, sed hoc plane indigeo discere, quid sit ›penus‹, Gell. 4, 1, 6: multum eis arbitrer profutura, si non indigeant libris posthac Hieronymi coërceri, Sulp. Sev. dial. 1, 21, 5. – b) v. Lebl.: α) m. Genet.: aliquid (eorum), quorum indiget usus, eins der notwendigsten Wirtschaftsgeräte, Verg.: totius corporis et ipsius linguae motus et exercitationes non tam artis indigent quam laboris, Cic.: hoc bellum indiget celeritatis, Cic. – β) m. Abl.: oleo utraeque (cotes) indigentes, Plin.: aula indiget oleo, Gell.: a quo, quod indigent potu, poma dicta esse possunt, Varro: est enim disputatio illa multā et anxiā curā et circumspicientiā indigens, Gell.: cum plurimis amicitiis fortuna principum indigeat, Plin. pan. – ⇒ Depon. Nbf. indigērī, Itala (Verc.) Ioann. 16, 30. -
6 malheureux
malørø
1. adj1) unglücklich2) ( douloureux) schmerzlich, beklagenswert3) ( fâcheux) erbärmlich, jämmerlich4) ( raté) ärgerlich, ungeschickt5) ( négligeable) bedauerlich
2. m1) Unglücklicher m2) ( miséreux) Notleidender m, Elender mmalheureuxmalheureux , -euse [maløʀø, -øz]I Adjectif1 (qui souffre) unglücklich2 aussi antéposé (regrettable, fâcheux) unglücklich; incident, suites bedauerlich; initiative, parole ungeschickt3 (malchanceux) glücklos; Beispiel: être malheureux au jeu/en amour kein Glück im Spiel/in der Liebe habenII Substantif masculin, féminin -
7 ínséges
(DE) notig; (EN) distressed; indigent; pauper -
8 nélkülöző
(EN) barren; indigent; void; wanting -
9 rászoruló
(EN) indigent; needy; poor -
10 nghèo
/poor/ arm, armselig, dürftig /needy/ arm, bedürftig, hilfsbedürftig /indigent/ arm, mittellosTừ điển Việt-Đức. Vietnamesisch-Deutsch Wörterbuch. > nghèo
См. также в других словарях:
indigent — indigent, ente [ ɛ̃diʒɑ̃, ɑ̃t ] adj. • 1265; lat. indigens 1 ♦ Vieilli Qui manque des choses les plus nécessaires à la vie. ⇒ malheureux, misérable, nécessiteux, pauvre. Vieillard indigent qui vit d aumônes. Subst. Personne sans ressources. Aide… … Encyclopédie Universelle
indigent — in·di·gent / in də jənt/ adj: suffering from indigence the indigent defendant was provided with counsel indigent n Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 … Law dictionary
indigent — indigent, ente (in di jan, jan t ) adj. 1° Qui manque des choses utiles à la vie. • Dépenser à peine deux mille francs par an pour sa personne, et en donner plus de vingt mille à des familles indigentes, VOLT. Lett. d Argenson, 8 août 1743.… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
indigent — indigént adj. m., pl. indigénţi; f. sg. indigéntă, pl. indigénte Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic INDIGÉNT, Ă adj. (Liv.) Lipsit, nevoiaş, sărac. [< fr. indigent … Dicționar Român
Indigent — In di*gent, a. [L. indigent, L. indigens, p. p. of indigere to stand in need of, fr. OL. indu (fr. in in) + L. egere to be needy, to need.] [1913 Webster] 1. Wanting; void; free; destitute; used with of. [Obs.] Bacon. [1913 Webster] 2. Destitute… … The Collaborative International Dictionary of English
indigent — in‧di‧gent [ˈɪndɪdʒnt] adjective formal not having any money or possessions: • Hospitals continue to provide uncompensated care for the indigent. * * * indigent UK US /ˈɪndɪdʒənt/ adjective FORMAL ► very poor: » … Financial and business terms
indigent — (adj.) c.1400, from O.Fr. indigent, from L. indigentem (see INDIGENCE (Cf. indigence)). As a noun, poor person, from early 15c … Etymology dictionary
indigent — INDIGENT, [indig]ente. adj. Necessiteux, pauvre. Assister ceux qui sont indigents. il estoit si indigent que … Dictionnaire de l'Académie française
indigent — [in′di jənt] adj. [ME indygent < OFr < L indigens, prp. of indegere, to be in need < OL indu (L in), in + egere, to need < IE base * eg , lack > ON ekla] 1. in poverty; poor; needy; destitute 2. Archaic lacking; destitute ( of) n.… … English World dictionary
indigent — adj *poor, needy, destitute, penniless, impecunious, poverty stricken, necessitous Antonyms: opulent Contrasted words: *rich, wealthy, affluent … New Dictionary of Synonyms
indigent — [adj] poor beggared, busted, destitute, down and out*, flat broke*, hard up*, homeless, impecunious, impoverished, in want, necessitous, needy, penniless, penurious, povertystricken; concept 334 Ant. rich, wealthy … New thesaurus