incydent

См. также в других словарях:

• incydent — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. incydentncie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zdarzenie, zajście, epizod, wypadek – zwykle o negatywnym charakterze : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niemiły, niepokojący, krwawy… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• incydent — m IV, D. u, Ms. incydentncie; lm M. y «wydarzenie, wypadek, zajście; spór» Pożałowania godny, przykry, nieprzyjemny incydent. Spowodować, wywołać incydent. Coś odbyło się bez incydentów. Gdzieś dochodzi do krwawych, zbrojnych incydentów. ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• Mikołaj Abramowicz — Abramowicz coat of arms Mikołaj Abramowicz or Abrahamowicz (1590s 1651) was a Polish–Lithuanian noble of Jewish parents, who was one of the leading military and diplomatic figures of his period. A szlachcic, whose heraldic position in the Polish… …   Wikipedia

• Corfu Channel Incident — Date 1946 1948 …   Wikipedia

• godny — Pożałowania, ubolewania godny a) «przykry, niezręczny, będący wynikiem nieporozumienia»: Wtedy to zaszedł ten godny pożałowania incydent, który nas wszystkich napełnił smutkiem i wstydem. B. Schulz, Sanatorium. b) «dyskredytujący kogoś lub coś;… …   Słownik frazeologiczny

• puścić — 1. pot. Puszczać gazy, euf. wiatry, posp. bąki, puścić bąka «wydalać, wydalić, wydzielać, wydzielić gazy fizjologiczne przez odbyt»: (...) wszyscy udawali, że śpią, chrapali, puszczali bąki, przewracali się z chrzęstem sienników. W. Kowalewski,… …   Słownik frazeologiczny

• puszczać — 1. pot. Puszczać gazy, euf. wiatry, posp. bąki, puścić bąka «wydalać, wydalić, wydzielać, wydzielić gazy fizjologiczne przez odbyt»: (...) wszyscy udawali, że śpią, chrapali, puszczali bąki, przewracali się z chrzęstem sienników. W. Kowalewski,… …   Słownik frazeologiczny

• incydencik — m III, D. u, N. incydencikkiem; lm M. i zdr. od incydent Drobny, błahy, zabawny incydencik …   Słownik języka polskiego

• rozdąć — dk Xc, rozedmę, rozedmiesz, rozedmij, rozdąćdęła, rozdąćdęli, rozdąćdęty rozdymać ndk I, rozdąćam, rozdąćasz, rozdąćają, rozdąćaj, rozdąćał, rozdąćany 1. «dmąc rozszerzyć, powiększyć, napiąć; napełnić powietrzem, gazem» Wiatr rozdymał żagle. 2.… …   Słownik języka polskiego

• zabawny — zabawnyni, zabawnyniejszy «wywołujący śmiech, budzący wesołość; komiczny, pocieszny, śmieszny» Zabawna mina. Zabawne figle. Zabawna historia. Zabawne opowiadanie. Zabawne anegdoty. Zabawny epizod, zbieg okoliczności. Zabawna sytuacja …   Słownik języka polskiego

• zajście — n I 1. rzecz. od zajść. 2. lm D. zajść «wydarzenie, w którym dochodzi do konfliktu; incydent, awantura, zatarg» Zajścia uliczne. Być świadkiem zajścia …   Słownik języka polskiego